Notatka o kamicy nerkowej.
Kamica nerkowa- jest przewlekłą chorobą, która charakteryzuje się powstawaniem w układzie moczowym złogów, zawierających składniki moczu.
Kamienie mogą powstawać w nerkach lub w pęcherzu moczowym.
Kamica nerkowa jest chorobą o niejednolitej etiologii (przyczynie, pochodzeniu).
Na jej powstanie i rozwój wpływają m.in. warunki klimatyczne i sposób odżywiania. W części przypadków udowodniono genetyczne podłoże tej choroby, a w innych trudno jest znaleźć jakikolwiek czynnik będący za nią odpowiedzialny, lub współodpowiedzialny.
Kamicę nerkową dzieli się na kilka rodzajów, w zależności od składu ilościowego składników tworzących złogi. Wyróżnia się kamicę:
- Kamica wapniowa- to znaczy taka, której złogi składają się w większości z soli wapnia. W większości przypadków jest to szczawian wapnia, rzadziej fosforan wapnia.
- Kamica struwitową- składnikiem złogów jest w większości struwit, czyli fosforan amonowo-magnezowy.
- Kamica moczowa- złogi składają się głównie z kwasu moczowego.
- Kamica cysteinowa- złogi składają się z cystyny(jeden z aminokwasów).
6. Następstwem upośledzonego odpływu moczu może być wodonercze i nefropatia obstrukcyjna. Zakażenie bakteryjne wikłające bardzo często kamicę nerkową powoduje rozwój zmian zapalnych w układzie kielichowo-miedniczkowym i w nerkach, dających obraz odmiedniczkowego zapalenia nerek.
7. Wodonercze często ulega zakażeniu, które morze się rozprzestrzenić na całą nerkę. Wodonercze- rozciągnięcie całego układu kielichowo-miedniczkowego przez gromadzący się w nim mocz. Następstwami powstania wodonercza są zmiany czynności i struktury nerki. Zmiany te są określane, jako nefropatia obstrukcyjna, lub zaporowej. Dłuższe utrzymywanie się wodonercza prowadzi do nieodwracalnych zmian czynnościowych i morfologicznych w nerce.
8. Kamienie moczowe nie składają się z jednego związku chemicznego, ale obok głównego ilościowo składnika zawierają większe lub mniejsze domieszki innych substancji.
9. Kamienie mogą być liczne lub pojedyncze, mogą być też umiejscowione w różnych miejscach: kielichach większych, lub mniejszych, miedniczce nerkowej, lub w moczowodach. Ich wielkość także bywa różna. Od wielkości ziarenka piasku, aż do tworów wypełniających cały układ kielichowo miedniczkowy.
10. Profilaktyka:
Najważniejszą zasadą jest picie dużej ilości płynów (co najmniej 3l/d). Nie można doprowadzić do stanu odwodnienia.
W kamicy struwitowej trzeba ograniczyć spożycie szczawianów.
W wapniowej spożycie produktów zawierających wapń, np. mleka, produktów mlecznych, a także szczawianów i sodu.
W kamicy moczanowej maksymalne ograniczyć obecność białka zwierzęcego w diecie.
W kamicy cystynowej należy nie dopuścić do wytrącania się cystyny z moczu, po przez picie 4-5 l/d, także w nocy. A także przyjmować środki alkalizujące np. NaHCO3 , co podwyższa pH moczu i zwiększa rozpuszczalność cystyny.