1. Znaczenie pompy sodowo-potasowej w przewodnictwie nerwowym.

Utrzymuje różnicę potencjałów (niezbędne w przewodnictwie nerwowym).

Mechanizm:

- 3 jony Na+ są przenoszone na zewnątrz komórki

- 2 jony K+ są przenoszone do wnętrza komórki

- dopełnieniem dwóch pierwszych etapów jest hydroliza ATP

- miejsce wiązania K+ znajduje się w zewnątrzkomórkowej części białka

- miejsce wiązania Na+ znajduje się w wewnątrzkomórkowej części białka

2. Wpływ cholesterolu na płynność błony komórkowej.

- stabilizuje grupy węglowodorowe błony ( czyni strukturę błony bardziej stałą i nieprzepuszczalną dla małych cząstek rozpuszczalnych w wodzie)

- zapobiega zmianie płynności błony w przypadku zmiany temperatury

- zmniejsza przepuszczalność błony

3. Różnice między błoną siateczki śródplazmatycznej i błoną komórkową.

Błona komórkowa: zawiera glikolipidy, na jej powierzchni zewnętrznej występuje glikokaliks, wzmocniona jest przez korę komórki (elementy cytoszkieletu), posiada białka receptorowe (zapewnia możliwość reagowania na bodźce ze środowiska)

Błona ER: nie zawiera glikolipidów, może wiązać się z rybosomami (RER)

Obie błony zbudowane są z dwuwarstwy lipidowej oraz posiadają białka, które transportują substancje przez ich dwuwarstwę (błona komórkowa: transport substancji między cytozolem a środowiskiem zewnętrznym, błona ER: transport pomiędzy poszczególnymi organellami). W błonach zachodzą ruchy ich składników, np. dyfuzja boczna, rotacja, "flip-flop". Błony składają się z fosfolipidów, cholesterolu i glikolipidów (błona komórkowa).

4. Egzocytoza konstytutywna - co to jest, mechanizm.

Egzocytoza konstytutywna polega na transporcie wydzieliny do powierzchni błony komórkowej w sposób ciągły, niezależny od bodźców działających na komórkę.

Mechanizm:

- zaraz po wypączkowaniu z bieguna "trans" diktiosomu, pęcherzyki zdążają do błony komórkowej

- pęcherzyki są zwykle niewidoczne w obrazach z ME, ich zawartość nie zostaje zagęszczona ( krótki czas trwania)

- zapewnia dopływ nowo powstałych lipidów i białek do błony komórkowej, zapewnia wzrost błony komórkowej

- przenosi białka, które mają być uwalniane z komórki (np. białka powierzchniowe, białka substancji międzykomórkowej)

5. Białka błonowe - budowa, funkcje, przykłady.

Wbudowane są w dwuwarstwę lipidową w ten sposób, że ich regiony hydrofilne zwrócone są do środowiska wodnego, natomiast hydrofobowe zanurzone są w głębi błony, gdzie sąsiadują z hydrofobowymi odcinkami lipidów. Ze względu na stopień związania z błoną są: białka integralne i obwodowe (peryferyjne).

Białka integralne dają się oddzielić od pozostałych składników błony tylko przy równoczesnym zniszczeniu jej struktury ( np. przez działanie detergentów lub rozpuszczalników organicznych). Są to głownie białka transbłonowe - przebijają całą dwuwarstwę lipidową częścią hydrofobową, wystają do środowiska zewnętrznego i cytoplazmy częściami hydrofilnymi; w postaci helis; jednokrotnego lub wielokrotnego przebicia.

Białka obwodowe (peryferyjne, powierzchniowe) można oddzielić od błony przez łagodniejsze działania ( np. ekstrakcja w roztworze soli). Znajdują się wyraźnie poza obszarem dwuwarstwy; mogą być przyłączone przez lipidy lub przez białka.

Funkcje:

- strukturalne

- enzymatyczne

- transportowe

- receptorowe

Białka markerowe - unikatowe dla poszczególnych organelli, możliwe do zidentyfikowania metodami histochemicznymi lub biochemicznymi.