MIĘDZYNARODOWA POLITYKA TURYSTYKI
Międzynarodowa polityka turystyczna- pojęcie i zakres.
Międzynarodowa polityka turystyczna – to polityka turystyczna prowadzona w skali międzynarodowej, obejmująca także współpracę międzynarodową w turystyce. Wyznacza priorytety
i obowiązujące standardy, pełni funkcje regulujące i kontrolujące, pomaga niwelować konflikty.
Zakres: Prowadzi obecnie do liberalizacji gospodarki turystycznej, do nadania równych praw wszystkim podmiotom rynku turystycznego. Celem tej polityki jest usuwanie barier narodowych w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej czy uprawiania turystyki, a także pomoc krają rozwijającym się w lepszym wykorzystaniu szansy, jaką stwarza gospodarka turystyczna. Chodzi przede wszystkim o to aby zwiększyć dostęp do produktów turystycznych o wysokiej jakości, stworzyć lepsze warunki do rozwoju gospodarki turystycznej, wzrostu jej rentowności, a jednocześnie gospodarować dobrami turystycznymi w taki sposób, aby mogły być one wykorzystane przez przyszłe pokolenia. Jej celem jest kreowanie dalszego rozwoju turystyki. Własną politykę mogą prowadzić także przedsiębiorstwa działające w różnych sektorach rynku turystycznego oraz niektóre organizacje międzynarodowe. W pierwszym przypadku chodzi o wielkie koncerny, które poprzez swoją politykę handlową wywierają większy wpływ na funkcjonowanie turystyki w poszczególnych krajach niż polityka państw narodowych. W drugim zaś o ugrupowania, zarówno międzynarodowe jak i pozarządowe. Wszystko to sprawia, że można wskazać pewne elementy wspólne międzynarodowej polityki turystycznej.
Motywy prowadzenia polityki turystycznej w skali międzynarodowej.-Prowadzenie polityki turystycznej w skali miedzynarodowej jest obecnie koniecznością. Wynikia m.in. z miedzynarodowego zasiegu działalności turystycznej podmiotow swiatowej gospodarki turystycznej, rywalizacji rynkowej, a także z potrzeby współpracy miedzynarodowej
Podmioty realizujące międzynarodową politykę turystyczną.- Biura podrózy- UFTAA, WATA; Hotelarstwo i gastronomia- IH&RA, IYHF, IFCC; Transport-IATA, ICCL, IRU; Edukacja i Nauka- LASET, IAST ; Pozostale wazne- UNWTO, WTTC, OECD
Jakim celom służy Globalny Kodeks Etyki w Turystyce?
Kodeks jest zestawem zasad, wzajemnie ze sobą powiązanych w ich interpretacji i stosowaniu, którymi powinny się kierować państwa, organizacje międzynarodowe, przemysł turystyczny, bezpośredni organizatorzy turystyki międzynarodowej oraz sami turyści. Uznano w nim za konieczne: prowadzenie i uczestniczenie w działalności turystycznej w harmonii ze specyfiką i tradycjami regionów i krajów przyjmujących, odnoszenie się przez miejscowych organizatorów i społeczeństwo z szacunkiem do odwiedzających ich turystów zagranicznych, zapewnienie bezpieczeństwa turystą, przestrzeganie przez turystów praw i przepisów odwiedzanego kraju. Wyrażono w nim poparcie dla rozwoju turystyki rekreacyjnej służącej samokształceniu i budowaniu wzajemnej tolerancji. Wzywa on do ochrony środowiska w ramach trwałego i zrównoważonego rozwoju gospodarki turystycznej. Wiąże się także z tym ochrona dziedzictwa kulturowego. Według kodeksu turyści powinni móc swobodnie podróżować pomiędzy krajami. Korzystać ze wszystkich dostępnych środków.
Omów rolę Światowej Organizacji Turystyki (UNWTO) w promocji zrównoważonego rozwoju turystyki. (TO JEST TYLKO TO CO MIAŁAM W ZESZYCIE-DOKOŃCZYĆ)
UNWTO – organizacja, która pragnie służyć jako globalne forum dla ustalania polityki turystycznej oraz jako praktyczne źródło turystycznego Know How dla krajów członkowskich w branży turystycznej na całym świecie. Należy do ONZ co oznacza wzrost jej znaczenia na świecie.
Na czym polega działalność Komitetu Turystyki OECD?- Działalność komitetu jest skoncentrowana na trzech dziedzinach: kontroli polityki, która ma wpływ na turystykę międzynarodową w krajach członkowskich OECD i innych nie będących jej członkami; kontrolowaniu zmian strukturalnych, które wywierają wpływ na turystykę międzynarodową w krajach członkowskich OECD i innych nie będących jej członkami; liberalizacji przepisów i wprowadzaniu ułatwień w turystyce i w gospodarce turystycznej oraz innych sektorów gospodarek narodowych; prowadzeniu rozmaitych badan związanych z rozwojem turystyki i publikowaniu wynikow tych badan
Jakie przeszkody w rozwoju turystyki międzynarodowej wskazuje OECD?- restrykcje odnoszące się do indywidualnego podróżnego przekraczającego granice panstwa i korzystającego z jego usług turystycznych; roznego rodzaju specyficzne dzialania majace na celu zachecenie mieszkańców danego kraju do podróżowania w jego obrebie lub wyboru konkretnego kraju jako miejsca docelowego; stosowanie wiekszych wymogow ponadadministracyjnych w odniesieniu do turystycznych przedsiębiorstw zagranicznych niż w stosunku do przedsiębiorstw krajowych
Na czym polega międzynarodowa polityka międzynarodowych systemów hotelowych i jakie ma znaczenie dla rozwoju światowego hotelarstwa?
Przesłanki prowadzenia wspólnotowej polityki turystycznej na obszarze Unii Europejskiej.
Wymień główne cele współpracy euroregionalnej w turystyce.
CZYNNIKI ROZWOJU TURYSTYKI MIĘDZYNARODOWEJ
Wyjaśnij pojęcia: turystyka zagraniczna i turystyka międzynarodowa.
Turystyka międzynarodowa – kategoria turystyki obejmująca ogół czynności osób, które podróżują i przebywają poza krajem stałego zamieszkania w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych dłużej niż 24 h i nie dłużej niż rok. Jest to suma zagranicznego ruchu turystycznego. Skuteczny środek redystrybucji dochodów między krajami i w ten sposób przyczynia się do równomiernego rozwoju gospodarki światowej. Zjawisko to występuje w momencie gdy turyści kierują się do państw posiadających specyficzny klimat; popyt turystyczny kieruje się różnymi gustami.
Turystykę międzynarodową można podzielić stosując także kryterium oddziaływania na bilans płatniczy: turystyka zagraniczna przyjazdowa (aktywna) i turystyka zagraniczna wyjazdowa (pasywna). Aby można mówić o turystyce międzynarodowej potrzebne są takie elementy jak: kraj pochodzenia turysty, turysta, kraj recepcji turystycznej.
Turystyka zagraniczna –jest równoznaczna z zagranicznym ruchem turystycznym jednego państwa; jako rodzaj międzynarodowego ruchu turystycznego oznacza całokształt stosunków wymiany usług i świadczeń za te usługo pomiędzy stałymi mieszkańcami danego regionu turystycznego lub miejscowości turystycznej i ludźmi przyjeżdżającymi do tego regionu lub miejscowości (którzy mieszkają stale poza tym obszarem) wydającymi pieniądze na zaspokojenie swych potrzeb (zarobione poza terytorium chwilowego pobytu). Przy zastosowaniu kryterium pochodzenia turysty dzielimy na turystykę przyjazdowa i wyjazdową. Przyjazdowa dotyczy przyjazdów do danego kraju osób mieszkających stale gdzie indziej, a turystyka wyjazdowa obejmuje wyjazdy mieszkańców danego kraju za granicę. Jest to ogólne określenie tych pozycji w bilansie płatniczym, których źródłem jest sprzedaż usług za granicę.
Formalności graniczne jako element polityki turystycznej państwa.
Znaczenie polityki wizowej i paszportowej dla rozwoju turystyki międzynarodowej.
Pojęcie międzynarodowego ruchu turystycznego.
Międzynarodowy ruch osobowy (migracja) polega na przenoszeniu się ludzi nie tylko w przestrzeni geograficznej ale przede wszystkim międzypaństwowej, co jest połączone z przekraczaniem granic państwa. Migracja to pojęcie szersze od międzynarodowego ruchu turystycznego, które obejmuje zarówno przenoszenie się osób na stałe, jak i okresowo i dotyczy opuszczania terytorium danego państwa przez jego własnych obywateli, jak i przyjęcia obywateli innych krajów na terytorium danego państwa.
Specyfika międzynarodowego ruchu osobowego: Ważną cechą międzynarodowego ruchu osobowego jest całkowita dobrowolność przenoszenia się osób przez granice państwowe.
Międzynarodowy ruch osobowy dotyczy tylko warunków pokojowych i nie obejmuje przemarszów wojsk w czasie wojny oraz przymusowych przesiedleń ludności.
Międzynarodowy ruch osobowy dzieli się na kilka rodzajów, według różnych kryteriów; socjologicznych, ekonomicznych, geograficznych, formalnych, czasu podróży i celu przebywania na
terytorium innego państwa, formy podróży (indywidualna, zbiorowa).
Stosując kryterium czasowe, międzynarodowy ruch osobowy można podzielić na dwie duże grupy:
*wyjazdy tych osób, które kierując się różnymi powodami opuszczają kraj, w którym dotychczas mieszkali, w celu stałego lub nieokreślonego czasu osiedlenia się w innym kraju. Ten rodzaj wyjazdów określony został emigracją.
*wyjazdy osób, które: udają się za granicę na określony czas, od kilku godzin do kilku miesięcy, ale nie przekraczający w zasadzie roku czasu. Ten rodzaj zagranicznych wyjazdów określany jest jako ruch turystyczny wyłącznie czasowy.
Ruch czasowy dzielimy na trzy podgrupy:
1. Mały ruch graniczny: Podróże osób zamieszkałych w przygranicznych obszarach danego państwa udających się do strefy przygranicznej kraju sąsiadującego w różnych celach, w tym również dla wypoczynku.
2. Sezonowe, migracje pracownicze: Obejmują pracowników rolnych lub przemysłowych, którzy wyjeżdżają z kraju swego stałego pobytu na krótki okres, który nie przekracza kilku miesięcy, udając się za granicę dla podjęcia pracy sezonowej w celu zarobienia i przywiezienia do kraju pieniędzy.
3. Międzynarodowy ruch turystyczny: Podstawowym kryterium międzynarodowego ruchu turystycznego, jest obok ograniczeń czasowych pobytu za granicą, wydawanie pieniędzy w kraju
świadczącym usługi turystyczne.
O wielkości międzynarodowego ruchu turystycznego świadczy liczba turystów rezydentów podróżujących za granicę. O wielości międzynarodowego ruchu turystycznego przyjazdowego świadczy liczba turystów zagranicznych odwiedzających dany kraj bądź liczba wycieczek turystów zagranicznych do tego kraju.
Ekonomiczne czynniki rozwoju turystyki międzynarodowej.
Czynniki wpływające korzystnie: przyrost dochodów realnych ludności, lepszy podział dochodów, stabilna sytuacja walutowa, korzystna koniunktura. Czynniki wpływające niekorzystnie: kryzys ekonomiczny, niestabilna sytuacja walutowa, niekorzystna koniunktura.
Znaczące czynniki ekonomiczne: umiarkowany wzrost gospodarczy w skali świata, miano mniejszej dynamiki niż wcześniej, pogłębienie się dysproporcji pomiędzy krajami bogatymi i biednymi, coraz większe kryzysy fi nanosowe, stabilna cena ropy naftowej, swoboda przepływu kapitału i siły roboczej, liberalizacja i rozwój światowego handlu, koncentracja kapitału i globalizacja działalności gospodarczej, wahania kursów walut, poziom cen kraju emisji i współczynnik zaufania gospodarczego kraju emisji (poziom cen ma negatywny wpływ na turystykę wakacyjną i odwiedziny gdyż reprezentuje on wydatki substytucyjne do turystyki, pozytywny wpływ może mieć na turystykę biznesową gdyż oznacza wzrost aktywności biznesowej), wielkość wymiany handlowej.
Polityczne czynniki rozwoju turystyki międzynarodowej.
Są utożsamiane z ryzykiem jakie ponosi turysta wyjeżdżając do danego kraju. Należy tu zaliczyć określone polityki krajów czy ugrupowań integracyjnych i międzynarodowych organizacji w sferze gospodarczej.
Znaczące czynniki polityczne: zmiany w Europie Środkowo-Wschodniej, proces integracji europejskiej i rozszerzenie UE, liberalizacja migracji międzynarodowych, ułatwienia paszportowe i celne oraz dewizowe, niestabilna sytuacja polityczna w wielu regionach świata, radykalizacja żądań i wzrost znaczenia ruchów etnicznych i religijnych, terroryzm międzynarodowy.
Geograficzne czynniki rozwoju turystyki międzynarodowej.
Zalicza się do nich: położenie geograficzne kraju, środowisko naturalne, klimat, naturalne klęski żywiołowe np. na wielkość przyjazdowego ruchu turystycznego wpłynęło m. in. trzęsienie ziemi, które wywołało tsunami w Azji. Kreacja tych czynników jest utrudniona (trudno bowiem zmienić odległości do krajów recepcji czy diametralnie zmienić warunki naturalne). Możliwa jest natomiast właściwa pielęgnacja.
Kryzys w turystyce i jego następstwa dla rozwoju turystyki międzynarodowej
Następstwa procesu rozszerzenia Unii Europejskiej dla europejskiej gospodarki turystycznej
Na czym polega zmiana warunków działania przedsiębiorstw turystycznych w warunkach integracji europejskiej?