przedramienia
Kolejna grupa amputacji to amputacje od nadgarstka do łokcia. Im dłuższy kikut tym lepsza ruchomość i większa siła pozostałej kończyny. Najbardziej funkcjonalne protezy stosowane są w przypadku amputacji przedramienia. Długi kikut pozwala na wykonanie krótszego leja co zwiększa swobodę, siłę i zakres ruchu całej kończyny górnej. Szczegóły – protezy ręki.
Amputacje w stawie promieniowo- nadgarstkowy nazywamy wyłuszczeniem. Optymalny kikut to taki, który ma na szczycie ładną zaokrągloną bliznę, pozbawioną wyrośli kostnych. Aby stworzyć taki kikut, należy usunąć wyrostki rylcowate kości promieniowej i łokciowej. Kikut zachowuje wtedy tzw. pełną mechanikę przedramienia czyli pełny zakres pronacji i supinacji, a proteza ma dobre zakotwiczenie i można wykonać krótki lej.
Typowy kikut przedramienia ma długość ¾ do ½ całości kośćca. Nim dłuższy kikut, tym zakres ruchów rotacyjnych zwiększa się.
Należy zawsze zachować max. długość kikuta, ponieważ amputacje na poziomie stawu łokciowego i wyżej dodatkowo ograniczają funkcjonalność kończyny górnej.
powyżej łokcia i wyłuszczenie w stawie łokciowym
Zgodnie z zasadą – zachować maksymalna długość kikuta, w przypadku ramienia, a właściwie wyłuszczenia w stawie łokciowym ta zasada nie jest najszczęśliwsza. Obecne rozwiązania protetyczne łokcia dla osób po wyłuszczeniu w stawie łokciowym są mało estetyczne i z bardzo ograniczoną funkcją.
Dlatego też należy amputować 4-5cm pow. stawu łokciowego (dł. w centymetrach zależna od wieku osoby amputowanej). Na zastosowanie mechanizmu łokciowego potrzebujemy min. 5 cm. Taki kikut stanowi optymalną długość do protezowania.
przy wyłuszczeniu w stawie barkowym
Amputacja w stawie barkowym jest określeniem potocznym i rozumie się pod tą nazwą:
Amputacje z pozostawieniem głowy koście ramiennej
Wyłuszczenie w stawie ramiennym
Amputacje z odjęciem łopatki i obojczyka.
Ze względów protetycznych istotne jest pozostawienie głowy kości ramiennej, ponieważ zachowujemy właściwie ukształtowany bark, na którym możemy zawiesić protezę. Im bardziej drastyczna amputacja tym zawieszenie protezy wymaga dodatkowej powierzchni podparcia.
Całkowite odjęcie obręczy barkowej (amputacja łopatki i obojczyka) wykonuje się niezmiernie rzadko, dlatego też nie ma zbyt dużo rozwiązań systemowych. Najczęstszą ich przyznaną są urazy i leczenie onkologiczne. Stanowią one ok. 0,5% wszystkich amputacji kończyny górnej.