RACHUNKOWOŚĆ FINANSOWA – WYKŁADY

17.12.2013

1. Ewidencja wyrobów gotowych odbywa się zgodnie z:
- Rzeczywistym kosztem wytworzenia, wówczas rozchód wyrobów gotowych dokonywany jest według jednej z metod FIFO, LIFO, średnioważonego kosztu wytworzenia,
- Według planowanego kosztu wytworzenia, w przypadku, gdy pojawią się odchylenia pomiędzy rzeczywistym i planowanym kosztem wytworzenia wyksięgowuje się je na konto odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych, porównania rzeczywistego i planowanego kosztu wytworzenia dokonuje się na koncie rozliczenie produkcji.

Przykład 1.

Na koncie koszty produkcji podstawowej zgromadzono koszty o wartości 15 000.
1) Zaksięgowano rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobów gotowych 10 000, dokumentem PK – polecenie księgowania,
2) Przyjęto do magazynu wyroby gotowe dokumentem PW 8 000,
3) Wyksięgowano odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych,
4) Wyksięgowano produkcję w toku.

Wartość bilansowa wyrobów gotowych: 8 000 + 2 000 = 10 000

2. Ewidencja sprzedaży związana jest:
- Z rozchodem wyrobów gotowych, materiałów, towarów z magazynu, lub ich wydanie odbiorcy, np. sprzedaż środka trwałego,
- Z wystawienie faktury sprzedaży dla odbiorcy, wartość netto faktury jest przychodem dla jednostki gospodarczej. W zależności od przedmiotu sprzedaży, różnie określany jest koszt własny sprzedaży, w przypadku wyrobów gotowych jest to koszt własny ich wytworzenia, w przypadku materiałów, papierów wartościowych, to cena ich zakupu, a w przypadku środków trwałych to ich wartość netto (Wartość początkowa – dotychczasowe umorzenie)

Przykład 2.
5) Wydano odbiorcy połowę wyrobów gotowych (Wz – wydanie na zewnątrz),
6) Obliczono i zaksięgowano wartość odchyleń przypadającą na rozchód wyrobów gotowych,
7) Wystawiono fakturę sprzedaży, wartość netto 7000, VAT 23%.

3. Wynik finansowy podmiotu gospodarczego:

Wynik finansowy dla celów podatkowych obliczany jest na koniec każdego miesiąca, ale dokonuje się tego poza ewidencją księgową, ewidencyjne obliczenie wyniku finansowego (otwarcie konta wynik finansowy ma miejsce na koniec roku obrotowego. Są dwie metody obliczania wyniku finansowego:
1) Metoda porównawcza,
2) Metoda kalkulacyjna.
Metody te różnią się sposobem obliczania kosztów sprzedaży i dotyczą tylko pierwszego segmentu wyniku finansowego, pozostałe segmenty w obu metodach wykazywane są w identyczny sposób w jednostkach gospodarczych prowadzących ewidencję kosztów, tylko w układzie stanowiskowym (zespół 5) wynik finansowy oblicza się metodą kalkulacyjną. W podmiotach gospodarczych prowadzących ewidencję kosztów tylko w układzie rodzajowym (zespół 4) wynik finansowy oblicza się metodą porównawczą. W jednostkach prowadzących ewidencje kosztów w obu układach równocześnie wynik finansowy oblicz się wybraną przez kierownictwo metodą.

4. Segmentowa formuła ustalania wyniku finansowego:

Wynik finansowy oblicza się w sprawozdaniu zwanym rachunkiem zysków i strat.

Metoda kalkulacyjna obliczania wyniku finansowego – w metodzie tej na konto wynik finansowy przeksięgowuje się salda następujących kont

Po stronie Dt: koszt własny sprzedanych produktów, wartość sprzedanych towarów i materiałów według cen zakupu, koszty sprzedaży, koszty zarządu, pozostałe koszty operacyjne, koszty finansowe, obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego;
Po stronie CT: przychody ze sprzedaży produktów, przychody ze sprzedaży towarów i materiałów, pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe, zyski nadzwyczajne.
Jeżeli obroty po stronie Debet są większe, niż po stronie kredyt, wówczas w podmiocie gospodarczym powstanie strata, jeżeli jest odwrotnie wystąpi zysk netto.