Ciąg poligonowy – to punkty za stabilizowane w terenie,
aby obliczyć współrzędne linii w ciągu należy pomierzyć
długości poziome boków oraz kąty poziome.
Ciąg musi być nawiązany do dwóch punktów o znanych
współrzędnych (ciąg otwarty jednostronnie nawiązany
(wiszący), ciąg otwarty dwustronnie nawiązany, ciąg zamknięty)
Azymut boku – kąt zawarty między kierunkiem północy
a kierunkiem odcinka mierzonym w prawo
(obliczanie przyrostów współrzędnych (czyli różnica między
współrzędną końca i współrzędną początku odcinka);
obliczanie wartości czwartaka – jest to kąt ostry zawarty
między kierunkiem odcinka a najbliższą krawędzią osi x; obliczanie azymutu boku)
Kąt lewy – jest to kąt znajdujący się po lewej stronie
ciągu w stosunku do poprzedniego boku ciągu
Kąt prawy – jest to kąt znajdujący się po prawej stronie
ciągu w stosunku do poprzedniego boku ciągu
Orientacja wysokościowa kopalni – jest to zespół czynność
i geodezyjnych których celem jest określenie wysokości co
najmniej jednego punktu za stabilizowanego na orientowanym
poziomie w układzie odniesienia obowiązującym ma powierzchni terenu.
( taśma szybowa, przykładki milimetrowe, obciążniki do taśmy,
2 niwelatory ze statywami, 2 łaty niwelacyjne, termometry)
Planimetr – ( ramie wodzące, wodzik, ramie biegunowe,
przegub, licznik obrotów (okrągła tarcza bęben,
noniusz; odczyt : 1 cyfra – tarcza, 2 cyfra bęben, 3-4 cyfra noniusz)
Pomiar Planimetrem – 1. Wyznaczenie stałej planimetru
- (ustawiamy planimetr na zewnątrz figury której pole
jesteśmy w stanie obliczyć, obieramy punkt początkowy
na obwodzie planimetrowanej figury ustawiamy w tym
punkcie wodzik i wykonujemy odczyt początkowy,
obwodzimy w prawo kontur figury powracając wodzikiem
do punktu początkowego i notujemy odczyt, obwodzimy
(m-razy) kontur figury za każdym razem notując odczyt ,
wyznaczamy n-średni; 2. Wyznaczenie pola powierzchn
i figury – Po wyznaczeniu stałej planimetru ustawiamy
planimetr na zewnątrz figury którą chcemy obliczyć i
powtarzamy czynność, wyznaczamy pole figury
Niwelacja – pomiar wysokościowy polega na wyznaczeniu
wysokości wybranych punktów terenowych stanowiących
ich odległości pionowe mierzonych od ustalonego poziomu odmierzania
Niwelacja geometryczna – polega na obliczeniu różnicy
wysokości pomiędzy wybranymi punktami na podstawie różnicy
odległości pionowych danych punktów a zbudowaną ponad
powierzchnią terenu płaszczyzną poziomą
Niwelatory – samopoziomujące, laserowe, kodowe
Niwelator samopoziomujący – spodarka, alidada z lunetą,
libela pudełkowa, śruby ustawcze (poziomujące), obiektyw
, okular (ustawia ostrość), leniwka alidady, kompensator
(ustawia celową w poziomie), statyw (ustawia niwelator),
żabki niwelacyjne (stawiają łatę niwelacyjną)
Niwelacja ze środka – ustawiamy łaty na obu punktach A iB a
niwelator umieszczamy między tymi punktami tak aby
celowe w obydwu kierunkach były równe, za pomocą
pojedynczego stanowiska niwelatora wyznaczamy różnicę
wysokości pomiędzy punktami, gdy punkty niwelowane są
daleko od siebie należy odległość podzielić na mniejsze części
zakładając ciąg niwelacyjny.
Teodolit– służy do pomiaru kątów poziomych pionowych,
pomiaru odległości, wspomaga pomiar szczegółów terenowych
; pomiar – centrowanie teodolitu (ustawić teodolit nad wierzchołkiem
mierzonego kąta za pomocą poziomu sznurkowego optycznego laserowego),
poziomowanie teodolitu – doprowadzić oś główną do położenia pionowego
za pomocą libelli i śrub ustawczych w spodarce, ustawienie ostrośc
i mikroskop odczytowy i obraz krzyża nitek, na stanowisku celujemy w
kierunku lewym i wykonujemy odczyt, kierujemy w kierunku prawym
i wykonujemy odczyt, odczytujemy wartość kąta w pierwszym położeniu
lunety, przerzucamy lunetę przez zenit w drugie położenie lunety,
powtarzamy pomiar , obliczamy kąt w drugim położeniu lunety
, średnia ważona z obu położeń lunety jest wynikiem;
składa się z :spodarka, płyta sprężynująca, śruby poziomujące,
alidada, luneta, lunetka systemu odczytowego, pierścień ogniskujący,
okular lunety, lusterka, krąg (do pomiaru : teodolit, statyw, tyczki,
podstawka)pionowy, krąg poziomy (limbus), libela okrągła,
libela podłużna, okular pionu optycznego, zaciska alidady, zacisk lunety,
śruby ruchu leniwego, celownik kalimotorowy, sprzęg repetycyjny
Wagi spostrzeżeń – to współczynniki określające stopień zaufania do pomiaru.
Wagi spostrzeżeń określamy w stosunku do spostrzeżenia wzorcowego (typowego)
rodzaje : jednakowo dokładne , niejednakowo dokładne
Spostrzeżenie jednakowo dokładne – to takie które mają taką samą wagę
i wykonane są przez jednakowo biegłych obserwatorów w podobnych
warunkach przy użyciu takich samych przyrządów i meto; tok: obliczanie
wartości wyrównanej (najbardziej prawdopodobnej), obliczani
e poprawek do spostrzeżeń, kontrola policzonych poprawek,
obliczanie błędu średniego pojedynczego spostrzeżenia, obliczanie
błędu średniego wartości wyrównanej
Spostrzeżenia niejednakowo dokładne – takie które mają inną wagę;
tok : obliczanie wartości wyrównanej, obliczanie poprawek, kontrola
obliczonych poprawek, obliczanie średniego błędu typowego spostrzeżenia,
obliczanie błędu średniego i-tego spostrzeżenia, obliczanie błędu średniego
wartości wyrównanej.