Państwowa Szkoła Wyższa im. Papieża Jana Pawła II

w Białej Podlaskiej

Instytut Budownictwa

Protokoły badań z ćwiczeń:

Materiały budowlane i technologia betonu.

Rok akademicki 2011/2012

Wykonali:

Andrzejczuk Bartosz (A1)

Bielecki Piotr (A1)

Czeczot Łukasz (A1)

Gromysz Jowita (A2)

Michaluk Magdalena (A2)

Badanie drewna

1. Wprowadzenie

Drewno jest naturalnym materiałem wykorzystywanym w budownictwie. Wykazuje różne wartości tej samej cechy w zależności od kierunku badania. Wynika to z jego budowy wewnętrznej, właściwość ta nazywana jest anizotropią. Badaniu głównie podlegają własności wytrzymałościowe tego materiału. Wpływ na wyniki ma, oprócz budowy wewnętrznej, wilgotność. Wraz z jej wzrostem rezultaty coraz bardziej odbiegają od pożądanych (w przypadkach badania cech wytrzymałościowych). Tak więc chcąc porównać właściwości różnych gatunków drzew należy przeprowadzać badania na próbkach o tej samej wilgotności. Zgadnie z normą PN-77/D-04100 wartość ta powinna wynosić 12%.

1. Oznaczenie gęstości drewna metodą wagową:

Oznaczenie tej cechy wyznacza się w badaniu 5 próbek o wymiarach 160x20x20 ± 2 [mm]. Wartość cechy oblicza się ze wzoru:

$\rho_{0} = \frac{m}{V_{0}}$ $\lbrack\frac{g}{\text{cm}^{3}}\rbrack$

gdzie:

ρ₀ - gęstość objętościowa,

m - masa próbki w stanie suchym z dokładnością do 0,01]g],

V₀ - objętość wraz porami z dokładnością do 0,001 [mm³].

1. M₁=43,77g, g₁=0,68

2. M₂=39,80g, g₂=0,62

3. M₃=30,73g, g₃=0,48

4. M₄=33,21g, g₄=0,52

5. M₅=43,38g, g₅=0,68

1. Identyfikacja (opis obiektów badań na wytrzymałość na zginanie statyczne).

1. Sosna: 160x20x20 [mm]
2. Sosna: 160x20x20 [mm]
3. Topola: 160x20x20 [mm]
4. Świerk: 160x20x20 [mm]

5. Sosna: 160x20x20 [mm]

1.  Oznaczenie wytrzymałości na zginanie statyczne. 

Badanie polega na określeniu maksymalnej wartości naprężenia, jakie jest zdolny przenieść materiał w próbie zginania. Aby to zrobić określana jest wielkość momentu zginającego niszczącego próbkę i jej przekrój poprzeczny.

Badaniu podlega 5 próbek z drewna o kształcie beleczek o wymiarach 160x20x20 [mm] ustawione na podporach odległych od siebie o 100[mm].

Wytrzymałość na zginanie:
L.p.
1.
2.
3.
4.
5.

1. Identyfikacja (opis obiektów badań na wytrzymałość na ściskanie wzdłuż włókien).

1. Sosna: 20x20x20 [mm]

2. Świerk: 20x20x20 [mm]

3. Topola: 20x20x20 [mm]

4. Mahoń: 20x20x20 [mm]

1. Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie wzdłuż włókien.

Drewno wykazuje największą wytrzymałość na ściskanie, gdy siły ściskające działają równolegle do włókien. Dla gatunków drzew europejskich wartości tej cechy wahają się od 40 do 60 MPa.

Badanie polega na określeniu wartości siły ściskającej próbkę w kierunku równoległym do przebiegu włókien. Oznaczenie dokonuje się na 4 próbkach o kształcie sześcianu o wymiarach 20x20x20[mm].

Próbki wykonane są z drewna wolnego od wad i są gładko obrobione. Próbki w celu wyznaczenia wytrzymałości na ściskanie ustawia się na płycie maszyny wytrzymałościowej tak, aby kierunek działania siły był równoległy do podłużnej osi próbki. Próbkę obciążamy równomiernie. Wytrzymałość drewna na ściskanie wzdłuż włókien  na danych próbkach wynosi:

Wytrzymałość na ściskanie wzdłuż włókien:
L.p.
1.
2.
3.
4.

1. Wnioski: