Jakub Matys Jakub Miodek |
Temat ćwiczenia: Oznaczanie wytrzymałości mas formierskich w podwyższonych temperaturach Rct |
9.1.2012 Rok: II Grupa: 2 Zespół: D |
|---|
Skład masy:
100 cz. wagowych piasku kwarcowego ze szczakowej
10 cz. wagowych Bentonit special ekstra U
Wilgotność masy 4,3%
| Lp. | Temperatura [°C] |
Wytrzymałość Rct [Pa] |
Czas wygrzewania [min] |
|---|---|---|---|
| 1 | 500 | 1,18 | 18 |
| 2 | 700 | 2,6 | 17 |
| 3 | 900 | 4 | 13 |
| 4 | 1050 | 1,23 | 11 |
Wykres 1. Wytrzymałość na ściskanie w zależności od temperatury badanej masy
Wnioski:
Na laboratorium zajmowaliśmy się oznaczaniem wytrzymałości na ściskanie w podwyższonych
temperaturach ze stosowaniem powolnego nagrzewania masy. Była to masa klasyczna, w której
lepiszczem był bentonit, którego głównym składnikiem jest montmorylonit.
Wytrzymałość na ściskanie wzrasta szybko w miarę wzrostu temperatury, a po osiągnięciu
maksimum gwałtownie spada. Ten początkowy szybki wzrost wytrzymałości jest spowodowany
procesem spiekania lepiszcza. Z chwilą gdy temperatura badanej kształtki osiągnie temperaturę
mięknięcia gliny, masa zaczyna przechodzić w stan plastyczny co objawia się gwałtownym spadkiem
wytrzymałości. Maksimum wytrzymałości masy formierskiej może więc występować przy różnych
temperaturach w zależności od rodzaju lepiszcza. W naszych badaniach masa maksimum osiągnęła
przy 900°C