praca higiena


H I G I E N A S K Ó R Y

Warto rozpocząć tym że higiena skóry oznacza nie tylko utrzymywanie jej w czystości. Higiena na skórze to także zadbanie o to aby skóra była dobrze odżywiona, co wpływa znacznie na jej urodę. Higiena skóry powinna być wykonywana codziennie. Do higieny skóry niezbędne jest jej oczyszczanie po znojach dnia. Skórę należy przemywać woda oraz myć żelami do tego przeznaczonymi. Skóra na ciele człowieka jest bardzo różna w zależności od tego gdzie się ona znajduje. Warto wybierać żele do higieny skóry ogólne o łagodnym działaniu. Można także stosować toniki do cery aby oczyścić skórę i jej pory. Co więcej higiena skóry to także zadbanie o to aby jej nic nie brakowało z mikroelementów oraz witamin. Warto stosować różnego rodzaje kremy do skóry, tutaj ważna informacja warto wiedzieć jaki się posiada rodzaj skóry. Skóry mogą być bardzo różne od suchych, tłustych, normalnych czy o nadmiernym rogowaceniu. Stosowanie żelów do higieny skóry powinno być więc dobrane do danego rodzaju skóry. Tak samo wybór kremów do pielęgnacji skóry opiera się na dobrym wyborze kremów. Warto zorientować się jakich witamin potrzebuje skóra chodzi o witaminy z grupy A i E. Higiena skóry to zadbanie aby ona posiadała takie witaminy w dobrych proporcjach. Warto pomyśleć także o maseczkach dobrych na poprawienie cery. Koniecznie trzeba zadbać o dobre nawilżenie skóry aby nie było warunków do jej pękania. Skóra która jest dobrze zadbana dzięki odpowiedniej higienie zawsze jest ładniejsza i sprawia wrażenie świeżej.

H I G I E N A R Ą K

Ręce stanowią najważniejszą drogę przenoszenia chorobotwórczych mikroorganizmów. Dlatego też prawidłowa higiena rąk jest podstawową zasadą w zapobieganiu zakażeniom, szczególnie w gabinetach lekarskich i stomatologicznych, ale nie tylko. Higiena rąk każdego z nas na co dzień ma kluczowe znaczenie dla zdrowia, profilaktyki i bezpieczeństwa podczas pracy i poza nią. To najbardziej skuteczny, tani i łatwo dostępny sposób zapobiegania zakażeniom, ale niestety najczęściej lekceważony. Problem higieny rąk to temat wstydliwy i wciąż oficjalnie nieistniejący. Brak nawyku mycia rąk po wyjściu z toalety, przed spożywaniem posiłków czy nieprzestrzeganie zasad higieny rąk przez personel medyczny często wynika z niewiedzy i ze stereotypowego poglądu, że preparaty antyseptyczne i częste stosowanie płynnego mydła ,,niszczą ręce''.

Celem higieny rąk jest zmniejszenie ilości mikroorganizmów bytujących na skórze do bezpiecznego poziomu, a tym samym zmniejszenie ryzyka infekcji.

Cel ten można uzyskać przez:

higieniczne mycie rąk, odkażanie rąk (dezynfekcja), chirurgiczne mycie rąk, ochronę rąk przez stosowanie rękawiczek.
Mycie rąk pod bieżącą, letnią wodą płynnym mydłem jest najważniejszą czynnością higieniczną. Jest to mycie podstawowe, tak zwane higieniczne.
Podstawowe mycie rąk przeprowadza się :
- po wejściu i przed wyjściem z miejsca pracy, 
- po wyjściu z toalety, 
- po wykonaniu prac porządkowych i czystościowych, 
- przed spożywaniem posiłku, 
- przed przystąpieniem do pielęgnacji dzieci i chorych, 
- po zakończeniu czynności pielęgnacyjnych (higienicznych), 
- przed dotykaniem żywności, 
- przed karmieniem dzieci i chorych, 
- po każdorazowym kontakcie z ziemią.

Paznokcie trzeba myc mydłem i szczoteczką, obcinać krótko, zaraz po kąpieli, gdy są miękkie należy je równo opiłowywać.

H I G I E N A W Ł O S Ó W

 Włosy myje się w ciepłej wodzie, szamponem odpowiednim do ich rodzaju. Po umyciu można spłukać włosy wywarem z ziół, na przykład z rumianku, chmielu, liści pokrzywy, kory dębu. Włosy dobrze jest szczotkować dwa razy dziennie, rozczesując je od góry do samych końców. Zabieg ten usuwa brud z włosów i skóry. Jest jednocześnie masażem, który powoduje lepsze ukrwienie skóry.

H I G I E N A N A R Z Ą D U W Z R O K U I S Ł U C H U

W środowisku otaczającym człowieka znajduje się wiele czynników szkodliwych mogących zaburzać prawidłową czynność układu wzrokowego. Przestrzeganie zasad higieny sprowadza się do unikania nieodpowiednich warunków, które wpływają szkodliwie na narząd wzroku, narażając go na choroby lub zaburzając proces widzenia. Higiena twarzy oczu, polegająca przede wszystkim na ich przemywaniu czystą wodą, zapobiega często występującym infekcją spojówki pochodzenia bakteryjnego lub wirusowego.
Nie należy używać do wycierania oczu chusteczek stosowanych jednocześnie do nosa, ponieważ flora bakteryjna znajdująca się w wydzielinie z nosogardzieli jest często przyczyną zapalenia spojówek. Funkcję ochronną pełnią łzy, które nie tylko zwilżają spojówkę i rogówkę, ale maja ponadto właściwości bakteriobójcze.
Ochrona oczu przed urazami polega na bezwzględnym przestrzeganiu przepisów dotyczących bezpieczeństwa i używaniu odpowiednich okularów ochronnych, a także na zwiększeniu opieki nad dziećmi, a zwłaszcza w miejscach zbiorowych zabaw. Urazy oczu powstające w związku z wykonywaną pracą zawodową oraz nieszczęśliwe wypadki, zwłaszcza wśród dzieci, stanowią duży procent uszkodzeń prowadzących w wielu przypadkach do całkowitej ślepoty. 
Przestrzeganie odpowiednich warunków pracy wzrokowej, odpowiedniego oświetlenia, prawidłowej pozycji ciała przy czytaniu i pisaniu oraz wyrównanie istniejącej wady wzroku mają zasadnicze znaczenie dla procesu widzenia. Najlepsze dla oczu jest oświetlenie dzienne. Oświetlenie powinno być dostosowane do rodzaju wykonywanej pracy i powinno być tym silniejsze, im praca jest bardziej precyzyjna. W warunkach normalnej pracy wzrokowej optymalne widzenie występuje w oświetleniu o sile 200-300 luksów. Źródło oświetlenia powinno znajdować się z lewej strony w celu uniknięcia cienia ręki pracującej. Przedmioty silnie błyszczące mogą powodować męczące dla wzroku olśnienia.

H I G I E N A N A R Z Ą D U S Ł U C H U

Przede wszystkim trzeba regularnie oczyszczać uszy z zalegającej woskowiny - naturalnej substancji powstającej w zewnętrznym przewodzie słuchowym złożonej z wydzieliny gruczołów woskowinowych łojowych i potowych jak również złuszczonego naskórka włosów i cząsteczek kurzu. Higiena narządu słuchu obejmuje także unikanie długotrwałych lub częstych ekspozycji na głośne dźwięki (powyżej 80 fonów) ponieważ może to prowadzić do trwałego ubytku słuchu z powodu zaniku komórek zwojowych w uchu wewnętrznym. W praktyce oznacza to np. rozsądne ograniczenie seansów głośnej muzyki słuchanej indywidualnie czy zbiorowo.

W A D Y W Z R O K U

Wada wzroku – niezdolność oka do tworzenia prawidłowo zogniskowanego obrazu na plamce żółtej lub centralnej części siatkówki. Prawidłowe ogniskowanie obrazu nosi nazwę emetropii. Każda wada, która doprowadza do nieprawidłowego ogniskowania obrazu nosi nazwę ametropii. W przypadku ogniskowania obrazu za siatkówką powstaje stan zwany nadwzrocznością (zwaną także dalekowzrocznością). W przypadku powstawania ogniskowanego obrazu przed siatkówką dochodzi do krótkowzroczności przypadku zmian spowodowanych wiekiem, doprowadzających do stwardnienia soczewki, dochodzi do wady nazywanej starczowzrocznością, polegającej na upośledzeniu ogniskowania obrazu w przypadku patrzenia na przedmioty blisko położone przed gałką oczną. Astygmatyzm jest wadą wynikająca z występowania nieprawidłowego ogniskowania obrazu wskutek zmian krzywizn rogówki. W języku potocznym wadą wzroku określa się także szereg zaburzeń, takich jak: tritanopia, deuteranopia, protanopia, monochromatyzm,daltonizm, które w istocie są zaburzeniami widzenia barwnego, a nie wadą wzroku, gdyż ogniskowanie w tych wypadkach jest prawidłowe.

W A D Y S Ł U C H U

Rodzaje wad:

Wady narządu słuchu (wrodzone lub nabyte) są to uszkodzenia słuchu towarzyszące różnego rodzaju uszkodzeniom struktur przewodzących dźwięk. Schorzenia te mogą być genetycznie uwarunkowane, mogą być wynikiem uszkodzeń występujących w okresie życia płodowego i noszą wówczas nazwę niedosłuchów wrodzonych. Druga grupą są wady słuchu pojawiające się po urodzeniu zwane niedosłuchami nabytymi.  Pojawiają się one po urodzeniu  (urazy, uszkodzenia toksyczne, infekcje), w okresie wczesnego dzieciństwa w przebiegu chorób zakaźnych (świnka, odra, płonica, półpasiec). Powstałe na skutek różnych przyczyn w okresie dorosłego życia. Najczęściej są one jednak wynikiem starzenia jako naturalnego procesu, podczas którego elementy naszego ucha ulegają stopniowemu zużywaniu. Na świecie obserwuje się stały wzrost odsetka ludzi w starszym wieku, u których bardzo często stwierdzany jest niedosłuch.

Wady słychu wrodzone

Wrodzone wady słuchu mogą występować, jako niedosłuch lub głuchota dziedziczna i wady rozwojowe uwarunkowane genetycznie oraz jako niedosłuch lub głuchota wrodzona (czyli nie spowodowana wadą genetyczną odziedziczoną po przodkach). Niedosłuchy dziedziczne występują, jako cechy dominujące lub recesywne. W przypadku cechy dominującej wszyscy potomkowie rodzica obciążonego tą cechą, będą miały niedosłuch, w przypadku cechy recesywnej wada może się nie ujawnić lub wystąpić w niepełnym zakresie. Niedosłuch dziedziczny występuje, jako pojedyncza wada i jest wtedy nazywany niedosłuchem izolowanym lub bywa połączony z innymi nieprawidłowościami (występuje w zespole wad wrodzonych). Mogą to być różnego rodzaju zaburzenia metaboliczne, endokrynologiczne, zaburzenia wzroku, zaburzenia rozwojowe w obrębie twarzoczaszki i inne. Przyczynami wystąpienia głuchoty wrodzonej mogą być choroby matki w czasie ciąży, czynniki toksyczne działające w czasie ciąży oraz zaburzenia hormonalne. Najbardziej niebezpieczne są uszkodzenia, które wystąpią w 3 pierwszych miesiącach ciąży, są to najczęściej zakażenia wirusowe. Jeżeli uszkodzenie wystąpi we wczesnym okresie życia płodowego, może dojść do niedorozwoju narządu słuchu, w przypadku uszkodzeń, które następują później może wystąpić uszkodzenie narządu słuchu już prawidłowo rozwiniętego. Wśród chorób wirusowych mogących negatywnie wpłynąć na narząd słuchu najczęściej wymieniane są opryszczka, półpasiec, ospa wietrzna, świnka, odra oraz najpoważniej uszkadzająca narząd słuchu - różyczka.  Wśród chorób matki w okresie ciąży, które mogą potencjalnie doprowadzić do uszkodzenia słuchu płodu, należy wymienić cukrzycę oraz schorzenia nerek matki. Choroby te mogą doprowadzić do zmian zwyrodnieniowych w narządzie słuchu dziecka.

Wady słuchu nabyte

Niedosłuchy lub głuchota nabyta w zależności od okresu, w którym powstało uszkodzenie opisywana jest, jako uszkodzenie okołoporodowe lub nabyte bezpośrednio po porodzie. Do tego rodzaju zaburzeń prowadzą zwykle urazy porodowe i niedotlenienie, które mogą być przyczyną znacznych uszkodzeń zarówno w obrębie mózgowia jak i ucha wewnętrznego. Drugą grupą przyczyn nabytych wad słuchu są uszkodzenia powstałe w okresie wczesnego dzieciństwa w przebiegu chorób zakaźnych (świnka, odra, płonica, półpasiec) oraz jako powikłanie po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych (najczęstsza przyczyna głuchoty nabytej). Kolejną przyczyną nabytych zaburzeń słuchu jest oddziaływanie związków oto toksycznych (uszkadzających słuch). Należą do nich antybiotyki oto toksyczne, chinina, arsen, sole metali ciężkich. Znaczny odsetek przyczyn zaburzeń słuchu występujących u dzieci w wieku szkolnym stanowią choroby zapalne ucha środkowego, które nieodpowiednio leczone mogą doprowadzić do trwałych, czasem znacznych ubytków słuchu. Choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, zapalenie nerek, niedoczynność tarczycy mogą również wywierać niekorzystny wpływ na stan narządu słuchu. Omawiając przyczyny niedosłuchów nabytych należy również wspomnieć o urazach czaszki, które w niektórych przypadkach mogą być przyczyną niedosłuchu, a nawet głuchoty.

NARZĄD POWONIENIA

Narząd powonienia znajduje się w jamie nosowej i pokryty jest zmysłowym nabłonkiem węchowym. Okolica węchowa błony śluzowej nosa znajduje się w górnej części jamy nosowej i zawiera kilkanaście tysięcy komórek węchowych wrażliwych na substancje wonne. Substancje te to ciała lotne, których cząsteczki dostają się do nosa wraz z prądem wdychanego powietrza i drażnią receptory nabłonka węchowego.

Pobudzenie z komórek węchowych przenoszone jest do opuszki węchowej mózgu. Następnie pobudzenie wędruje do okolicy węchowej kory mózgu, w której powstaje uświadomione wrażenie węchowe. Długotrwałe działanie substancji wonnych prowadzi do znanego zjawiska zwanego adaptacją receptorów, które powoduje stopniowe przytępienie, a następnie zanik odczuwania określonego zapachu.

NARZĄD SMAKU

Narząd smaku jest umiejscowiony w jamie ustnej, głównie na języku. Czucie smaku jest odbierane przez kubki smakowe rozmieszczone w brodawkach smakowych języka. Kubki smakowe znajdują się również na podniebieniu miękki i na tylnej ścianie gardła.

Kubki odbierają cztery zasadnicze smaki:

Czucie smaku w znacznym stopniu uzależnione jest od sprawności funkcjonalnej narządu powonienia czyli węchu. Receptory smaku są pobudzane przez substancje chemiczne rozpuszczone w płynnym środowisku jamy ustnej. Następnie pobudzenie przekazywane jest przez receptory do ośrodków mózgowych i analizowane w korze mózgu jako konkretne wrażenie smakowe. Olbrzymia ilość odczuwalnych smaków jest efektem nie tylko mieszania czterech podstawowych smaków, ale również towarzyszących im wrażeń węchowych, wzrokowych i termicznych.

H I G I E N A U K Ł A D U N E R W O W O E G O I H I G I E N A P S Y C H I C Z N E G O

Higiena układu nerwowego ma na celu określenie warunków sprzyjających sprawnemu funkcjonowaniu układu oraz ułatwiających mu pracę.
Życie każdej jednostki upływa w zespole określonych, względnie stałych warunków mieszkaniowych, rodzinnych, środowiskowych, koleżeńskich. Całokształt tych warunków nazywamy stereotypem zewnętrznym. Pod wpływem tych warunków, do których przywykliśmy, kształtuje się nasz stereotyp dynamiczny, tzn. zorganizowany i zrównoważony układ procesów wewnętrznych i skierowanych na zewnątrz stanowi on możliwie doskonałe przystosowanie do środowiska, w którym różne czynności – nawet te bardzo złożone – wykonywane są szybko, precyzyjnie i bez wysiłku – jakby automatycznie, nawykowo. Stałość warunków, unormowany tryb życia, dają poczucie spokoju, bezpieczeństwa i pewności. Są to podstawowe warunki higieny układu nerwowego.
Wykształcenie się silnie utrwalonego stereotypu dynamicznego utrudnia przystosowanie się do nowych sytuacji. Zbyt gwałtowne zmiany, zwłaszcza u ludzi młodych, starych i słabszych nerwowo, mogą doprowadzić do zaburzeń nerwowych. Nieprzydatność wyuczonych wcześniej umiejętności w nowych warunkach, niemożność szybkiego tworzenia nowych przystosowań, wywołuje objawy nerwicowe. Odbija się to na całokształcie funkcjonowania różnych układów i całego organizmu; powstają wtedy schorzenia na tle nieprzystosowania: nadciśnienie, zaburzenia funkcji serca, choroby wrzodowe przewodu pokarmowego i nerwice.
Praca umysłowa, jak i fizyczna jest fizjologiczną konsekwencją budowy organizmu. Warunkiem utrzymania jej wysokiej wydajności jest zachowanie właściwych proporcji między wysiłkiem a odpoczynkiem.

H I G I E N A U K Ł A D U K R Ą Ż E N I A

Występowanie niektórych chorób serca i naczyń krwionośnych takich jak choroba wieńcowa, zawał serca lub udar mózgu, wiąże się z występowaniem tak zwanych czynników ryzyka. Na część z nich nie mamy wpływu – są to na przykład płeć męska, zaawansowany wiek albo rodzinne obciążenie chorobami serca. 
Istnieją jednak czynniki ryzyka, które można skutecznie zwalczać, zmniejszając prawdopodobieństwo rozwoju choroby.

Najważniejszymi czynnikami ryzyka są:

• nadwaga i otyłość brzuszna
• nadciśnienie tętnicze
• wysokie stężenie cholesterolu 
• cukrzyca typu 2
• palenie tytoniu
• brak regularnego wysiłku fizycznego 
• nadużywanie alkoholu.
Występowanie czynników ryzyka prowadzi do chorób układu krążenia. U chorych, u których występuje klika czynników ryzyka najczęstszą chorobą jest miażdżyca naczyń krwionośnych. Aby zwalczyć miażdżycę należy jak najszybciej podjąć decyzję o zmianie stylu życia na zdrowszy i mniej ryzykowny. Otyłość jest przewlekłą chorobą spowodowaną dostarczaniem zbyt dużej ilości kalorii wraz ze spożywanymi pokarmami w stosunku do potrzeb organizmu oraz z ich niedostatecznym spalaniem (ze względu na małą aktywność fizyczną), czego skutkiem jest magazynowanie tego nadmiaru w postaci tkanki tłuszczowej. Otyłości towarzyszy wiele powikłań ze strony układu sercowo – naczyniowego i innych narządów. Otyłość brzuszna („typu jabłka”) wiąże się z większym ryzykiem chorób towarzyszących. Częściej pojawiają się zaburzenia przemiany materii, powodujące nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, cukrzycę i inne choroby układu krążenia.

HI G I E N A U K Ł A D U O D D E C H O W E G O

Tlen jest niezbędnym pierwiastkiem do życia. Duża ilość procesów biologicznych odbywa się z jego udziałem , dlatego niezbędny jest sprawny system doprowadzania go do organizmu. Powietrze atmosferyczne zawiera około 21 % tlenu, spadek jego zawartości może wywołać u człowieka trudności w oddychaniu. Gdy tlenu w powietrzu jest mniej niż 6 % , człowiek nim oddychający umiera. Zanieczyszczone powietrze może być powodem różnych schorzeń. Może wywoływać alergie, podrażniać nabłonek oddechowy, czasami prowadzi do groźnych chorób płuc - rozedmy lub pylicy. Schorzenia te mogą wywoływać : kurz, pył, różnego rodzaju szkodliwe gazy i mikroorganizmy. Część tych zanieczyszczeń jest wychwytywana prze specjalne włoski którymi pokryty jest nabłonek górnych dróg oddechowych. Jednak gdy powietrze zawiera bardzo duża ilość zanieczyszczeń , zalegają one w pęcherzykach płucnych i mogą być przyczyna choroby zwaną zwłóknieniem płuc. Przyczyną infekcji bakteryjnych , wirusowych czy grzybiczych dróg oddechowych jest chłodne powietrze. Zbyt wysoka lub niska temperatura powietrza może wywoływać katar, anginę, zapalenie płuc i oskrzeli. Palenie papierosów, zarówno czynne jak i bierna jest chyba największym zagrożeniem dla dróg oddechowych. Wchłaniany w górnych drogach oddechowych, dym papierosowy może powodować choroby nowotworowe krtani, płuc, jamy ustnej ,warg i języka. Może być również przyczyną gruźlicy czy zapalenia oskrzeli. Osoby niepalące ale przebywające w towarzystwie palaczy są również narażone na te schorzenia.

Palenie u dorosłych wywołuje trudności w oddychaniu oraz skrócenie oddechu. Może przyczynić się do zawału serca, infekcji jelita grubego, katarakty. Jest przyczyną osłabienia zmysłu węchu i smaku , zgagi, powoduje przebarwienie zębów i nieświeży oddech. U kobiet przyśpiesza menopauzę. Substancje zawarte w dymie papierosowym osłabiają system immunologiczny człowieka. W związku z tym organizm człowieka jest mniej odporny. Osoby palące częściej zapadają na choroby wywołane przez mikroorganizmy chorobotwórcze. Z powodu wielu chorób i powikłań jakie wywołują substancje zawarte w dymie papierosowym należy wystrzegać się palenia tytoniu i przebywania w towarzystwie osób palących.

H I G I E N A U K Ł A D U P O K A R M O W E G O

Zdrowa dieta

Odpowiedni dobór składników odżywczych odgrywa bardzo ważną rolę dla prawidłowego funkcjonowania organizmu i zapewnieniu zdrowia. Dlatego należy zapobiegać chorobom układu pokarmowego poprzez wdrożenie do naszej diety kilka podstawowych zasad przygotowywania i spożywania pokarmów.

Zaleca się ograniczanie mięs, takich jak wołowina, wieprzowina, czy baranina, ponieważ zawierają one dużo tłuszczów. Możemy je zastępować rybami lub mięsem drobiowym, a także innymi białkami pochodzenia roślinnego, na przykład kaszami, orzechami.

Produkty powstałe ze składników nie rafinowanych (np. brązowy ryż) dostarczają dużo cennych substratów, jak błonnik, który mimo tego, że nie posiada wartości odżywczych i energetycznych, spełnia zasadniczą rolę w pracy jelit.

Należy regularnie jeść surowe warzywa, szczególnie te zielone i żółte, jak również dużo owoców.

Powinno się ograniczać białe pieczywo i łuskane produkty zbożowe, które posiadają małą ilość składników odżywczych. Również należy omijać pokarmy z dużą zawartością tłuszczów, cukru i soli.

Picie alkoholu w większych ilościach wpływa bardzo niekorzystnie na układ pokarmowy. Prowadzić to może do uszkodzenia wątroby, gdzie pojawią się stany zapalne i marskość, które doprowadzić mogą do powstania nowotworów.

Wchodząc do salonu chcemy powierzyć swoje ciało osobie, której możemy zaufać, wiec niezwykle ważna jest higiena osobista kosmetyczki.

Kosmetyczka powinna zawsze „świecić przykładem”.

Kosmetyczka powinna mieć zawsze czyste ubranie ochronne, na fotelu powinno leżeć przygotowane czyste prześcieradło a także jednorazowa lub czysta bielizna dla każdego klienta. Przy wykonywaniu niektórych zabiegów konieczne jest użycie rękawiczek jednorazowych i masek chirurgicznych. Należy umyć ręce przed i po każdym wykonywanym zabiegu, stosując preparaty myjące o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybicznym. Narzędzia wielokrotnego użytku tj. nożyczki, cążki do manicure i pedicure, pestki, po użyciu powinny być sterylizowane. Podczas procesu sterylizacji niszczone zostają również formy przetrwalnikowe bakterii, co nie ma miejsca w dezynfekcji. Specyfika działalności gabinetów kosmetycznych, tatuażu, zakładów fryzjerskich czy odnowy biologicznej stwarza duże ryzyko przenoszenia zakażeń pomiędzy personelem i klientem.

Bibliografia:

  1. Czasopismo ‘’Zdrowie i uroda’’

  2. Internet


Wyszukiwarka