Geodezja teoria

Ciąg poligonowy – to punkty za stabilizowane w terenie,

aby obliczyć współrzędne linii w ciągu należy pomierzyć

długości poziome boków oraz kąty poziome.

Ciąg musi być nawiązany do dwóch punktów o znanych

współrzędnych (ciąg otwarty jednostronnie nawiązany

(wiszący), ciąg otwarty dwustronnie nawiązany, ciąg zamknięty)

Azymut boku – kąt zawarty między kierunkiem północy

a kierunkiem odcinka mierzonym w prawo

(obliczanie przyrostów współrzędnych (czyli różnica między

współrzędną końca i współrzędną początku odcinka);

obliczanie wartości czwartaka – jest to kąt ostry zawarty

między kierunkiem odcinka a najbliższą krawędzią osi x; obliczanie azymutu boku)

Kąt lewy – jest to kąt znajdujący się po lewej stronie

ciągu w stosunku do poprzedniego boku ciągu

Kąt prawy – jest to kąt znajdujący się po prawej stronie

ciągu w stosunku do poprzedniego boku ciągu

Orientacja wysokościowa kopalni – jest to zespół czynność

i geodezyjnych których celem jest określenie wysokości co

najmniej jednego punktu za stabilizowanego na orientowanym

poziomie w układzie odniesienia obowiązującym ma powierzchni terenu.

( taśma szybowa, przykładki milimetrowe, obciążniki do taśmy,

2 niwelatory ze statywami, 2 łaty niwelacyjne, termometry)

Planimetr – ( ramie wodzące, wodzik, ramie biegunowe,

przegub, licznik obrotów (okrągła tarcza bęben,

noniusz; odczyt : 1 cyfra – tarcza, 2 cyfra bęben, 3-4 cyfra noniusz)

Pomiar Planimetrem – 1. Wyznaczenie stałej planimetru

- (ustawiamy planimetr na zewnątrz figury której pole

jesteśmy w stanie obliczyć, obieramy punkt początkowy

na obwodzie planimetrowanej figury ustawiamy w tym

punkcie wodzik i wykonujemy odczyt początkowy,

obwodzimy w prawo kontur figury powracając wodzikiem

do punktu początkowego i notujemy odczyt, obwodzimy

(m-razy) kontur figury za każdym razem notując odczyt ,

wyznaczamy n-średni; 2. Wyznaczenie pola powierzchn

i figury – Po wyznaczeniu stałej planimetru ustawiamy

planimetr na zewnątrz figury którą chcemy obliczyć i

powtarzamy czynność, wyznaczamy pole figury

Niwelacja – pomiar wysokościowy polega na wyznaczeniu

wysokości wybranych punktów terenowych stanowiących

ich odległości pionowe mierzonych od ustalonego poziomu odmierzania

Niwelacja geometryczna – polega na obliczeniu różnicy

wysokości pomiędzy wybranymi punktami na podstawie różnicy

odległości pionowych danych punktów a zbudowaną ponad

powierzchnią terenu płaszczyzną poziomą

Niwelatory – samopoziomujące, laserowe, kodowe

Niwelator samopoziomujący – spodarka, alidada z lunetą,

libela pudełkowa, śruby ustawcze (poziomujące), obiektyw

, okular (ustawia ostrość), leniwka alidady, kompensator

(ustawia celową w poziomie), statyw (ustawia niwelator),

żabki niwelacyjne (stawiają łatę niwelacyjną)

Niwelacja ze środka – ustawiamy łaty na obu punktach A iB a

niwelator umieszczamy między tymi punktami tak aby

celowe w obydwu kierunkach były równe, za pomocą

pojedynczego stanowiska niwelatora wyznaczamy różnicę

wysokości pomiędzy punktami, gdy punkty niwelowane są

daleko od siebie należy odległość podzielić na mniejsze części

zakładając ciąg niwelacyjny.

Teodolit– służy do pomiaru kątów poziomych pionowych,

pomiaru odległości, wspomaga pomiar szczegółów terenowych

; pomiar – centrowanie teodolitu (ustawić teodolit nad wierzchołkiem

mierzonego kąta za pomocą poziomu sznurkowego optycznego laserowego),

poziomowanie teodolitu – doprowadzić oś główną do położenia pionowego

za pomocą libelli i śrub ustawczych w spodarce, ustawienie ostrośc

i mikroskop odczytowy i obraz krzyża nitek, na stanowisku celujemy w

kierunku lewym i wykonujemy odczyt, kierujemy w kierunku prawym

i wykonujemy odczyt, odczytujemy wartość kąta w pierwszym położeniu

lunety, przerzucamy lunetę przez zenit w drugie położenie lunety,

powtarzamy pomiar , obliczamy kąt w drugim położeniu lunety

, średnia ważona z obu położeń lunety jest wynikiem;

składa się z :spodarka, płyta sprężynująca, śruby poziomujące,

alidada, luneta, lunetka systemu odczytowego, pierścień ogniskujący,

okular lunety, lusterka, krąg (do pomiaru : teodolit, statyw, tyczki,

podstawka)pionowy, krąg poziomy (limbus), libela okrągła,

libela podłużna, okular pionu optycznego, zaciska alidady, zacisk lunety,

śruby ruchu leniwego, celownik kalimotorowy, sprzęg repetycyjny

Wagi spostrzeżeń – to współczynniki określające stopień zaufania do pomiaru.

Wagi spostrzeżeń określamy w stosunku do spostrzeżenia wzorcowego (typowego)

rodzaje : jednakowo dokładne , niejednakowo dokładne

Spostrzeżenie jednakowo dokładne – to takie które mają taką samą wagę

i wykonane są przez jednakowo biegłych obserwatorów w podobnych

warunkach przy użyciu takich samych przyrządów i meto; tok: obliczanie

wartości wyrównanej (najbardziej prawdopodobnej), obliczani

e poprawek do spostrzeżeń, kontrola policzonych poprawek,

obliczanie błędu średniego pojedynczego spostrzeżenia, obliczanie

błędu średniego wartości wyrównanej

Spostrzeżenia niejednakowo dokładne – takie które mają inną wagę;

tok : obliczanie wartości wyrównanej, obliczanie poprawek, kontrola

obliczonych poprawek, obliczanie średniego błędu typowego spostrzeżenia,

obliczanie błędu średniego i-tego spostrzeżenia, obliczanie błędu średniego

wartości wyrównanej.


Wyszukiwarka