Kompozyt jest to materiał utworzony z co najmniej dwóch faz(komponentów), które mają różne właściwości. Utworzony materiał ma dodatkowe, często lepsze właściwości od osobno występujących materiałów.

Wyróżniamy wiele podziałów kompozytów. Podstawowym jest podział ze względu na pochodzenie: naturalne bądź zaprojektowane. Ze względu na użycie: kontrukcyjne lub o szczególnych właściwościach fizykochemicznych. Podział ze względu na rodzaj osnowy: niemetaliczną (ceramiczną, polimerową, półprzewodnikową) i metaliczną (stopy metali lekkich, szlachetnych, jak też niklu i ołowiu). Stosuje się też podział oparty o kształt komponentów: kompozyty zbrojone włóknami czy umocnione (cząstki lub dyspersyjnie).

W zależności od rodzaju osnowy kompozyty wykazują odmienne właściwości. Przy użyciu stopów aluminium czy też magnezu wykazywać będą niski ciężar właściwy, niską temperaturę topnienia oraz wysoką plastyczność. Używając metali szlachetnych (Au, Cu) spodziewać się będziemy dobrych właściwości cieplnych i elektrycznych. Nikiel wykazuje właściwości żarowytrzymałe, zaś ołów dobre właściwości ślizgowe.

Kompozyty zbrojone włóknami posiadają dobre właściwości cieplne, jednak często wchodzą w reakcje z metalowymi osnowami. Tańszym sposobem umacniania kompozyty jest zastosowanie cząstek zamiast włókien. Charakterystyczne dla nich jest: wysokie parametry wytrzymałościowe i sprężyste, duża odporność na ścieranie i pękanie.

Boczkowska A., Kapuściński J., Puciłowski K., Wojciechowski S., „Kompozyty”,

Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.