Samokształcenie świadome i dobrowolne dokonywanie zmian w zakresie własnej wiedzy, umiejętności, nawyków, sposobu działania. Sposób osiągania określonego wykształcenia poprzez działalność, której cele, treści, warunki, środki ustala sam podmiot – każdy wie sam co mu się przyda i jakie warunki przyswojenia wiedzy są najlepsze dla niego.

Konieczność podnoszenia kwalifikacji by znaleźć pracę lub aby utrzymać pracę.

Proces kształcenia- Zgodnie z definicją: proces kształcenia to zbiór powiązanych ze sobą czynności uczniów i nauczyciela, warunkujących się wzajemnie i podporządkowanych realizacji wspólnego celu, jakim jest wywoływanie
u dzieci, młodzieży lub osób dorosłych pewnych zamierzonych i względnie trwałych zmian.
(Cz. Kupisiewicz) Parafrazując w sposób uproszczony tę definicję, można powiedzieć, iż w procesie dydaktycznym każdej czynności nauczyciela odpowiada zaplanowana przez niego czynność ucznia, która zmierza do powstania nowej jakości w umyśle i postawach.

Z tej definicji wynika pierwsza cecha współczesnego procesu kształcenia, mianowicie: jedność uczenia się i nauczania jako wzajemnie warunkujące się współwystępowanie obu tych procesów.

Można powiedzieć, że na treść kształcenia składa się całokształt podstawowych wiadomości oraz umiejętności z obszaru nauki, techniki, kultury i sztuki, a także praktyki społecznej, przewidziany do przyswojenia sobie przez uczniów podczas ich przebywania w szkole. Mówi się o różnych teoriach kształcenia wśród nich najważniejszymi są: 1.) materializm dydaktyczny, 2.) utylitaryzm dydaktyczny, 3.) formalizm dydaktyczny

4.) teoria problemowo - kompleksowa , 5.) egzemplaryzm, 6.) strukturalizm, 7.) materializm funkcjonalny oraz

8.) teoria programowania dydaktycznego