temat 2 rynek pieniężny

RYNEK PIENIĘŻNY

Istota rynku pieniężnego

Rynek pieniężny – szeroka definicja Rynek pieniężny – wąska definicja

Istota rynku pieniężnego:

Rynek na którym przedmiotem obrotu są instrumenty finansowe o pierwotnym terminie zapadalności powyżej jednego roku

Rynek ograniczony do transakcji między bankiem centralnym, bankami komercyjnymi i innymi dużymi instytucjami finansowymi, na którym przedmiotem obrotu są instrumenty finansowe o najwyższym stopniu płynności

Cechy rynku pieniężnego

Pozapersonalny charakter

- Sieć informatyczna i telekomunikacja

Przedmiotem obrotu są instrumenty finansowe wystandaryzowane

Zdecentralizowany charakter (over the counter)

Elastyczny

- Brak regulacji prawnych

- Zaufanie

Dlaczego rynek pieniężny jest bezpieczny?

Podmioty Instrumenty

wiarygodne podmioty dopuszczone do obrotu

Bank Centralny

Banki komercyjne

Duże instytucje finansowe

Wysoka płynność

Krótkoterminowość

Rynek pieniężny ma fundamentalne znaczenie dla gospodarki i systemu finansowego

Jest miejscem kształtowania bazowych stóp procentowych, które warunkują poziom cen wszystkich instrumentów rynku finansowego!!!

Funkcje rynku pieniężnego:

- Alokacyjna

- Zarządzanie płynnością

- Transformacji terminów

- Dochodowa

Depozyty na krótki termin

- Regulacyjna

Oddziaływanie na gospodarkę

Realizacja określonej polityki monetarnej

- Zarządzania ryzykiem stopy procentowej

- Informacyjna

Uczestnicy rynku pieniężnego

Strona popytowa Storna podażowa

Skarb Państwa

NBP

Banki komercyjne

Instytucje finansowe

Przedsiębiorstwa

NBP

Banki komercyjne

Przedsiębiorstwa

Instytucje finansowe

osoby fizyczne

Segmenty rynku pieniężnego

Ze względu na wielkość transakcji

- rynek hurtowy

- rynek detaliczny

Klasyczny podział:

- rynek międzybankowy („rynek zamknięty”)

- rynek krótkoterminowych papierów dłużnych (otwarty)

Instrumenty rynku pieniężnego

- depozyty międzybankowe

- weksle i (czeki)

- bony skarbowe

- bony pieniężne NBP

- certyfikaty depozytowe

- papiery komercyjne

- warunkowe transakcje repo i sell-buy-back

- swapy walutowe

DEPOZYTY MIĘDZYBANKOWE

Depozyt międzybankowy

- transakcja, polegająca na przyjęciu lub udzieleniu przez jeden bank drugiemu określonej kwoty środków pieniężnych, przy czym stopa procentowa oraz termin ustalane są z góry

Podział depozytów ze względu na termin:

- Krótkoterminowe (od 1 dnia do 1 m-ca)

- Długoterminowe (od 1 m-ca do 1 roku)

Depozyty jednodniowe:

- Overnight (O/N)

- Tomorrow next (T/N)

- Spot Next (S/N)

Wszystkie depozyty poza o/n i t/n zwyczajowo rozpoczynają się od daty waluty spot, czyli w drugi dzień roboczy po dniu zawarcia transakcji.

Nie wszystkie depozyty międzybankowe mają ustalony termin zapadalności!!!

- Depozyty typu call – strona inicjująca decyduje o terminie wypowiedzenia (najczęściej 24 lub 48 godzin)

Lokaty międzybankowe

O/N — overnight to termin jednodniowy Bank pożyczający pieniądze otrzymuje je w dniu zawarcia transakcji, a zwraca w następnym dniu roboczym. Te transakcje są bardzo popularne, a ceny lokat podlegają znacznym wahaniom. (Dni wolne od pracy są na rynku „martwe"), najmniej fortunnym dniem zaciągnięcia pożyczki O/N jest piątek, ponieważ środki otrzymuje się na 1 dzień a płaci oprocentowanie za 3 dni

T/N — tom/next są zawierane na jeden dzień, ale pieniądze docierają do banku biorącego depozyt następnego dnia po transakcji, zwracane są natomiast w kolejnym dniu roboczym,

S/N— spot/next dotyczy transakcji jednodniowych, ale bank dający lokatę przekazuje pieniądze dopiero w drugim dniu roboczym po zawarciu umowy, a zwrotu domaga się następnego dnia roboczego

Stopy procentowe na rynku międzybankowym

Ceną depozytu międzybankowego jest stopa procentowa:

- BID – stopa procentowa, po której dany bank jest gotowy przyjąć depozyt

- OFFER – stopa procentowa, po której dany bank jest gotowy oddać depozyt, czyli udzielić pożyczki

Stawki referencyjne

- LIBOR – London Interbank Offered Rate

- LIBID – London Interbank Bid Rate

- EURIBOR – Euro Interbank Offered Rate

WIBOR – Warsaw Interbank Offered Rate

WIBID – Warsaw Interbank Bid Rate

O/N, T/N, 1W, 2W, 1M, 3M, 6M, 9M, 12M

- Ustalane na fixingu organizowanym przez Polskie Stowarzyszenie Dealerów Bankowoych ACI Polska

Udział w fixingu – wyłącznie banki pełniące funkcje dealerów rynku pieniężnego (2006r – 13 instytucji)

Techniczna obsługa – Agencja Reuters

Stawka obliczana w każdy dzień roboczy o godz. 11 jako średnia arytmetyczna stóp zgłoszonych przez uczestników fixingu, po odrzuceniu dwóch najwyższych i dwóch najniższych wielkości

Jeśli podano mniej niż 8 stawek, odrzucane są tylko dwie skrajne

Stawka POLONIA – (Polish Overnight Index Average) (od 2005 r.)

- Obliczana dla depozytów złotowych w terminie overnight

- Stopa procentowa jest ustalana każdego dnia roboczego na podstawie rzeczywistych transakcji depozytowych O/N w danym dniu przez

uczestników fixingu

- Obliczana przez NBP jako średnia ważona ze stawek oraz kwot transakcji przekazanych przez uczestników fixingu

Czynniki determinujące stopę procentową na rynku międzybankowym

- wysokość stóp Procentowych (bazowych), ustalanych przez bank centralny

- podaż i popyt na pieniądz w gospodarce

- wiarygodność kontrahenta transakcji na rynku międzybankowym

BANK CENTRALNY – GŁÓWNY UCZESTNIK RYNKU PIENIĘŻNEGO

NBP jako bank centralny RP

NBP Funkcje BC

Narodowy Bank Polski jest bankiem centralnym Rzeczpospolitej Polskiej

działa na podstawie ustawy z 29.09.1997 - Ustawa o Narodowym Banku Polskim

- posiada osobowość prawną

- nie podlega wpisowi do rejestru Przedsiębiorstw Państwowych

- nie można również ogłosić jego upadłości (art. 2 i 58 ustawy o NBP).

Bank emisyjny

Bank banków „kredytodawca ostatniej instancji”

Centralny bank państwa

Polityka pieniężna w Polsce

Od 1999 r. w realizacji polityki pieniężnej wykorzystuje się strategię bezpośredniego celu inflacyjnego.

Rada Polityki Pieniężnej określa cel inflacyjny, a następnie dostosowuje poziom podstawowych stóp procentowych NBP tak, by maksymalizować prawdopodobieństwo osiągnięcia tego celu.

Od początku 2004 r. Narodowy Bank Polski realizuje ciągły cel inflacyjny na poziomie 2,5% z dopuszczalnym przedziałem wahań +/- 1 punkt procentowy.

NBP utrzymuje poziom stóp procentowych spójny z realizowanym celem inflacyjnym, wpływając na wysokość nominalnych krótkoterminowych stóp procentowych rynku pieniężnego.

Instrumenty polityki pieniężnej – ujęcie teoretyczne i wg NBP

Teoria Praktyka

Instrumenty kontroli ogólnej

- Rezerwa obowiązkowa

- Operacje otwartego rynku

Warunkowe (repo i reverse repo)

Bezwarunkowe

- Kredyt refinansowy

Kredyt lombardowy

Kredyt redyskontowy

Instrumenty kontroli selektywnej

Oddziaływanie przez perswazję

Polityka kursu walutowego

Stopy procentowe

Depozytowa

Referencyjna

Lombardowa

- Operacje otwartego rynku

Operacje podstawowe

Operacje dostrajające

Operacje strukturalne

- Rezerwa obowiązkowa

- Operacje depozytowo kredytowe

Depozyt na koniec dnia

Kredyt lombardowy

- Interwencje walutowe

WEKSLE I CZEKI

definicja weksla

Weksel jest papierem wartościowym, posiadającym cechy ściśle przez prawo określone w którym wystawca

- albo sam przyrzeka zapłatę określonej sumy pieniężnej

- albo poleca zapłatę osobie trzeciej

Wystawca przyjmuje bezwarunkową odpowiedzialność za zapłatę weksla i poddaje się wszelkim rygorom prawa wekslowego

Cechy zobowiązania wekslowego

- jest samoistne, czyli niezależne od przyczyny powstania tego zobowiązania;

- prawa zawarte w wekslu można przenosić na inne osoby, tzn. otrzymując weksel od jednego kontrahenta, posiadacz weksla może regulować

nim zobowiązanie wobec innych partnerów handlowych; indosowanie

- przy zobowiązaniu wekslowych występuje tzw. odpowiedzialność solidarna osób podpisanych na wekslu;

- tryb egzekwowania należności wekslowych jest szybki i uproszczony, wykorzystuje tzw. rygor wekslowy

Obligatoryjne elementy weksla trasowanego

Kiedy weksel może być płatny?

Art. 33. Weksel może być płatny:

- za okazaniem

Płatny za okazaniem, tzw. płatny na żądanie – na ogół w ciągu roku od dnia wystawienia, ale może to wydłużyć wystawca);

- w pewien czas po okazaniu

Płatny w pewien czas po okazaniu - weksel podlega wizowaniu, o czym wzmiankę umieszcza się na wekslu, np. „widziałem” i data – od tego momentu biegnie termin zapłaty;

- w pewien czas po dacie

Płatny w pewien czas po dacie, np.. 10 dni po dacie wystawienia;

- w oznaczonym dniu

Inne określenie terminu płatności lub kilku terminów powoduje nieważność weksla.

Terminologia

Trasant (wystawca) - osoba wystawiająca weksel, zobowiązująca się do zapłacenia sumy wekslowej (weksel własny) lub polecająca zapłacenie sumy wekslowej trasatowi (weksel ciągniony);

Trasat - osoba, której wystawca weksla trasowanego poleca zapłacenie sumy wekslowej (płatnik)

Remitent - osoba, na rzecz której lub na której zlecenie zapłata ma być dokonana;

Akceptant - osoba potwierdzająca zgodę na wykonanie polecenia trasanta, może być nią trasat;

Indosant - osoba przenosząca prawa z weksla za pomocą indosu na inną osobę;

Indosatariusz - osoba nabywająca weksel na podstawie indosu;

Poręczyciel - osoba poręczająca za całość lub za część sumy wekslowej

Poręczenie wekslowe ( awal)

- zapłatę weksla można zabezpieczyć poręczeniem wekslowym (aval) co do całości sumy wekslowej lub co do jej części.

- poręczenie może dać osoba trzecia lub nawet osoba, podpisana na wekslu.

- poręczenie umieszcza się na wekslu albo na przedłużku.

- poręczenie oznacza się wyrazem "poręczam" lub innym zwrotem równoznacznym; podpisuje je poręczyciel.

- sam podpis na przedniej stronie wekslu uważa się za udzielenie poręczenia, wyjąwszy gdy jest to podpis wystawcy lub trasata.

- poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano. W braku takiej wskazówki uważa się, że poręczenia udzielono za wystawcę.

Weksel kaucyjny

Dokument zawierający co najmniej podpis wystawcy weksla z zamiarem zaciągnięcia zobowiązania wekslowego.

Z punktu widzenia banku celowe jest umieszczanie na wekslu daty jego wystawienia i miejsca płatności

- zabezpiecza obroty gospodarcze, pożyczkę lub kredyt.

- składamy jako kaucję

- nie służy on do obrotu, w przeciwieństwie do weksla płatniczego.

- jest to najbardziej popularny rodzaj weksla.

- przeważnie wystawiany jest jako weksel niezupełny, nazywany inaczej "wekslem kaucyjnym in blanco".

- w skrajnych przypadkach jest to "goły" blankiet z podpisem.

CZEK

to pisemna dyspozycja wystawcy czeku ( trasanta), udzielona bankowi prowadzącemu jego rachunek (trasatowi), aby ten obciążył jego rachunek kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz wypłacił tę kwotę osobie wskazanej na czeku (czek imienny) lub okazicielowi ( czek na okaziciela)

Ustawowe elementy czeku

Art. 1. Czek zawiera:

- nazwę “czek” w samym tekście dokumentu, w języku, w jakim go wystawiono

- polecenie bezwarunkowe zapłacenia oznaczonej sumy pieniężnej

- oznaczenie miejsca płatności

- oznaczenie daty i miejsca wystawienia czeku

- podpis wystawcy czeku

Art. 28. Czek jest płatny za okazaniem. Wszelką wzmiankę przeciwną uważa się za nienapisaną.

Terminy ważności czeku39

10 dni, w przypadku czeków krajowych,

20 dni, jeżeli czek wystawiono w innym kraju, niż kraj, w którym jest płatny, ale miejsca wystawienia i płatności położone są w tej samej części świata,

70 dni, jeżeli miejsca płatności i wystawienia czeku znajdują się w różnych krajach, położonych w różnych częściach świata

BONY SKARBOWE

Bony skarbowe (weksle skarbowe)

krótkoterminowe papiery wartościowe (najczęściej o terminie zapadalności 13, 26 oraz 52 tygodnie) emitowane przez Skarb Państwa; zwane również wekslami skarbowymi; emitowane w celu zarządzania płynnością budżetu.

- po raz pierwszy bony skarbowe zostały wyemitowane w maju 1991 r.

- od 1995 r. mają postać zdematerializowaną.

- wszelkie informacje dotyczące stanu i zmian stanu posiadania bonów skarbowych rejestrowane są w Rejestrze Papierów Wartościowych (RPW), prowadzonym przez Narodowy Bank Polski.

Cechy bonów skarbowych:

- wartość nominalna 10.000

- instrument dyskontowy

- rentowność liczona na bazie 360 dni

- emitowane na okres od 1 do 52 tygodni

- emitowane na okaziciela

- emisja na przetargach organizowanych w pierwszy dzień roboczy tygodnia (poniedziałek) przez NBP, który jest agentem emisji

- w przetargach mogą brać udział wyłącznie banki wybierane przez MF na tzw. DSPW – dealerów skarbowych papierów wartościowych

Emisja bonów skarbowych

- dokonywana na przetargach w pierwszy roboczy dzień tygodnia

- organizatorem i agentem emisji jest NBP

- udział w przetargach mogą brać wyłącznie banki, rokrocznie wybierane przez ministra finansów na tzw. dealerów skarbowych papierów wartościowych (DSPW)

- przed każdym pierwszym w danym miesiącu przetargiem minister finansów ogłasza list emisyjny

- list emisyjny dotyczy emisji bonów skarbowych, oferowanych na przetargach w danym miesiącu i jest podawany do wiadomości publicznej w prasie o zasięgu ogólnokrajowym lub za pomocą innych środków przekazu

- minister finansów jest zobowiązany do podania daty przetargu, przewidywalnej wartości nominalnej bonów skarbowych o danym terminie wykupu oferowanych do sprzedaży na przetargu i okresów, na jakie bony są emitowane

- ofertę zakupu bonów składają banki w imieniu własnym i na własny rachunek, podając liczbę bonów, jaką chcą nabyć, oraz cenę (z dokładnością do 1 grosza), którą gotowe są zapłacić za dany walor (cenę przetargową).

- przetargi odbywają się w systemie aukcji amerykańskiej – nabywca płaci cenę, po której składał ofertę, o ile została ona zaakceptowana; wszystkie oferty zakupu z ceną wyższą od najniższej przyjętej zostają zrealizowane w całości, natomiast z ceną równą najniższej przyjętej cenie przetargowej mogą być przyjęte w całości lub częściowo

- płatność za bony skarbowe dealerzy zobowiązani są uiścić na drugi dzień roboczy od przetargu

- rezultat przetargu musi być również podany do wiadomości publicznej

- dokonywana na przetargach w pierwszy roboczy dzień tygodnia

- organizatorem i agentem emisji jest NBP

- udział w przetargach mogą brać wyłącznie banki, rokrocznie wybierane przez ministra finansów na tzw. dealerów skarbowych papierów wartościowych (DSPW)

- przed każdym pierwszym w danym miesiącu przetargiem minister finansów ogłasza list emisyjny

- list emisyjny dotyczy emisji bonów skarbowych, oferowanych na przetargach w danym miesiącu i jest podawany do wiadomości publicznej w prasie o zasięgu ogólnokrajowym lub za pomocą innych środków przekazu

- minister finansów jest zobowiązany do podania daty przetargu, przewidywalnej wartości nominalnej bonów skarbowych o danym terminie wykupu oferowanych do sprzedaży na przetargu i okresów, na jakie bony są emitowane

- ofertę zakupu bonów składają banki w imieniu własnym i na własny rachunek, podając liczbę bonów, jaką chcą nabyć, oraz cenę (z dokładnością do 1 grosza), którą gotowe są zapłacić za dany walor (cenę przetargową).

- przetargi odbywają się w systemie aukcji amerykańskiej – nabywca płaci cenę, po której składał ofertę, o ile została ona zaakceptowana; wszystkie oferty zakupu z ceną wyższą od najniższej przyjętej zostają zrealizowane w całości, natomiast z ceną równą najniższej przyjętej cenie przetargowej mogą być przyjęte w całości lub częściowo

- płatność za bony skarbowe dealerzy zobowiązani są uiścić na drugi dzień roboczy od przetargu

- rezultat przetargu musi być również podany do wiadomości publicznej

Wtórny rynek bonów skarbowych

- tworzony jest przez oferty kupna i sprzedaży bonów składane przez podmioty (banki, inwestorzy instytucjonalni oraz indywidualni) chcące nabyć lub sprzedać bony skarbowe między przetargami

- ERSPW – Elektroniczny Rynek Skarbowych Papierów wartościowych od 2002 r. był prowadzony przez MTSCeTo S.A. na którym organizowany jest hurtowy obrót papierami wartościowymi

Rynek Treasury BondSpot Poland


BONY PIENIĘŻNE NBP

Emitowane przez NBP

- (od lipca 1990 r.) ze względu na nadpłynność

- 1992 – przerwa dwuletnia – bony pieniężne stanowiły konkurencję dla bonów skarbowych

- 1996 – postać zdematerializowana (RBP – Rejestr Bonów Pieniężnych NBP)

Cechy bonu skarbowego:

- Wartość nominalna 10.000

- Instrument dyskontowy

- Rentowność liczona na bazie 360 dni

- Emitowane na okresy: 1-7 dni, 14, 28, 91, 182, 273, 364

- Emitowane na okaziciela

- Na rynku pierwotnym sprzedawane w przetargach, które organizowane są w każdy piątek

* w przetargach mogą brać udział wyłącznie banki mające status dealera rynku pieniężnego a także BFG

* płatność w dniu przetargu!!!!

- Na rynku wtórnym bony pieniężne mogą nabywać pozostałe banki w tym oddziały banków zagranicznych w Polsce

- Od początku 2005 r. w ofercie są głównie bony emitowane na okres 7 dni!!!!

Rynek pierwotny

- Na rynku pierwotnym bony sprzedawane są na przetargach, w których udział mogą brać wyłącznie banki posiadające status dealera rynku pieniężnego, a także Bankowy Fundusz Gwarancyjny.

- Nabywcy zobowiązani są dokonać płatności w dzień przetargu.

- Na rynku wtórnym bony mogą nabywać nie tylko dealerzy rynku pieniężnego, ale również pozostałe banki krajowe, a także oddziały banków zagranicznych działające w Polsce.

CERTYFIKATY DEPOZYTOWE

Certyfikaty depozytowe

KBDP – krótkoterminowe bankowe papiery dłużne (obligacje krótkoterminowe oraz bankowe papiery wartościowe instrumenty emitowane na podstawie ustawy Prawo bankowe, certyfikaty depozytowe)

Papier wartościowy emitowany przez banki komercyjne w celu finansowania jego działalności

Papier ten stwierdza zdeponowanie sumy pieniężnej wg określonej stopy procentowej na ustalony okres

Stopa procentowa zazwyczaj wyższa od bonów skarbowych ponieważ ryzyko niewypłacalności jest wyższe…

- Emitowane na okaziciela w okrągłych najczęściej wysokich kwotach

- Termin wykupu - najczęściej do 1 roku, ale zdarza się że do 5 lat

- Oprocentowanie

Różnice między bankowymi papierami wartościowymi a lokatami

Lokata Bankowe papiery wartościowe

Mogą być wcześniej zerwane

Nie mogą być przedmiotem zastawu

lub obrotu (sprzedaży)

Są gwarantowane przez Bankowy

Fundusz Gwarancyjny

Mogą być wcześniej odkupione tylko jeżeli dopuszczają to warunki emisji

Mogą być przedmiotem zastawu i obrotu

Niektóre ich rodzaje nie są gwarantowane przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny

KRÓTKOTERMINOWE PAPIERY DŁUŻNE (KPD)

Krótkoterminowe papiery dłużne

- Papiery komercyjne – (commercial papers), nazywane też krótkoterminowymi papierami dłużnymi (KPD), to instrumenty finansowe o terminach zapadalności nie dłuższych niż jeden rok, emitowane przez podmioty spoza sektora finansowego, głównie przedsiębiorstwa.

- instrument dyskontowy,

- wysoki nominał jednostkowy (min. 50 tys.)

- krótki okres zapadalności (od tygodnia do roku)

- w ramach programu emisji są uruchamiane w transzach, przy czym istnieje możliwość rolowania, czyli wykupu poprzedniej transzy za pomocą środków z kolejnej transzy

- wady:

* sztywne terminy spłaty poszczególnych transz

* ujawnianie poufnych informacji w memorandum informacyjnym

* ograniczona dostępność

Emisja krótkoterminowych papierów dłużnych

Aspekty pozytywne:

- niższy koszt w porównaniu z innymi formami finansowania

- szybkość dostępu do środków finansowych

Niedogodności:

- sztywne terminy spłaty poszczególnych transz (dokładnie w dniu wymagalności),

- ujawnienie poufnych informacji w memorandum informacyjnym

- dostępność emisji krótkoterminowych papierów dłużnych ograniczona tylko dla dużych wiarygodnych przedsiębiorstw o dobrej kondycji finansowej

Dla inwestora:

- wyższy poziom ryzyka niż w przypadku inwestycji w bony skarbowe

- trudności w zbyciu instrumentu przed terminem wykupu na mało płynnym rynku wtórnym

KPD – zestawienie

Nazwa

Bon dłużny

Bon inwestycyjny

(KWIT) Komercyjny weksel inwestycyjno-terminowy

Bon handlowy

Weksel komercyjny

(WOI) weksel obrotowo-inwestycyjny

(WIK) weksel inwestycyjno-komercyjny

commercial paper

KPDP – krótkoterminowy papier dłużny przedsiębiorstw

Cel emisji instrument finansowy o charakterze dyskontowym umożliwiający pozyskanie kapitału przez emiteneta
Emitent przedsiębiorstwo lub instytucja finansowa, a jego emisja jest często gwarantowana i przeprowadzana przez banki
Cechy

krótkim terminem zapadalności ( nie więcej niż rok )

bardzo wysokimi nominałami ( adresatami emisji są inwestorzy instytucjonalni)

zbywalnością z dyskontem

płynnością gwarantowaną przez organizatorów programu

najczęściej na okaziciela, czasami imienne

relatywnie wysokie ryzyko w porównaniu z innymi instrumentami rynku pieniężnego

Zalety dla emitenta

tańsze źródło pozyskania środków finansowych od kredytu bankowego

pełna swoboda kształtowania programu emisji

przeznaczenie środków na dowolny cel

możliwość pozyskania kapitału długoterminowego dzięki rolowaniu

aspekt marketingowy

Zalety dla organizatora emisji przerzucenie ryzyka kredytowego na inwestorów nabywających ten papier dodatkowy dochód w postaci prowizji za organizowanie emisji
Zalety dla inwestora

rentowność uzależniona od: wiarygodności kredytowej emitenta, rentowności alternatywnych form inwestycji, sytuacji na rynku finansowym

płynność

Formy prawne papierów komercyjnych

Formy prawne papierów komercyjnych (różnorodność formy prawnej KPD sprawia, że podlegają one różnym ustawom – ustawie o obligacjach, ustawie Prawo wekslowe oraz ustawie kodeks cywilny):

- weksel własny – bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty sumy wekslowej w określonym terminie przez wystawcę weksla;

* jest on wyłączony spod rygorów publicznego obrotu; stosowanie go wymaga korzystania z szczegółowych postanowień mów z inwestorami oraz z emitentem;

- obligacje krótkoterminowe – emisja może nastąpić w formie publicznej subskrypcji bądź prywatnej oferty skierowanej do indywidualnie określonych adresatów; w praktyce wykorzystywana jest jedynie oferta prywatna;

* barierą przy zastosowaniu obligacji jako formy emisji krótkoterminowych papierów dłużnych jest konieczność uiszczenia 2% opłaty skarbowej od dokonywanego obrotu obligacjami na rynku wtórnym pomiędzy instytucjami niefinansowymi

- emisja według przepisów kodeksu cywilnego – zobowiązanie emitenta do spełnienia, w stosunku do aktualnego posiadacza papieru, świadczenia, jakim jest zwrot określonej nominałem kwoty;

* wadą tej formy KPD jest fakt, iż nie zabezpieczają one w pełni interesów inwestorów, procedura dochodzenia roszczeń jest długotrwała i skomplikowana

MIĘDZYNARODOWY RYNEK PIENIĘŻNY

Międzynarodowy rynek pieniężny

Ogół transakcji funduszami pożyczkowymi o terminie zwrotu do 1 roku oraz najwyższym poziomie bezpieczeństwa lokaty i największym stopniu płynności

- Duży udział nierezydentów danego kraju w transakcjach

- Brak nadzoru władz monetarnych kraju-siedziby określonego centrum transakcji finansowych

- Zawieranie transakcji w walutach obcych

Centra: Londyn, Tokio, Hongkong, Singapur

Segmenty:

- Rynki narodowe – wewnętrzne rynki finansowe, na których nierezydenci dokonują transakcji w walucie tego kraju, w którym transakcja jest przeprowadzana

- Eurorynki – eksterytorialne rynki finansowe, na których nierezydenci dokonują transakcji w eurowalucie


Wyszukiwarka