INIEKCJE DOMIĘŚNIOWE

Iniekcja domięśniowa – jest zabiegiem aseptycznym polegającym na podaniu leku do tkanki mięśniowej.

Cel – leczniczy; podanie roztworów oleistych, zawiesin oraz roztworów wodnych.

Wskazania do wykonania: przeciwwskazania do przyjęcia leku doustnie, szybkie wchłanianie leku.

Przeciwwskazania:

Miejsca wstrzyknięcia domięśniowego:

Wybieramy zawsze miejsca oddalone od większych naczyń krwionośnych i nerwów.

Nerw kulszowy – najpotężniejszy nerw ludzkiego ciała, zaopatruje on całą stopę, goleń i grupę tylną mięśni uda (środek pośladka).

Wybór miejsca do iniekcji:

Okolica udowa: wstrzyknięcie wykonuje się w środkową zewnętrzną część uda

okolica mięśnia ramienia: wstrzyknięcie wykonuje się na wysokości dwóch palców poniżej wyrostka barkowego łopatki (jest tutaj zgrupowana niewielka ilość masy mięśniowej co pozwala na wstrzyknięcie małej ilości leku i uniemożliwia wielokrotne powtarzane zabiegu).

Metoda von Hochstettera:

Pacjent leży rozluźniony w ułożeniu na boku lub na plecach z lekko ugiętymi kolanami.

Metoda wg Sachtlebena:

Pacjent ułożony w pozycji bocznej lub na plecach z lekko ugiętymi kolanami. Punktem odniesienia jest grzebień kości biodrowej i krętarz większy.

Pielęgniarka stoi za pacjentem, palec wskazujący lewej ręki w ułożeniu na lewym boku układamy na grzebieniu kości biodrowej tak, żeby czubek palca leżał na kolcu biodrowym przednim górnym.

Pielęgniarka stoi przed pacjentem- ułożenie na lewym boku, kładziemy palec wskazujący prawej ręki na grzebieniu kości biodrowej w taki sposób, żeby kolec biodrowy leżał w C utworzonym przez palec wskazujący i kciuk.

Miejsce wkłucia znajduje się na linii między środkowym stawem palca wskazującego i krętarzem większym poniżej grzebienia kości biodrowej na szerokość:

Metoda kwadrantów:

Na pośladku wyznacza się 2 linie:

-pionowa – w linii środkowej pośladka

-pozioma – koniec szpary pośladkowej

Wyznaczając w ten sposób 4 pola: wkłucie wykonujemy w środkową część górnego, zewnętrznego pola.

Przygotowanie chorego :

Przy wstrzyknięciu wskazane jest, aby pacjent leżał na łóżku (pozycja brzuszna, boczna lub grzbietowa). Przy niektórych wstrzyknięciach pacjent może siedzieć na łóżku lub na krześle.

Pozycja stojąca pacjenta jest przeciwwskazana ze względu, ponieważ:

Pouczenie chorego o:

Przygotowanie sprzętu:

Zaleca się podawanie domięśniowo nie więcej niż 5 ml (max 10 pod warunkiem, że podamy lek w dwóch dawkach po 5 ml zmieniając kąt wkłucia)

Szybkość wchłaniania – 10-15 minut.

Iniekcje domięśniowe wykonuje się pod kątem 90° do powierzchni skóry.

Przed podaniem leku zawsze aspirować. W ten sposób zyskuje się pewność, że koniec igły nie tkwi w naczyniach krwionośnych.

Wprowadzamy ¾ długości igły.

Przebieg wykonania:

Powikłania:

Zespół Hoigne - powstaje w następstwie wprowadzenia kryształków lub zawiesiny leku do naczynia żylnego i powstania zatorów drobnych naczyń mózgowych i płucnych. Jest zespołem objawów neurologicznych, do których dochodzi w trakcie podawania leku lub kilka minut po nim, trwających 10-20 min.

Objawy: paniczny lęk z uczuciem zagrożenia życia, zaburzenia słuchu, zaburzenia wzroku, świadomości, tachykardia, kaszel, sinica.

Postępowanie polega na podaniu leku uspokajającego domięśniowo 10-20 mg Relanium.

Zespół Nicolau – wprowadzenie kryształków lub zawiesin leku do naczynia tętniczego.

Objawy: niedokrwienie miejsca wkłucia, silny ból wzdłuż nerwu kulszowego, objawy zatorowe tętnic kończyn dolnych oraz tętnicy krezkowej, leukocytoza, krwinkomocz oraz poprzeczne uszkodzenie rdzenia kręgowego.

Występuje głównie u dzieci w czasie domięśniowego podawania leku lub bezpośrednio po nim . Przedostanie się kryształków lub zawiesiny leku do tętnicy pośladkowej górnej powoduje cofnięcie leku do tętnicy biodrowej zewnętrznej a niekiedy do tętnicy biodrowej wspólnej i aorty brzusznej, powstanie zatoru i aktywację procesów zakrzepowych. Zator tętnicy może prowadzić do martwicy tkanek.

Leczenie: postępowanie przeciwwstrząsowe, blokady nowokainowe, interwencja chirurgiczna.