I ZZ - DUM
Rymarz Karolina (Strony 4-7)
Rydzik Magdalena (Strony 7-10)
Stankiewicz Ewa (Strony 10-13)
Sienkiewicz Joanna (Strony 13- 16)
Grupa C6
PARLAMENT EUROPEJSKI
STRUKTURA I FINANSE
Rzeszów 2015
Parlament Europejski jest główną instytucją Unii Europejskiej tworzoną przez przedstawicieli 28 Państw Członkowskich. Parlament Europejski to jedyne zgromadzenie i jedyna instytucja Unii Europejskiej, której członkowie wybierani są w wyborach bezpośrednich. Wybrani posłowie łączą się w grupy zgodnie ze swoimi przekonaniami politycznymi. Grupy polityczne powstają po to, by lepiej bronić stanowisk swoich członków. Obecnie w PE istnieje siedem grup politycznych.
Większość szczegółowej pracy Parlamentu odbywa się na szczeblu wyspecjalizowanych komisji, przygotowujących sprawozdania, które są następnie poddawane pod głosowanie na posiedzeniu plenarnym.
Parlament nie używa jednego języka obrad. Obrady Parlamentu odbywają się symultanicznie we wszystkich językach Unii, tzn. każdy poseł może mówić w dowolnym języku urzędowym UE, a jego wystąpienie jest tłumaczone na bieżąco na wszystkie pozostałe języki. Obecnie obrady są też tłumaczone na języki wszystkich państw stowarzyszonych, gdyż przedstawiciele parlamentów państw stowarzyszonych mają prawo biernego uczestnictwa w każdych obradach.
W 1952 r. powstało Zgromadzenie Ogólne Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, które w 1958 roku zmieniło nazwę na Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne. Ostatecznie w 1962 roku przekształciło się w Parlament Europejski . Początkowo deputowani wybierani byli przez parlamenty krajów członkowskich. Pierwsze wybory bezpośrednie odbyły się w 1979 r.
Podstawowym celem działania Parlamentu Europejskiego jest wypełnianie jego trzech głównych funkcji:
debata nad aktami prawa europejskiego i uchwala je wraz z Radą
sprawowanie nadzór nad innymi instytucjami UE, zwłaszcza nad Komisją, aby upewnić się, że działają w sposób demokratyczny
debata nad budżetem UE i przyjmuje go wraz z Radą.
Parlament Europejski ma swoje siedziby w 3 miastach w Europie, są to Strasburg, Bruksela oraz Luksemburg. Obecnie w brukselskiej siedzibie odbywa się codzienna praca w komisjach i frakcjach politycznych; w Luksemburgu mieści się część administracji i biura tłumaczeń( Sekretariat Generalny), a w Strasburgu odbywają się sesje plenarne.
Każde z 28 Państw Członkowskich posiada stałą liczbę miejsc: maksymalnie 96 a minimalnie - 6. Od 1979 r. posłowie są wybierani w powszechnych wyborach bezpośrednich na okres 5 lat. Prawo Unii Europejskiej stanowi jedynie, iż posłów do PE wybiera się w państwach członkowskich w tajnym, powszechnym i bezpośrednim głosowaniu. Wymagane jest przy tym oparcie systemu wyborczego na zasadzie proporcjonalności i takie kształtowanie okręgów wyborczych, które nie naruszy zasady reprezentacji proporcjonalnej. Dopuszczalne jest przy tym wprowadzenie klauzuli zaporowej (progu wyborczego), nie wyższej niż 5% (w Wielkiej Brytanii nie ma progu wyborczego, w Szwecji wynosi on 4%, w Polsce – 5%).
Obecnie w Parlamencie Europejskim zasiada 750 posłów + przewodniczący. Niemcy zajmują pozycje lidera pod względem europosłów ich liczba wynosi 96, do liderów należą także Włochy(73), Wielka Brytania(73) i Francja(74). Najmniej deputowanych posiadają takie kraje jak: Luksemburg, Cypr, Malta czy Estonia z liczbą 6 mandatów.
Po wyborach w 2014 roku Polskę w Parlamencie Europejskim reprezentuje 51 posłów na Parlament Europejski. Zrzeszeni są oni w następujących partiach:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej ( 23 europosłów)
Grupa Postępowania Sojuszów Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim ( 5europosłów)
Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy ( 19 europosłów)
Grupa Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej ( 1 europoseł)
Niezrzeszeni ( 3 europosłów)
Liczba posłów Europejskich nie jest stała, w kolejnych latach zmieniała się w zależności od liczby państw zrzeszonych w Unii Europejskiej (Aneks 1.).
W latach 2011-2013 większa liczebność posłów spowodowana była dołączeniem do Unii Europejskiej nowych krajów oraz konieczność kooptacji nowych posłów.
Parlament Europejski na czele, którego stoi przewodniczący obecnie Martin Schulz. Jego kadencja obejmuje sierpień 2014 – Styczeń 2017. Wybrany zostaje przez posłów.
Zadania jakie spełni Przewodniczący Parlamentu Europejskiego to czuwa nad przestrzeganiem Regulaminu Parlamentu Europejskiego, nadzoruje działalność Parlamentu i różnych komisji, reprezentuje Parlament we wszystkich kwestiach prawnych oraz na szczeblu międzynarodowym oraz wyraża zgodę na ostateczne przyjęcie budżetu Unii Europejskiej.
Europarlamentarzyści, czyli posłowie do Parlamentu Europejskiego reprezentują obywateli. Są wybierani w wyborach bezpośrednich, które odbywają się co pięć lat. Parlament jest, wraz z Radą Unii Europejskiej, Radą jedną z głównych instytucji odpowiedzialnych za stanowienie prawa w Unii Europejskiej. Liczba posłów do PE z każdego kraju jest w przybliżeniu proporcjonalna do liczby jego ludności. Żaden kraj nie może mieć mniej niż 6 lub więcej niż 96 posłów, a całkowita liczba nie może przekroczyć 751 (750 posłów plus przewodniczący). Posłowie zasiadają w PE nie według kraju pochodzenia, lecz według przynależności politycznej.
Parlament Europejski pełni trzy podstawowe funkcje:
debatuje nad aktami prawa europejskiego i uchwala je wraz z Radą
sprawuje nadzór nad innymi instytucjami UE, zwłaszcza nad Komisją, aby upewnić się, że działają w sposób demokratyczny
debatuje nad budżetem UE i przyjmuje go wraz z Radą.
Stanowienie unijnego prawa na równi z Radą Unii Europejskiej. Po wejściu w życie Traktatu z Lizbony Parlament Europejski może decydować o przyjęciu, odrzuceniu lub wprowadzeniu poprawek do unijnych aktów prawnych w prawie wszystkich dziedzinach działania UE;
Decydowanie o kształcie budżetu Unii Europejskiej wspólnie z Radą;
Jego zgody wymaga każdorazowe przyjęcie do UE nowych państw członkowskich oraz zawarcie przez Unię ważnych umów międzynarodowych;
wybór przewodniczącego Komisji Europejskiej i powoływanie jej pełnego składu po uprzednim przesłuchaniu kandydatów na komisarzy, wybór Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, udział w wyborze przewodniczącego i członków rady zarządzającej Europejskiego Banku Centralnego, udział w wyborze członków Trybunału Obrachunkowego;
kontrola działań innych instytucji unijnych: Komisji, Rady, Europejskiego Banku Centralnego;
reprezentowanie głosu obywateli UE w procesie stanowienia prawa, reagowanie na przypadki łamania unijnego prawa zgłaszane przez obywateli UE w formie petycji.
Parlament Europejski ma trzy siedziby – w Brukseli (Belgia), w Luksemburgu i w Strasburgu (Francja). Luksemburg jest siedzibą administracji Parlamentu („Sekretariat Generalny”). Posiedzenia całego Parlamentu (tzw. posiedzenia plenarne) odbywają się w Strasburgu i w Brukseli.
Prezydium jest ustawowym organem zarządzającym Parlamentu Europejskiego. Jest odpowiedzialne za opracowanie wstępnego projektu preliminarza budżetowego Parlamentu Europejskiego oraz regulację wszystkich kwestii administracyjnych, kadrowych i organizacyjnych.
W skład Prezydium Parlamentu wchodzą Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, czternastu wiceprzewodniczących i pięciu kwestorów wybieranych przez Parlament na okres dwóch i pół roku z możliwością przedłużenia. Podczas obrad Prezydium, w przypadku równej liczby głosów, decyduje głos przewodniczącego. Kwestorzy posiadają w Prezydium głos doradczy.
Prezydium wykonuje liczne zadania administracyjne i finansowe wewnątrz Parlamentu. Jest odpowiedzialne za wszelkie kwestie dotyczące wewnętrznej organizacji Parlamentu. Reguluje kwestie wniosków dotyczących przebiegu posiedzeń, może udzielić zgody na organizację posiedzeń komisji lub delegacji poza ich zwykłymi miejscami pracy oraz przygotowuje wstępny projekt preliminarza budżetowego Parlamentu. Mianuje Sekretarza Generalnego Parlamentu, który jest odpowiedzialny za kierowanie służbami administracyjnymi Parlamentu oraz ustala skład i organizację Sekretariatu Generalnego.
Posiedzenia Prezydium odbywają się na ogół dwa razy w miesiącu.
Protokoły obrad Prezydium są tłumaczone na wszystkie języki urzędowe, drukowane i doręczane wszystkim posłom. Każdy poseł może składać pytania dotyczące działalności Prezydium. Prezydium decyduje o środkach przyznawanych partiom politycznym reprezentowanym w Parlamencie Europejskim.
W Parlamencie Europejskim działa 20 stałych komisji parlamentarnych oraz kilka (w zależności od potrzeb) komisji specjalnych. Ponadto w określonych sytuacjach mogą też być powoływane komisje śledcze.
Każda ze stałych komisji odpowiedzialna jest za inny obszar działania Unii Europejskiej. Ich posiedzenia organizowane są raz lub dwa razy w miesiącu, na ogół między sesjami plenarnymi w Strasburgu. Spotkania te są jawne i odbywają się zwykle w Brukseli.
Do najważniejszych zadań komisji należy m.in. przygotowanie harmonogramu prac sesji parlamentarnych, sprawozdań na temat projektów legislacyjnych, które skierowano do Parlamentu lub w sprawie których zwrócono się do niego o konsultację. Komisje mają także prawo przedstawiać własne inicjatywy ustawodawcze. Ponadto rozpatrują one i wnoszą ewentualne poprawki do projektów dyrektyw i rozporządzeń wspólnotowych proponowanych przez Komisję Europejską. Każda komisja ma prawo wydawać także opinie dla innych komisji parlamentarnych. Na początku działalności każda z komisji wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i czterech wiceprzewodniczących na okres dwóch i pół roku. Każda z nich ma do swojej dyspozycji obsługę sekretariatu. Każda z 20 komisji składa się z 25 - 71 posłów i każda posiada przewodniczącego, prezydium i sekretariat Skład polityczny komisji odzwierciedla skład Parlamentu. Komisje parlamentarne odbywają posiedzenia raz lub dwa razy w miesiącu, w Brukseli, a ich obrady są jawne. W komisjach parlamentarnych, posłowie opracowują projekty legislacyjne i sprawozdania z własnej inicjatywy, wprowadzają poprawki i głosują nad nimi Analizują propozycje Komisji i Rady oraz, w razie potrzeby, sporządzają sprawozdania, które są przedstawiane na posiedzeniach plenarnych. Parlament Europejski może również tworzyć podkomisje i specjalne komisje tymczasowe, które zajmują się konkretnymi problemami, lub komisje śledcze w ramach swoich kompetencji kontrolnych, które służą do badania doniesień o złym stosowaniu unijnych przepisów. Przewodniczący komisji koordynują prace w ramach Konferencji Przewodniczących Komisji.
Poza komisjami stałymi w Parlamencie Europejskim pracują także komisje specjalne, które zajmują się zagadnieniami szczegółowymi związanymi na ogół z bieżącymi problemami. Komisje tymczasowe są powoływane na nie dłużej niż 12 miesięcy z możliwością przedłużenia. Obecnie funkcjonuje jedna taka komisja - do spraw kryzysu finansowego, gospodarczego i społecznego.
W przypadku naruszenia lub niewłaściwego stosowania prawa wspólnotowego Parlament może powołać komisje śledcze. Komisja śledcza Parlament może powołać komisje śledcze w przypadku naruszenia lub niewłaściwego stosowania prawa wspólnotowego Ich kompetencje są określone trybem wykonywania przez Parlament Europejski uprawnień śledczych. W poprzedniej kadencji PE (2004-2009) działała np. komisja śledcza badająca sprawę tajnych więzień i lotów CIA.
Dodatkowo występuje Komitet pojednawczy. Postępowanie pojednawcze jest trzecim i ostatnim etapem najważniejszej procedury legislacyjnej Unii Europejskiej, procedury współdecyzji W przypadku braku zgody między Parlamentem i Radą, „komitet pojednawczy” gromadzi 28 przedstawicieli Państw Członkowskich i 28 posłów Parlamentu Europejskiego Komitet jest odpowiedzialny za opracowanie wspólnego projektu, który zostanie ponownie przedłożony, w trzecim czytaniu, Radzie i Parlamentowi do zatwierdzenia Końcowe porozumienie obu instytucji jest konieczne do przyjęcia tekstu.
Kolegium Kwestorów jest organem odpowiedzialnym za organizację i pomoc europosłom w sprawach administracyjnych i finansowych, np. w udostępnianiu im infrastruktury PE czy korzystania z różnych usług niezbędnych w ich pracy. W skład kolegium wchodzi pięciu kwestorów. Kandydatów na kwestorów zgłaszają grupy polityczne lub co najmniej trzydziestu siedmiu posłów.
Wybory wiceprzewodniczących i kwestorów podobnie jak przewodniczącego powinny zapewnić sprawiedliwą reprezentację państw członkowskich oraz opcji politycznych. W praktyce uwzględniane jest to już na etapie zgłaszania kandydatów. Ich listy powstają w wyniku ustaleń grup politycznych z uwzględnieniem wyników wyborów do Parlamentu i z zastosowaniem tzw. metody d'Hondta.
Kwestorzy są wybierani w tajnym głosowaniu w czasie pierwszej po wyborach sesji plenarnej Parlamentu, tuż po wyborze przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i wiceprzewodniczących. Głosowanie przebiega w trzech turach: w dwóch pierwszych wymagana jest bezwzględna większość oddanych głosów, a w ostatniej - wystarcza zwykła większość głosów. W przypadku równej liczby oddanych głosów za wybranych uznaje się najstarszych wiekiem kandydatów. W przypadku gdy liczba kandydatów jest równa liczbie stanowisk do obsadzenia, kolegium może być przyjęte w Parlamencie Europejski przez aklamację.
W obecnej kadencji na pięć stanowisk kwestorów było ośmiu kandydatów. W tej grupie znalazła się polska europosłanka SLD Lidia Geringer de Oedenberg, która uzyskała najwyższe poparcie 398 eurodeputowanych i dzięki zdobyciu bezwzględnej większości została wybrana na kwestora już w pierwszej turze. Oznacza to, że dodatkowo objęła funkcję przewodniczącej Kolegium Kwestorów. Kwestorzy sprawują swój mandat - podobnie jak reszta prezydium unijnego zgromadzenia - przez dwa i pół roku. Jednak mają tam jedynie głos doradczy, mogą np. przedstawiać propozycje zmian lub nowej redakcji tekstów dotyczących wszystkich przepisów uchwalanych przez Prezydium. Posiedzenia kwestorów odbywają się na ogół raz w miesiącu i są jawne. Każdy poseł ma prawo pytać kwestorów o ich działalność. Lista kwestorów obejmuje takie osoby jak:
Lidia Joanna Geringer de Oedenberg
Jim Higgins
Astrid Lulling
Jirzi Masztalka
Bill Newton Dunn
Kolegium Kwestorów jest organem Parlamentu Europejskiego odpowiedzialnym za sprawy administracyjne i finansowe bezpośrednio dotyczące posłów i ich warunków pracy. Mogą przedstawiać propozycje zmian lub nowego zredagowania tekstów dotyczących wszystkich przepisów uchwalanych przez Prezydium.
W skład Konferencji Przewodniczących wchodzą przewodniczący PE, przewodniczący grup politycznych oraz jeden przedstawiciel europosłów niezrzeszonych, bez prawa głosu.
Konferencja Przewodniczących jest politycznym organem wykonawczym PE. Organ ten odpowiedzialny jest za:
organizację prac PE i planowanie prac legislacyjnych,
określanie kompetencji komisji i delegacji oraz ich składu,
kontakty z innymi instytucjami Unii Europejskiej, parlamentami narodowymi i krajami trzecimi.
Obrady Konferencji Przewodniczących odbywają się zazwyczaj dwa razy w miesiącu i nie są jawne. Sprawozdania z obrad Konferencji udostępniane są wszystkim europarlamentarzystom po przetłumaczeniu na wszystkie języki urzędowe.
W skład wchodzą przewodniczący wszystkich komisji parlamentarnych stałych oraz tymczasowych, natomiast jej pracami kieruje przewodniczący wybrany przez Konferencję. Stanowisko to obecnie zajmuje Niemiec, Klaus-HeinerLehn, jest on członkiem Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci)
Konferencja Przewodniczących Komisji ma za zadanie:
zapewnienie lepszej współpracy między różnymi komisjami parlamentarnymi,
przedstawianie Konferencji Przewodniczących PE propozycji związanych z pracami komisji oraz swoich propozycji dotyczących porządku dziennego comiesięcznych sesji plenarnych,
doradzanie Konferencji Przewodniczących w przypadku sporu kompetencyjnego między dwiema komisjami.
Konferencja Przewodniczących Komisji zbiera się na ogół raz w miesiącu - w czasie sesji plenarnych w Strasburgu.
W skład Konferencji Przewodniczących Delegacji wchodzą wszyscy przewodniczący stałych delegacji Parlamentu Europejskiego, którzy koordynują i nadzorują prace delegacji międzyparlamentarnych i delegacji do wspólnych komisji parlamentarnych. Przewodniczącego Konferencja wybiera spośród swoich członków.
W zakres kompetencji wchodzi:
okresowe badanie wszystkich kwestii dotyczących właściwego działania delegacji międzyparlamentarnych i delegacji do wspólnych komisji parlamentarnych,
przekazywanie Konferencji Przewodniczących zleceń dotyczących prac delegacji,
wykonywanie niektórych zadań zleconych przez Prezydium i Konferencje Przewodniczących
sporządzanie projektu rocznego kalendarza prac oraz spotkań międzyparlamentarnych, a także obrad wspólnych komisji parlamentarnych
wzmacnianie współpracy z parlamentami państw, które nie należą do Unii Europejskiej.
Grupy polityczne tworzą posłowie, którzy zrzeszają się bez względu na narodowość lecz w zależności od poglądów politycznych. Grupy wyznaczają własną organizacje wewnętrzną na której czele stoi przewodniczący bądź dwóch wiceprzewodniczących. Grupa decyduje o długości kadencji przewodniczącego, a także powołuje prezydium i sekretariat. Przynależność do grup politycznych nie jest obowiązkowa, dlatego też w PE mamy europosłów tak zwanych niezrzeszonych. Obecnie jest ich 52. Aby utworzyć grupę polityczną, potrzeba 25 posłów reprezentujących co najmniej jedną czwartą krajów członkowskich. Dany poseł może należeć tylko do jednej grupy politycznej. Miejsca w sali plenarnej są przydzielane posłom w zależności od ich przynależności politycznej. Stanowisko przyjęte przez grupę jest ustalane w drodze porozumienia wewnątrz grupy, na żadnego posła nie można nałożyć obowiązku głosowania w określony sposób.
W obecnej kadencji PE europosłowie zasiadają w siedmiu grupach politycznych. (Patrz Aneks 2.)
Parlament Europejski liczy sobie obecnie 766 eurodeputowanych, czyli posłów. Wybierani są oni na pięcioletnią kadencję. Początkowo, po zawiązaniu się wspólnoty, liczba posłów wynosiła 78-miu jednak wraz z przyjmowaniem nowych krajów do Unii Europejskiej liczba ta wzrastała, aby obecnie być prawie 10 krotnie większą. Wszystkie te kwestie reguluje traktat lizboński, według jego artykułu 14, ustęp 2: liczba posłów do Parlamentu Europejskiego ma wynosić 750+1, łącznie z przewodniczącym bez prawa głosu. Przydział posłów na państwo nie może być większy niż 96 ani mniejszy niż 6.
Budżet Unii Europejskiejgłówny krótkoterminowy plan Unii Europejskiej, sporządzany na czas jednego roku, obejmujący dochody i wydatki związane z prowadzeniem i koordynacją polityk wspólnotowych. Podstawę traktatową budżetu stanowią artykuły Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Źródła finansowania Unii Europejskiej pochodzą głównie z:
cła pobierane z importu od państw trzecich artykułów przemysłowych, w ramach Wspólnej Polityki Handlowej;
cła na artykuły rolne pobierane w związku z importem produktów rolnych z krajów trzecich;
wpływy z podatku VAT;
składka uiszczana przez państwa członkowskie w wysokości zależnej od PKB danego państwa.
Do budżetu włącza się także niewykorzystane środki z roku ubiegłego. Przy tworzeniu kalkulacji budżetowej uwzględniany jest również funkcjonujący od 1985 roku opust w składce brytyjskiej, związany z nikłym korzystaniem przez Wielką Brytanię ze środków wspólnej polityki rolnej.
Z kolei wydatki budżetowe Unii Europejskiej klasyfikuje się według działów:
rolnictwo;
działania strukturalne;
polityki wewnętrzne;
działania zewnętrzne;
administracja;
rezerwy;
pomoc przedakcesyjna;
rekompensaty.
Środki na pokrycie fukcjonowania budżetu Parlamentu Europejskiego, pochodzą z działu: „administracja”. Przewodniczący KE zarabia najwięcej – 24.874,62 euro miesięcznie.
Roczny koszt utrzymania Parlamentu Europejskiego to 7,3 mld złotych. (Patrz Aneks 3.)
Sporo w Unii Europejskiej mogą zarobić również tłumacze. Szczególnie rozchwytywani są tłumacze ustni. Stawka dla osoby zajmującej się tłumaczeniami ustnymi to 300 euro za dzień. Doświadczony tłumacz, którego zadaniem jest przygotowywanie tłumaczeń pisemnych jest w stanie otrzymać 7 tys. złotych miesięcznie.
Zgodnie z nowym statutem posła do Parlamentu Europejskiego z 28 września 2005 roku euro posłowie otrzymują:
w 2014 r. wynosi ono 8020,53 euro brutto i jest wypłacane z budżetu europarlamentu. Wysokość pensji deputowanego to 38,5 proc. podstawowego wynagrodzenia sędziego Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Po odliczeniu podatku i składki na ubezpieczenie wynagrodzenie członka PE wynosi w tym roku 6250,37 euro
każdy deputowany otrzymuje dietę w wysokości 298 euro/dzień za każdy dzień posiedzenia Parlamentu lub komisji czy frakcji partyjnej, łącznie ok. 16 dni miesięcznie (ok. 4.768 euro/miesiąc). Może być obcięta o połowę, jeśli poseł nie weźmie udziału w przynajmniej połowie głosowań plenarnych. Nie trzeba jednak przedstawiać żadnych rachunków za hotel czy obiad w restauracji potwierdzających, że dieta została wykorzystana.
Łącznie pensja plus dieta pobytowa wynosi ok. 11 283 euro miesięcznie netto
Dodatki
Europosłom przysługuje też miesięcznie do 21,2 tys. euro na prowadzenie biur poselskich, w tym na wynagrodzenie asystentów (m.in. ubezpieczenia i podatki) i zlecone ekspertyzy (maksymalnie jedna czwarta tej sumy), oraz 4,3 tys. euro na działalność biur krajowych. Prowadzenie biura za granicą nie jest jednak obowiązkowe, dlatego większość posłów prowadzi je w kraju, w okręgu, z którego zostali wybrani. Utrzymanie pracowników i lokalu w Polsce jest bowiem znacznie tańsze niż w stolicy Belgii. Dodatkowo:
poseł otrzymuje również środki na pokrycie kosztów podróży z kraju pochodzenia do siedzib Parlamentu i pomiędzy instytucjami; kosztorys (patrz załącznik 5)
europoseł może również otrzymać 2 tys. euro na kursy komputerowe;
a także 5 tys. euro na kursy językowe, które można zrealizować np. na Wyspach Kanaryjskich;
Unia gwarantuje również swoim parlamentarzystom 2 przeloty samolotem i dodatek za odległość w wysokości 200 euro. Większość posiedzeń, sesji plenarnych, posiedzeń komisji czy posiedzeń grup politycznych - odbywa się w Brukseli i Strasburgu. Posłowie otrzymują zwrot kosztów transportu. Maksymalnie może to być cena biletu lotniczego w klasie biznes, biletu kolejowego pierwszej klasy lub pół euro za kilometr w przypadku podróży samochodem.
Poza tym każdy europoseł dostaje laptop, telefon, służbowy rower i 800 euro na tzw. dodatkowe wydatki.
Sumując wszystkie części poselskiej pensji, ostatecznie do portfela posła PE trafia 17 tys. euro, czyli około 70 tys. zł miesięcznie. Daje to 840 tys. zł rocznie i ponad 4,2 mln zł w ciągu całej kadencji, która trwa 5 lat. Dla porównania zwykły poseł w Polsce zarabia około 11 tys. zł miesięcznie, czyli 132 tys. rocznie i 528 tys. w ciągu kadencji. (patrz aneks 4.)
Deputowani którzy nie uzyskają w kolejnych wyborach mandatów mogą, w zależności od stażu parlamentarnego, liczyć na odprawę w wysokości od 6 do 24 miesięcznych pensji. 1 euro po obecnym kursie to 4 zł 22 grosze.
W oświadczeniu majątkowym Zbigniew Ziobro, można przeczytać, że po 5 latach w Parlamencie Europejskim zwiększył swój majątek pieniężny trzykrotnie. Jego stan konta z 17 tys. zł i 8 tys. euro zmienił się w 92 tys. zł i 10 tysięcy euro. Dzięki unijnej pensji udało mu się również spłacić kilka kredytów, w tym kredyt na samochód wart ponad 66 tys. zł, kredyt hipoteczny wart prawie 50 tys. zł, pożyczkę hipoteczną w wysokości prawie 150 tys. zł i pożyczkę gotówkową na 50 tys. zł.
Wysokie zarobki europosłów budzą wątpliwości, zwłaszcza w zestawieniu z aktywnością niektórych eurodeputowanych. Część z nich wyspecjalizowała się w pozorowaniu aktywności poselskiej. Niektórzy posłowie nie chcą się oderwać od polityki krajowej, wolą spędzać swój czas w Warszawie, niż w Brukseli. Dlatego cześć z nich pojawia się w parlamencie, by podpisać listę obecności, zgarnąć dietę za dzień posiedzenia.
Piastowanie urzędu europosła gwarantuje również przyznanie emerytury po 63. roku życia. Jej wysokość uzależniona jest od stażu pracy. Osoba, która przepracowała całą kadencję, czyli 5 lat, może liczyć na ok. 1 100 euro, czyli niecałe 4,5 tys. zł/miesiąc. Jest to 3,5 proc. wynagrodzenia za każdy pełny rok sprawowania mandatu. Nie może to być jednak więcej niż 70 proc. pensji. Emerytury również są wypłacane z budżetu PE. Po śmierci euro deputowanego jego żona i będące na jego utrzymaniu dzieci mogą otrzymać rentę.
| NA CO MOŻE LICZYĆ EUROPOSEŁ? <kurs euro: 4,20 zł> |
|---|
| Pensja zasadnicza |
| Dieta dzienna |
| Na prowadzenie biura |
| Zwrot kosztów podróży |
| Kursy komputerowe |
| Kursy językowe |
Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2013 r. dodatek za przebyte kilometry, dostosowuje się w następujący sposób:
0 EUR/kilometr za odcinek od 0 do 200 km
0,3820 EUR/kilometr za odcinek od 201 do 1 000 km
0,6367 EUR/kilometr za odcinek od 1 001 do 2 000 km
0,3820 EUR/kilometr za odcinek od 2 001 do 3 000 km
0,1272 EUR/kilometr za odcinek od 3 001 do 4 000 km
0,0614 EUR/kilometr za odcinek od 4 001 do 10 000 km
0 EUR/kilometr za odcinek powyżej 10 000 km.
Do dodatku za przebyte kilometry dodaje się dodatkową zryczałtowaną kwotę w wysokości:
– 191,00 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem pochodzenia zawiera się w przedziale 725–1 450 km;
– 381,96 EUR, jeżeli odległość koleją między miejscem zatrudnienia a miejscem