Stanisław Grochowiak ur. 1934 r. w Lesznie Wielkopolskim zm. 1976 r. w Warszawie, gdzie mieszkał przez większą część swojego życia, był poetą, prozaikiem, dramatopisarzem i publicystą. Redagował wiele pism literackich. Za swoją twórczość otrzymał liczne nagrody . W swojej poezji dawał wyraz fascynacji temu co inni uznawali za niepoetyckie, bo ,,brzydkie, kalekie ‘’.

Stanisław Grochowiak

Lotnie

Znowu w modzie balony,

A najbardziej lotnie.

Wolę ja lotnie stokrotnie,

Kiedy się fruwa samotnie

Pod nieboskłony.

Na razie jeszcze bezpiecznie

Ze stoku spadzistej hali,

Ale będziemy latali,

Coraz to dalej i dalej,

Gdzie nas poniesie powietrze.

W sterowcu mama i tata

Spojrzą przez okno zdziwieni,

Co się tak w słońcu mieni,

Kto tam z ptakami tak lata?

A to ja właśnie będę

Dedala powtarzał legendę.

Wiersz pt. ,,Lotnie’’ opowiada o zafascynowaniu lataniem. Podmiot liryczny ujawnia się najpierw w pierwszej osobie liczby pojedynczej mówiąc, że bardziej podobają mu się lotnie niż balony, bo wtedy fruwa samotnie. Następnie używa liczby mnogiej ,, będziemy latali ‘’, gdyż wypowiada się w imieniu wielu osób również zafascynowanych wzbijaniem się w powietrze ,,coraz to dalej i dalej’’. W dalszej części wiersza podmiot liryczny wspomina swoich rodziców, którym latanie nie jest obce. Oni jednak podróżują wygodniej, bo sterowcem , typowym dla tego typu podróżowania na początku XX wieku i dziwią się, że ich syn wybrał inny, może trudniejszy, ale na pewno też i ciekawszy sposób czym upodobnił się do Dedala mitycznego lotnika. Wiersz Stanisława Grochowiaka jest dowodem ma to, że pokonywanie przestrzeni powietrznej jest wciąż marzeniem wielu ludzi. Mimo, że luzie potrafią już to robić, to wciąż szukają nowych sposobów, a więc marzenie Dedala jest wciąż aktualne.

„ Lotnia ‘’ to wiersz stroficzny, ale nieregularny – dwie pierwsze zwrotki mają po pięć wersów, trzecia ma cztery wersy, a ostatnia dwa. W wierszu występują rym okalający w pierwszej i trzeciej zwrotce są to rymy regularne, natomiast w drugiej rymy nieregularne. W ostatniej dwuwersowej zwrotce występuje rym parzysty regularny. Wiersz jest nie sylabiczny. Utwór nie zawiera zbyt dużo środków poetyckich. Pojawia się tam epitet: ,, spadzistej hali‘’ oraz powtórzenie ,, dalej i dalej ‘’ Wypowiedź ma charakter bardziej opisowy niż poetycki.