1. Wymień warunki technologiczne wykorzystywane przy projektowaniu betonu. W jaki sposób te warunki są wykorzystywane w metodach projektowania betonu.

• Warunek wytrzymałości (równanie wytrzymałości – Bolomeya)

[MPa]; wzór ważny dla

f_cm –średnia wytrzymałość na ściskanie betonu (wytrzymałość projektowa obliczona wg wzoru: f_cm = f_ck,cyl + y

A_1,2 –współczynniki, zależne od klasy cementu i rodzaju kruszywa ustalone doświadczalnie lub przyjmowane z tablicy (A₁ – dla betonów o c/w < 2,5 ; A₁ – dla betonów o c/w < 2,5 )

• Warunek szczelności (równanie szczelności)

$$\frac{\mathbf{C}}{\mathbf{\rho}_{\mathbf{C}}}\mathbf{+}\frac{\mathbf{K}}{\mathbf{\rho}_{\mathbf{K}}}\mathbf{+ W = 1000}\mathbf{( \pm 2}\%)$$

C – zawartość cementu w 1m3 betonu, kg

ρ c – gęstość cementu, kg/dm3

K - zawartość kruszywa w 1m3 betonu, kg

ρ k – gęstość kruszywa, kg/dm3

W -zawartość wody w 1m3 betonu, dm3

Jest to suma absolutnych objętości składników zawartych w 1m3 betonu

• Warunek konsystencji (równanie wodożądności, konsystencji lub ciekłości)

W = C*w_c+K*w_k

W -zawartość wody w 1m3 betonu, dm3

K - zawartość kruszywa w 1m3 betonu, kg

wk – wskaźnik wodo żądności kruszywa, dm3/kg

C – zawartość cementu w 1m3 betonu, kg

wc – wskaźnik wodożądności cementu, dm3/kg

Wymienione warunki technologiczne wykorzystywane są przy projektowaniu betonu metodą 3 równań. Skład betonu zostaje tu określony w sposób naukowo- doświadczalny, aby uzyskać żądaną konsystencję mieszanki betonowej i wytrzymałość stwardniałego betonu.

Warunek szczelności wykorzystywany jest również do sprawdzenia poprawności zaprojektowanego metodą zaczynu składu betonu, natomiast warunek wytrzymałości pomaga w tej metodzie obliczyć wartość współczynnika c/w

1. Wymień i uzasadnij warunki regulowane przez normę, które mogą mieć wpływ na wynik oznaczenia klasy cementu.
   Oznaczanie wytrzymałości cementu wg PN-EN 196-1:1996

Wszystkie warunki przyczyniają się do powtarzalności wyników?

• Zaprawa o konsystencji plastycznej, zawierającej 1 część masy cementu i 3 części masy piasku normowego przy stosunku wodnocementowym0,50.

• Zaprawa mieszana jest mechanicznie i zagęszczana w formie za pomocą znormalizowanej wstrząsarki. – unika się niedokładnego wymieszania składników

• Beleczki w formach przechowywane są przez 24h w wilgotnym powietrzu a następnie po rozformowaniu, aż do chwili badań wytrzymałości, są przechowywane w wodzie w temperaturze 18-20. – odpowiednie warunki uniemożliwiają odparowanie powietrza z zaprawy

• Rozformowanie beleczek następuje po 20 do 24 godzin od ich przygotowania.

• Beleczki należy układać na rusztach nierdzewnych w takiej odległości od siebie, aby woda miała swobodny dostęp do wszystkich sześciu ich powierzchni. -

• Próbki do badania wytrzymałości na zginanie mają kształt prostopadłościanów o wymiarach 40mmx40mmx160mm

• Wytrzymałość na ściskanie oznacza się na połówkach beleczek, stosując nakładki metalowe 4x4cm (F=16cm²)

Zasada metody:

Metoda dotyczy oznaczania wytrzymałości na ściskanie i jeśli jest to konieczne wytrzymałości na zginanie próbek w kształcie prostopadłościanów o wymiarach 40mmx40mmx160mm

Beleczki są wytwarzane z zaprawy o konsystencji plastycznej, zawierającej 1 część masy cementu i 3 części masy piasku normowego przy stosunku wodnocementowym0,50.

Zaprawa mieszana jest mechanicznie i zagęszczana w formie za pomocą znormalizowanej wstrząsarki.

Beleczki w formach przechowywane są przez 24h w wilgotnym powietrzu a następnie po rozformowaniu, aż do chwili badań wytrzymałości, są przechowywane w wodzie.

Po określonym czasie beleczki wyjmowane są z wody i przełamywane na dwie połówki obciążeniem zginającym; każda z połówek beleczki badana jest pod względem wytrzymałości na ściskanie.

Przygotowanie zaprawy

Każda mieszanka dla trzech beleczek składa się z 450g cementu, 1350 piasku normowego i 225g wody.

Do przygotowanej do pracy mieszarki należy:

- wlać wodę do misy i dodać cement

- bezpośrednio po tym uruchomić mieszarkę z małą prędkością; po 30 s wsypywać piasek równomiernie w ciągu następnych 30s. Następnie mieszarkę nastawić na dużą prędkość i kontynuować mieszanie przez dalsze 30s.

-następnie zatrzymać mieszarkę na 1 min i 30s. W czasie pierwszych 15 s zebrać za pomocą gumowego skrobaka zaprawę, która przykleiła się do ścianek i dna misy oraz przenieść ją na środek misy.

- mieszanie kontynuować przez 60s przy dużej prędkości mieszania.

Przygotowanie beleczek:

Beleczki należy formować bezpośrednio po wymieszaniu zaprawy. Do przymocowanej na wstrząsarce formy z nakładką należy za pomocą odpowiedniej kielni pobrać bezpośrednio z misy jedną lub więcej porcji zaprawy i ułożyć pierwszą z dwóch warstw (każda warstwa około 300g) w każdej przegródce formy.

Następnie pierwszą warstwę zaprawy należy zagęścić 60 wstrząsami i dalej nakładać drugą warstwę zaprawy i zagęścić za pomocą dalszych 60 wstrząsów.

Formę podnieść ostrożnie z wstrząsarki i usunąć nadmiar zaprawy za pomocą prostej metalowej linijki zgarniającej.

Dojrzewanie beleczek

Z krawędzi formy usunąć resztki zaprawy, które pozostały w czasie wyrównywania próbek.

Każdą z form, odpowiednio oznaczoną, natychmiast umieścić w pomieszczeniu klimatyzowanym lub dużym pojemniku na podłożu. Wilgotne powietrze powinno mieć swobodny dostęp do każdej strony formy.

Rozformowanie beleczek następuje po 20 do 24 godzin od ich przygotowania.

Oznaczone beleczki, niezwłocznie umieścić poziomo lub pionowo, w wodzie o temperaturze 20-18 w odpowiednim pojemniku.

Beleczki należy układać na rusztach nierdzewnych w takiej odległości od siebie, aby woda miała swobodny dostęp do wszystkich sześciu ich powierzchni.

Badania wytrzymałościowe beleczek

Badanie wytrzymałości na ściskanie przeprowadza się na połówkach wykonanych

wcześniej beleczek. Połówki otrzymuje się w wyniku wcześniej przeprowadzonego

oznaczania wytrzymałości na zginanie lub przez przepołowienie beleczek w taki sposób, aby

nie została naruszona ich struktura.

Wytrzymałość na ściskanie oznacza się na połówkach beleczek, stosując nakładki metalowe 4x4cm (F=16cm2)

1. Podaj tok postępowania przy projektowaniu betonu metodą zaczynu.
   Metoda ta polega na ustaleniu w sposób obliczeniowo - doświadczalny niezbędnej ilości zaczynu w celu uzyskania założonej konsystencji mieszanki betonowej. Następnie określeniu masy składników tej mieszanki i w efekcie obliczeniu ilości składników w 1m3 betonu. Na końcu wykonuje się próbki do badań właściwości fizyczno - mechanicznych projektowanego betonu.

Opracowanie składu obejmuje 4 etapy:

• ustalenie wstępnych założeń m. in. przeznaczenia i warunków użytkowania betonu, jego klasy wytrzymałości, warunków formowania, urabialności mieszanki betonowej oraz dodatkowo o ile jest to wymagane dla betonu stopnia mrozoodporności i stopnia wodoszczelności.

• dobór i badanie odpowiednich składników mieszanki betonowej

• wstępne określenie ilości składników w mieszance betonowej

• sprawdzenie w sposób obliczeniowy i doświadczalny poprawności zaprojektowanego składu betonu, dokonanie ewentualnej korekty składu i opracowanie recepty roboczej.

Mieszankę kruszywa dobieramy w oparciu o odpowiednie krzywe graniczne uziarnienia. Ustalamy procentowy udział poszczególnych frakcji kruszywa w mieszance kruszywa.

Wstępne określenie ilości składników mieszanki betonowej:

• ustalamy współczynnik cementowo - wodny c/w ze wzoru Bolomeya.

• ustalamy ilości zaczynu i jego składników.

• ustalamy ilości poszczególnych frakcji kruszywa i wykonujemy z nich mieszankę kruszywa.

• wykonujemy próbną mieszankę betonową przez mieszanie przygotowanego kruszywa z częścią zaczynu zapewniającą uzyskane zakładanej konsystencji i sprawdzamy jej właściwości. Sprawdzamy konsystencję metodą Vebe lub metodą opadu stożka. Sprawdzamy objętość.

Następnie sprawdzamy w sposób obliczeniowy i doświadczalny poprawności zaprojektowanego składu betonu: sprawdzamy warunek szczelności.

Im więcej dodamy zaczynu tym konsystencja będzie bardziej płynna.

1. Podaj tok postępowania przy projektowaniu betonu metodą trzech równań.

1. Założenia :

1. Przeznaczenie betonu

2. konsystencja mieszanki betonowej

3. klasa wytrzymałości na ściskanie betonu zwykłego

4. klasa ekspozycji

1. Składniki:

Cement, Kruszywo kamienne naturalne – frakcje 0 – 16, Woda

1. Dobór kruszywa do betonu zwykłego z wykorzystaniem krzywych granicznych

2. Oznaczenie składu ziarnowego frakcji 0-2

3. Obliczenie wskaźnika wodożądności kruszywa

4. Odczytanie z tabeli (lub nomogramów) orientacyjnych składników na 1m³

5. Sprawdzenie poprawności odczytanych ilości składników:

1. Sprawdzenie warunku szczelności:

C/ρ_c + K/ρ_k +W = 1000 (+/- 2%)

1. Sprawdzenie warunku wytrzymałości:

f_cm = A(c/w +- 0,5)

1. Obliczenie ilości składników próbnej mieszanki betonowej:

2. Wykonanie próbnej mieszanki

3. Sprawdzenie konsystencji mieszanki betonowej wg metody Vebe

4. Uformowanie próbki sześciennej 15x15x15cm do badań wytrzymałościowych po 28 dniach.

5. Jeżeli V^R_b V^t_b, to odczytane ilości C, K i W na 1m³ obowiązują nadal, jeśli zaś

V^R_b V^t_b, to skład betonu jest następujący:

C1 =

W1 =

1. Sprawdzenie w sposób obliczeniowy i doświadczalny poprawności zaprojektowanych ilości składników betonu:

1. Sprawdzenie warunku szczelności ( ewentualna korekta ilości składników betonu)

2. Sprawdzenie wytrzymałości na ściskanie w 28 dniu dojrzewania próbki betonowej

1. Ustalenie ostatecznego składu na 1m³ betonu

2. Obliczenie ilości składników na 1m³ betonu przy uwzględnieniu aktualnej wilgotności kruszywa

3. Obliczenie ilości składników na 1 zarób betoniarki

1. Podaj tok postępowania przy projektowaniu betonu lekkiego.
   Moje zielone komentarze można pousuwać jak ktoś ich nie potrzebuje

Jest to metoda doświadczalno-obliczeniowa. Tak ogólnie :

1. Metoda polega na określeniu ilości kruszywa i jego uziarnienia, ilości cementu i ewentualnych dodatków lub domieszek oraz optymalnej ilości wody.

2. Następnie wykonywane są próbne mieszanki betonowe,

3. Sprawdzane są rzeczywiste ilości składników,

4. Po czym dokonuje się ewentualnej korekty składu na podstawie uzyskanych wyników

Tok postępowania:

ZAŁOŻENIA

• Przeznaczenie betonu

• konsystencja mieszanki betonowej

• klasa wytrzymałości na ściskanie

• klasa ekspozycji

• klasa gęstości

SKŁADNIKI I ICH BADANIE

• cement powszechnego użytku klasy 32,5; 42,5;52,5

• woda z wodociągu

• piasek naturalny

• kruszywo keramzytowe o założonym maksymalnym nominalnym górnym wymiarze ziaren Dmax

  • 16mm w betonach zwartych i półzwartych

  • 31,5mm w bet. jamistych

Dobór mieszanki kruszywa do betonu

• W przypadku matody ITB (opracowana przez Instytut Techniki Budowlanej) przy doborze kruszywa korzysta się z odpowiednich wykresów. Tę metodę opisuję, z zajęć

• W innych metodach udziały poszczególnych frakcji kruszywa należy przyjmować w ilościach przedstawionych w tablicach, oraz kierować się zasadą , w której orientacyjna ilość mieszanki kruszywa (K) w 1 m³ betonu wynosi:

K=(od 1,0 do 1,1)µ

Gdzie:

µ- gęstość nasypowa mieszanki kruszywa

Przyjęcie odpowiedniej marki kruszywa.

Ilość piasku naturalnego określa się na podstawie wykresów.

Oznaczenie rzeczywistej gęstości nasypowej w stanie luźnym dla poszczególnych frakcji.

WSTĘPNE OKREŚLENIE ILOŚCI SKŁADNIKÓW MIESZANKI BETONOWEJ

Obliczenie wytrzymałości charakterystycznej f_cm=f_ck+y

Odczytanie z wykresu orientacyjnych ilości składników na 1 m³

W przypadku niezgodności rzeczywistej gęstości nasypowej w stanie luźnym d ^rz dla poszczególnych frakcji keramzytu z teoretyczną gęstością nasypową d ^t podaną na wykresach należy przeprowdzić korektę ilości odczytanego kruszywa, zwiększając lub zmniejszając jego ilość o następujące wartości:

K₁=K^0-4(d^0-4(rz)/d^0-4(t))= …. kg

Korekta składu ze względu na gęstość kruszywa na 1 m³ dla frakcji 0-4, tak samo dla pozostałych frakcji 4-8, 8-16, itd.

Przeliczanie ilość składników na zadaną objętość (na zajęciach mieliśmy na 5 dm³, więc dzieliliśmy przez 200 otrzymane wyniki z wcześniejszego podpunktu )

Mieszanie składników w kolejności:

• Keramzyt (frakcje od najgrubszej do najdrobniejszej)

• Piasek

• 0,5-0,75 ilości wody

• Po dodaniu wody do wymieszanego wcześniej kruszywa należy ponownie wszystko wymieszać i odczekać 10-15 min. To czekanie jest potrzebne, żeby kruszywo nasiąkło.

• Cement

• Pozostała ilość wody zarobowej do uzyskania żądanej klasy konsystencji

Sprawdzenie konsystencji mieszanki betonowej. Na zajęciach Vebe

i określenie jej klasy ( z tablic), porównanie wartości uzyskanych wyników z obowiązującymi tolerancjami.

Jeżeli uzyskaliśmy właściwą konsystencję mieszanki betonowej, zgodnej z założeniami, przechodzimy do dalszych czynności, jeżeli nie uzyskaliśmy to należy wykonać nową próbną mieszankę ze skorygowaną ilością wody.

Sprawdzenie objętości rzeczywistej próbnej miesznki betonowej.

• Jeżeli objętość rzeczywista jest równa teoretycznej, dalsze obliczenia związane z ustaleniem składu są po prostu zbędne

• Jeżeli obj. Rzecz. Jest różna od teoretycznej należy dokonać obliczenia składu betonu na 1 m3 (to chyba łatwe, więc nie wyjaśniam)

Sprawdzenie gęstości świeżej mieszanki betonowej

Q= masa miesznki bet./obj. Miesznki bet.(kg/dm³)

Wykonanie z próbnej mieszanki betonowej odpowiedniej ilości próbek sześciennych (15cm x 15cm x 15 cm)do badnia właściwości fizykomechanicznych betonu

Obliczenie ilości składników na 1 m³

________________________________________dotąd robiliśmy na ćw i w sprawku

IV SPRAWDZENIE W SPOSÓB DOŚWIADCZALNY I OBLICZENIOWY POPRAWNOŚCI ZAPROJEKTOWANEGO SKŁADU BETONU

Po 28 dniach dojrzewania próbek:

Oznaczenie wytrzymałości na ściskanie bet. Oraz inne badania w tym kontrola zgodności wyników z normami i założeniami.

Dostosowanie składu betonu do warunków panujących na budowie(ustalenie receptury roboczej):

Korekta składu na 1 m3 uwzględniająca aktualna wilgotność kruszywa, dostosowując go do objętości betoniarki

Obliczenie składników na jeden zarób betoniarki o pojemności teoretycznej V_t przy założonym współczynniku spęcznienia

1. Podaj tok postępowania przy projektowaniu zaprawy.

2. Omów uwarunkowania co do składu i właściwości betonu wynikające z klasy ekspozycji. Według normy 206-1.
   Poprzez klasy ekspozycji określa się odporność betonu na agresywne oddziaływanie środowiska( fizyczne i chemiczne). Klasa ekspozycji wynika z przeznaczenia elementu konstrukcji i warunków środowiska pracy elementu betonowego. Na beton może oddziaływać więcej niż jeden czynnik, dlatego często napotkać można na kombinację różnych klas ekspozycji.

Z klasy ekspozycji wynika

• minimalna wytrzymałość na ściskanie,

• maksymalny stosunek wodno-cementowy

• minimalna zawartość cementu.

Im wyższa klasa ekspozycji tym silniejsza agresja środowiska jakiej będzie poddany beton, dlatego wraz ze wzrostem klasy ekspozycji wymagany jest beton bardziej wytrzymały, o lepszych właściwościach technologicznych, stąd wraz ze wzrostem klasy ekspozycji wzrasta minimalna zawartość cementu na m3, wzrasta minimalna wytrzymałość na ściskanie i maleje maksymalny stosunek wodno-cementowy.

Jeśli beton spełnia wymagania dotyczące wartości granicznych uznaje się, że w konstrukcji spełnia on wymagania trwałości dla przewidywanego zastosowania w danym środowisku.

1. Podaj wraz z objaśnieniami i interpretacją graficzną wzór Bollomey’a.

Wzór ogólny:
$fcm = A_{\frac{1}{2}}(\frac{c}{w} \mp 0,5)$

A₁ ,A₂ - współczynniki zależne od klasy cementu; A₁ dla $\frac{c}{w} \leq 2,5$; A₂ dla $\frac{c}{w} \geq 2,5$

Dla $\frac{c}{w} \leq 2,5$ -> $fcm = A_{1}(\frac{c}{w} - 0,5)$

Dla $\frac{c}{w} \geq 2,5$ -> $fcm = A_{2}(\frac{c}{w} + 0,5)$

Uwzględnienie podwójnego odchylenia standardowego przy projektowaniu betonu: fcm = fck + 2σ

1. Podaj zasadnicze różnice i podobieństwa w podejściu do projektowania betonu metodą 3 równań i metodą zaczynu.
   W obu metodach opracowanie składu mieszanki betonowej obejmuje 4 etapy:

• ustalenie wstępnych założeń m. in. przeznaczenia i warunków użytkowania betonu, jego klasy wytrzymałości, warunków formowania, urabialności mieszanki betonowej oraz dodatkowo o ile jest to wymagane dla betonu stopnia mrozoodporności i stopnia wodoszczelności.

• dobór i badanie odpowiednich składników mieszanki betonowej

• wstępne określenie ilości składników w mieszance betonowej

• sprawdzenie w sposób obliczeniowy i doświadczalny poprawności zaprojektowanego składu betonu, dokonanie ewentualnej korekty składu i opracowanie recepty roboczej.

Różnica tych dwóch metod projektowania betonu, ukazuje się na etapie wykonania próbnej mieszanki.

W metodzie 3 równań ustalenie składu mieszanki następuje w sposób analityczny (odczyt z nomogramów). Badanie konsystencji odbywa się na mieszance wykonanej według ściśle obliczonej zawartości wszystkich składników. W wypadku uzyskania negatywnego wyniku w badaniu klasy konsystencji, w tej metodzie modyfikuje się ją poprzez zmianę wodorządności kruszywa.

W metodzie zaczynu, do założonej ilości kruszywa dodaje się zaczyn sporządzony według określonego w/c przygotowany w ilości 1/3 kruszywa. Na bieżąco w trakcie wykonywania mieszanki dodaje się stopniowo zaczyn. Jego ilość zależy od wstępnej, własnej oceny stopnia konsystencji wytwarzanej mieszanki. Następnie analogicznie do poprzedniej metody klasa konsystencji jest weryfikowana w badaniu np.:Vebe. W przypadku negatywnego wyniku, modyfikacja konsystencji mieszanki w tej metodzie następuje poprzez zmianę zawartości zaczynu w mieszance.

1. Opisz efekty możliwe do uzyskania przy zastosowaniu w mieszance betonowej domieszki upłynniającej.
   Środki upłynniające (tzw. superplastyfikatory), to środki znacznie redukujące ilość wody: o więcej niż 12%, a superplastyfikatory nowszych generacji nawet powyżej 30%. Efekty stosowania domieszek upłynniających mieszankę betonową mogą być trojakiego rodzaju:
   -zwiększenie ciekłości mieszanki – poprawa urabialności,
   -zmniejszenie ilości wody zarobowej przy niezmienionej zawartości cementu-zmniejszenie porowatości betonu – zwiększenie wytrzymałości betonu (wyższe c/w),
   -zmniejszenie zużycia cementu (o 10–20%) przy zachowaniu wytrzymałości betonu – mniejsze wydzielanie ciepła (ważne przy wykonywaniu budowli masywnych).

2. Opisz sposób badania konsystencji mieszanki betonowej metodami:

1. metody opadu stożka: S1-S5

2. średnica rozpływu (za pomocą stolika rozpływowego): F1-F6

3. metodą Vebe: V0-V4

4. metoda stopnia zagęszczalności: C0-C3

UWAGA: opis normowy w/w sposobów badania konsystencji mieszanki betonowej zawiera się w instrukcji „Beton” i obejmuje strony 35-43

1. Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą opadu stożka

Wersja I

Badanie obejmuje następujące czynności: (stożek 30cm)

1. Wypełnienie formy mieszanką betonową w trzech warstwach zagęszczając każdą z nich przez 25 – krotne zagłębienie pręta

2. Usunięcie nadmiaru mieszanki

3. Podniesienie formy i postawienie tuż obok stożka utworzonego z mieszanki

4. Pomiar różnicy wysokości formy stożkowej i odkształconego stożka mieszanki

5. Różnica wysokości formy i stożka zwana opadem stożka, wyznaczona z dokładnością do 1cm, jest wskaźnikiem konsystencji S1 (10-40mm), S2(50-90mm), S3(100-150), S4(>160)

Wersja II

Zestaw pomiarowy:

• forma w kształcie stożka ściętego o średnicach 100 i , wys. 300mm z blachy, z uchwytem do podnoszenia z występami u dołu, umożliwiającymi unieruchomienie formy

• lej zasypowy

• pręt stalowy o średnicy 16mm z zaokrąglonym zakończeniem

• liniał metalowy i miara z podziałką milimetrową

Badanie:

1. ustawienie formy z przyłożeniem leja i jej unieruchomienie

2. wypełnienie formy mieszanką betonową w 3 warstwach z zagęszczeniem każdej przez 25-krotne zagłębienie pręta

3. usunięcie nadmiaru mieszanki

4. podniesienie formy i ustawienie tuż obok stożka utworzonego z mieszanki

5. pomiar różnicy wysokości formy stożkowej i odkształconego stożka mieszanki przy użyciu liniału

1. Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą stolika rozpływowego

Wersja I

Formujemy stożek o wysokości 20 cm składający się z 2 warstw mieszanki betonowej – każdą z warstw zagęszczamy przy użyciu pręta normowego. Następnie umieszczamy uformowany stożek na stoliku i 15 razy stolikiem z mimośrodem obracamy korbą. ( w odstępach co sekundę), po czym mierzymy średnicę rozpływu mieszanki betonowej. F1,F2…

Wersja II

Zestaw pomiarowy:

• forma w kształcie stożka ściętego o średnicach 130 i , wysokości 200mm

• drążek do zagęszczania wykonany z twardego materiału

• stolik rozpływowy z ruchomą płytą górną (700 x 700) przymocowaną zawiasami do płyty podstawy, środek stolika jest oznaczony krzyżem oraz kołkiem, górna część powinna być zaopatrzona w uchwyt do podnoszenia jej.

Badanie:

Bezpośrednio przed badaniem należy lekko zwilżyć powierzchnię stolika. Formę ustawia się centralnie na górnej płycie stolika i unieruchamia. Należy ją wypełnić w 2 warstwach, każdą wyrównując 10-krotnym lekkim ubijaniem drążka. Powierzchnię mieszanki trzeba wyrównać. Po odczekaniu 30s formę unosi się pionowo. Stolik należy unieruchomić stając na dolnej płycie z przodu i powoli podnosić jego górną część, aż do zetknięcia się z górnym ogranicznikiem. Wtedy zwalnia się górną część aby swobodnie opadła na dolny ogranicznik. Należy wykonać 15 takich cykli trwających 2÷5 s.

Maksymalny wymiar rozpływy w 2 kierunkach równoległych do krawędzi stołu mierzy się linijką z dokładnością 1cm. Jeżeli zaczyn cementowy oddzieli się od kruszywa grubego badanie nie jest zadowalające.

1. Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą Vebe

Wersja I

Istota badania polega na pomiarze czasu zmiany kształtu próbki mieszanki betonowej, ze stożkowego w walcowy, po poddaniu jej wibracjom. Czas ten, liczony od chwili rozpoczęcia wibracji do chwili ustalenia się poziomu mieszanki w cylindrycznym naczyniu pomiarowym, jest wskaźnikiem konsystencji.

Kolejne etapy badania:

1. ułożenie części mieszanki betonowej w formie stożkowej w trzech warstwach, zagęszczając każdą z nich przez 25 – krotne zagłębienie pręta NORMOWEGO

2. usunięcie nadmiaru mieszanki

3. usunięcie formy

4. oparcie krążka na stożku mieszanki i wibrowanie jej do chwili ustalenia się poziomu mieszanki

5. czas wibrowania z dokładnością do 1s jest wskaźnikiem konsystencji
   V1,V2

Wersja II

Zestaw pomiarowy:

• stolik wibracyjny

• naczynie cylindryczne o średnicy 230mm i wysokości 200mm z blachy, przykręcane do stolika

• forma w kształcie stożka ściętego o średnicach 100 i , wys. 300mm z blachy, z uchwytem do podnoszenia

• lej zasypowy

• przesuwny pręt zakończony krążkiem z przezroczystego tworzywa

• pręt stalowy o średnicy 16mm z zaokrąglonym zakończeniem

Badanie:

1. wstawienie formy do naczynia przymocowanego na stoliku i umieszczenie leja nad formą

2. ułożenie mieszanki bet. W formie stożkowej w 3 warstwach, z zagęszczeniem każdej przez 25-krotne zagłębienie pręta

3. usunięcie nadmiaru mieszanki

4. usunięcie formy przez jej podniesienie

5. oparcie krążka na stożku mieszanki i wibrowanie jej do chwili zetknięcia się całej powierzchni krążka z mieszanką w naczyniu

1. Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą stopnia zagęszczalności

Wersja I

Walec o wysokości 40 cm wypełniony mieszanką betonową ( za pomocą pacy) umieszczamy na wstrząsarce i utrząsamy aż objętość zmniejszy się i dalej nie będzie następował jej spadek

C1,C2… – konsystencja

h - wysokość walca ( 40 cm)

s – różnica między wysokościami walca mieszanki betonowej przed i po utrząsaniu

Wersja II

Badanie polega na pomiarze zmniejszenia objętości mieszanki luźno ułożonej i po jej zagęszczeniu ( dla mieszanek o grubości ziaren < 63mm).

Mieszankę ostrożnie układa się szpachelką, unikając zagęszczenia, w metalowym pojemniku o wymiarach 200 x i wysokości . Na spodzie pojemnika należy umieścić elastyczną płytkę zakrywającą perforację dna. Gdy pojemnik jest pełny powierzchnie mieszanki wyrównuje się przez ścięcie do poziomu górnej krawędzi pojemnika. Mieszankę zagęszcza się poprzez wibrację. Miarą stopnia zagęszczalności jest odległość między powierzchnią zagęszczonej mieszanki i górną krawędzią pojemnika (s). Pomiary wykonuje się w środku ścianki pojemnika.

1. Wymień wraz z objaśnieniami klasy cementów powszechnego użytku.

Spoiwa cementowe to spoiwa hydrauliczne, co oznacza, że mają zdolność wiązania na powietrzu jak i pod wodą. Hydrauliczne twardnienie cementu następuje głównie przez hydratację krzemianów wapnia.

Klasa cementu – minimalna wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach twardnienia w warunkach normowych (w MPa) zaprawy normowej wykonanej z danego cementu. 3 klasy:

• 32,5

• 42,5

• 52,5

Dodatkowe oznaczenia np. 32,5R

• L (low) – powolny przyrost wytrzymałości

• N (normal) – normalna wczesna wytrzymałość (wytrzymałość na ściskanie badana po 2 i 7 dniach)

• R (rapid) – wyróżnik klasy o wysokiej wczesnej wytrzymałości (wytrzymałość na ściskanie badana po 2 i 7 dniach)

Rodzaje cementu:

• CEM I – cement portlandzki

• CEM II – cement portlandzki wieloskładnikowy

• CEM III – cement hutniczy

• CEM IV – cement pucolanowy

• CEM V – cement wieloskładnikowy