Ochrona ekonomicznych interesów konsumentów
Również wyjaśnienia wymaga użyte przez ustawodawcę określenie „podstępnie wadę zataił". Ustawodawca nie zdefiniował tego pojęcia, pozostawiając to nauce i praktyce sądowej.
Podstępne zatajenie wady może zaistnieć w następujących sytuacjach:
sprzedawca wiedział o wadzie i fakt ten przemilczał,
sprzedawca wiedział o wadzie i podjął czynności, by fizycznie wadę ukryć, wykorzystując fakt, iż konsument nie bada rzeczy, nie będąc do tego zobowiązany.
Ukrycie wady przez sprzedawcę może w wielu wypadkach skutkować również odpowiedzialnością karną za oszustwo. W rzeczywistości bowiem sprzedawca poprzez swoje działanie - obliczone przecież na osiągniecie korzyści materialnej ze sprzedaży - doprowadza inną osobę (konsumenta) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu lub do niewłaściwego przedsiębrania podejmowanych czynności (art. 286 kk).
Wyzyskanie błędu należy rozumieć jako wykorzystanie przez sprzedawcę, względnie jako zaniechanie skorygowania błędnego przekonania powstałego w świadomości kupującego (por. Lech Gardocki, Prawo Karne. Wydawnictwo C. H. Beck, Warszawa 1998, s. 557).
Jeśli więc sprzedający, mając świadomość istnienia wady fizycznej, sprzedaje rzecz jako dobrą, pełnowartościową, zatajając ten fakt przed kupującym, to dopuszcza się przestępstwa oszustwa polegającego na tym, że nie wyprowadza kupującego z błędnego przekonania co do wartości kupowanej rzeczy. W ślad za Kodeksem karnym należy stwierdzić, iż doprowadził do niekorzystnego rozporządzeniem swoim mieniem poprzez wyzyskanie błędnego przekonania co do wartości kupowanej rzeczy.
Rzecz staje się bardziej oczywista, gdy sprzedający już nie tylko przemilcza fakt istnienia wady, ale wręcz zapewnia kupującego, że wada fizyczna nie istnieje. Zapewnienie nieistnienia wady, jak podnosi się w literaturze, może przybierać postać słownej deklaracji sprzedawcy, ale nie tylko.
Zdaniem Ewy Łętowskiej zapewnienie o nieistnieniu wady nie pokrywa się z zapewnieniem o istnieniu określonych właściwości rzeczy. Jednakowoż sformalizowane dokumenty dotyczące cech rzeczy (atesty, certyfikaty, znaki jakości, znaki bezpieczeństwa, a nawet karta gwarancyjna z zapewnieniem dobrej jakości) mogą dawać podstawę do uznania ich za zapewnienie w rozumieniu art. 564 kc (op. cit., s. 323).
Zapewnienie konsumenta o nieistnieniu wady pomimo istnienia jej w rzeczywistości stanowi jaskrawy przykład oszustwa dokonanego na konsumencie i w każdym przypadku winno spotykać się z dezaprobatą i skutkować wnioskiem o ściganie karne.
Reklamacje dotyczące wad artykułów żywnościowych oraz nie budzące wątpliwości reklamacje wad artykułów nieżywnościowych, realizowane przez obniżenie ceny lub zwrot ceny za zwrotem albo przez wymianę towaru na znajdujący się w punkcie sprzedaży towar wolny od wad - powinny być załatwiane niezwłocznie.
Jeżeli jest wymagane dodatkowe sprawdzenie zasadności reklamacji (np. opinia rzeczoznawcy, badanie w miejscu używania wyrobu) lub sprowadzenie nowego towaru na wymianę albo reklamacja jest załatwiana przez usunięcie wady, sprzedawca załatwi reklamację najpóźniej w ciągu 14 dni od dnia jej zgłoszenia, chyba że konsument wyraził na piśmie zgodę na przedłużenie tego terminu.
Jeżeli konsument nie dostarczył towaru wraz z reklamacją, ustalone terminy załatwienia reklamacji liczy się od dnia dostarczenia towaru lub od dnia dokonania oględzin towaru