PRAWO MIĘDZYNARODOWE- zespół norm regulujących stosunki międzynarodowe w szerokim znaczeniu, tzn. nie tylko pomiędzy państwami ale ogólnie pomiędzy niezależnymi od siebie i niepodlegającymi jakiejś wspólnej władzy państwowej podmiotami.
podmiotami są przede wszystkim państwa ( ale mogą nim być również inne organizacje międzynarodowe lub narody walczące o niepodległość)
jego główną funkcją jest regulowanie stosunków między państwami
normy, które wyrosły na gruncie stosunków międzypaństwowych, będące ich odbiciem
W jego tworzeniu udział biorą udział biorą niezależne od siebie i niepodporządkowanego żadnej wspólnej władzy podmioty (państwa), wyrażające zgodę na związanie się jakąś normą.
PRAWO MIĘDZYNARODOWE PRYWATNE
W istocie nie jest to prawo międzynarodowe, lecz wewnętrzne prawo poszczególnych państwa (np. w Polsce ustawa o prawie prywatnym międzynarodowym).
Zadaniem norm prawa międzynarodowego prywatnego jest wskazanie określonego systemu prawnego (własnego lub obcego państwa), którym będziemy się posługiwali przy ocenie prawnej konkretnej sytuacji. Ich istnienia wymagają stosunki prawne w danym państwie, zawierane z tzw. „elementem obcym”. Ten obcy element może polegać na tym, że stroną stosunku prawnego będzie obywatel innego państwa, przedmiot stosunku znajduje się za granicą lub czynność prawna (zdarzenie prawne) miała miejsce za granicą. Można powiedzieć, że prawo międzynarodowe prywatne rozdziela sfery działania systemów prawnych poszczególnych państw w danej, zaistniałej sytuacji, tzn. że określa, którego państwa prawo należy zastosować.
Dlatego mówiąc o prawie międzynarodowym mamy na myśli prawo międzynarodowe publiczne.
FUNKCJE (PRZEDMIOT) PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO
Zadania, jakie ma do wykonania prawo międzynarodowe w stosunkach społecznych są zmienne w czasie i zależą od charakteru stosunków międzynarodowych i istniejącego układu sił.
Funkcje prawa międzynarodowego:
regulacja stosunków zewnętrznych państw realizowana poprzez określenie sytuacji państwa w społeczności międzynarodowej w stosunku do innych państw. Chodzi tutaj głównie o nadanie państwu zasadniczych praw, które przysługują państwu od momentu jego powstania.
Oprócz tego określone zostają zasady i formy postępowania państw we wzajemnych stosunkach (np. zasada nieagresji) – regulacji podlegają również stosunki zindywidualizowane konkretnych państw, dotyczące np. sojuszu.
Do tej funkcji zalicza się również regulacja zasięgu władzy terytorialnej państw, poprzez np. ustalanie granic państwowych oraz ustalanie reguł postępowania na obszarach niepodlegających niczyjej suwerenności – morze pełne i przestrzeń kosmiczna.