Zasady modernizacji pisowni:
- we współczesnych wydaniach panuje tendencja do uwspółcześniania pisowni. Obejmuje gramatykę, ortografię, interpunkcję. Zupełnie inne zasady obowiązują, jeśli chodzi o modernizację tekstów literackich (z rymem i rytmem), inaczej teksty publicystyczne.
Modernizacja polega na dostosowaniu pisowni do zasad obowiązujących we współczesnym języku polskim.
Chodzi o modernizację końcówek gramatycznych –em, -emi.
Łączna i rozłączna pisownia wyrazów
Stosowanie dużych i małych liter (nazwy własne i narodowości pisane małą literą)
Wyrazy, które Witkacy zapisuje przez j. zapisujemy przez i.
Wyrazy jak bronzowy
Musimy zmodernizować zapis słów, które wtedy jeszcze nie były spolszczone (np. żiletka, byznesmen). Hypnoza,
Uwspółcześnić zapis liczebników i cyfr.
Zastanowić się, co robimy ze skrótami (skrótów oczywistych się nie rozwija, gdyby pojawiły się skróty, które byłyby niejasne dla czytelnika – wtedy zostawiamy K. i w nawiasie kwadratowym rozwijamy np. K[raków].
Musimy stosować współczesny zapis skrótów.
Co zrobić z wyróżnieniami autora? We współczesnym edytorstwie podkreślenie jest niedopuszczalną formą wyróżnienia. Podkreślamy rzeczy naprawdę istotne, podkreślamy rozstrzeleniem (lub kapitaliki).
Przyjąć określone zasady dotyczące tytułów – wg współczesnych zasad, wszystkie tytuły piszemy kursywą. Wyjątkiem są tytuły czasopism, które podajemy w cudzysłowach apostrofowych polskich.
Musimy zmienić zamienić ukośniki na nawiasy okrągłe, uważając na interpunkcję.
Interpunkcję również modernizujemy, gdzie są ewidentne błędy, musimy je poprawić. Trzeba uważać, bo autor może stawiać dużo znaków interpunkcyjnych, które pełnią jakąś funkcję w utworze. (SŁOWNIK INTERPUNKCYJNY PWN).
Język Witkacego – trzeba zachować osobliwości języka autora. Tworzył nowe słowa, nakazane jest zostawiać słowa, do których Witkacy jest bardzo przywiązany i których używał nawet w listach i w innych dziełach. (tryumf, zmięszać, tłomaczyć, zadowolnić, probować).
(…) brak tekstu i fragment nieodczytany, […] tekst pominięty, [ ] tekst uzupełniony, pochodzący od edytora, [- - -] tekst uszkodzony lub brak tekstu, [- - -?] tekst, którego nie da się odczytać, nieczytelny, [?] odczytanie niepewne, < > tekst przekreślony lub przerobiony, można też to wyjaśnić w przypisie.
Te zasady przyjmuje się odgórnie i mówi się o nich w nocie edytorskiej.