Hydroliza soli polega na reakcji z wodą wchodzących w skład danej soli jonów.

Powstające w wyniku dysocjacji elektrolitycznej soli jony są z punktu widzenia teorii kwasów Lewisa kwasami (kationy) lub zasadami (aniony), mogą więc one reagować z wodą tak, jakby były kwasami i zasadami w tradycyjnym rozumieniu (wg teorii Arrheniusa). To właśnie ta rekacja jest zwana reakcją hydrolizy elektrolitycznej. Przebiega podobnie do reakcji innych słabych elektrolitów, a więc (w przybliżeniu) zgodnie z prawem rozcieńczeń Ostwalda, gdzie stężeniem c jest stężenie wyjściowej soli. Jeżeli dana sól jest solą jednocześnie słabej zasady i słabego kwasu, wówczas podane poniżej rozwiązania komplikują się, gdyż wtedy powstające kationy i aniony są silnymi kwasami i zasadami Lewisa i prawo rozcieńczeń Ostwalda przestaje być dla nich spełnione.

Sól mocnego kwasu i słabej zasady [edytuj]

W przypadku soli mocnego kwasu i słabej zasady, jak np. chlorek amonowy, NH4Cl, kation NH4+ wchodząc w reakcję z wodą pełni funkcję kwasu odtwarzając w roztworze słabą zasadę, amoniak, NH3 (czyli NH3*H2O) oraz wytwarzając jony hydroniowe H3O+:

Stała hydrolizy [edytuj]

Stała równowagi tej reakcji jest równa stałej dysocjacji kwasowej jonu amonowego:

oraz po pominięciu produktów autodysocjacji wody (zob. prawo rozcieńczeń Ostwalda):

gdzie:

αh - stopień hydrolizy

Kw - iloczyn jonowy wody

Ka, Kb - stałe dysocjacji kwasowej i zasadowej

Kh - stała równowagi hydrolizy i pKh = − log10Kh

dla sprzężonej pary kwas-zasada

pKa + pKb = pKw, gdzie p jest operatorem: pX = -log10(X)

Sól słabego kwasu i mocnej zasady [edytuj]

Dla soli słabego kwasu i mocnej zasady (np. octan sodowy, CH3COONa), anion octanowy CH3COO- wchodzi w reakcję z cząsteczką wody z wytworzeniem cząsteczki kwasu octowego CH3COOH i anionu wodorotlenowego:

Stała równowagi hydrolizy jest równa stałej dysocjacji zasadowej jonu octanowego:

oraz jak powyżej:

gdzie:

[OH − ] = [CH3COOH] = αhCsoli