Cechy administracji publicznej:

• Jest zjawiskiem społecznym

• Działalność palowa i ciągła

• Działania skierowane ku przyszłości

• planowa działalność dążąca do realizacji celów

• nie będąca ustawodawstwem ani sądownictwem

• opiera się na hierarchii, kierownictwie i podporządkowaniu

• działania skierowane i mające na celu interes publiczny

• działania posiadają podstawę prawną

• korzysta z form władczych (choć nie zawsze)

• dopuszcza zastosowanie przymusu państwowego

Nowe zarządzanie publiczne (pojawiło się w 80. ladach XXw. – Wielka Brytania, Nowa Zelandia, Australia, USA. Jako wynik społecznego odczucia, iż tradycyjny model administracji jest bezużyteczny, zbyt zbiurokratyzowany i bez przyszłości):

• nacisk na wolnorynkowe podejście do zarządzania

• konieczność formuowania mierzalnych celów

• stosowanie nowoczesnych metod zarządzania

• badanie oczekiwań społeczeństwa

• upublicznianie standardów usług

• zorientowanie na wyniki

• podwyższanie jakości usług

• lepsze użytkowanie mechanizmów konkurencji rynkowej

• łatwiejsze przypisanie odpowiedzialności

• zorientowanie na konsumenta

• gwarancja oferowania usługi (niekoniecznie związana z jej oferowaniem)

• deregulacja częściowa

• warunki do przejmowania inicjatywy

• racjonalne użytkowanie zasobów

• apolityczność

Społeczeństwo obywatelskie – rodzaj społeczeństwa demokratycznego, gdzie obywatele świadomie uczestniczą w życiu publicznym. Cechuje się:

• aktywnymi obywatelami

• posiadającymi zdolność samoorganizacji

• samorządność

• wolontariat

• organy pozarządowe

• współpraca dla dobra wspólnego

Obecny model administracji w PL

• brak planowania i skoordynowania legislacji

• formalistyczna wizja prawa administracyjnego

• wyższość przeformalizowanej procedury nad prawem materialnym

• zbytnie skomplikowanie spraw drobnych

• niewielkie uwzględnienie prawa Unii Europejskiej

• nie jest jasna rola prokuratury w dwuinstancyjności sądów admin.

• nie jest jasna rola NSA w dwuinstancyjności sądów admin.

• słabość egzekwowanego prawa

• upolitycznienie

• brak umiejętności operacyjnych

• brak koordynacji resortów

• brak umiejętnego zarządzania wiedzą

• brak konkurencyjnych zachęt do pracy

• nadmierne usztywnienie polityki kadrowej

• nadmierny nacisk na procedurę niż na wynik

• słabość instytucji nadzoru

• złe raportowanie

• brak standaryzacji usług

• korupcja i nepotyzm

• słabe zaplecze eksperckie

System admin w Polsce

1. administracja państwowa rządowa

• odpowiedzialność ponosi Rząd

• pośrednio bądź bezpośrednio podlega Radzie Ministrów

• podmioty wchodzące w skład: organy i urzędy administracji, agencje rządowe inne niż centralne, państwowe jed. org.

• Organy i urzędy: RM, PRM, ministrowie, prezes GUS, UOKK, szef ABW, CBA, komendant główny Policji, główny inspektor sanitarny, wojewoda

1. administracja państwowa nie rządowa

• prezydent RP, organy NIK, KRRiT, KRS, organy NBP

1. administracja samorządowa

• administracja samorządu terytorialnego oraz zawodowego

Kultura organizacyjna – zbiór dominujących wartości i norm postępowania charakterystyczny dla danej organizacji

System społeczny – powiązane ze sobą elementy rzeczywistości społecznej.

Struktura społeczna – układ powiązanych elementów składowych społeczeństwa, między którymi zachodzą reakcję i występuje hierarchia.

Bezpieczeństwo wew państwa – stan uzyskany w efekcie spełnienia przez państwo funkcji wewnętrznej, realizowane w ramach strategii bezpieczeństwa.

Objawia się ochroną

• życia i mienia obywateli

• porządku konstytucjonalnego

• bezpieczeństwa publicznego

Bezpieczeństwo publiczne – stan faktyczny państwa, który umożliwia bez narażania na szkody normalne i dalsze funkcjonowanie państwa oraz realizację jego interesów

Bezpieczeństwo powszechne – stan zapewniający ochronę życia i zdrowia obywateli oraz majątku narodowego przez klęskami i katastrofami

Porządek konstytucjonalny – stan ładu i funkcjonowania państwa zgodnie z normami zawartymi w ustawie zasadniczej (dla PL – Konstytucji RP)

Natężenie ryzyka – stan grozy, w której żyje człowiek

Poczucie bezpieczeństwa: - poczucie braku zagrożeń

• określa zarówno czynniki obiektywne i subiektywne

• gwarantem bezpieczeństwa jest państwo

• działania ocenianie z perspektywy własnych interesów

1. Bezpieczeństwo obiektywne – zewnętrzne dla jednostki, oznacza brak poczucia zagrożenia życia

2. Bezpieczeństwo subiektywne – wewnętrzne przekonanie o braku zagrożenia

Zagrożenia w Europie

• Próby separacji bogatych rejonów

• Migracje

• Dewastacja środowiska

• Zagrożenie niekontrolowanym handlem bronią

• Zagrożenie rozprzestrzenienia się szarej strefy

Determinanty bezpieczeństwa

• Geograficzne

• Ekonomiczne

• Społeczne

• Polityczne

• Kulturowe

Polityka społeczna – działalność państwa kształtująca warunki bytu, struktury społecznej i stosunków społecznych

Współpraca Policji i Sił zbrojnych

W czasie pokoju – uzgadnianie zasad oraz przygotowywanie i planowanie działań w ramach współpracy

W czasie kryzysu – wspólne działania z zakresu zapobiegania rozprzestrzenianiu się oraz usuwaniu skutków kryzysu

Narodowe Siły Rezerwowe – lokalne wzmocnienie potencjału jednostek wojskowych, realizujące działania z zakresu zarządzania kryzysowego

Strategie w praktyce lokalnej – proces tworzenia strategii

• Aktywizacja

• Koncentracja

• Orientacja

• Redukowanie niepewności decyzyjnej

• Spójność

• elastyczność

Typologie bezpieczeństwa:

• kryterium podmiotowe – uwzględnia stosunek do obszaru

• kryterium przedmiotowe – uwzględnia dziedzinę, w jakiej występuje

• kryterium przestrzenne – uwzględnia teren jaki obejmuje

Typologia strategii:

• wg koncepcji

• wg roli

• wg procedur

• wg metod

• wg obiektu

• wg stref aktywności

• wg zasięgu

• wg treści

Szanse – okoliczności sprzyjające realizacji interesów

Wyzwania – dylematy, przed jakimi stoi podmiot, aby osiągnąć cel

Ryzyka – niepewności związane z działaniem

Zagrożenia – pośrednie lub bezpośrednie destrukcyjne oddziaływanie

Kryzys – szczególny stan wewnętrzy podmiotu

Konflikt – szczególny, niepożądany typ relacji podmiotu z innym podmiotem

Reagowanie kryzysowe – działania strategiczne stosowane w przypadku kryzysu

Działania obronne – rodzaj działań strategicznych. Ich istotą jest odparcie agresji i uniemożliwienie do jej ponowienia w przyszłości

Funkcje UE

• wewnętrzna – zapewnia porządek i bezpieczeństwo we wszystkich dziedzinach życia obywatela UE

• zewnętrzna – zapewnia rozwój i przepływ informacji, umożliwia kontakt państw, wymianę doświadczeń

Traktat lizboński – 1 grudnia 2009 – zobowiązuje do konsultowania się państwa z innymi członkami UE przed podjęciem działań na arenie międzynarodowej bądź zaciągnięciem zobowiązań

Wymiar Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych:

• zwalcza narkomanie

• zwalcza handel narkotykami

• współpraca sądowa

• zwalcza terroryzm

• polityka azylowa

• polityka imigracyjna

Europol – 1992 r. odpowiedzialny za wywiad kryminalny. Działania:

• nielegalny obrót narkotykami

• nielegalna migracja

• handel ludźmi

• obrót pojazdami

• fałszowanie pieniędzy

• terroryzm

• pranie pieniędzy

• nielegalny handel organami

• rasizm

• ksenofobia

• przemyt dóbr kultury

• fałszerstwo dokumentów

• korupcja

• handel bronią

• handel zwierzętami

Eurojust – 2002, organ odpowiedzialny za usprawnienie współpracy między organami sądowymi w zakresie prowadzonych spraw sądowych.

Układ z Schengen – znosi kontrolę graniczną i gwarantuje swobodny przepływ osób i towarów w obrębie strefy Schengen.

Europejska Karta Energetyczna – 1991

• powstanie konkurencyjnych rynków paliw

• wzajemny dostęp do infrastruktury energetycznej

• wzajemny dostęp do rynków energii

• koordynacja polityki energetycznej

• dostęp do danych technicznych

• wymiana doświadczeń

• wymiana odkryć