Prometeusz pomógł ludziom, przekazał im wiele umiejętności i podarował ogień.Kierował się ich dobrem. Był mądry, toteż wiedział, że Zeus go ukarze i będzie cierpiał.Mimo to poświęcił się dla ludzi, bo ich kochał i pragnął im pomóc.Dlatego właśnie starożytni nazwali go dobroczyńcą ludzkości, a my możemy dodać; był altruistą.
- mądry, uczynny, odważny, przebiegły, poświęcił się dla ludzi, współczuł ludziom, cierpiał za ludzi.
- przekształcenie przymiotników i związków frazeologicznych w rzeczowniki będące nazwami wartości.
mądrość, uczynność, odwaga, przebiegłość, poświęcenie, współczucie, miłość, cierpienie.
Uważam, iż Prometeusz zasłużył na miano dobroczyńcy, ponieważ, mimo niezadowolenia bogów olimpskich, stworzył ludzi. Opiekował się nimi i nie oczekiwał niczego w zamian.



Mądry Tytan nie zlękł się gniewu bogów i wykradł ogień z rydawnu boga Słońca - Heliosa. Gdyby tego nie zrobił ludzie by nie przetrwali.



Prometeusz przeczuł też podstęp w wysłannictwie Pandory, jednak nie zdołał zapobiec nieszczęściu. Jego brat, Epimeteusz, otworzył beczkę zawierającą choroby, nędzę i smutki. Wszystkie te nieszczęścia rozproszyły się po świecie. Gdyby nie mało inteligentny Tytan, Prometeusz uchronił by swoich podopiecznych od nich.



Stwórca zemścił się za krzywdę ludzi. Zrobił woła i podzielił go na dwie części. Pierwszą stanowiły kości nakryte tłuszczem, a drugą mięso przykryte skórą. Chytry Zeus wybrał część przykrytą tłuszczem. Od tej pory ludzie składali w ofierze bogom kości i tłuszcz.



Za karę bogowie przykuli Prometeusza do skały Kaukaz. Codziennie przylatywał tam sęp, który wyjadał mu wątrobę. W nocy wątroba odrastała. Mia tak cierpieć bez końca. Jednak Herakles uwolnił stwórcę.



Myślę, że te poświęcenia i oddanie dowodzą, że Prometeusz zasłużył na miano dobroczyńcy ludzkości. Jego postawa wobec nich i w ich obronie jest największym dowodem.

Mit o Prometeuszu mówi o początkach pierwszego człowieka według wierzeń greckich. Ulepił on bowiem pierwszego człowieka z gliny i łez. Prócz ciała dał mu też duszę złożoną z kilku iskier wykradzionych z rydwanu słonecznego. Aby wzmocnić pierwszych ludzi Prometeusz podarował im ogień, który wykradł z Olimpu. Dzięki temu człowiek mógł bronić się przed zwierzętami i rozwijać się. Jednak postępowanie Prometeusza nie podobało się Zeusowi, dlatego zesłał on na ziemię Pandorę z jej puszką, która zawierała same nieszczęścia. Sprytny Prometeusz nie otworzył jej ale zrobił to jego brat Epimeteusz. Następnie półbóg przechytrzył Zeusa i ludzie od tej pory mogli składać bogom w ofierze gorszą część zwierząt hodowlanych. Zeus postanowił się zemścić. Rozkazał aby przykuć Prometeuszu do skały Kaukazu. Codziennie wygłodniały sęp wydziobuje mu wątrobę która odrasta w nocy.

Prometeusz wykazał bowiem odwagę i bezinteresowną pomoc człowiekowi za nic. Zbuntował się przeciwko Bogu w imię dobra człowieka. Został skazany na większe cierpienie od tych, które były udziałem ludzi. Był bohaterem nie tylko przez swoje czyny ale również przez swoją mękę. Dzięki Prometeuszowi człowiekowi było lepiej żyć(mógł on przecież im nie pomagać). Jego męka ma charakter szczególny ponieważ był on bogiem, który został skazany na męczące cierpienie, znacznie większe od ludzkich. Prometeusz dzięki temu co uczynił stał się uosobieniem buntu, podejmowanego w odosobnieniu, z myślą o innych. Był więc dobroczyńcą ludzkości ale, także tym, który sprowadził na nią wielkie nieszczęście, zakłócił bowiem dotychczasowe formy jej istnienia (to przecież za jego sprawą skrzynka Pandory znalazła się na ziemi). Prometeusz jest jedną z najwznioślejszych postaci w mitologii- Bóg, który cierpiał przez miłość do ludzi. Zanim do nich przemówił byli jak ślepcy i jak mrówki błądzili w mroku, niewiedząc nic o sobie ani o świecie otaczającym, były im obce budowle kamienne, nieznali sztuki ciesielskiej. Nie umieli powiedzieć kiedy następuje okres zimy, a kiedy lata. Było im ciężko aż on im pokazał gdzie wschodzą gwiazdy i kiedy zachodzą. Dał im naukę o liczbach i objawił kunszt pisania. Oswoił zwierzęta, konie zaprzęgł do wozu i na słone morze spuścił ptaki. Nauczył korzystania surowców mineralnych i pokazał jak pokonywać przestrzenie morskie (zbudował statki). Dał chorym lekarstwa kojące i znalazł zioła które ból usuwają. Obeznał jak ze snu, lotu ptaków i głazów w przyrodzie odgadywać przyszłość. Dowartościował ich i przekazał im, że są najsilniejszymi istotami w przyrodzie. Nauczył ich wielu rzemiosł przydatnych w walce i pracy. Prometeusz w człowieku rozbudził ducha i dał mu moc panowania nad całym światem.
Prometeusz był dobrym i mądrym herosem dla, którego dobro ludzi było ważniejsze od dobra Boga. Jego szacunek dla tego co stworzył okazał się mocniejszy od woli Zeusa.

Cechy charakteru

przykłady

wspaniałomyślny, dobry, życzliwy ludziom

stworzył człowieka, przekazywał mu swą wiedzę i umiejętności, naraził się Zeusowi dla dobra ludzkości

mądry

miał ogromną wiedzę we wszystkich dziedzinach życia

sprytny przebiegły

przechytrzył Zeusa – dal mu łój, kości i skórę zamiast mięsa

odważny, zdecydowany

wykradł ogień bogom wbrew ich woli

dzielny

mężnie znosił karę wyznaczoną przez Zeusa

Kochać człowieka, znaczy tyle, co czuć się za niego odpowiedzialnym.” – Udowodnij na podstawie mitu, że Prometeusz był dobroczyńcą ludzkości

Czy miłość rzeczywiście łączy się z odpowiedzialnością? Kochać znaczy wierzyć w kogoś, ufać, opiekować się, pomagać, chcieć dla kochanego jak najlepiej. Miłość kojarzy się z wzajemnym przywiązaniem, można więc przyjąć, iż zawiera w sobie także odpowiedzialność. Wielkim dobroczyńcą ludzkości, przynajmniej według greckiej mitologii, był Prometeusz, który z pewnością kochał ludzi.

R E K L A M A	czytaj dalej ↓

Trudno kochać, ale jest to przecież najpiękniejsze uczucie. Miłość tworzy i niszczy, uszczęśliwia i staje się powodem śmierci. Prowokuje ofiarność, ale i zazdrość. Miłość ukazuje nam tak wiele twarzy, że nie wiemy, czym naprawdę jest. Czasem nawet nie rozpoznajemy, że kochamy albo jesteśmy kochani. Bez miłości nie potrafimy żyć. Bez zaznania miłości nasze dusze nie żyją naprawdę. Miłość jest częścią człowieczeństwa - kochamy rodziców i dzieci, kochamy partnerów życiowych. Zwykle miłość to samo szczęście, jednak często także wiele wymaga. Czy wymaga odpowiedzialności? Tak, szczególnie w przypadku miłości rodzicielskiej, a takie było przecież uczucie Prometeusza wobec ludzi - był ich ojcem. Za swoją rodzicielską miłość zapłacił cenę wyższą, niż cena życia.

Prometeusz był tytanem, którego zawsze obawiał się władca bogów - Zeus. Był dobry, mądry i odważny, o czym w końcu przekonali się ludzie. Właśnie ten spośród tytanów był stwórcą człowieka - tworu z gliny i łez. Ludzka dusza i wolna wola również były jego dziełem. To właśnie Prometeusz dał ludziom potrzebną do przetrwania we wrogim świecie wiedzę - rolnictwo, obróbkę drewna i kamienia, język, matematykę. Stwórca bardzo kochał swoje dzieło i wykorzystywał dla dobra rozwijającej się ludzkości. Pomoc ta umożliwiła człowiekowi rozwój na jego własnych warunkach, bez oczekiwania na interwencję bogów. Zeus wymyślił okrutną karę. Stworzył idealną kobietę o imieniu Pandora i wysłał ją do ludzi wraz z dokładnie i szczelnie zamkniętą beczką pełną, o czym sama kobieta nie wiedziała, wszelkich nieszczęść. Pandora, w końcu miała wolną wolę, z ciekawości otworzyła pojemnik ze swoim "posagiem". Wtedy na świat wydostały się choroby, smutki i inne nieszczęścia. Podczas określania sposobu, w jaki ludzie będą składać ofiary bogom, Prometeusz zmanipulował wydarzenia w ten sposób, aby Zeus wybrał jako ofiarną gorszą część zwierzęcia ofiarnego. Odtąd ludzie posłusznie palili skórę i kości. Oddawali w ten sposób bogom najgorsze części zwierząt ofiarnych, a sami mieli co jeść. Był to kolejny przejaw buntu wobec bogów, który był konieczny, jeśli tytan zamierzał pomagać ludziom. Tym razem jednak Prometeusz posunął się za daleko, ponieważ dla ulżenia doli człowieka skradł wyłączną dotąd własność bogów - ogień. Doszło do tego, gdyż ludzie byli ciężko doświadczani przez wolę mściwych bogów - cierpieli z zimna i obawiali się niebezpieczeństw czyhających w ciemności. Tym razem wymyślona przez władcę bogów kara spadła już bezpośrednio na Prometeusza. Skazany on został na wieczne cierpienie - przykucie do gór Kaukazu i codzienne wyżeranie przez orła wątroby. Poświęcił się w imię miłości do ludzkości, którą stworzył.

Samo pojęcie odpowiedzialności ma wiele znaczeń - można być odpowiedzialnym za siebie, za kogoś, to znaczy kimś się opiekować, można brać na siebie odpowiedzialność, za czyny swoje bądź czyjeś, można wreszcie ponosić odpowiedzialność, czyli być ukaranym. Prometeusz może być przykładem każdego zastosowania słowa "odpowiedzialność". Odpowiadał za ludzi, bo ich stworzył i potrzebowali jego opieki. Odpowiadał za ich czyny, bo w końcu to on doradził wykpiwającą bogów ofiarę. Był wreszcie odpowiedzialny za popełnioną przez siebie kradzież. Postąpił odważnie (wobec bogów) i ofiarnie (w stosunku do ludzi), ponieważ stawił czoła konsekwencjom i poddał się karze.

Wszystkie czyny Prometeusza były bezinteresowne. Dziś, gdy ktoś robi nam nawet niewielką przysługę, zwykle żąda czegoś w zamian. Tytan był odpowiedzialny za ludzi właśnie dlatego, że ich kochał. Dał im w końcu wszystko - naukę, rolnictwo, język, nawet ogień. Z pewnością był dobroczyńcą ludzkości - wiele dał ludziom i wiele ich nauczył, ale przede wszystkim pokazał, co to odpowiedzialność.