• MODELE SEKTORA FINANSOWEGO

W trakcie ewolucji wykształciły się dwa modele sektora finansowego:

• model anglosaski

• model niemiecko-japoński

• Model anglosaski

• Opiera się na rynkach finansowych;

• Sprzyja to uniezależnieniu się wielkich korporacji przemysłowych od banków komercyjnych;

• Banki komercyjne wykorzystywane są przede wszystkim do funkcji płatniczych i rozliczeniowych, a także do zaspokajania krótkoterminowego zapotrzebowania przedsiębiorstw na kredyt;

• Podstawowy dopływ kapitału odbywa się przez emisję papierów wartościowych i przez giełdę;

• Bardzo istotną rolę odgrywają różnego rodzaju fundusze i banki specjalne (inwestycyjne).

• Model niemiecko-japoński

• Główną rolę w sektorze finansowym odgrywa system bankowy;

• Banki zaspokajają krótko- i długoterminowe potrzeby klientów (mają zatem charakter uniwersalny);

• Równocześnie rozpowszechniają się powiązania kapitałowe między bankami i korporacjami przemysłowymi.

• Zalety modelu anglosaskiego

• Nadanie kluczowej roli rynkom akcji i obligacji przedsiębiorstw;

• Sprzyjanie działaniu inwestorów instytucjonalnych;

• Pobudzenie innowacji finansowych

• Wady modelu anglosaskiego

• Oparcie finansowania podmiotów gospodarczych na anonimowym rynku papierów wartościowych;

• Nastawienie na częste zmiany partnerów, co wymusza krótkoterminową perspektywę w procesach decyzyjnych;

• Duża formalizacja transakcji ekonomicznych.

• Zalety modelu niemiecko-japońskiego

• Finansowanie podmiotów gospodarczych na podstawie indywidualnych umów kredytowych;

• Długoterminowe finansowanie między bankiem a korporacją przemysłową, m.in. przez krzyżowanie udziałów kapitałowych;

• Stymulowanie powstawania silnych banków uniwersalnych.

• Wady modelu niemiecko-japońskiego

• Niedostateczne rozszerzenie zakresu instrumentów finansowych;

• Opóźnienie we wprowadzania innowacji bankowych;

• Mniejsza odporność na konkurencję ze strony instytucji parabankowych.