7.Web 2.0 – potoczne określenie , powstałych po 2001, w których działaniu podstawową rolę odgrywa treść generowana przez użytkowników danego serwisu. Wbrew , Web 2.0 nie jest nową World Wide Web ani , ale innym sposobem na wykorzystanie jego dotychczasowych zasobów. Uważa się, że serwisy Web 2.0 zmieniają  interakcji między właścicielami serwisu i jego użytkownikami, oddając tworzenie większości treści w ręce użytkowników. Strony Web 2.0 mają tendencję do korzystania z nowych technik takich jak , , , , , dużo częstsze wykorzystywanie kanałów  i  oraz bardzo szerokie rozpropagowanie . Ten termin został spopularyzowany dzięki firmie O'Reilly Media.

Koncepcja Web 2.0 miała swój początek w burzy mózgów między O’Raily o Media Live International, w której to zauważono, że sieć nie załamuje się, ale jest ważniejsza niż kiedykolwiek była. DoubleClick i Akamai, byli pionierami w wykorzystaniu sieci jako platformy. Wykorzystywali oni reklamę do rozpowszechnienia pierwszych serwisów w sieci. Każda reklama w formie banera stanowiła kooperację bez szwu pomiędzy dwoma stronami internetowymi, które wyświetlały się użytkownikowi jako jedna zintegrowana strona internetowa. Podstawową przeglądarką dla WEB 1.0 było Netscape, natomiast dla WEB 2.0 Google. Dla WEB 1.0 DoubleClick dostarczało oprogramowanie w postaci serwisu. Dla WEB 2.0 są to AdSense i Overture, które odniosły większy sukces dzięki braku konieczności formalnych kontraktów z reklamodawcami i subtelnym i nienachlanym umieszczaniu reklam tekstowych (zamiast bannerów) na swoich stronach. Najważniejszą cechą WEB 2.0 jest ogólnodostępność i możliwość wniknięcia przeglądającego w każdą część sieci. Web 2.0 nie jest również ograniczone tylko i wyłącznie do jednej platformy jaką jest komputer. Umożliwa pobieranie muzyki bezpośrednio na przenośny odwarzacz (iPod). W dzisiejszych czasach wiemy, że ta technologia bardzo się rozwinęła i możemy przytoczyć wiele innych przykładów wykorzystanie Internetu na innych platformach.

Nieustającą krucjatę na rzecz wolnego oprogramowania rozpoczął Richard Matthew Stallman zaczynający karierę w AI Lab (Laboratorium Sztucznej Inteligencji w Massachusetts Institute of Technology). Najlepsi pracownicy pogardzali słowem „programista” i określali się hakerami. Bycie hakerem oznaczało akceptację poglądu, że napisanie programu to dopiero początek. Prawdziwym testem hakerskich umiejętności jest ulepszenie kodu. Centralnym elementem filozofii hakerskiej jest pogląd o konieczności dzielenia się z innymi zdobytymi informacjami. Dzięki temu, że każda kolejna osoba instalująca oprogramowanie mogła swobodnie z niego korzystać, program mógł się stale rozwijać poprzez ulepszanie go przez użytkowników. Punktem zwrotnym w życiu Stallmana stał się dzień, gdy po wyprodukowaniu nowej drukarki, firma Xerox odmówiła podania do opinii publicznej jej kodu. Dodało mu to odwagi do sformułowania idei, że oprogramowanie powinno być wspólną, ogólnie dostępną własnością. Gdy więc proponowano mu pracę nad kodem prosząc przy tym o zachowanie go w tajemnicy jako jedyny odmawiał, aż przypisano mu łatkę „ostatniego prawdziwego hakera”. W roku 1983 ogłasza on powstanie projektu GNU, który ma być podstawą do stworzenia całkowicie wolnego i otwartego systemu operacyjnego.