Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.

Częstotliwość graniczna fotodiody: fgr= 1/2pi*Cj(Rs+R_L), Czas reakcji tym mniejszy im bliżej warstwy zaporowej powstaną nośniki mniejszościowe, poprawę szybkości uzyskamy stosując złącze o krótkiej bazie, co podniesie też czułość fotodiody. Fotopowielacz: zamienia strumień fotonów na impulsy elektryczne , umożliwa detekcje bardzo słabych sygnałów, także spoza zakresu widzialnego np. gamma. Sygnał wyjściowy jest liniowo proporcjonalny do natężenia oświetlenia, czułość fotopowielacza zależy od rodzaju promieniowania, materiałów, napięcia i szumów własnych. Żarówka- świeci dzięki rozgrzaniu drutu lub taśmy platynowej, wolframowej umieszczonej wewnątrz bańki próżniowej. Żarnik ulega rozpylaniu, dzięki czemu maleje moc i strumień świetlny. Zalety: zajebiście prosta budowa, tania, wielozadaniowość. Wady: mała skuteczność świetlna ŋ(stosunek strumienia św źródła światła do całkowitej mocy P pobranej lm/W), umiarkowana trwałośc 1000do5000 godzin. Halogen: do obojętnego gazu stosowanego(azot, argon, krypton) dodawane są niewielkie ilości pierwiastków z grupy halogenów: jod, brom i inicjowany jest cykl halogenowy regeneracyjny: parujący ze skrętki wolfram łączy się z halogenem tworząc cząsteczki halogenków wolframu, które pozostają w formie gazowej. Kiedy halogenki docierają w pobliże skrętki następuje rozpad cząsteczki, atomy wolframu osadzają się z powrotem na żarniku, i tak w kółko. Lampy wyładowcze: najpowszechniejsza są świetlówki, światło emitowane jest przez luminofor wzbudzony przez promieniowanie UV, powstałe wskutek wyładowania jarzeniowego w rurze wypełnionej gazem. Świetlówki liniowe: to rury szklane z wtopionymi dwiema elektrodami, między którymi odbywa się wyładowanie. Natęzenie pola elektrycznego w świetlówce której elektordy są połączone z siecią niskiego napięcia nie wystarcza do zainicjowania jonizacji lawinowej. W celu zapoczątkowania należ przyłożyć napięcie do elektrod rzędu 1000 V w postaci impulsu, potem aby podtrzymywać jonizacje wystarczy napięcie kilkudziesięciu woltów. Zalety: duża skuteczność świetlna, duża trwałość (zależna od liczby włączen ale nawet do 10000 h). Wady: duże wymiary, układ zapłonowy, drogie, spadek jasności w miarę upływu czasu . Świetlówki kompaktowe: Typ Sl: ma kształt kilkakrotnie zgiętej rury wyładowczej, ma zapłonnik i statecznik umieszczone w bance zewnętrznej zakończonej gwintem, alternatywa żarówki. Typ PL: współpracująca z zewnętrznym statecznikiem i zapłonnikiem konwekcyjnym albo elektrolitycznym. Zalety: mniejsze rozmairy, brak migotania, sl-zajebista alternatywa żarówy joł. Wady: utrudniony zapłon w nisnik temp, długi czas rozświetlania, dużo czynników zależy od stopnia zużycia, spadek żywotności przy dużej ilości włączeń.