1.
Przemoc to celowe działanie lub zaniechanie jednej osoby wobec drugiej, które wykorzystuje przewagę sił, przez co narusza prawa i dobra osobiste jednostki, powodując jej cierpienie i wyrządza jej szkodę.
Szczególnym rodzajem przemocy jest przemoc seksualna. W większości przypadków zachodzi między osobami różnej płci, gdzie to kobieta jest ofiarą, a napastnikiem jest mężczyzna. Nie wyklucza się jednak sytuacji, kiedy to role te są odwrócone lub sprawca i ofiara są tej samej płci.
2.
Już od dawien dawna kobiety są wykorzystywane jako obiekty seksualne. Naukowcy prowadząc liczne badania dokonali szokujących odkryć, z których wynika, że w starożytnych imperiach mężczyźni, głównie Ci piastujący wysokie stanowiska państwowe, najczęściej byli to władcy danych państw dopuszczali się aktów seksualnych wobec wybranych kobiet, które spełniały określone warunki. Musiały być: młode (do 30 roku życia, atrakcyjne, symetryczne, gotowe do rodzenia potomstwa).
Antropolog Laura Betzig przeprowadza badania nad skalą występowania tego zjawiska w różnych starożytnych imperiach. W swoich pracach opisuje poszczególnych władców i stara się określić prawdopodobną ilość ich potomstwa. Opisuje m.in. przypadek cesarza Yangdi z panującego w VI w. w Chinach, który podobnie jak jego poprzednicy opierał się na opracowanym schemacie, który miał na celu „zebranie plonów” z najpiękniejszych kobiet, które systematycznie były zapładniane. Szacuje się, że w swoim pałacu w Yangzhou cesarz przetrzymywał ponad 100 tys. ściśle wyselekcjonowanych kobiet. Władcy Chin często posiłkowali się podręcznikami seksualnymi i zmuszali swe wybranki do wykonywania ściśle określonych ćwiczeń w czasie owulacji. Tak przygotowaną niewiastę prowadzono do imperatora, który następnie ją zapładniał. Ilość kobiet zależała jedynie od możliwości seksualnych władcy. System ten utrzymał się przez ok. 2000 tys. lat, gdyż w świetle tamtejszych praw była to jedna z powinności cesarza.
W czasach średniowiecznych seksualność stała się tematem tabu. Ukształtowana w średniowieczu mentalność, na którą bardzo duży wpływa miała religijność, spowodowała, że zaczęto postrzegać akty seksualne jako grzech. Nie tyczyło się to tylko tych, które zachodziły między małżonkami i miały na celu spłodzenie potomstwa. Jednak analiza źródeł historycznych dowodzi, że wielokrotnie dopuszczano się sodomii. Pod pojęciem tym kryją się: relacje homoseksualne, ale tylko wśród ludzi dorosłych, a także pedofilia i cudzołóstwo. Powstało wiele ustaw prawnych (np. Kodeks Nablusu, Kodeks Justyniana) regulujących kary za dopuszczenie się tych czynów. Najsurowiej karano za pedofilię, za którą groziło spalenie na stosie.
W średniowieczu inaczej postrzegano współżycie seksualne. Dla ówczesnych ludzi nie była to relacja o charakterze obustronnym, a jedynie stosunek między dwojgiem ludzi, w którym to postrzegano kobietę jako przedmiot, a mężczyznę jako podmiot wykonujący. Władze miast, by uchronić niewiasty przed napaściami tworzyły domy publiczne, w których zbierały się kobiety zmuszone przez los do zarobkowania własnym ciałem. Na miejsce duchowieństwo „przymykało oko” traktując je jako mniejsze zło. Zalegalizowano tym samym prostytucję jako działanie mające zapobiegać deprawacji młodych i uczciwych kobiet.
3.
Obecnie pod pojęciem „przemocy seksualnej” kryje się kilkanaście jej rodzajów:
Gwalty,
Molestowanie seksualne-
Molestowanie seksualne to każde nieakceptowane zachowanie, którego celem jest poniżenie lub naruszenie godności drugiej osoby odnoszące się do jej płci lub mające charakter seksualny. Może dochodzić do niego wśród osób każdej orientacji seksualnej. O molestowaniu mówimy wtedy, gdy osoba molestowana wyraża swój sprzeciw wobec takiego zachowania, nie godzi się na nie.
Wykorzystywanie osób niepełnosprawnych,
Pedofilia,-
Wykorzystywanie seksualne dzieci jest tematem niezwykle drażliwym. Temat ten stał się dopiero niedawno przedmiotem zainteresowania opinii społecznej, przez co nie powstała jeszcze dokładnie uporządkowana terminologia związana z nim. Na problem ten możemy patrzeć z różnych perspektyw ( prawna lub obyczajowa), co powoduje że niezwykle trudnym jest skonstruowanie wyczerpującej definicji. Kolejnym problemem jest określenie skali tego zjawiska. Wynika to z braku dokładnych danych na podstawie których można by je oszacować, a także z niechęci ofiar i sprawców do rozmowy na ten temat. Dlatego też oficjalne statystyki nie są dokładne, gdyż większość przypadków nigdy nie zostaje ujawniona. W Polsce używa się zamiennie różnych terminów na określenie tego zjawiska:
• wykorzystywanie seksualne,
• nadużycie seksualne,
• molestowanie seksualne,
• pedofilia.
Stręczycielstwo-
Stręczycielstwo polega głównie na systematycznym nakłanianiu i podżeganiu do uprawiania prostytucji. Prawo karne podkreśla wielokrotność czynności uprawiania nierządu, do którego nakłania stręczyciel. Nie wystarcza w tym wypadku namówienie do jednorazowego stosunku płciowego. Dla uznania sprawcy jako stręczyciela niezbędne jest również ustalenie, że bez jego działań osoba nie uprawiałaby prostytucji.
Zmuszanie do prostytucji,
Handel ludźmi mający na celu wykorzystanie ich seksualnie-
Handel ludźmi jest to:
Werbowanie, transport, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osób z zastosowaniem gróźb lub użyciem siły lub też z wykorzystywaniem innej formy przymusu. Są tą również uprowadzenia, oszustwa, wprowadzenia w błąd, nadużycia władzy lub wykorzystywania słabości, wręczania lub przyjęcia płatności lub korzyści dla uzyskania zgody osoby mającej kontrolę nad inną osobą w celu wykorzystywania. Wykorzystywanie obejmuje jako minimum, wykorzystywanie prostytucji innych osób lub inne formy wykorzystania seksualnego, prace lub usługi o charakterze przymusowym, niewolnictwo lub praktyki podobnie do niewolnictwa, zniewolenie albo usunięcie organów.Zgoda ofiary handlu ludźmi na zamierzone wykorzystanie nie ma znaczenia, jeżeli posłużono się którąkolwiek z metod wyżej wymienionych
Werbowanie, transport, przekazanie, przechowywanie lub przyjęcie dziecka celem jego wykorzystania uznawane jest za "handel ludźmi" nawet wówczas, gdy nie obejmuje żadnej z metod wyżej wymienionych
"Dziecko" oznacza osobę, która nie ukończyła osiemnastego roku życia.
Małżeństwa z osobami nieletnimi,
Brutalne działania przeciwko integralności seksualnej (okaleczanie narządów płciowych, kontrola dziewictwa),
Zmuszanie do wykonania aborcji,
Komentarze o charakterze seksualnym.
5.
Objawy przemocy
Objawy przemocy fizycznej:
siniaki, ślady po uderzeniach w różnych miejscach ciała, rany twarzy i głowy w różnych stanach gojenia się, ślady po oparzeniach, powtarzająca się opuchlizna, a także złamania, zwichnięcia, lęk przed rozebraniem się, lęk przed dotykiem drugiej osoby, strój nieadekwatny do pory roku oraz pogody, nadmierna apatia lub agresja, noszenie ciemnych okularów, także przy braku słońca.
Objawy przemocy psychicznej:
zaburzenia mowy (wynikające z napięcia nerwowego), psychosomatyczne (bóle jelitowo – żołądkowe, bóle i zawroty głowy), moczenie i zanieczyszczanie się (zazwyczaj u dzieci), bóle mięśni, nadmierna potliwość, zaburzenia snu, brak poczucia pewności siebie, niska samoocena, wycofanie, depresja, fobie, lęki, zachowanie destrukcyjne, kłopoty z kontrolą emocji, poczucie krzywdy i winy, nieufność do innych, problemy w pracy lub szkole, zachowania agresywne w stosunku do innych osób, tendencja do uzależniania się od innych.
Objawy przemocy seksualnej (uwzględniające przemoc seksualną w stosunku do dzieci):
a.Objawy somatyczne – najczęściej mają charakter pośredni tj.:
ciąża, choroby weneryczne, wirus HIV, infekcje dróg moczowo-płciowych, urazy pochwy, odbytu, przerwanie błony dziewiczej, krwawienie z narządów rodnych, ból przy oddawaniu moczu czy kału, krwawe stolce, infekcje jamy ustnej.
b.Objawy psychologiczne i behawioralne:
nadmierna erotyzacja dziecka: prowokacyjne i uwodzicielskie zachowania seksualne, erotyczne rysunki lub zabawy, agresja seksualna wobec rówieśników, wczesna lub nasilona masturbacja dziecięca, nieadekwatna do fazy rozwoju psychoseksualnego, nieadekwatny do poziomu rozwoju dziecka język dotyczący sfery seksualnej, obniżony nastrój, lęk, niepokój (dziecko może bać się iść do szkoły, boi się kontaktów z ludźmi, boi się spać samo itd.), poczucie winy, niska samoocena, myśli samobójcze, koszmary, lęki nocne, nadpobudliwość psychoruchowa, trudności w koncentracji uwagi, wtórne moczenie nocne, zachowania regresywne (np. powrót do ssania palca czy smoczka), alkoholizowanie się, narkotyzowanie się, prostytucja, zaburzenia łaknienia, problemy szkolne, złe relacje z rówieśnikami, dolegliwości psychosomatyczne: bóle brzucha, głowy, nudności, wymioty.
Objawy przemocy ekonomicznej:
brak możliwości zaspokojenia własnych podstawowych potrzeb.
Objawy zaniedbania:
częsta absencja w szkole lub przedszkolu, wagarowanie, brak przyborów szkolnych, ubiór nieadekwatny do pory roku, niedożywienie, zaniedbanie pod względem higienicznym i zdrowotnym (brudna odzież, skóra, przewlekłe nie leczone choroby, nie zażywanie niezbędnych leków, brak szczepień, koniecznych badań, zaburzony rozwój fizyczny), pozostawanie na dworze bez opieki w godzinach wieczornych i nocnych (zwłaszcza młodsze dzieci), apatia, bierność.
7.
a. Feminotek
Działamy od 2005 roku. Od 2009 jesteśmy Organizacją Pożytku Publicznego
KRS 0000242885,
NIP: 521-33-699-15,
REGON: 140308264
Adres: ul. Mokotowska 29a
00-560 Warszawa
Naszą misję w pełni oddają słowa znanej francuskiej filozofki Simone de Beauvoir:
„NIKT NIE RODZI SIĘ KOBIETĄ, TYLKO SIĘ NIĄ STAJE”
CHCEMY POMÓC | JESTEŚMY DLA CIEBIE | ROZUMIEMY CIĘ | STOIMY PO TWOJEJ STRONIE
Pomagamy kobietom i dziewczętom powyżej 15. roku życia.
Zajmujemy się wszystkimi rodzajami przemocy – psychiczną, fizyczną, ekonomiczną i seksualną – w rodzinie i poza nią.
DO NAS MOŻE ZGŁOSIĆ SIĘ KAŻDA KOBIETA: starsza, młodsza, lesbijka, heteroseksualna, transpłciowa.
Mimo naszych starań, budynek nie jest przystosowany dla kobiet z niepełnosprawnością ruchową. Nie ma jednak najmniejszego problemu, by umówić się na poradę w miejscu dostępnym – wystarczy nam o tym powiedzieć.
Nasze wsparcie – prawne i psychologiczne jest bezpłatne. Możesz liczyć na poufność i anonimowość.
Przy telefonie dyżurują kobiety – ekspertki z zakresu przemocy wobec kobiet i przemocy w rodzinie po specjalnych szkoleniach i kursach. Udzielą wszelkiej pomocy i potrzebnego wsparcia. Umówią, jeśli będzie taka potrzeba – na poradę prawną i/lub psychologiczną.
Nasza prawniczka i psycholożka, to doświadczone w swojej pracy kobiety. Od lat zajmują się kwestiami przemocy wobec kobiet i dziewcząt.
Możesz liczyć na naszą pomoc i wsparcie.
CHCEMY POMÓC | JESTEŚMY DLA CIEBIE | ROZUMIEMY CIĘ | STOIMY PO TWOJEJ STRONIE
Po prostu ZADZWOŃ
731 731 551 – we wtorki, środy lub czwartki w godzinach 13.00-19.00(połączenie jest płatne zgodnie z cennikiem operatora sieci – jeśli jest taka potrzeba, możemy oddzwonić – śmiało nam o tym powiedz! Sytuacja finansowa nie może być przeszkodą w otrzymaniu wsparcia.)
b. Fundacja centrum praw kobiet
Fundacja Centrum Praw Kobiet to organizacja, której misją jest działanie na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn w życiu publicznym oraz w rodzinie.
W naszym działaniu kierujemy się przekonaniem, że prawa kobiet są niezbywalną, integralną i niepodzielną częścią fundamentalnych praw człowieka, a przemoc wobec kobiet, niezależnie od tego, czy sprawcą jest osoba prywatna, grupa społeczna czy państwo, stanowi naruszanie praw człowieka.
Uważamy, że aby mówić o kulturze demokratycznej, nie możemy ograniczać się wyłącznie do wymiaru społecznego i zadowalać się formalnymi gwarancjami równouprawnienia. Musimy zapewnić kobietom i mężczyznom równe szanse i możliwość realizacji ich potrzeb oraz aspiracji życiowych w sferze publicznej, w pracy i w życiu osobistym.
Staramy się łączyć w codziennej działalności różne formy aktywności. Z jednej strony udzielamy pomocy prawnej i psychologicznej kobietom-ofiarom przemocy i dyskryminacji, z drugiej zaś staramy się wpływać na kształt prawa i jego stosowanie. Istotną rolę w naszej działalności odgrywają również szeroko rozumiane działania edukacyjne.
SPIS PODSTRON
URSZULA NOWAKOWSKA dyrektorka CPK
MAŁGORZATA DMOCHOWSKA psycholożka
HANNA DUNOWSKA psychoterapeutka
ALICJA KĘPA konsultantka socjalna
KAROLINA MERMER konsultantka socjalna
MAGDALENA PIETROWSKA kierowniczka SOW
IZABELA SMOLAREK - psycholożka
ZARZĄD CENTRUM PRAW KOBIET
RADA FUNDACJI CENTRUM PRAW KOBIET
ul. Wilcza 60 lok.19, 00-679 Warszawa
tel./faks(22) 622-25-17
tel. (22) 652-01-17
c. Fundacja „La Strada – Fundacja przeciwko Handlowi Ludźmi i Niewolnictwu”, zwana w treści Statutu Fundacją, ustanowiona aktem notarialnym z dnia 28.02.1996 r. w Kancelarii Notarialnej przy ul. Jasnej 26 w Warszawie przed notariuszem Jadwigą Zacharzewską (Nr Rep. A 785/96) przez: 1. Stanisławę Buchowską 2. Irenę Dawid-Olczyk 3. Joannę Garnier 4. Henrykę Jankowską 5. Teresę Oleszczuk zwanymi dalej Fundatorkami, działa na podstawie przepisów ustawy o fundacjach i niniejszego Statutu. 2. Fundacja posiada osobowość prawną.