Sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych nr 4
Temat : Właściwości cukrów i tłuszczów. Reakcie charakterystyczne.
Zadanie 1 „OGÓLNY ODCZYN NA CUKRY. PRÓBA Z TYMOLEM”
Opis doświadczenia
Celem doświadczenia jest przeprowadzenie próby tymolowej na wybranych cukrach. Jest ona ogólną reakcją na cukry. Tymol reaguje z cukrami prostymi i złożonymi.W tym doświadczeniu do 4 probówek wlano po 0,5 ml 1% roztworu kolejno:
glukozy,
sacharozy,
skrobi
wody.
Następnie do każdej z nich dodano po 4 krople 3 % etanolowego roztworu tymolu po czym 0,5 ml stężonego kwasu siarkowego (H2SO4) i umieszczono probówki na 1 minutę we wrzącej łaźni wodnej. Wyniki zanotowano poniżej.
Materiały i odczynniki:
probówki– 4 szt.
1 % roztwór glukozy– 1 ml
1 % roztwór sacharozy– 1 ml
1 % roztwór skrobi– 1 ml
3% etanolowy roztwór tymolu.
stężony kwas siarkowy – 4 ml.
Wyniki
W probówkach od 1) do 3) włącznie roztwór zmienił barwę. W probówce z glukozą roztwór zabarwił się na kolor pomarańczowy, z sacharozą na brunatnoczerwoną, a ze skrobią roztwór przybrał kolor ciemnoczerwony. Probówka z wodą i odczynnikami użytymi w doświadczeniu pozostała bezbarwna. Probówka z wodą stanowi próbę kontrolną, dlatego nie nastąpiło zabarwienie.
Omówienie wyników
Po dodaniu tymolu wszystkie roztwory z wyjątkiem wodnego powinny zmienić barwę (od czerwonego do brunatnoczerwonego).
Wnioski
Zabarwienie się roztworów w probówkach 1) – 3) jest dowodem na to że w tych probówkach znajdowały się cukry.
Zadanie 2. „ROZRÓŻNIANIE CUKRÓW REDUKUJĄCYCH OD NIEREDUKUJĄCYCH”
Opis doświadczenia
Próba Benedicta jest sposobem pozwalającym wykryć cukry redukujące (tworzy się pomarańczowy Cu2O). Zachodzi tylko w środowisku zasadowym. Podczas tego doświadczenia do 5 probówek wlano po 1 ml odczynnika Benedicta a następnie po 0,5 ml 1% roztworu kolejno:
glukozy,
maltozy,
sacharozy,
skrobi,
wody.
Wszystkie probówki wstawiono na 1-2 min do wrzącej łaźni wodnej. Wyniki zanotowano poniżej.
Materiały i odczynniki:
probówki– 5 szt.
1 % roztwór glukozy– 0,5 ml.
1 % roztwór maltozy– 0,5 ml.
1 % roztwór sacharozy– 0,5 ml.
1 % roztwór skrobi– 0,5 ml
odczynnik Benedicta- ok. 5ml
Wyniki
Probówki zawierające wodę, skrobię i sacharozę nie zmieniły barwy – pozostał kolor niebieski- próba negatywna. Roztwór glukozy zmienił kolor na czerwony, a roztwór maltozy zmienił barwę na niebiesko – czerwony- próba dodatnia.
Omówienie wyników
Próba Benedicta przebiegła pomyślnie w dwóch probówkach – z glukozą oraz maltozą; w trzech pozostałych – ze skrobią, sacharozą oraz wodą reakcja nie zaszła..
Wnioski
Glukoza – monocukier oraz maltoza – disacharyd są cukrami redukującymi, co zostało potwierdzone przez pomyślnie przeprowadzoną próbą Benedicta. W obu przypadkach wytrącił się czerwony osad CuO2. Skrobia i sacharoza to polisacharydy, które nie posiadają właściwości redukujących tak samo jak woda.
Zadanie 3. „WYKRYWANIE WIELOCUKRÓW”
Opis doświadczenia
Wykrywanie wielocukrów odbywa się przy pomocy związków jodu; w tym doświadczeniu użyto płynu Lugola. Do 5 probówek rozlano kolejno po 1 ml 1% roztworu
skrobi,
glikogenu,
sacharozy,
glukozy,
wody,
Następnie do każdej z nich dolano po 3 krople płynu Lugola. Wyniki zamieszczono poniżej.
Materiały i odczynniki:
probówki – 5 szt.
1 % roztwór skrobi – 1 ml.
1 % roztwór glikogenu – 1 ml
1 % roztwór sacharozy – 1 ml
1 % roztwór glukozy – 1 ml.
płyn Lugola (roztwór jodu) – 1 ml.
Wyniki
Roztwory sacharozy, glukozy oraz wody pozostały bezbarwne. Natomiast roztwór skrobi zmienił kolor na ciemnoniebieski. W probówce z glikogenem ciecz zabarwiła się na kolor słomkowy.
Omówienie wyników
W trzech probówkach – z sacharozą, glukozą i wodą – reakcja nie zaszła, dowodem na to jest niezmienna barwa tych roztworów po dodaniu płynu Lugola. Ciemnoniebieska barwa cieczy w probówce ze skrobią świadczy o udanej próbie, natomiast w przypadku glikogenu nie można jednoznacznie stwierdzić pomyślności wykonanej próby.
Wnioski
Sacharoza, glukoza oraz woda nie są polisacharydami, co potwierdza brak reakcji po dodaniu płynu Lugola. W probówce ze skrobią reakcja zaszła według oczekiwań, ponieważ jest to wielocukier. Natomiast roztwór z glikogenem nie przyjął oczekiwanej czerwonej barwy, zmienił ją na słomkową. Może być to spowodowane zbyt dużym rozcieńczeniem glikogenu.
zadanie 4. „KWAŚNA HYDROLIZA CUKRÓW I WYKRYWANIE JEJ PRODUKTÓW”
Opis doświadczenia
W kwaśnym środowisku cukry ulegają hydrolizie, tworząc monosacharydy. Podczas tego doświadczenia badano właściwości poszczególnych cukrowców po ich kwaśniej hydrolizie. Użyto do tego pięciu 1% roztworów (1 ml)
skrobi,
glikogenu,
sacharozy,
glukozy,
wody
Do każdej z prób dodano następnie po ok. 3 krople stężonego H2SO4 i wstawiono do wrzącej łaźni wodnej na ok. 5-7 min. Po tym czasie z każdej z probówek rozlano po połowie cieczy do innych probówek i przeprowadzono test płynem Lugola. Pozostałą połowę alkalizowano 20% roztworem NaOH do otrzymania pH powyżej 9. Otrzymane zasadowe roztwory rozlano do probówek zawierających po 1ml odczynnika Benedicta a następnie wstawiono do wrzącej łaźni wodnej na ok. 1-2 min. Wyniki zanotowano poniżej.
Materiały i odczynniki:
probówki – 10 szt.
1 % roztwór sacharozy – 1 ml.
1% roztwór glukozy- 1 ml
1 % roztwór glikogenu – 1 ml.
1 % roztwór skrobi – 1 ml
stężony kwas siarkowy – kilka kropli
odczynnik Benedicta (roztwór siarczanu miedzi)
płyn Lugola (roztwór jodu)
Wyniki
Wyniki testu z płynem Lugola:
Roztwór w probówce ze skrobią zmienił barwę na granatową, a roztwór z glikogenem zmienił barwę na lekko żółtą. Reszta roztworów pozostała bezbarwna – sacharoza, glukoza oraz woda.
Wyniki próby Benedicta:
Roztwory skrobi, glikogenu oraz wody pozostały niebieskie. W probówkach z sacharozą oraz glukozą wytrącił się czerwony osad.
Omówienie wyników
Test z płynem Lugola:
Reakcja zaszła w probówce ze skrobią oraz z niewielkim stopniu z glikogenem. Pozostałe trzy roztwory nie uległy reakcji z płynem Lugola.
Próba Benedicta:
Czerwona barwa roztworów sacharozy i glukozy świadczą o pomyślnie przeprowadzonej próbie. Reakcja nie zaszła w probówkach ze skrobią i glikogenem oraz wodą, ponieważ barwa roztworu pozostała niebieska.
Po kwaśnej hydrolizie wszystkich cukrowców żaden z roztworów nie powianiem poddać się reakcji z płynem Lugola. W dwóch probówkach natomiast (ze skrobią i glikogenem) reakcja zaszła w mniejszym lub większym stopniu.
Po przeprowadzeniu próby Benedicta wszystkie roztwory z wyjątkiem wody powinny przyjąć czerwoną barwę, co powiodło się tylko w przypadku sacharozy oraz glukozy. Reszta roztworów pozostała niebieska.
Wnioski
Hydroliza wielocukrów, którymi są skrobia oraz glikogen nie powiodły się. Może być to spowodowane zbyt krótkim czasem przebywania probówek w łaźni wodnej lub nieprawidłowym dobraniem odczynników.
Zadanie 5. „WYKRYWANIE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH. ZMYDLANIE TŁUSZCZÓW I FOSFOLIPIDÓW”
Opis doświadczenia
Podczas tego doświadczenia przeprowadzono zasadową hydrolizę tłuszczów i fosfolipidów. W 4 probówkach umieszczono kolejno niewielkie ilości smalcu, masła (tłuszcze zwierzęce), margaryny (utwardzony olej roślinny) oraz oleju (olej roślinny). Naszej grupie przydzielony został olej roślinny. Do wszystkich prób dolano po 3 ml 5% etanolowego roztworu NaOH i wstawiono do wrzącej łaźni wodnej na ok. 15 min. Po tym czasie dolano ok. 5 ml wody i ponownie wstawiono do łaźni na ok. 5-10 min. Wyniki zanotowano.
Materiały i odczynniki:
4 probówki
olej roślinny
utwardzony olej roślinny (margaryna)
tłuszcz zwierzęcy (smalec oraz masło)
5 % etanolowy roztwór wodorotlenku sodu
Wyniki
Po wyciągnięciu probówki z łaźni wodnej i wstrząśnięciu zawartości zaobserwoowano pienienie się roztworów.
Omówienie wyników
Powstająca piana jest wynikiem zmydlania to znaczy zasadowej hydrolizy tłuszczowców.
Charakterystyczne reakcje
Wnioski
Reakcja zmydlania powinna zajść we wszystkich pobówkach, niestety próba z margaryną nie powiodła się, jednak kolejne próby trzy tzn. z olejem, smalcem oraz masłem zakończyły się sukcesem.
Wyszukiwarka