Nazewnictwo zootechniczne poszczególnych grup trzody chlewnej:

• Knur – samiec świni domowej zdolny do użytkowania rozpłodowego;

• Locha (maciora) – dorosła samica świni domowej użytkowana rozpłodowo;

• Locha prośna (ciężarna) – samica bez powtarzającej się rui, później z zewnętrznymi oznakami ciąży;

• Locha luźna (jałowa) – samica po zakończonym okresie karmienia prosiąt, przed nowym zapłodnieniem;

• Locha karmiąca – samica po wyproszeniu odchowująca prosięta do czasu ich odsadzenia;

• Locha użytkowa – dorosła samica użytkowana w kierunku wykorzystania zdolności do rozmnażania;

• Locha zarodowa – samica świni wpisana do ksiąg zwierząt zarodowych, użytkowana w kierunku wykorzystania zdolności do przekazywania cennych cech potomstwu;

• Prosię – młoda świnia w wieku od urodzenia do 12. Tygodnia życia;

• Prosię ssące – młoda świnia w wieku od urodzenia do odsadzenia od matki (w wieku 4-8 tygodni);

• Prosię odsadzone – młoda świnia po odłączeniu od maciory w wieku 12 tygodni;

• Warchlak – młoda świnia w wieku 12-18 tygodni, o masie ciała 25-45 kg;

• Knurek hodowlany – młody samiec wyselekcjonowany i przeznaczony do hodowli w wieku 4-8 miesięcy;

• Tucznik – świnia od 4. Miesiąca życia tuczona do określonej masy ciała (w zależności od rodzaju tuczu) następnie przeznaczana na ubój;

• Wieprz – osobnik płci męskiej wykastrowany i przeznaczony na tucz

• CHÓW: zapewnienie zwierzętom użytkowym i hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia.

• HODOWLA: Zespół zabiegów zmierzających do poprawienia założeń dziedzicznych (genotypu) zwierząt gospodarskich, w zakres, których wchodzi ocena wartości użytkowej i hodowlanej, selekcja i dobór osobników do kojarzeń.

• GATUNEK: zbiór osobników posiadających podobne cechy, zdolnych do swobodnego krzyżowania się w warunkach naturalnych.

• RASA: dostatecznie liczna grupa organizmów w obrębi jednego gatunku, zdolna do rozmnażania w warunkach naturalnych, o wspólnym pochodzenia i wspólnych cechach istotnych dla odróżnienia jej od innych organizmów tego gatunku.

• TYP UŻYTKOWY: określa zespół cech użytkowych i pokrojowych decydujących o kierunku użytkowości.

• KONSTYTUCJA: jest określana, jako siła życiowa zwierzęcia w konkretnym środowisku. Jest to zespół cech morfologicznych i fizjologicznych, wrodzonych i nabytych. W znacznym stopniu wpływa na wartość użytkową zwierzęcia.

• BRAKOWANIE: usuwanie osobnika ze stada

• REMONT STADA: wprowadzanie nowych osobników

• DOJRZAŁOŚĆ PŁCIOWA: rozpoczęcie prod. Kom. Rozrodczych zdolnych do dalszej reprodukcji

• DOJRZAŁOŚĆ ROZPŁODOWA: czas uznany przez człowieka za optim. Do włączenia młodych zwierząt do stada podstawowego

• TUCZ: Sposób żywienia w odpowiednim stadium rozwojowym zwierzęcia, aby uzyskać jak największe ilości i najlepszą jakość określonych produktów rzeźnych