Kościół nowej ewangelizacji, ks. prof. dr hab. Bogusław Drożdż, notatki
Pojęcie Ewangelizacji
w sensie ścisłym:
Przekazywanie chrześcijańskiego orędzia skierowane do niechrześcijan. Głoszenie Jezusa Chrystusa.
w sensie szerokim:
Działalność całego Kościoła pośrednicząca w przekazywaniu orędzia wszystkim ludom. Dokonuje się na trzy sposoby: - przepowiadanie, - sakramenty, - świadectwo życia.
Evangelii nuntiandi:
Ewangelizację określa jako wszelkie działania prowadzące ludzi do udziału w misterium Chrystusa głoszonym w ewangelii. (17)
Typy ewangelizacji:
Trzy typy ewangelizacji ze względu na adresatów:
ewangelizacja misyjna – związana z kerygmatem , z pierwszym głoszeniem, kojarzona z pojęciem „ad gentes”
ewangelizacja pastoralna – skierowana do chrześcijan związanych z Ewangelią, utożsamia się z duszpasterstwem. Chodzi o pogłębianie wiary.
ewangelizacja nowa – skierowana do tych, którzy przestali być chrześcijanami. (nie utożsamiać z obecną Nową Ewangelizacją)
Cele ewangelizacji:
Pierwszorzędny cel ewangelizacji to zbawienie.
Zbawienie jest tu rozumiane jako nadprzyrodzone wyzwolenie wewnętrzne uzdalniające człowieka do swobodnego i odpowiedzialnego działania we wszystkich dziedzinach życia jednostkowego i społecznego, które jest przestrzenią ludzkiej wolności.
Cele drugorzędne:
Budzenie wiary - wiara jest odpowiedzią na Słowo, zawarte w przekazie. Jest to głoszenie kerygmatu. Budzenie podstawowej sprawiedliwości – oddać drugiemu co mu się należy.
Nawrócenie – polega na zerwaniu z grzechem ciężkim i lekkim i przylgnięciu do Chrystusa.
Budowanie Kościoła jako powszechnego znaku zbawienia - budowanie wspólnoty z Bogiem i człowiekiem w Chrystusie, (widzieć w drugim Chrystusa, uczestnictwo w miłości Boga, czł nic nie może dać, daje Bóg). Kościół budować na czterech filarach, które w KKK ujęte są jako rozdziały: - kredo; - celebracja misterium Chrystusa, czyli sakramenty; - życie w Chrystusie, czyli moralność, - modlitwa.
Wymiary wyzwolenia
K-ł reprezentuje zbawienie, to zbawienie polega na nadprzyrodzonym wyzwoleniu wewnętrznym. Wyzwolenie przebiega na trzech płaszczyznach:
wyzwolenie ideologiczne – wyzwolenie spod ideologii, które odrywają człowieka od ewangelicznej wizji. Błąd ideologii polega na stosowanych redukcjach, skrótach myślowych (np.: wyzwolenie przez pracę, mamienie – reklama). Zasada: przed człowiekiem nie może stać żadna idea. Nie wolno w imię idei zagospodarowywać życia człowieka, to prowadzi do zniewolenia. Wyzwolenie jest uporządkowaniem tej hierarchii – najpierw czł potem wszystko inne. A idea Boga przed człowiekiem? Bóg to nie idea, Bóg stał się człowiekiem, godność człowieka wynika z Boga. Nauczanie K-ła nie jest ideologią, bo tu liczy się każdy człowiek, człowiek i nic innego. Wyzwolenie ideologiczne jest mocno związane z ewangelizacją bo na tym buduje się godność czł i jego prawa, bo dotyka konkretnego czł.
wyzwolenie spod instytucji i struktur grzechu - jest to wyzwolenie w wymiarze polityczno-społecznym, ale w teologii mówi się o strukturze grzechu. Grzech jest aktem osobistym poszczególnego człowieka, ale skutki mogą być społeczne. Grzech zapoczątkowuje, tworzy, umacnia strukturę zła, skutki są niebezpieczne i trudne do usunięcia. Struktury grzechu nakłaniają do zła moralnego i uzależniają od grzechu. Jan XXIII w swoich encyklikach pisze o człowieku uwikłanym w struktury zła.
Wyzwolenie psychologiczno duchowe – wprost od grzechu, od poczucia winy, lęku, frustracji. Pokazać, że czł nie musi patrzeć w otchłań, ale w niebo. Umieć powiedzieć więcej o zbawieniu niż tylko to, że jest to przebywanie z Bogiem, ale również w kontekście wolności człowieka, w kontekście jego fundamentalnych wyborów.
Biblijne podstawy ewangelizacji
Na podstawie artykułu: Stanisław Dyk, Biblijne podstawy ewangelizacji, w Świadectwo służbie ewangelizacji. Wnioski z artykułu:
Dla Kościoła ewangelizacja jest nakazem
Ewangelizacja jest wyrazem tożsamości Kościoła. K-ł nie może nie ewangelizować
Jesteśmy posłani przez Syna, tak jak Syn przez Ojca
Nakaz ewangelizacji bazuje na miłości Boga, jest ona pragnieniem dobra dla drugiego człowieka
Uniwersalizm zbawienia. Nie ma innego zbawienia jak Jezus Chrystus.
Podstawowa metoda ewangelizacji to głoszenie Chrystusa.
Duszpasterstwo a ewangelizacja
Def.: duszpasterstwo jest strategią całego K-ła, który w oparciu o naukowo opracowane modele teologiczne, imperatywy i programy działania rozwija inicjatywy zmierzające do zaktualizowania zbawczego dzieła Chrystusa w teraźniejszości.
Istota duszpasterstwa: trójmian – duszpasterz – dusza – zbawienie, aktywny duszpasterz skupiony na duszy aby pomóc jej zbawić się; można też mówić K-ł – świat – działanie, K-ł, który działa wobec świata, może być: Chrystus – człowiek - ewangelizacja
Jest to strategia, rzecz kierowana, nie jest to chaotyczne, wymaga wypracowania pewnych teologicznych modeli działania.
Cele – zakorzenić Chrystusa - „żyję już nie ja żyje we mnie Chrystus”
Podmiotem jest każdy człowiek. Redemptor Hominis 14: „człowiek jest drogą K-ła… Każdy bez wyjątku został odkupiony przez Chrystusa, ponieważ z człowiekiem – każdym bez wyjątku – Chrystus jest w jakiś sposób zjednoczony”
Duszpasterstwo integralne musi współpracować z laikatem
Teologia pastoralna duszpasterstwo dzieli na:
Zwyczajne – zabezpiecza podstawowe potrzeby religijne wiernych, Słowo, sakramenty, miłość,
Nadzwyczajne – Wat II: specjalną troską należy otoczyć tych, którzy nie mogą korzystać z podstawowej formy posługi. Dzieli się ono ze względu na dostosowanie na:
- specjalne dzielimy na trzy:
- kategorialne (np.: d robotników),
- sytuacyjne, (sytuacje ludzi w pewnych okresach życia, np.; d. akademickie)
- organizowane,
- specjalistyczne – ci którzy żyją na marginesie życia, nieprzystosowani, izolowani,
Duszpasterstwo a ewangelizacja
Zależność miedzy duszpasterstwem a ewangelizacją można ująć na trzy sposoby:
zależność nominalna – rzeczywistość, którą nazywamy jest niezmienna, zmienia się tylko nazwa. (wtedy kiedy nazwa duszpasterstwo czy ewangelizacja oznacza to samo)
zależność normatywna – ewangelizacja jest modelem teologicznym dla duszpasterstwa, czyli jest pewną normą, która mówi jak być powinno. Jest to model teologiczny do którego należy dążyć. Zapisany jest on w dokumentach K-ła: encykliki, adhortacje, listy, Kodeks Prawa Kan, KKK. Ewangelizacja to model teologiczny dla duszpasterstwa
zależność wynikowa – ewangelizacja jest dyrektywą duszpasterską, ma wymiar praktyczny, może być praktycznym narzędziem.
Apostolstwo a ewangelizacja
Def.: Apostolstwo to uczestnictwo w zbawczym posłannictwie Jezusa Chrystusa, które dokonuje się przez udział w Jego kapłańskim, prorockim i królewskim urzędzie, przez wiarę i miłość. Celem tego uczestnictwa jest szerzenie Królestwa Bożego.
Formy apostolstwa:
ap wspólne – dotyczy wszystkich, zbudowane na chrzcie, eucharystii, każda inna forma apostolstwa będzie budowała na tym.
ap hierarchiczne – KKK 1554:
"Urząd kościelny, przez Boga ustanowiony, sprawowany jest w różnych stopniach święceń przez tych, którzy od starożytności już noszą nazwę biskupów , prezbiterów i diakonów" . Nauka katolicka, wyrażona w liturgii, Urząd Nauczycielski i stała praktyka Kościoła uznają, że istnieją dwa stopnie uczestniczenia w kapłaństwie Chrystusa: episkopat i prezbiterat. Diakonat jest przeznaczony do pomocy im i służenia. Dlatego pojęcie sacerdos - kapłan - oznacza obecnie biskupów i prezbiterów, a nie diakonów. Nauka katolicka przyjmuje jednak, że zarówno dwa stopnie uczestniczenia w kapłaństwie (episkopat i prezbiterat), jak i stopień służby (diakonat), są udzielane za pośrednictwem aktu sakramentalnego nazywanego "święceniami", to znaczy przez sakrament święceń:
ap ludzi świeckich – na podstawie apostolstwa wspólnego
ap życia konsekrowanego