1.Struktura organizacyjna Państwowego Monitoringu Środowiska
Blok Jakość Środowiska Blok Emisja Blok oceny i prognozy
PODSYSTEMY PODSYSTEMY
-monitoring powietrza - emisje do powietrza
-monitoring wód powierzchniowych - emisje do wód
- monitoring Morza Bałtyckiego - odpady
- monitoring gleb
- monitoring hałasu
- monitoring promieniowania jonizującego
- monitoring pól elektromagnetycznych
- monitoring lasów
- monitoring przyrody
- zintegrowany monitoring środowiska przyrodniczego
2.Pomiary wykonywane w ramach monitoringu powietrza
W celu ochrony zdrowia: benzen, dwutlenek azotu, dwutlenek siarki, ołów, tlenek węgla, arsen, ozon, nikiel.
W celu ochrony roślin: dwutlenek siarki, tlenki azotu, ozon
- stacje automatyczne - pomiary manualne
- pomiary wysokiej jakości (automatyczne ciągłe) - pomiary wskaźnikowe (pasywne)
- pomiary manualne w stałych punktach pomiarowych (ciągłe) - modelowanie matematyczne
- pomiary manualne w stałych punktach pomiarowych (cykliczne) - obiektywne metody szacowania
3.Stan czystości powietrza w woj. małopolskim
przekroczenie norm: benzen (alfa) piren, pyły zawieszone i SO2
NO2 – stężenie duże ze względu na komunikacje miejską
reszta w normie
spowodowane: emisją pyłów ze źródeł przemysłowych, komunikacyjnych i grzewczych, niekorzystne warunki klimatyczne i niekorzystne ukształtowanie terenu
w sezonie zimowym wzrasta poziom zanieczyszczeń – sezon grzewczy – gazy, pyłki.
4.Monitoring i stan czystości wód w woj. Małopolskim
Monitoring i stan czystości wód w woj. Małopolskim. a. monitoring – ogólna klasyfikacja wód według 5 klas czystości (40 miejsc poboru wód do badań w Małopolsce); ocena przydatności do spożycia (3 klasy; 25 pkt pom. na 17 rzek); ocena pod kątem eutrofizacji (zanieczyszczenia rolnicze, żyzność, wzrost glonów; 93 próbki z 62 rzek); ocena do hodowli ryb(łososiowate i karpiowate; 95 pomiarów w 65 rzekach) b. ocena wód w Małopolsce – w przeważającym stopniu to wody III klasy (ok. 50%), a więc nie najlepiej, wiele nie mniej stanowią wody VI klasy, ułamek stanowią wody II klasy, brak wód I klasy, zaś wody V klasy utrzymują się na stałym poziomie ok. 10 %; klasy przydatności: a1 – nei wymaga oczyszczania, a2 – można spożywać po przygotowaniu, a3 – niezdatna; eutrofizacja – u nas nie ma zagrożenia – dużo lasów i rolnictwo ekstensywne; ryby – mało wód dla łososiowatych i karpiowatych, wyst. głównie łowiska prywatne.
Wody podziemne – próbki ze piezometrów lub źródeł, pobierane co 5-6 lat; powoli zmieniaja własności, dużo wód I klasy
5.Główne zagrożenia gleb w woj. małopolskim
Ilościowe:
- erozja wodna (wąwozowa), wietrzna
- zmniejszenie powierzchni użytkowej, poprzez przejmowanie gruntów na cele nierolnicze, nieleśne
Jakościowe:
- uszkodzenia gruntów w wyniku działalności wydobywczej (zmiany stosunków wodnych, struktur geologicznych, deformacja terenu)
- emisje zanieczyszczeń przemysłowych i komunikacyjnych (spalanie paliw płynnych, zanieczyszczenie ściekami oraz odciekami ze składowisk, odpady, zajmowanie terenów pod składowiska
6.System monitoringu przyrody
- monitoring ptaków, obszarów Natura 2000
- monitoring gatunków i siedlisk przyrodniczych, siedlisk na terenie Natura 2000
- monitoring lasów
- zintegrowany monitoring środowiska przyrodniczego
7.Organizacja monitoringu lasów w Polsce
M. lasów jest najlepiej zorganizowany i najstarszy (lata 80.). obejmuje cała pow, kraju.
Obszary obserwacji to Stałe Powierzchnie Obserwacyjne (I, II i III rzędu).
SPO I – fragm.. lasów obejmujący grupę 20 drzew; obecnie 1461 pkt SPO I w Polsce. Zlokalizowane SA w drzewostanach w wieku pow. 20 lat; obserwacje to wzrokowa ocena zdrowotności drzew, ulistnienie, odbarwienia na liściach, liczba roczników igliwia, wielkość liści lub igliwia, proporcje przyrostu pędów, intensywność obradzania.
SPO II – drzew, pow. O kształcie prostokąta lub kwadratu, w PL – 148 SPO II. Pomiary dla SPO II są
- ciągłe (SO2, NO2; skład chem opadów atmosferycznych)
- periodyczne (skł. Chem. Igliwia lub liści)
SPO III – SPO Monitoringu Intensywnego – działalnośc dobrowolna, obejmuje obserwacje i pomiary w cyklu miesięcznym, pomiary ciągłe, pomiary parametrowo meteorologicznych; istnieje 1 taka stacja (Nadlesnictwo Chojnów pod W-wą).
8.Zintegrowany Monitoring Środowiska Przyrodniczego
Składa się z 11 podprogramów, pospolitych, średnio licznych i rzadkich. Realizacja programu powierzona:
Muzeum i Instytut Zoologi PAN, Komitet Obrony Orłow, Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (300 osób.)
Łączy wszystkie elementy środowiska i stacje obejmują duże powierzchnie.
Zadania:
- nadzór stanu zachowania siedlisk przyrodniczych i gatunków
- 79 siedlisk przyrodniczych
- 49 gatunków roślin
- 141 gatunków zwierząt (ptaki nie)
- metody ochrony:
Nieleśne - uwodnienie, odkrzaczenie, usuwanie gatunków inwazyjnych, ekstensywna gospodarka leśno-pasterska
Leśne - usuwanie gat. Obcego pochodzenia, racjonalna gospodarka leśna, ochrona ścisła, modyfikacja planu rębni
9.Porównaj odpady komunalne z przemysłowymi
Odpady komunalne – odpady z gospodarstw domowych, szkół, hoteli, ulic itp.; wielofrakcyjne; 2007 10083 mln ton
Odpady przemysłowe – zużle, skały płone, odpady rzeźnicze, monofrakcyjne; 2007 – 124414 mln ton; bardziej niebezpieczne
10.Skład frakcyjny odpadów komunalnych
- papier 3%
- materia organiczna 22%
- szkło 12%
- plastiki 8%
-balast 50% (gruz, gumy, tkaniny, meble, pralki, lodówki – odp. Wielkogabarytowe)
- metale 5%
11.Metody unieszkodliwiania odpadów
Unieszkodliwianie odpadów – przekształcenie biologiczne, chemiczne lub fizyczne odpadów, by nie stwarzały zagrożenia dla zycia, zdrowia ludzi oraz dla środowiska.
- recykling
- kompostowanie
- spalanie
-składowanie
12.Rodzaje recyklingu
1) chemiczny - pozyskanie surowców o odmiennych właściwościach fizyko - chemicznych
2) materiałowy(mechaniczny) - ponowne wykorzystanie surowca bez przetwarzania chemicznego (np. regranulat)
3) energetyczny - spalania z odzyskiem energii
4) organiczny(kompostowanie)
13.Na czym polega proces kompostowania
Jest to proces rozkładu materii organicznej na drodze humifikacji i mineralizacji zachodzącej w warunkach tlenowych, odpowiedniej temperaturze i wilgotności tak, by mikroorganizmy miały jak najlepsze warunki.
Mineralizacja – rozkuł. Zw. Organicznych w formy nieorganiczne (mineralne); rosliny żywią się tlyko materią nieorganiczną;
Humifikacja – rozpad subst. Organicznej do związków próchnicznych (kwasy, bituminy) – poprawiają właśc.. fizykochemiczne gleby; maja ciemną barwę – stąd barwa kompostu.
14.Jakie czynniki wpływają na proces kompostowania?
Temperatura – org. Erofiln odpowiadają za kompostowanie; organizmy przy rozkąłdzie wydzielają ciepło. Temperatur optymalna dla komp. To 40 stopni, wiec trzeba ją kontrolować, by nie było autosterylizacji – samowyginięcia organizmów.
Wiglotność – nie mogą być za mokre
Dostęp tlenu – za kompostowanie odpowiadają mikroorganizmy tlenowe, musi być więc powietrze
Skład chemiczny odpadów – ważny dal budowy organizmów (stosunek C:N = 17-30:1)
15.Rodzaje technologii kompostowania
Kompostowanie w warunkach naturalnych – odpady musza być rozdrobnione i wymieszane. Istneją dwa systemy:
Syst. Dynamiczny (mieszanie mechaniczne – ciągniki, specjalne maszyny; im starsze odpady tym rzadziej można napowietrzać)
Syst. Statyczny (wtłaczanie – wtłaczanie powietrza za pomoca perforowanych rur do uformowanych pryzm)
Kompostowanie w warunkach zamkniętych
Komp. W układzie mieszanym – bioreaktorach – wrzucenie odpadów na 1 dzień do bioreaktora, by zainicjowac proces, następnie czekanie do 6 miesięcy na koniec procesu.
Wermikompost,= (biohumus, k. koprolitowy) – komp. Wytworzony z udziałęm dżdżownic (dż. Kalifornijska); koprolity to odchody dżdżownic.
Warunki hodowli:
- temp 18-22 st. – na dnie warto zostawic ok. 20 cm starego kompostu by dżdżownice miały gdzie nmieszkać;
- pH ok. 6,7 – 7, w razie czego wapnować
- optymalna iwgotność ok. 75-80%
- wstępna fermentacja i rozdrobnienie odpadó przed wprowadzeniem dzdżwonic
- 2 miesiące czasu, zostaje ok. 30% masy
16.Jak przebiega kompostowanie w warunkach naturalnych?
Jest najdroższe ze wszystkich metod, a prowadzić je można w różnego rodzaju pryzmatach:
- otwartych bez wstępnego przygotowania
- otwartych ze wstępnym rozdrobnieniem
- otwartych lub odsłoniętych ze wstępnym sterowaniem procesów rozkładów
- otwartych lub odsłoniętych ze wstępnym sterowaniem
- odsłoniętych czasowo lub stale.
Kompostowanie w pryzmach, w warunkach naturalnych prowadzi się 1 lub 2-etapowo. 1-etapowo wówczas gdy masa odpadów nie jest wstępnie kompostowana w urządzeniach typu biostabilizator, wtedy proces trwa od 3 do 7 miesięcy. o procesie 2-etapowym mówimy wówczas, gdy kompost grzejny otrzymamy po kompostowaniu wstępnym, w 2 etapie dojrzewa w pryzmach w warunkach naturalnym. W takiej sytuacji okres jego dojrzewania może być skrócony od 8 do 11 tygodni
17.Jakie odpady mogą być poddane kompostowaniu?
-substancje organiczne wydzielone z odpadów komunalnych
- organiczne odpady kuchenne
- odpady z pielęgnacji terenów zielonych
- odpady z targowisk (resztki warzyw i owoców)
- osady z oczyszczalni ścieków komunalnych
- niektóre odpady z przemysłu rolno-spożywczego i przetwórstwa drewna (słoma, kora itp.)
18.Opisz technologię kompostowania w systemie KYBERFERM
Rodzaj kompostowni komorowych, nazywany systemem ,,Kyberferm’’. Instalacje tego typu to klasyczne komory kompostowania statycznego z wymuszonym obiegiem powietrza, tłoczonego w zamkniętym systemie obiegowym, z koniecznością uzupełnienia procesu kompostowaniem dynamicznym w hali.
19.Technologia produkcji wermikompostów ad Pyt. 16
Wermikompost - odchody dżdżownicy kompostowej, uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej (obornik, torf, odpady z rzeźni lub przetwórni owocowo-warzywnych, papier, wysłodki, trociny, osady ze ścieków) w specjalnych łożach.
Jest to kompost wytworzony z udziałem dżdżownic (najczęściej używane są dżdżownice kalifornijskie).
Warunki hodowli:
- temp 18-22 st. C
-pH w zakresie 6,7 do 7
- optymalna wilgotność podłoża 75-80%
- odpady przed wprowadzeniem dżdżownic muszą być przygotowane (rozdrobnione, wstępnie przefermentowane)
- czas kompostowania trwa ok. 2miesiące
- wermikompost stanowi ok. 30% wyjściowej masy
20.Zasady produkcji kompostu w gospodarstwie domowym
Główną zasadą produkcji kompostu w gospodarstwie domowym jest to, by odpady, z których będziemy go wykonywać były „przeglądane”, a w śród nich nie znajdowały się np. folie, metale itp.; muszą być rozdrobnione (zakup rozdrabiarki – od 200 złotych; można kupić gotowe kompostowniki ale jest to niepraktyczne; komp. Skrzyniowy – 1m x 1m x 1m; można kilka skrzyń zestawić ze soba, wazne jest napowietrzanie, mieszanie 2-3 razy dziennie.
21.Jakie odpady mogą być poddane spalaniu?
Spalaniu mogą być poddawane odpady komunalne tj takie które powstały w gospodarstwach domowych lub przemysłowe podobne do komunalnych nie zawierające odpadów niebezpiecznych. Np.;
*Balast (gruz, odpady wielkogabarytowe, gumy, tkaniny, żużel)
*Papier, drewno
*Plastiki
*Szkło
22.Przebieg spalania odpadów w procesie pirolizy
- w pierwszym stopniu następuje spalanie w procesie pirolizy bez dostępu powietrza (odgazowaniu) lub w warunkach niedoboru tlenu (zgazowanie) w temperaturze 600-700 st. C
- w drugim stopniu, powstający w procesie pirolizy gaz jest spalany płomieniowo w temperaturze 900-2000 st. C, gazy odlotowe ulegają sterylizacji
Termiczna obróbka odpadów oczyszczanie gazu syntetycznego oczyszcz. Wody procesowej
280 +- 30 kg, żużel, metale 500 kg, gaz z syntezy 400kg
23.Wady i zalety spalania odpadów komunalnych
Zalety: Wady:
- zmniejszenie ilości odpadów - zanieczyszczenie powietrza
- likwidacja uciążliwości zapachowych - odzysk energii uzależniony od składu chemicznego
- eliminacja zanieczyszczeń biologicznych - powstają odpady o wysokiej toksyczności
- zmniejszenie zanieczyszczeń gleb i wód - kosztowna technologia
- odzysk energii z odpadów
- mniej potrzeba miejsca na składowiska
- odzysk materiałowy
24.Budowa czaszy zamykającej składowisko
- warstwa wierzchnia (próchnicza) 20cm
- warstwa rekultywacyjna (ziemia) 70cm
- warstwa filtracyjna (żwir) 10cm
- warstwa uszczelniająca (glina) 30cm
- warstwa wyrównująca (mineralna) 20cm
- system przejmowania biogazu
25.Metody izolowania składowanych odpadów komunalnych od środowiska.
- naturalna - iły, gliny przepuszczalność < 5*10-10)
- sztuczna – folie polietylenowe, geowłokniny, geotekstylia (>2mm)
26.Sposoby zagospodarowania terenu składowiska odpadów komunalnych
Proces rekultywacji składa się z kilku etapów, podczas których wykonuje się prace związane z ukształtowaniem bryły czaszy zamykającej ( ułożenie warstw czaszy). Następnie nasadzenie trwałej pokrywy roślinnej w postaci traw.
27.Zagrożenia związane ze składowaniem odpadów
- odcieki
- biogaz
- erozja czaszy zamykającej
28.Zagęszczanie odpadów na składowisku
Odbywa się za pomocą kompaktorów, które wyrównują odpady, zgniatają je, przez co zmniejszają zajmującą przez nie powierzchnie.
- Zmniejszenie objętości dwukrotne
- Usunięcie powietrza z odpadów (żeby frakcje zachodziły w warunkach beztlenowych).
29.Organizacja prac związanych z przyjmowaniem odpadów na składowisku
- ważenie samochodów
- kontrolowanie samochodów (tylko odpady komunalne)
- kierowanie samochodów na daną działkę
- przykrywanie odpadów na noc
- zagęszczanie odpadów na składowisku przez kompaktowy i wyrównywanie odpadów
- odpady rozkładają się w warunkach beztlenowych
- 10% zbieranych jest przez ludzi
- mycie samochodów wyjeżdżających ze składowiska
30.Skład chemiczny biogazu
- metan CH4 52% - wodór H2 1,5%
- dwutlenek węgla CO2 44% - siarkowodór H2S 0,01%
- tlenek węgla CO 1,5%
31.Odciek ze składowiska jako zagrożenie dla środowiska
(Odcieki można zdefiniować jako wody przesiąkowe ze składowisk odpadów komunalnych.)
- Odcieki są dużym zagrożeniem dla środowiska, ze względu na wysoką zawartość substancji toksycznych.
- Zawierają w swoim składzie dużo substancji niebezpiecznych, takich jak substancje organiczne wyrażone jako BZT5 i ChZT, a także węglowodory aromatyczne, kwasy karboksylowe, alifatyczne, terpeny, fenole, metale ciężkie i inne.
* BZT5- Biochemiczne zapotrzebowanie na tlen
* ChZT – Chemiczne zapotrzebowanie na tlen
- Przy braku odpowiedniego uszczelnienia, odcieki zawierające charakterystyczne zanieczyszczenia wymywane z bryły składowiska są wprowadzane do wód podziemnych oraz powierzchniowych, powodując ich degradację.
-Z uwagi na obecność w nich licznych zanieczyszczeń chemicznych i mikrobiologicznych, stanowią również poważne zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne. Skład odpadów deponowanych na składowiskach pozwala przypuszczać, że stanowią odpowiedni substrat do namnażania mikroorganizmów saprofitycznych i chorobotwórczych. Mikroorganizmy patogenne dostają się do odcieków z odpadów oraz odchodów zwierząt bytujących na obszarze składowiska (ptaki, owady, gryzonie, pierścienice).
- Przy składowaniu odpadów na nieuszczelnionych obiektach należy liczyć się z możliwością przenikania zanieczyszczeń do środowiska gruntowo-wodnego i ich migracją na znaczne odległości.
32.Metody mechanicznego oczyszczania ścieków
Metody mechanicznego oczyszczania ścieków;
-Kraty i sita
-Piaskowniki
-Osadniki
-Odtłuszczacze
Stopień redukcji zanieczyszczeń metodą mechaniczną: 25%
Mechaniczne oczyszczanie ścieków eliminuje większe ciała stałe, cząstki ziarniste, zawiesiny łatwoopadające, oleje i tłuszcze.
KRATY:
Służą do usuwania ze ścieków zawiesin i ciał pływających o dużych wymiarach. Powstające osady nazywane są skratkami, które potem składuje się na terenie do tego przygotowanym lub mogą stanowić dodatek w procesie kompostowania.
Podział według prześwitów:
-rzadkie o prześwicie 40-200mm
-średnie o prześwicie 20-40mm
-gęste o prześwicie 10-20mm
Podział według sposobu oczyszczania:
-kraty oczyszczane ręcznie
-kraty oczyszczane mechanicznie
SITA:
Zatrzymują zawiesiny o wymiarach cząstek o średnicy powyżej 5mm.
PIASKOWNIKI:
Stosuje się je do zatrzymywania zawiesin ziarnistych (piasek, żwir)
OSADNIKI:
Służą do usuwania zawiesin łatwo opadających. Osadniki mogą byś końcowym etapem mechanicznego oczyszczania ścieków. Osady zatrzymywane w osadnikach usuwa się za pomocą zgarniaczy i pomp.
ODTŁUSZCZACZE:
Są to osadniki przepływowe, które służą do wydzielania w procesie flotacji olejów i tłuszczów, a w szczególnych przypadkach produktów naftowych ze ścieków. Wykorzystuje się tu różnicę gęstości substancji zanieczyszczających i wody. Zawartość odtłuszczaczy przedmuchuje się sprężonym powietrzem.
33.Oczyszczanie ścieków metodą złoża biologicznego
Złoża biologiczne to urządzenia stanowiące element biologicznej oczyszczalni ścieków. Ścieki na złożach oczyszczane są w procesach biologicznego rozkładu materii organicznej przez drobnoustroje tworzące błonę biologiczną. Błonę biologiczną tworzą głównie organizmy osiadłe na specjalnie przygotowanym podłożu (wypełnieniu złoża biologicznego).
Pęcherzyki powietrza napowietrzają złoże biologiczne (koks, tufy wulkaniczne, żużel, kamienie, gruz ceglany). Frakcje stałe zostają zatrzymane. Złoże biologiczne zostaje porośnięte przez mikroorganizmy-tlenowce, one wiążą i usuwają substancje zanieczyszczone.
Najlepiej sprawdza się w jednym lub małej ilości gospodarstw.
Złoża biologiczne współpracują z osadnikami:
wstępnym – najczęściej gnilnym
wtórnym – dla oddzielenia osadu nadmiernego ze ścieków.
34.Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego
Proces osadu czynnego jest biologiczną, zachodzącą w warunkach sztucznych metodą oczyszczania ścieków.
Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego polega na ich napowietrzeniu z charakterystycznym zespołem drobnoustrojów tzw. osadem czynnym oraz na oddzieleniu osadu od oczyszczanych ścieków w osadnikach wtórnych. Kłaczki osadu czynnego stanowią żelowaną masę, w której żyją głównie bakterie i pierwotniaki. Zanieczyszczenia organiczne są absorbowane na powierzchni kłaczków i mineralizowane na skutek procesów metabolizmu zachodzących w mikroorganizmach. Aby zapewnić prawidłowy przebieg procesu, kłaczki powinny być równomiernie unoszone w masie ścieków przepływającej przez komorę napowietrzania. Metoda osadu czynnego wymaga doprowadzenia tlenu jako substratu bioutleniania zanieczyszczeń organicznych. Aby zagwarantować bakteriom warunki tlenowe, stężenie tlenu rozpuszczonego w ściekach powinno wynosić > 0,5 mg/dm3
Efektywność oczyszczania zależy przede wszystkim od działalności fizjologicznej bakterii.
Powstawanie osadu czynnego w komorze napowietrzania wymaga czasu. Aby czas ten skrócić, można stosować szczepienie osadu przez dodanie pewnej jego ilości ze ścieków wcześniej oczyszczonych. Stałe utrzymanie kłaczków w stanie zawieszonym wymaga intensywnego mieszania zawartości reaktora. Stosuje się różne metody od mieszania mechanicznego po dysze napowietrzające, które łączą w działaniu funkcję mieszadeł i aeratorów (turbin napowietrzających), a także jedne i drugie razem. Proces mieszania i napowietrzania jest energochłonny. Nowoczesne konstrukcje mieszadeł i aeratorów poprzez odpowiednie dobranie kształtów łopat i dysz zapewniają napowietrzanie tzw. drobnopęcherzykowe, co poprawia skuteczność operacji przy optymalnym zużyciu energii elektrycznej.
Po zakończeniu procesu napowietrzania ścieki kierowane są do osadnika wtórnego, gdzie następuje oddzielenie osadu czynnego od cieczy. Nadmiarowy osad poddawany jest odwodnieniu i suszeniu, ciecz zrzucana do odbiorników jakimi mogą być np. stawy rybne, a następnie odprowadzana do cieków naturalnych. Woda w stawach ulega dalszemu samooczyszczeniu.
Zaletą oczyszczania za pomocą osadu czynnego jest duża skuteczność przy niewielkim zapotrzebowaniu na teren.
Wadą - wrażliwość mikroorganizmów na związki toksyczne i inne czynniki wpływające na ich rozwój.
Metoda osadu czynnego jest powszechnie znana i stosowana. (często ścieki po takim oczyszczeniu są oczyszczane dodatkowo metodami beztlenowymi – poprzez fermentację – którymi także można usunąć nadmiar osadu czynnego). Może być także wykorzystywany jako nawóz organiczny (jeśli osad nie zawierał metali ciężkich np. ze ścieków komunalnych)
Znaczny wpływ na przebieg procesu wywiera pH. Zmiany pH mogą spowodować obniżenie kinetyki procesu lub nawet całkowite jego zahamowanie (optymalny zakres pH 6-9)
W metodzie oczyszczania ścieków osadem czynnym można wyróżnić następujące etapy:
1. oczyszczanie ścieków w osadniku wstępnym
2. mieszanie ścieków wstępnie oczyszczonych z osadem czynnym
3. napowietrzanie mieszaniny ścieków z osadem
4. oddzielenie osadu w osadniku wtórnym
5. zawracanie części osadu z osadnika do komory napowietrzania
6. odprowadzanie nadmiaru osadu czynnego do osadnika wstępnego lub do wydzielonej komory fermentacyjnej w celu jego przeróbki
Przykład takiej oczyszczalni (gdyby ktoś nie wiedział jak to wygląda)
35.Korzeniowa oczyszczalnia ścieków
Oczyszczalnie gruntowo-korzeniowe (hydrobotaniczna)
Przeciętna skuteczność oczyszczania ścieków wynosi dla BZT5 ok.
98%.
Oczyszczalnie gruntowo-korzeniowe mają wiele zalet. Należą do nich:
* długa żywotność (co najmniej 50 lat);
* niezawodna praca;
* odporność na nierównomierny dopływ ścieków, zmianę ich składu i
stężenia zanieczyszczeń;
* eksploatacja tania i prawie bezobsługowa;
* dość duża redukcja zawartości azotu i fosforu – 50-80%;
* brak zużycia energii elektrycznej lub małe jej zużycie.
Zadaniem osadnika gnilnego jest:
* usunięcie ze ścieków dużych zanieczyszczeń i łatwo opadających na dno
substancji mineralnych;
* magazynowanie wytrącanych osadów, które pod warstwą ścieków podlegają
procesowi fermentacji beztlenowej;
* oddzielenie tłuszczów i zanieczyszczeń pływających na powierzchni w
postaci kożucha. Ważne, aby wypływające z niego ścieki były dobrze
oczyszczone; od tego zależy skuteczność drugiego etapu oczyszczania,
czyli filtra gruntowo-roślinnego.
Gatunki roślin wykorzystywane w oczyszczalniach korzeniowych:
Trzcina, oczeret, wierzba, kupkówka pospolita, turzyce, sitowie
Funkcje trzciny w oczyszczalni korzeniowej:
- transportowanie tlenu poprzez źdźbła do kłączy i korzeni, a następnie
do strefy gruntu wokół korzenia
- rozluźnienie struktury gruntu poprzez przerastanie korzeniami, a tym
samym zwiększenie filtracji
-biokatalityczne działanie korzeni pozwalające na optymalny przyrost
mikroorganizmów w strefie gruntowo-wodnej
- pobieranie przez roślinę substancji pokarmowych i wbudowywanie ich w
swoje komórki
36.Metody zagospodarowania osadów ściekowych
1. Wykorzystanie przyrodnicze do;
- nawożenia gleb i roślin
- rekultywacja gleb zdegradowanych i bezglebowych gruntów
2. kompostowanie
3.spalanie
4. składowanie
37.Poziom dźwięku (wzór i jednostka)
L= poziom dźwięku
L = 10 log Pp/Po (db) Pp – poziom pomierzony
Po – poziom odniesiony (20 uPa)
Próg słyszalności = 0 dB (Pp=20 uPa)
Próg bólu = 140 dB (Pp= 20 Pa)
Średni poziom dźwięku Lam = 1/n*
38.Parametry charakteryzujące hałas w środowisku
- Częstotliwość akustyczna - Ciśnienie akustyczne
- Poziom dźwięku - Średni poziom dźwięku
- Równoważny poziom dźwięku - Ekspozycyjny poziom dźwięku
- Długookresowy średni poziom dźwięku - Przekroczenie dopuszczalnego poziomu dźwięku
0 – 35 dB – nieszkodliwe
35 - 70 dB – powodują zmęczenie, nie są szkodliwe
70 – 140 dB – powodować mogą uszkodzenia
39.Definicja hałasu
Hałas – dźwięk nieprzyjemny, niepożądany, dokuczliwy bądź szkodliwy dla zdrowia, utrudniający bądź uniemożliwiający pracę lub odpoczynek
40.Monitoring hałasu w woj. małopolskim
We wszystkich przekrojach pomiarowych występują przekroczenia. Zwłaszcza w porze nocnej, gdzie najwyżej odnotowany hałas wynosił 68dB, w dzień najwyższe przekroczenie o 14, 8 dB.
ZNALEŹĆ DANE!!!!!!!!!!!!!!!!
41.Skutki oddziaływania hałasu na zdrowie człowieka
a) szkodliwym działaniem na zdrowie ludności;
b) obniżeniem sprawności i chęci działania oraz wydajności pracy;
c) negatywnym wpływem na możliwość komunikowania się;
d) utrudnianiem odbioru sygnałów optycznych;
e) obniżeniem sprawności nauczania;
f) powodowaniem lokalnych napięć i kłótni między ludźmi;
g) zwiększeniem negatywnych uwarunkowań w pracy i komunikacji, powodujących wypadki;
h) rosnącymi liczbami zachorowań na głuchotę zawodową
42.Skutki oddziaływania hałasu na środowisko przyrodnicze
a) utratę przez środowisko naturalne istotnej wartości, jaką jest cisza;
b) zmniejszenie (lub utratę) wartości terenów rekreacyjnych lub leczniczych;
d) zmianę zachowań ptaków i innych zwierząt (stany lękowe, zmiana siedlisk, zmniejszenie liczby składanych jaj, spadek mleczności zwierząt i inne).
43.Ultradźwięki i infradźwięki
Ultradźwięki (od 16kHz do 100Mhz) – fale dźwiękowe, których częstotliwość jest zbyt wysoka, aby usłyszał je człowiek. Za górną granicę słyszalnych częstotliwości uważa się wartość 16 bądź 20 kHz u ludzi młodych. Dźwięki te mogą emitować i słyszeć niektóre zwierzęta jak nietoperz, delfin czy wieloryb.
Infradźwięki (mniejsze od 20 Hz– fale dźwiękowe, których częstotliwość jest zbyt niska, aby usłyszał je człowiek.
44.Źródła hałasu w środowisku
-hałas komunikacyjny (drogowy, kolejowy, samolotowy)
- hałas linii energetycznych
- hałas przemysłowy
- hałas komunalny
45.Czynniki wpływające na uciążliwość ruchu komunikacyjnego
Zła nawierzchnia dróg
Samochody ciężarowe
Warunki atmosferyczne
Roboty drogowe
46.Sposoby walki z hałasem komunikacyjnym
- budowanie obwodnic i kierowanie na nie ruchu komunikacyjnego
- wyprowadzanie ruchu pojazdów ciężkich na obszary niezamieszkałe
- wprowadzenie cichych nawierzchni podczas budowy i remontów ulic
- budowanie ekranów akustycznych
- stosowanie dźwiękoszczelnych elewacji
- wyznaczanie większej ilości tras rowerowych
47.Podział ekranów akustycznych ze względu na właściwości akustyczne
- odbijające (odbijają falę dźwiękową w kierunku żródła), pochłaniające(kształt podnoszący chłonnośc, wypełnione materiaąłmi absorpcyjnymi, możliwość osadzenia roślinami), odbijająco-rozpraszające (posiadają dodatkowo wąłściwości rozpraszające w postaci wgłębień i wypustów)
48.Hałas linii elektroenergetycznych
Hałas generowany przez linię elektroenergetyczną jest związany
ze zjawiskiem ulotu*, a jego natężenie zależy od warunków pogodowych;
w warunkach dobrej pogody poziom hałasu jest znacznie niższy
niż w warunkach opadu deszczowego czy mgły.
Dopuszczalny poziom hałasu powodowanego przez napowietrzne
linie energetyczne zawiera się aktualnie, w zależności od przeznaczenia
terenu, w granicach 50–67 dB w dzień i 45–57 dB w nocy.
Dla przewodów o większych krzywiznach (mała średnica) oraz przy złej pogodzie (mgła, deszcz) ulot znacznie się nasila, powodując duże zakłócenia radioelektryczne. Konsekwencją ulotu są również straty mocy i energii w liniach przesyłowych i stacjach. Uwzględniając sumaryczną długość linii napowietrznych o napięciu 110 kV i wyższym, straty mocy i energii osiągają wartości mające duże znaczenie ekonomiczne. Z tego względu dąży się do maksymalnego ograniczenia ulotu.
Przy napięciach znamionowych o wartości mniejszej niż 110 kV ulot nie odgrywa większej roli. Zjawisko ulotu można łatwo zaobserwować w nocy, zwłaszcza przy dużej wilgotności powietrza. Objawia się ono świetlistą aureolą wokół przewodów w połączeniu z wyraźnie słyszalnymi trzaskami i brzęczeniem.
W celu ograniczenia skutków ulotu stosuje się minimalne przekroje przewodów w zależności od napięcia – im wyższe napięcie, tym większy minimalny przekrój przewodu.
*jest zjawiskiem polegającym na wyładowaniach niezupełnych wokół przewodu
49.Norma dopuszczalnego hałasu komunikacyjnego dla terenów zabudowy mieszkaniowej
50. Aspekty i wpływy środowiskowe dla przykładowego przedsiębiorstwa
Wyszukiwarka