W dużych stadach można stosować sztuczne unasienianie rozrzedzonym nasieniem. Z jednego ejakulatu można unasienić do dziesięciu maciorek, a w przypadku stosowania techniki endoskopowej i wprowadzeniu nasienia bezpośrednio do rogów macicy nawet do 100 maciorek.
Ruja trwa 30 godzin, owulacja występuje tuż przed zakończeniem rui. Ciąża trwa 150 dni.
W kraju praktyczna inseminację kóz wprowadził w 1964 roku państwowy zakład unasieniania zwierząt w Poznaniu. Płodność inseminowanych kóz wynosiła prawie 79%, jednak ze względów organizacyjnych, małej populacji i związanych z tym kosztów, metoda ta nie została upowszechniona. W rozrodzie kóz można wykorzystywać transfer zarodków. Metoda ta pozawala na uzyskanie większej liczby potomstwa po wybitnych rodzicach i jest wykorzystywana w wielu krajach. Metoda ta w Polsce wykroczyła poza zakres eksperymentów.
Brak większych stad powoduje, że zbyt mała liczba hodowców wykazuje zainteresowanie tą metodą.
Ruja trwa 26-36 godzin, owulacja występuje tuż przed zakończeniem rui.
W hodowli świń stosuje się krycie z ręki lub krycie haremowe (jeden knur na 30-40 loch). Obecnie wprowadza się sztuczne unasienianie macior, które pozwala na zapłodnienie nasieniem wartościowego knura około 800 loch rocznie, co znacznie ogranicza liczbę utrzymywanych samców.
Ruja trwa 2-3 dni, owulacja 24-36 godzina trwania rui.
W hodowli koni stosuje się głównie krycie z ręki, a doprowadzenie klaczy do ogiera i krycie nazywane jest stanówką. Prowadzi się także inseminację klaczy nasieniem świeżym i mrożonym. Inseminacji nie stosuje się u koni pełnej krwi angielskiej, gdyż nie zezwalają na to przepisy dotyczące prowadzenia ksiąg stadnych. Płodność klaczy w stadninach wynosi 80-85%, a w hodowli masowej 50-60%. Klacz rodzi zwykle jedno źrebię, ciąże mnogie nie są wskazane, a samice rodzące dwa źrebięta są usuwane z hodowli.
Ciąża trwa 11 miesięcy, ruja 2-11 dni, owulacja 1 dzień przed końcem rui.
Rozmnażanie ptaków może odbywać się przez krycie samic systemem naturalnym lub przez sztuczne unasienianie. Wybór metody rozmnażania zależy od gatunku, typu użytkowego, systemu utrzymania i potrzeb wynikających z intensywności doskonalenia ptaków. Sztuczne unasienienie stosuje się przy dużym wagowym dymorfizmie płciowym osobników (głównie u indyków, a także coraz częściej u kur kierunku mięsnego), przy klatkowym systemie utrzymywania osobników, przy konieczności rozszerzenia konieczności stosunku płci.
Wprowadzenie inseminacji wprowadza możliwość uniezależniania poziomu zapłodnienia od popędu płciowego samców, zwiększenia intensywności selekcji dokładności szacowania wartości hodowlanej samców, a także zapobiegania chorobom przenoszonym podczas krycia. Metoda ta pozwala również na krótko- lub długotrwałe przechowywanie nasienia, jego międzynarodową wymianę oraz na gromadzenie nasienia w postaci banku genów ras i typów zagrożonych, a także ginących gatunków.
Plemniki ptaków wprowadzone do układu rozrodczego samicy zachowują zdolność do zapłodnienia przez kilkanaście do kilkudziesięciu dni. Przy sztucznej inseminacji na jednego samca przeznacza się około 100 kur, 40 indyczek, 30 kaczek, 20 gęsi. Świeże nasienie w temperaturze 3-4 stopnie można przechowywać do 24 godzin.