Równanie soczewki
Trójkąt ABC jest podobny do trójkąta 
, więc:
Trójkąt jest podobny do trójkąta CDF. Z tego wynika, że:
Porównując oba otrzymane równania, otrzymujemy:
Dzielimy obie strony przez iloczyn xyf:
Otrzymany wzór to równanie soczewki.
Rozważymy teraz problem dwóch powierzchni sferycznych oddzielających ośrodki o współczynnikach załamania kolejno n1, n2 i n1 i odległych od siebie o d (rys. 15).
Rys. 15. Dwie sferyczne powierzchnie oddzielające ośrodki n1, n2 i n1, odległe od siebie o d. Promienie krzywizny wynoszą R1 i R2. Współrzędne przedmiotu i obrazu liczymy względem punktu V1lub V2.
Niech promień krzywizny pierwszej powierzchni wynosi R1, a drugiej R2. Przyjmujemy oczywiście, że obraz wytworzony przez pierwszą powierzchnie stanowić będzie przedmiot dla powierzchni drugiej, zatem s0,2 = -s1,1.+ d, gdzie pierwszy dolny wskaźnik, tak jak poprzednio jest równy zero dla przedmiotu, jeden dla obrazu, a drugi numeruje powierzchnie załamujące, i gdzie wszystkie odległości s0,1, s1,1, s0,2, s1,2, są liczone odpowiednio, względem punktu V1 lub V2, tak jak dla pojedynczej powierzchni. Stosując dwukrotnie równanie pojedynczej powierzchni otrzymamy:
i
.
Podstawiając do drugiego równania związek s0,2 = d - s1,1 i grupując odpowiednie wyrazy otrzymamy:
.
Dla cienkiej soczewki, d ≈ 0, a więc można przyjąć, że V1 = V2, otrzymujemy tzw "równanie szlifierzy soczewek":
.
Z równania szlifierzy soczewek wynika, ¿e obie ogniskowe, przedmiotowa i obrazowa, będą sobie równe:
.
Powiększenie kątowe mikroskopu ,jest to stosunek kąta widzenia obrazu wytwarzanego przez mikroskop do kąta widzenia przedmiotu obserwowanego z odległości dobrego widzenia.
Powiększenie liniowe mikroskopu ,jest to stosunek rozmiaru obrazu wytwarzanego przez mikroskop do rozmiaru obiektu obserwowanego z odległość dobrego widzenia.
• Prawo odbicia
Jeżeli światło pada na powierzchnię zwierciadlaną, to ulega odbiciu, przy czym promień padający, normalna do powierzchni odbijającej
i promień odbity leżą w jednej płaszczyźnie, a kąt padania jest równy kątowi odbicia.
• Prawo załamania
Jeżeli wiązka światła pada ukośnie na granicę dwóch ośrodków, to ulega załamaniu. Promień padający, normalna do powierzchni granicznej i promień załamany leżą w jednej płaszczyźnie, a stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest dla danych dwóch ośrodków wielkością stałą, którą nazywamy względnym współczynnikiem załamania n12.
Bieg wiązki światła przechodzącej przez granicę dwóch ośrodków jest odwracalny.
Jeżeli światło przechodzi z ośrodka 1 do ośrodka 2 i ugina się na granicy w kierunku do normalnej, to mówimy, że ośrodek 2 jest optycznie gęstszy niż ośrodek 1.
Jeżeli światło przechodzi z ośrodka 1 do ośrodka 2 i ugina się na granicy w kierunku od normalnej, to mówimy, że ośrodek 2 jest optycznie rzadszy od ośrodka 1
Wyszukiwarka