Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest poznanie zakresu stosowalności prawa Ohma, oraz obliczenie temperatury włókna żarówki.
Wprowadzenie teoretyczne:
Prawo Ohma:
„Stosunek natężenia prądu płynącego przez przewodnik do napięcia pomiędzy jego końcami jest stały.”
Mówiąc inaczej: Natężenie prądu, będące efektem przyłożonego napięcia, zachowuje się proporcjonalnie do swojej przyczyny.
I Prawo Kirchhoffa:
„Suma natężeń prądów wpływających do rozgałęzienia, równa jest sumie natężeń prądów wypływających z tego rozgałęzienia.”
Σ Iwpływające = Σ Iwypływające
Jeśli w jakimś czasie do rozgałęzienia dopłynął ładunek q, to w tym samym czasie z tego rozgałęzienia musiał również taki sam ładunek q odpłynąć.
II Prawo Kirchhoffa:
„W obwodzie zamkniętym suma spadków napięć na wszystkich odbiornikach prądu musi być równa sumie napięć na źródłach napięcia.”
II prawo Kirchhoffa można sformułować także nieco inaczej – nieco bardziej „matematycznie” i ogólnie.:
„W oczku prąd suma spadków napięć na wszystkich odbiornikach prądu musi być równa zeru.”
Opór elektryczny:
Stosunek napięcia do natężenia prądu jest określany mianem oporu elektrycznego. Jest on oznaczany literą R (bo inne jego określenie to rezystancja).
W takim układzie „wzór na prawo Ohma” (przypominam, że sam wzór nie wyraża jeszcze prawidłowo tego prawa) ma postać: zatem: [R] = Ω = V/A
Dla przewodników spełniających prawo Ohma opór elektryczny jest stały.
R = const
Opór właściwy:
Opór właściwy to opór czynny stawiany przepływowi prądu przez przewodnik o długości 1 m i przekroju 1 m2. Jest to wielkość charakteryzująca przewodnictwo elektryczne materiału. Jej wartość jest różna dla różnych materiałów.
Rezystywność jest zazwyczaj oznaczana, jako ρ (mała grecka litera rho). Jednostką rezystywności w układzie SI jest om⋅metr (Ω·m).
Zależność oporu elektrycznego różnych ciał od temperatury:
Opór właściwy metali czystych zwiększa się wraz ze wzrostem temperatury, natomiast opór właściwy roztworów, kwasów, zasad i soli maleje.
Dla metali:
RT - rezystancja w temperaturze T [Ω],
R0 - rezystancja w temperaturze odniesienia T0 [Ω],
α - temperaturowy współczynnik rezystancji [K-1],
ΔT - zmiana temperatury równa T-T0 [K],
Dla półprzewodników:
RT - rezystancja w temperaturze T [Ω],
R∞ - rezystancja w temperaturze T=∞ [Ω],
Wg - szerokość pasma wzbronionego [eV],
k - stała Boltzmanna [eV/K]
Sposoby pomiaru oporu elektrycznego:
Pomiar ten można wykonywać przy pomocy:
OMOMIERZA
MOSTKA ELEKTRYCZNEGO (np. Wheatstone’a, Thomsona)
WOLTOMIERZA i AMPEROMIERZA (metoda techniczna)
Opracowanie wyników:
Zależności badanych oporników:
Żarówka wolframowa |
---|
L.p |
1. |
2. |
3. |
4. |
5. |
6. |
7. |
8. |
9. |
10. |
11. |
12. |
13. |
Opornik drutowy |
---|
L.p |
1. |
2. |
3. |
4. |
5. |
6. |
7. |
8. |
9. |
10. |
11. |
12. |
13. |
Żarówka węglowa |
---|
L.p |
1. |
2. |
3. |
4. |
5. |
6. |
7. |
8. |
9. |
Ir (U) dla wszystkich oporników
Im [U] dla wszystkich oporników
Obliczenie oporu R dla wszystkich badanych oporników:
Niepewności wyznaczenia oporności:
Zależność R(Ir) dla wszystkich oporników
Obliczanie temperatury włókna dla żarówki wolframowej.
Korzystamy z zależności oporu od temperatury dla metali:
R(t) = R20 [ 1+ α ( t - t20 ) ]
Zakładając, że
współczynnik temperaturowy dla wolframu ma wartość stałą α = 5, 10 • 10−3K−1
Pomiar wartości oporu żarówki odbywał się, gdy w laboratorium była temperatura t20=20°C=293 K
Prąd płynący przez żarówkę podczas mierzenia jej oporu nie powodował zmiany temperatury włókna wolframowego
R=160 Ω
Z powyższego wzoru możemy otrzymać kolejny wzór, z którego obliczamy temperaturę włókna żarówki.
$$t = \ \frac{R20 - R}{\text{α\ R}} + t20$$
Wykres zależności:
Niepewności wyznaczenia temperatury:
Wnioski:
Obserwując powyższe wykresy zależności można wywnioskować, że wraz ze wzrostem napięcia, natężenie rośnie. W przypadku żarówki wolframowej wzrost ten jest najmniejszy, ale dla żarówki węglowej wzrost natężenia jest największy. W przypadku opornika drutowego sytuacja ta wygląda nieco inaczej, ponieważ wraz ze wzrostem natężenia oporów żarówki wolframowej napięcie znacznie rośnie, drutu-pozostaje raczej stała(niewielkie odchylenia), a dla żarówki węglowej napięcie spada.
Spoglądając na wykresy dowiadujemy się również, że wraz ze wzrostem natężenia, temperatura żarówki wolframowej rośnie.
Ćwiczenie przyjemne do opracowania.