Pomiar kątów metodą wypełniania horyzontu (kątową) i kierunkową. Która z metod jest zalecana w określonych warunkach i jakie czynności podnoszą jej dokładność? Elementy kontroli dokładności pomiaru kątów metodą kierunkową. Ocena dokładności kątów pomierzonych metodą wypełniania horyzontu. Wyrównanie stacyjne obserwacji kątowych. W jakim celu wykonujemy wyrównanie stacyjne kątów?
Redukcje kierunków i odległości pomierzonych mimośrodowo. Zdefiniuj elementy mimośrodu. Wyjaśnij jak przebiega redukcja kierunków pomierzonych ze stanowiska mimośrodowego – rysunek, wzory. Wyjaśnij jak przebiega redukcja mimośrodowo pomierzonej odległości – rysunek, wzory.
Obliczanie elementarnych wcięć z oceną dokładności. Wyznaczenie współrzędnych punktu wciętego za pomocą wcięcia: kątowego w przód, liniowego w przód i wcięcia wstecz – definicje wcięć, podstawowe wzory, rysunki. Ocena dokładności położenia punktów wciętych za pomocą wzorów Masłowa. Podstawowe formy rachunkowe Hausbrandta.
Projektowanie elementarnych wcięć metodą rachunkowo-graficzną. Wstęga wahań i zasady jej wyznaczenia dla elementów pomierzonych w elementarnych wcięciach. Definicja figury błędów. Dokładność i wyznaczalność konstrukcji projektowanych wcięć. Okrąg niebezpieczny przy wcięciu wstecz.
Przeniesienie współrzędnych. Wymogi dokładnościowe odnośnie punktów przeniesienia. Konstrukcja siatki przeniesienia współrzędnych metodą klasyczną. Azymutalne przeniesienie współrzędnych (z zastosowaniem orientacji giroskopowej). W jakim celu wyznaczamy w terenie punkty przeniesienia współrzędnych?
Projektowanie szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej z zastosowaniem współczesnych technik pomiarowych. Wymagania odnośnie poziomej osnowy szczegółowej sformułowanych w obowiązujących przepisach (obecne Rozporządzenie i wcześniejsze instrukcje i wytyczne techniczne). Projekt techniczny poziomej osnowy szczegółowej: wymagana liczba punktów osnowy na obszarze opracowania projektu, lokalizacja punktów projektowanej osnowy w terenie, kształt sieci i wymagana liczba obserwacji, charakterystyka pomiarów satelitarnych techniką GNSS, funkcja punktów przeniesienia współrzędnych i punktów kierunkowych, numeracja punktów osnowy.
Transformacja współrzędnych prostokątnych – jej cel i definicja. Transformacja współrzędnych metodą Helmerta. Wyznaczanie współczynników transformacji. Jakie wyróżniamy parametry transformacji i o czym one informują? Jak po transformacji Helmerta zachować współrzędne katalogowe, w układzie wtórnym, punktów dostosowania?
Ciągi poligonowe i azymutalne – definicja. Wymagania odnośnie poligonizacji, jako metody zakładania szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej oraz osnowy pomiarowej, zawarte w obowiązujących przepisach (obecne Rozporządzenie i wcześniejsze instrukcje i wytyczne techniczne). Analiza dokładności ciągów poligonowych i azymutalnych różnie skonstruowanych i nawiązanych. Obliczanie przewidywanej dokładności najgorzej wyznaczonego punktu w ciągach poligonowych i azymutalnych.
Koordynacja dokładności pomiarów liniowych i kątowych oraz zasada porównywania dokładności tych pomiarów. Obliczanie odchyłki kątowej w ciągach poligonowych. Całkowity średni błąd pomiaru kąta na stanowisku poligonowym; oraz wpływ: średniego błędu odczytu, średniego błędu celowania i średnich błędów centrowania instrumentu i sygnałów na dokładność pomiaru kąta poligonowego. Wpływ błędów centrowania na dokładność pomiaru kąta. Obliczanie skoordynowanych dokładności pomiarów liniowych i kątowych w ciągach poligonowych.
Zasady opracowania projektu technicznego poziomej osnowy szczegółowej III klasy. Jakie punkty mogą stanowić osnowę III klasy? Do jakich punktów może być dowiązana osnowa III klasy? Jak wykorzystasz w projekcie osnowy szczegółowej III klasy obserwacje satelitarne GNSS? Jak włączysz do projektowanej osnowy punkty znajdujące się na budowlach wysmukłych? Omów zasadę numeracji punktów osnowy szczegółowej III klasy na mapach projektu technicznego w skali 1:10000 (w układzie „1965” i „2000”). Jak numerujemy punkty wcięte? Jak ciągi? Jaka jest wymagana dokładność punktów poziomej osnowy szczegółowej III klasy? Omów zasady stabilizacji terenowej punktów poziomej osnowy szczegółowej III klasy. Jakie zmiany w technologii pomiarów szczegółowych powoduje zastosowanie osnowy odtwarzalnej III klasy? Omów użytkowanie osnowy odtwarzalnej.
Zasada niwelacji trygonometrycznej z przyjęciem kuli za powierzchnię odniesienia. Definicja. Podstawowe wzory. Rysunek. Jak określisz wpływ krzywizny Ziemi i refrakcji na wyznaczenie wysokości punktu? Skąd uzyskasz odległość do punktu niwelowanego np. na wieży? Z jaką dokładnością wystarczy ją mieć i dlaczego? Dokładność niwelacji trygonometrycznej - jak przedstawia się ona w porównaniu z dokładnością niwelacji geometrycznej? Podaj przykłady zastosowania niwelacji trygonometrycznej na krótkie odległości. Co oznaczają tzw. „krótkie odległości”? Kiedy i dlaczego przyjmujemy płaszczyznę a nie kulę za powierzchnię odniesienia? Jak wyznaczamy wysokość punktu niedostępnego (komina, masztu itp.)?
Zdefiniuj pojęcia atestacji i komparacji dalmierza. Jakie parametry dalmierza podlegają okresowej kontroli? Geodezyjne metody sprawdzania stałej dodawania i ich dokładność. Polowe sprawdzenie stałej dodawania zestawu dalmierz - lustro.
Czynności wstępne poprzedzające właściwy pomiar tachimetrem elektronicznym (m.in. deklaracja roboty geodezyjnej (założenie obiektu-bazy danych), uwzględnienie aktualnych parametrów meteorologicznych, konfiguracja tachimetru w zakresie rejestracji pomiarów). Eliminacja błędu miejsca zera (błędu indeksu) koła pionowego V i błędu kolimacji koła poziomego Hz. Orientacja w geodezyjnym układzie współrzędnych stanowiska (koła Hz) tachimetru elektronicznego. Zasada wyznaczania współrzędnych, dogodnego do pomiaru, wciętego stanowiska tachimetru elektronicznego (tzw. „swobodne stanowisko” - ang. free station) i ocena dokładności wyznaczonych współrzędnych.
Metoda trzech statywów w pomiarze poziomych osnów geodezyjnych. Niwelacja punktów ciągu poligonowego (geometryczna ze środka) niwelatorem elektronicznym. Omówienie wykonania pomiarów. Zalety metody. Ścisłe wyrównanie fragmentu sieci poziomej osnowy pomiarowej nawiązanej do punktów odtwarzalnej poziomej osnowy szczegółowej III klasy (proces wyrównania w programie C-GEO).
Pomiar sytuacyjno-wysokościowy terenu miejskiego. Zasady pomiaru, zakres wykorzystania i technika metody ortogonalnej. Technologia pozyskania danych (w postaci zbioru (pliku) elektronicznego kodowanych obiektów punktowych (ich współrzędnych i wyników obserwacji)) do mapy cyfrowej metodą bezpośrednich pomiarów tachimetrem elektronicznym. Pomiar szczegółów terenowych metodą biegunową (zasady pomiaru i elementy kontrolne). Zasady wykonywania dokumentacji z pomiarów geodezyjnych, m.in. szkicu polowego - przy jednoczesnym pomiarze sytuacyjnym (treść szkicu sytuacyjnego) i wysokościowym (treść szkicu tachimetrycznego). Zasady pomiaru szczegółów terenowych metodą pomiarów satelitarnych w czasie rzeczywistym (RTK GNSS).
Opracowanie sytuacyjno-wysokościowej mapy obiektowej w programie C-GEO. Budowanie i praca z bazą danych (typu 2D+H) mapy cyfrowej w systemie informacji o terenie GEO-INFO. Opracowanie numerycznego modelu terenu (ang. Digital Terrain Model). Generowanie warstwic i przekrojów terenu.