X.Standard - zestaw norm komunikacyjnych opraco­wany przez CCITT (obecnie ITU-T), w celu standaryzacji pro­tokołów i sprzętu używanego w publicznych, prywatnych i lo­kalnych sieciach komputerowych. Definiuje interfejsy i szybkość transmisji między sieciami, także operacje i usłu­gi realizowane przez cyfrowe urządzenia.

X-3 - standard określający funkcjonowanie urządzeń kon­wersji pakietowej PAD i definiujący podstawowe parametry (22) do identyfikacji i obsługi terminali dołączanych do PAD - wg wcześniej ustalanych kryteriów.

X.21 - standard opisujący interfejs między urządzeniem komunikacyjnym DCE a zakończeniem terminalowym DTE i ujmujący synchroniczną transmisję przez publiczne komu­towane sieci telefoniczne. X.21 definiuje interfejs transmisji pakietowych klasy X.25 dla łączy z transmisją danych, nato­miast jego rozszerzenie jako X.21bis określa interfejs najniż­szej warstwy (fizycznej) między urządzeniami DCE i DTE.

X.25 - standard definiujący połączenia terminali i kompu­terów w sieciach pakietowych. X.25 tradycyjnie stosowany w sieciach z komutacją pakietów o szybkości do 64 kb/s, został rozszerzony przez CCITT (1992 r.) do przepływności 2 Mb/s. Transmisje w standardzie X.25 cechują się niską wy­dajnością sieci (dobrze spełniają swoje funkcje tylko przy niewielkim ruchu), gdyż każdy węzeł pośredniczący w łańcu­chu połączeń przeprowadza pełną kontrolę błędów całego pakietu przed jego wysłaniem w dalszą drogę, co wprowa­dza stosunkowo duże opóźnienia przesyłek. Rozbudowany system weryfikacji i korekty jest niezbędny podczas eksplo­atacji łączy o wysokiej zawodności. Odmiennie czyni to sieć pakietowa Frame Relay, identyfikując tylko adresata w na­główku pakietu i przekazując dalej przesyłkę, bez sprawdza­nia jej poprawności i kompletności.

X.28 -jeden z protokołów komunikacyjnych w sieciach te­leinformatycznych z pakietowym sposobem przekazu, prze­znaczony do obsługi procedury sterowania przepływem da­nych między pakietyzerem PAD i asynchronicznym DTE. Pro­cedury obsługi tego styku obejmują: sposób dostępu, wy­mianę danych, sygnalizację (komendy i komunikaty) mię­dzy urządzeniami DCE/DTE oraz ustanowienie komunikacji między DTE i PAD.

X.29 - protokół normujący sposób wymiany informacji między dwoma urządzeniami PAD lub między synchronicz­nym urządzeniem komunikacyjnym DTE a procesorem PAD przez sieć X.25. Procedury X.29 dotyczą sterowania współ­pracą między użytkownikami sieci X.25 i mogą być wymie­niane (przez modyfikowanie parametrów) w dowolnej chwi­li w trakcie przesyłania danych.

X.75 - standard określający sposoby realizacji połączeń międzysieciowych działających z protokołami X.25 o róż­nych przepływnościach, istotny w tworzeniu połączeń mię­dzynarodowych.

X.200 - grupa standardów definiujących warstwę aplikacji (warstwa 7) modelu OSI dla połączeń między komputerami.

X.400 - powszechnie stosowany międzynarodowy stan­dard przekazu wiadomości i poczty elektronicznej zgodny z modelem OSI, wprowadzony (1984 r.) przez CCITT i rozwi­jany później w kolejnych wersjach standardu. Struktura wia­domości w standardzie X.400 jest jednakowa dla wszyst­kich systemów i zawiera:

• nagłówek koperty - identyfikujący wiadomość,

• adresy nadawcy i odbiorcy,

• informacje o typie wiadomości i sposobie szyfrowania,

• nagłówek zawartości - obejmujący informacje w po­staci czytelnej dla odbiorcy (To, From, Subject i in.) oraz

• zwykle zaszyfrowaną właściwą treść poczty. X.400 jest oparty na rozproszonym modelu klient/serwer zawiera­jącym standardowe komponenty pocztowe.

X.425 - rozwinięcie standardu pocztowego X.400 defi­niujące parametry dostosowania systemu pocztowego do elektronicznej wymiany danych EDI. Możliwa jest współpra­ca z siecią transmisji danych przez protokoły X.25, TCP/IP, dostęp asynchroniczny za pośrednictwem modemu oraz urządzeń dostępowych klasy PAD (X.3/X.28/X.29).

X.500 - międzynarodowy standard usług katalogowych (directory serwces), blisko związany ze standardem poczty elektronicznej wgX.400. Usługi wgX.500 dostarczają infor­macji dla systemów poczty elektronicznej i innych aplikacji, korzystających z zasobów rozmieszczonych w różnych miej­scach sieci lub systemów zarządzania, które muszą znać nazwy i lokalizacje poszczególnych elementów sieci. Kata­logi wg X.500 tworzą bazę danych DIB (Directory Informa­tion Base), a poszczególne pozycje w tej bazie nazwane są obiektami (objects). Standard X.500 definiuje hierarchicz­ną strukturę bazy danych, do której należą domeny admini­stracyjne (organizacje, oddziały, grupy robocze), zawierają­ce informacje o należących do nich obiektach (użytkowni­kach i zasobach). Obecnie uważa się, że standard X.500 jest najlepszą formą implementacji usług katalogowych,

z których powszechnie stosowaną jest system NDS, będący elementem NetWare.

X band - zakres częstotliwości radiowych 7-8 GHz stoso­wany w transmisji satelitarnej.

x2 - jeden z dwóch modemowych protokołów komunika­cyjnych do transmisji przez łącza analogowe z szybkością do 56 kb/s (opracowany przez US Robotics/3Com), który nie uzyskał oficjalnej akceptacji i miana standardu organizacji normalizacyjnej ITU-T. Obydwa protokoły (x2 oraz K56flex) zostały zastąpione obowiązującym i zatwierdzonym przez ITU jednorodnym rozwiązaniem zgodnym ze standardem V.90 - również o szybkości 56 kb/s - bardziej przydatnym do współpracy z aplikacjami dostarczającymi sygnał w po­staci cyfrowej (Internet).

XAML (Transaction Authority Mar kup Language) - propozycja nowego standardu interakcyjnego prze­twarzania transakcji w Internecie, opartego na języku XML, z przeznaczeniem do obsługi sektora biznesowego. Dotyczy opisu transakcji zdefiniowanych w powszechnie używanym standardzie XA (Transaction Authority) w połączeniu z ob­sługą stron webowych i operacji, takich jak: zawieranie transakcji, potwierdzanie, anulowanie i ich automatyczne ponawianie po upływie określonego czasu.

xDSL (xDigital Subscriber Linę) - cyfrowe łącze abonenckie realizowane w różnych technikach transmisyj­nych, umożliwiających dostęp do przewodowych usług sze­rokopasmowych i szybkiej transmisji danych. Łącza przewo­dowe xDSL działają w zasięgu najwyżej 10 km, korzystając z klasycznych kabli miedzianych zainstalowanych w bezpo­średnim otoczeniu abonenta. Obecnie stanowi ono jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się technologii sze­rokopasmowych. Obejmuje kilka niezależnie się rozwijają­cych odmian, znajdujących się na odmiennych etapach re­alizacji i udostępniających różne szybkości transmisji - z których najbardziej znanymi są łącza: ADSL, CDSL, HDSL, IDSL, RADSL, SDSL i VDSL.

XML (Extensible Markup Language) - uproszczona wersja uniwersalnego języka znaczników i adjustacji SGML ułatwiająca definiowanie różnych typów dokumentów prosta w obsłudze dla programisty. Język XML ma wszystkie cechy metajęzyka, czyli znaną i uzgodnioną gramatykę, jednolitą metodologię i narzędzia translacji, oraz jest rozszerzalny - przez możliwość dodawania do niego nowych elementów. Język adjustacji XML pomija złożone i mniej użyteczne części języka SGML, koncentrując się na korzyściach łatwiejszego pisania i rozumienia aplikacji – dostosowanych do środowiska informacji webowych. Zaliczany obecnie do najbardziej rozwojowych i przyszłościowych języków w prowadzeniu biznesu przez Internet, ponieważ nie zależy od docelowej platformy systemu, na której ma działać.

Xmodem - jedna z odmian (1997 r.) protokołu asynchronicznej transmisji plików z potwierdzeniem odbioru przesyłanych za pośrednictwem modemów analogowych i linii telefonicznej. Wymagana początkowo procedura obliczania jednobajtowej sumy kontrolnej dla każdego bloku danych (128 bajtów danych) została zastąpiona kontrolną nadmiarową CRC, obniżającą całkowitą wydajność protokołu. Najnowsza wersja Xmodem 1K posługuje się standardowo blokami o pojemności 1 kB danych.

XNS (Xerox Network System) - standard komunikacyjny sieci równoprawnych (peer-to-peer) pochodzący z firmy Xerox, przeznaczony do wzajemnego łączenia sieci lokalnych Ethernet, tworzenia połączeń z siecią publiczną, a także stosowany w sieciach Internet. W skład zestawu XNS wchodzi wiele protokołów, z których najbardziej znanymi są: IPX i SPX