CVD

Powlekanie CVD znajduje zastosowanie w pokrywaniu narzędzi skrawających.

Techniki wytwarzania powłok metodami CVD polegają na osadzaniu materiału powłokowego z fazy gazowej w konsekwencji zachodzących w nich reakcji chemicznych. Stanowią one zatem kontynuacje technologii obróbki cieplno - chemicznej w atmosferach gazowych, a ogniwem pośrednim pomiędzy nimi są procesy metalizacji dyfuzyjnej. Metodami CVD wytwarza się najczęściej twarde i odporne na ścieranie a także na korozję powłoki węglików, azotków, węglikoazotków i oraz tlenków metali na podłożach stalowych, ceramicznych oraz metalach wysokotopliwych. Zasadniczą cechą procesu CVD jest dyfuzja pierwiastków (objętościowa) poprzez defekty struktury krystalicznej (wakacje) z utworzeniem warstwy dyfuzyjnej.Parametrami, które wpływają na przebieg procesu są: temperatura, skład chemiczny oraz warunki przepływu reagentów przez retortę. Tradycyjne metody CVD dobrze sprawdzają się we wszystkich tych przypadkach, gdzie proces nakładania powłoki jest ostatnim zabiegiem technologicznym i pomimo wysokiej temperatury nie wpływa destrukcyjnie na strukturę i właściwości mechaniczne materiału podłoża. W przypadku wyrobów stalowych, po procesie CVD należy przeprowadzić obróbkę cieplną (hartowanie i odpuszczanie) w celu utwardzenia podłoża, czego efektem są zawsze istotne odkształcenia hartownicze.