Urszula Burczyk

„Duży Format” w latach 2000-2007.

„Duży Format” powstał w 1993 roku, jako dodatek do „Gazety Wyborczej”. Od tego czasu oblicze tego tygodnika zmieniało się z biegiem czasu. Czasopismo to należy do spółki Agora S.A.. Natomiast nakład średni wynosi około 672 000 tys. Egzemplarzy.

Wybrałam ta gazetę, dlatego że ma nie powtarzalny kontakt z odbiorcą. Ważna jest dla mnie fotografia w reportażach, a DF słynie z wielu nagród w Press Photo. Poniżej chciałam ukazać w pewien sposób degradację tego czasopisma oraz kryzys, jaki przeszedł w latach 2003-2004.

2000 rok

„Duży format” w tym czasie posiada szeroko rozbudowaną szatę graficzną. Fotoreportaże są umieszczane na 2- 4 stronach. Czasopismo współpracuje z zagranicznym agencjami fotograficznymi, DF posiada również swoich fotografów za granicą kraju. Jest to czas rozkwitu fotografii na łamach tego czasopisma.

W roku 2000 posiada ok. 50 stron.

W tym czasie czasopismo posiada takie rubryki: „Było nie było”, „Polska Ludowa”, „Reportaż”, „U pisarza”, Fotoreportaż”, „ Sztuka”, „Życie wewnętrzne”, „Encyklopedia”, „Rubryki stałe”.

W części „Rubryki stałe” są: Wino, Moda, Wideo, Samochody, „Między nami Erudytami” „Uczta Wegetariańska”, „ Główkowanie”.

W tym czasie czołowymi dziennikarzami SA: Cezary Łazarkiewicz , Wojciech Tochman, natomiast fotografami : Jerzy Gumowski , Marzena Hmielewicz oraz Wojciech Duszenko.

Popularną postacią jest Wojciech Tochman, autor takich książek jak:

- "Schodów się nie pali" (wydawnictwo Znak w 2000 i 2006 roku - drugie wydanie?,

- książki reporterskiej "Jakbyś kamień jadła", opisującej losy kobiet w Bośni i Hercegowinie (Pogranicze 2002 i 2005- drugie wydanie)

- powieści "Córeńka" (Znak 2005) o poszukiwaniach Beaty Pawlak po zamachu na wyspie Bali.

- "Wściekły pies" (Znak, 2007)

Dwukrotny finalista nagrody literackiej Nike.

Założyciel i wolontariusz Fundacji ITAKA poszukującej zaginionych i pomagającej ich rodzinom. Od 1996 do 2002 roku prowadził program poświęcony osobom zaginionym w TVP1 "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie".

2003 rok

„Duży Format” redukuje ilość stron z 50 na 40 – mała zmiana. Agora przechodzi kryzys i redukuje wydatki.

Zmienia się ilość stron i zmieniają się rubryki. W roku 2003 DF zawiera: „Reportaż”, „Rozmowy DF „, , „Zbliżenia”, „Twarze tygodnia, „Zdarzyło się dzisiaj” , „Mały format”, „Monady maniak”, „Czytelnicy do pióra”, „Kuchnia”

W DF piszą: Anna Fostkowska, Włodzimierz Kalicki, Bartłomiej Chaciński, Wojciech Mann ( znany dziennikarz radiowy, telewizyjny DF prowadzi „Monday maniak”), Wojciech Staszewski, Paweł Goźliński, Wojciech Tochman, Jeremi Przybora i Mariusz Szczygieł.

• Mariusz Szczygieł jest ikoną DF. Jest to dziennikarz radiowy i telewizyjny. Laureat wielu nagród i autor takich publikacji jak: Niedziela, która zdarzyła się w środę – zbiór reportaży, Warszawa 1996;

• Na każdy temat – talk show do czytania (z Witoldem Orzechowskim), Warszawa 1997;

• Gottland, Wołowiec 2006.

2004 rok

„Duży format” minimalizuje się do 20 stron oraz zaczyna być drukowany na gorszym papierze. Traci swoje fotoreportaże – staje się uboższy . Pozostają takie rubryki jak: „Reportaż”, „Monady Maniak” , „Zdarzyło się dzisiaj”.

Pozostają ikony DF: Mariusz Szczygieł, Małgorzata Szejnert, Jacek Hugo – Badner, Katarzyna Surmiak – Domańska i Leszek K. Talko.

Taki stan gazety utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Agnieszka Kłos w artykule:, Kto potrzebuje dzisiaj Dużego Formatu?” Idealnie ukazuje zaistniałą sytuację. Nazwiska takie jak: Szczygieł, Hugo- Badner , Szejnert czy Surmiak – Domańska – to nazwiska ukazujące się od powstania pisma do dnia dzisiejszego. „Duży Format. Gazeta dla reporterów. „ To gazeta gdzie pisują ludzie tylko górnej półki dziennikarzy.

Numer 41 „Dużego Formatu” dn. 29.10.2007 roku

Temat z okładki : „Warczałem na Tuska” Strona 6

Wywiad przeprowadzony z doradcą medialnym PO Adamem Łaszynem przez Jacka Kowalskiego.

Adam Łaszyn jest 40 –letnim byłym dziennikarzem m.in. „Życia Warszawy”. Obecnie jest strategiem w dziedzinie komunikowania, kontaktów z mediami i zarządzania komunikacją w sytuacja kryzysowych. Wykłada w London School of Public Relations, w Wyższej Szkoły Europejskiej im. Ks. Józefa Tischnera w Krakowie oraz Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Wiceprezes Związku Firm Public Relations.

W wywiadzie Adam Łaszyn ujawnia strategie prowadzenia ostatniej- wygranej kampanii parlamentarnej PO. Opowiada, jakie braki posiadał Donald Tusk. Pan Adam ukształtował u premiera swobodę wypowiedzi oraz postawę człowieka o silnej osobowości. Jak ujawnia doradca medialny PO, Donald Tusk wcześniej często gubił wzrok oraz używał słownictwa „wykształcichów” niezrozumiałego oraz „długaśnego”. Ujawnił również, jaką metodę użył do zjednoczenia partii w poglądach. Metoda ta nazywa się „ZeSZyT”, czyli Zespół Strategicznego Zarządzania Treścią. Polegał na wysyłaniu każdemu politykowi e-mailem dwa razy dziennie o godzinie 5 rano i 18 wieczorem. E-mail zawierał tematy dnia, gotowe wypowiedzi oraz jakich tematów polityk powinien unikać.

Jednak z aferą pani Sawickiej nie miał pan Adam Łaszyn nic wspólnego. Wręcz wyjście tej afery na światło dzienne wywołało burzę w drużynie PO. Obraz oszukanej kobiety jest tylko wykonaniem byłej posłanki PO.

Pan Adam neguje bardzo środowisko PiS. Byłego premiera ukazuje jako apodyktycznego starca, który nie ma kontaktu ze światem rzeczywistym.

„ Lalka dla ministrantów – Kościół musi mieć ofertę dla prostych ludzi. Holubek z Knowickim nie muszą się do lalki modlić”

Tekst: Grzegorz Sroczyński

Artykuł ukazuje różne spojrzenia na relikwie świętego Dominika Savio. Piętnastolatek, święty Kościoła Katolickiego i patron ministrantów. Odwiedził 46 miast w Polsce. Relikwiarz przyjechał z Turynu. Zrobiony jest z kryształu i brązu, w środku leży figura z żywicy syntetycznej – „piętnastoletni Dominik naturalnej wielkości”.

Artykuł ukazuje różne spojrzenia na relikwiarz. Parafianie podchodzą do tego bardzo poważnie. Widzą w figurze świętego, który był zwyczajnym chłopcem i dzięki swojej pobożności i dobroci stał się święty. Wierzący w ten sposób umacniają się w tym, że każdy z nas w tak prosty sposób może być świętym codziennie. Najgorzej oceniają to proboszczowie różnych parafii. Widzą w tym relikwie tylko lakę, która w niczym nie przypomina reliktu świętego. Są wręcz oburzeni taki przedstawienie osoby świętej. Taki relikt kojarzy im się z ozdobną puszką, szkatułką albo trumienką z relikwiami świętego.

Salezjanie, którzy są odpowiedzialni za taki wygląd reliktu w Internecie swój pomysł uargumentowali tak: „ Przede wszystkim look- wizerunek liczy się dziś, i to bardzo, może zdeterminować powodzenie jakiegoś przedsięwzięcia”.

Numer 43 „Dużego Formatu” z dn. 12.11.2007 roku

„Misiu potrafi zaryczeć”, czyli „Dostrzegłam, że Donald ma profil jak cesarz Hadrian. Powiedziałam mu to od razu”

Z Małgorzatą Tusk rozmawiała Bożena Aksamit

Wywiad z panią premierową ukazuje środowisko intelektualistów. Nasz premier jest tu spokojnym historykiem zakochanym w kulturze kaszubskiej i promującego ten region. Pani Małgorzata w imię rodziny porzuciła karierę zawodową. W pełni oddała się pracom domowym i wychowaniu dzieci.

Wywiad zachwyca prostym życiem pani premier. Jest ona wsparciem nie tylko domowym Donalda, ale również i politycznym. Jest bardzo zaangażowana w sprawy kraju lecz nie chce wchodzić na tą arenę ze względu na męża. Jak sam powiedziała „ jeden polityk wystarczy w domu”.

Numer 47 „Dużego Formatu” z dn. 10.12.2007 roku

Na stronie 2 jest zamieszczony tekst pod tytułem „Sześciolatku do szkoły!”. Pod tytułem zamieszczony jest krótki lit : „Premier Tusk – To najbardziej uparta baba, jaką znam , takiej nam potrzeba”.

Tekst dotyczy nowej minister edukacji Katarzyny Hall. W tle szeroko opisującego życia prywatnego nowej minister artykułu można dostrzec mocną negację byłego ministra Romana Giertycha. Nie będę opisywać tu życiorysu obecnej pani minister, chociaż to wzruszająca historia kobiety wychowanej tylko przez matkę i opuszczoną przez troje jej bliskich mężczyzna .Katarzyna Hall została ukazana, jako stanowcza i twardo stąpająca po ziemi kobieta. Główną jej cechą charakteryzującą w środowisku nauczycieli jest tworzenie szkół autonomicznych na Pomorzu.

Nowa minister jest byłą nauczycielką matematyki . Jest pierwszą minister edukacji niebędącą ani politykiem, ani profesorem z uniwersytetu. W 1984 ze szkolnego biurka nauczycielki przeniosła się do Instytutu Matematyki. Tu zajęła się badaniami nad ocenianiem i egzaminowaniem.

Negowanie Romana Giertycha.

Konflikt rozpoczął się wraz z dramatycznym samobójstwem gimnazjalistki w Gdańsku. Sposób ukazania tej sprawy medialnie nie podobał się pani Hall. Program „Zero Tolerancji” zrozumiała, jako porównanie dzieci do przestępców.

Kwestie sporne:

- ocena z religii – pani minister uważa to za wydumany problem. Ocena z Religi nie zmieni świadectwa , a do liceum i tak brane są pod uwagę oceny kierunkowe oraz wynik testu gimnazjalnego.

- religia na maturze – byłby to jedynie egzamin dodatkowy. Nie decydowałby czy maturę się zdaję czy nie. Należałoby do tego przeszkolić egzaminatorów . Egzamin religii nie powinien również opierać się tylko na religii katolickiej.

- Nauczyciele homoseksualiści, – jeżeli nauczyciel dopuści się w tym kierunku przestępstwa to zajmuje się tym prokurator , a nie ministerstwo edukacji.

- Amnestia maturalna – w tym aspekcie pani Hall krytykuje tutaj pana Giertycha , za nieznajomość specyfiki i programu rocznego w szkołach.

- zmiana listy lektur- czas podania zmiany lektur i brak uzgodnienia ich z innym specjalistami w tej dziedzinie.

- mundurki – ma być to jedynie własny wybór szkoły. Mogą to być tylko tarcze, wstążeczki albo tylko schludny strój.

Pani minister zarzuca panu Romanowi Giertychowi braku komunikacji ze środowiskiem nauczycieli.

Pani Katarzyna Kall nie ma jeszcze gotowego pomysłu uzdrowienia polskiej edukacji. Jednak otwarcie mówi, jakie pomysły chce wykorzystać. Jest zwolenniczką bonów edukacyjnych. Ważnym jej centralnym pomysłem jest o rok obniżenie wieku szkolnego, oraz zmienienie charakteru gimnazjów. Ma zamiar również zlikwidować ośrodki dla niepokornej młodzieży – porównuje je do wylęgarni młodych kryminalistów.

Temat z okładki: „Stary Niedźwiedź jeszcze nie śpi”

Z Markiem Niedźwieckim wywiad przeprowadził Mikołaj Lizut.

Marek Niedźwiedzki to były spiker radiowej „Trójki” po 25 latach pracy przeniósł się do radia „Złote przeboje”.

W wywiadzie pan Niedźwiecki opowiada o początkach swojej kariery radiowej. Zaczynał w czasach PRL. Przez wielu może być uważany, jako jedna z marionetek ówczesnego systemu. Jednak jak sam przyznaje się do tego- iż nigdy nie interesowała go polityka. Zastanawiał się czy w roku 1982 przyjąć ofertę pracy w radiowej „Trójce”. Była to dla niego ważna szansa w karierze. Wykorzystał ją i pracuje w mediach do dzisiaj.

W wywiadzie opowiada o swoich fascynacjach muzycznych i radiowych.

„Bez kontroli uboli”

Tekst i zdjęcia Michał Bukomiejski.

Autor tekstu to także bohater niniejszego artykułu. W 1982 roku znalazł się w obozie dla internowanych. Obóz przypomina swoi cyklem życia więzienie. Autor także fotograf przedstawia różne cykle dnia. Opisuje je oraz zdobi fotografiami zrobionymi ukrytym aparatem. Tłem tekstu jest prozaiczność dnia codziennego przybarwiona lekkim cynizmem ze szczyptą kolorowych uczt, konkursów czy wykładów przebywającej tam inteligencji i działaczy „solidarnościowych”.