Ziemia wraz z Galaktyką oddala się od innych galaktyk uczesnicząć w ogólnej ekspansji Wszechświata.
Wraz ze słońcem obiega jądro Galaktyki
Obiega słońce
Obraca się wokół własnej osi
Wraz ze swoją osią dokonuje ruchu precesyjno-nutacyjnego.
Ad. 3 zdeterminowany przez oddziaływanie grawitacyjne słońca, inne planety mają niewielki wpływ. Ziemia krąży po elipsie. Płaszczyzna orbity Ziemi to tzw. ekliptyka. Średnia odległość to 149.6000 kilometrów, ale ze względu na spłaszczenie orbity, ziemia znajduje się raz w położeniu bliższym (peryhelium) 147mln, a raz w dalszym- 152 mln km. Ruch Ziemi w aphelium jest szybszy. Peryhelium ma miejsce w styczniu, aphelium latem. Taki układ sprawia, że zima na półkuli północnej jest krótsza niż na półkuli południowej. Jedno wahnięcie mimośrodu (od maksimum do minimum) przebiega w okresie 100.000 lat. Związana z tym ilość ciepła docierająca do Ziemi zmienia się w ilości 0,3%. (WWW.atmos.washington.edu)
Ad.4 Oś obrotu Ziemi jest nachylona do płaszczyzny jej orbity pod kątem 66.33’. Jest to powodem zmian pór roku. Istnieją wahania tego kąta nachylenia o wartość 2,6 stopnia. W języku angielskim te zmiany nachylenia osi noszą nazwę tilt. Okres tych zmian wynosi 41.000 lat. Te zmiany kąta nachylenia wpływają na ilość energii, która dociera (szczególnie do wyższych szerokości geograficznych).
Precesja to efekt oddziaływania grawitacyjnego słońca i księzyca na Ziemię. W efekcie tych oddziaływań oś Ziemi wykonuje ruch po obwodzie stożka, którego połówkowy kąt rozwarcia wynosi 23.27”. Pełen obrót precesyjny dokonuje się w okresie 25.800 lat. W wyniku precesji zmienia się położenie biegunów świata, będących przecięciem sfery niebieskiej z osią obrotu Ziemi. Obecnie biegun północny występuje w pobliżu gwiazdy polarnej (Wielka Niedźwiedzica). Za 12.000 lat gwiazdą biegunową będzie Wega. Najjaśniejsza gwiazda gwiazdozbioru Lutni.
Nutacja- wynik oddziaływania grawitacyjnego słonca i księżyca. Polega na tym że ruch precesyjny nie odbywa się dokładnie po tym samym obwodzie stożka lecz po pewnej linii falistej. Okres wahań tej sinusoidy wynosi 18,6 lat. (WWW.starrynighteducation.com).
Ruch obrotowy Ziemi wywołuje siłę Coriolisa (F=2*pr.kątowa*v*sinus szerokości geograf.). Zwiększa się więc z szerokością geograficzną. Jest uzależniona od prędkości. Masy powietrza są szybsze więc bardziej podlegają tej sile niż woda. Wpływa na ruch passatów. Na szerokości geograficznej Krakowa, jest równa 1/100 dyny (0,00112m/s2).
Obrót wpływa na kształt planet, a dokładnie chodzi o stopień ich spłaszczenia. Na Jowiszu, gdzie długość obrotu wynosi 9 godzin i 50 minut, wartość spłaszczenia równa jest 1/15. Dla Ziemi wartość ta wynosi 23 godziny i 50 minut. Wenus obraca się w ciągu 243 dni posiada spłaszczenie wynoszące Ziemii.
Serbski matematyk Milutin MIlankovic w 1930 przedstawił pracę, w której opisał zmiany położenia Ziemi względem słońca i własnej osi na przestrzeni czasu. Szczególną uwagę poświęcił ekscentryczności orbity, tiltowi i precesji. W tej pracy wykazał że łączny efekt zmian położenia Ziemi wobec słońca jest ozwieciedlony sezonowymi zmianami wartości nasłonecznienia, które szczególnie zmienia się w wysokich szerokościach geograficznych. Wg Milankovica rozwój lodowców ma miejsce w okresie zimnych pór letnich, które na 65 st. Szerokości geograficznej północnej występują w okresie 100.000, 41.000 i 23.000 lat. W dużych szerokościach geograficznych wahania temperatur w okresie zimy są mało istotne. Istotne są wahania w okresie letnim, gdyż to one powodują topnienie lodu, co wpływa na możliwość jego akumulacji. Założenia teoretyczne Milankowica, zostały potwierdzeniami geologicznymi. Stąd noszą nazwę cykle Milankovica. Prawidłowości te są potwierdzone badaniami izotopowymi. Atomy lżejsze podczas wzmożonego parowania uchodzą do atmosfery. Jest względnie dużo atomów ciężkich w okresach ciepłych.