POLITCHNIKA LUBELSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY |
KATEDRA PODSTAW INŻYNIERII PRODUKCJI |
|---|---|
| LABOLATORIUM OBRÓBKI UBYTKOWEJ | |
| NAZWISKO IMIĘ | ĆWICZNIE NR.7 |
TEMAT ĆWICZENIA: Struktura geometryczna powierzchni po obróbce wiórowej, ściernej i erozyjnej. |
DATA: |
PODSTAWOWE INFORMACJE
Obróbka materiału wiąże się z oddziaływaniem na powierzchnie obrabianą. Wpływa to na strukturę geometryczną oraz właściwość fizyczne powierzchni. Strukturę geometryczną powierzchni obejmuje chropowatość, falistość oraz wady powierzchni.
Warstwa wierzchnia jest to warstwa ograniczająca powierzchnię rzeczywistą. Obejmuje warstwę rzeczywistą w głąb materiału, wykazując inne właściwość fizyczne czasem i chemiczne w stosunku do rdzenia przedmiotu.
OPIS POMIARÓW
2.1. Część teoretyczna
-opis obrabianego materiału
-wymiary obramianego elementu
-opis struktury geometrycznej
-opis wad powstałych podczas obróbki
2.2. Część praktyczna
-charakterystyka: materiału obrabianego, noża tokarskiego
-przeprowadzenie prób obróbki toczenia
-analiza parametrów chropowatość po toczeniu
3. Wyniki pomiarów (na protokole)
5.Wnioski (na oddzielnej)
5.1. Część teoretyczna
Nasza próbka była poddana dwóm rodzajom obróbki, szlifowaniu i drążeniu elektroerozyjnemu.
Szlifowanie- cała nasza próbka była poddana szlifowaniu. Parametry szlifowania
n=3000 [Obr/min], ap=0,05[mm], płytka NCG, długość skrawania l=158[mm].
Struktura geometryczna powierzchni po obróbce jest promienista. Wady powierzchniowe pozostałość wióra.
Drążenie elektroerozyjne- była poddana część naszej próbki, powstały obszar był to kwadrat równy wymiarom elektrody. Była to elektroda kwadratowa o boku a=12[mm], P=1,44[cm^2], prąd I=2x8[A] U=30[V] Irmax=15[A], W czasie t1=3[s], t0=7[s] t=10[s] i głębokości g=0,67[mm]. Powstał w ten sposób obszar o chropowatość Ra= 11[um]. Struktura geometryczna po obróbce bezkierunkowe-punktowe. Wady powierzchni pęknięcia i wytrącenia.
5.2. Część praktyczna
Część praktyczną wykonaliśmy za pomocą noża tokarskiego o symbolu ISO 6R1616 P30. Głębokość skrawania ap= 1[mm]. Średnica przedmiotu obrabianego wynosiła d=30[mm], Prędkość obrotu
n= 400[Obr/min], i Prędkość skrawania Vc=400[m/min]. Przeprowadziliśmy próby dla 4 posuwów 0,03;0,018;0,24;0,08 [mm/Obr] dla pierwszych trzech prób po jednej próbie dla 0.08 przeprowadziliśmy 3 próby dla zmiennych prędkość obrotu odpowiednio 200;800;400. Chropowatość powierzchni zapisano w tabeli 7.1 b. Wszystkie nasze próbki miały kierunek geometryczny jednokierunkowy, prostopadły. Wady powierzchniowe powstałe podczas obróbki to rysy i bruzdy, z czego w zależność do posuwu ich widoczność zależała od posuwu. Z przeprowadzonego ćwiczenia że w zależność od prędkość posuwu i obrotowej, chropowatość maleje.