Technologia żywności i żywienie człowieka

Grupa 4

Milena Wilga

Sprawozdanie- Destylacja

1. Część teoretyczna

Destylacja- proces polegający na wprowadzeniu cieczy w stan pary, oziębieniu jej i skraplaniu oraz zebraniu w postaci destylatu. Destylację wykonuje się w celu rozdzielenia ciekłych mieszanin, oznaczenia ich składu oraz zbadania czystości wielu produktów organicznych.

Rodzaje destylacji:

Zwykła- polega na oddzieleniu bardziej lotnego składnika (przez odparowanie i skroplenie)

lub rozdzieleniu kilku składników (przez oddzielenie frakcji, które oddestylują z

mieszaniny przy wzrastającej temperaturze wrzenia- tzw. destylacja frakcyjna).

Z parą wodną- polega na odparowaniu lotniejszego składnika do przepływającego przez

kolbę destylacyjną strumienia pary wodnej. Stosuje się ją do rozdzielenia

mieszaniny związków, w których część jest lotna, a część nielotna z parą

wodną.

Pod zmniejszonym ciśnieniem- stosuje się ją do rozdzielenia substancji o wysokiej

miesza temperaturze wrzenia pod ciśnieniem atmosferycznym

lub rozkładających się w temperaturze wrzenia.

2. Część doświadczalna

Celem doświadczenia było oddzielenie dwóch cieczy w procesie destylacji frakcyjnej.

Odczynniki wykorzystane w doświadczeniu: etanol

Aparatura do destylacji: -kolba destylacyjna,

-chłodnica Liebiga,

-termometr,

-odbieralnik,

-urządzenie grzejne.

Opis czynności:

1. Zmontowanie aparatury do destylacji.

2. Doprowadzenie do chłodnicy wody i rozpoczęcie ogrzewania.

3. Doprowadzenie mieszaniny do wrzenia.

4. Zebranie w odbieralniku destylatu.

Wnioski:

Gdy temperatura przekroczyła 98⁰C mieszanina zaczęła wrzeć, a do odbieralnika ściekła pierwsza kropla destylatu.

Wraz ze zmniejszaniem temperatury rosła objętość destylatu.

Technologia żywności i żywienie człowieka

Grupa 4

Milena Wilga

Sprawozdanie- Ekstrakcja

1. Część teoretyczna

Ekstrakcja- proces polegający na wydzieleniu jednego lub więcej składników z mieszaniny substancji stałych, ciekłych lub z roztworu za pomocą odpowiednio dobranych rozpuszczalników. Ekstrakcję prowadzi się w temperaturze pokojowej lub w temperaturze wrzenia rozpuszczalnika. Na ogół stosuje się rozpuszczalniki o niskich temperaturach wrzenia, np. benzyna, benzen.

Rozpuszczalniki stosowane w ekstrakcji:

-nie mogą reagować z ekstrahowaną substancją, ani z innymi substancjami znajdującymi się w mieszaninie lub roztworze,

-muszą rozpuszczać wyłącznie żądany składnik,

-po odprowadzeniu nie mogą dawać żadnych pozostałości.

2. Część doświadczalna

Celem doświadczenia było oddzielenie dwóch substancji ciekłych z mieszaniny.

Odczynniki wykorzystane w doświadczeniu: karoten

Aparatura do ekstrakcji: -cylinder miarowy o pojemności 50cm³,

-rozdzielacz,

-zlewka o pojemności 50cm³.

Opis czynności:

1. Wprowadzenie do rozdzielacza zawartości odbieralnika.

2. Pozostawienie mieszaniny, aż między warstwami pojawi się wyraźna granica rozdziału.

3. Rozdzielenie dwóch faz, wyodrębnienie analizowanego składnika.

Wnioski:

Im większa jest różnica pomiędzy stężeniami rozdzielanych substancji, tym większa jest efektywność rozdzielenia składników mieszaniny.

Technologia żywności i żywienie człowieka

Grupa 4

Milena Wilga

Sprawozdanie- Krystalizacja

1. Część teoretyczna

Krystalizacja- proces polegający na wykorzystaniu różnej rozpuszczalności substancji i jej zanieczyszczeń w odpowiednio dobranym rozpuszczalniku.

Wymogi jakie powinien spełniać rozpuszczalnik stosowany w krystalizacji:

-nie może reagować chemicznie z substancją,

-substancja musi dobrze rozpuszczać się na gorąco, źle na zimno,

-zanieczyszczenia powinny być w nim jak najmniej rozpuszczalne,

-substancja powinna z niego łatwo krystalizować,

-powinien być łatwy do usunięcia z powierzchni kryształów.

2. Część doświadczalna

Celem doświadczenia było

Odczynniki wykorzystane w doświadczeniu: kwas szczawiowy zmieszany z piaskiem.

Aparatura do krystalizacji: -zlewka 50cm³,

-lejek szklany,

-sączek,

-odbieralnik,

-łaźnia wodna,

-bagietka.

Opis czynności:

1. Rozpuszczenie substancji w gorącym rozpuszczalniku.

2. Przesączenie gorącego roztworu (oddzielenie substancji od nierozpuszczalnych zanieczyszczeń).

3. Oziębienie roztworu.

4. Odsączenie, przemywanie i suszenie powstałych kryształków.

Wnioski:

*Wielkość kryształków zależy od szybkości ich powstawania.

*Wstrząsanie roztworu w czasie krystalizacji przyspiesza proces i powoduje powstawanie odpowiednio mniejszych kryształków.

Bezwodniki kwasowe ulegają hydrolizie. Proces ten jest procesem nieodwracalnym. W zależności od środowiska reakcji otrzymujemy różne produkty, np. dla bezwodnika etanowego:

Dodatkowo bezwodniki kwasowe ulegają również amonolizie i alkoholizie, np.:

Bezwodnik kwasowy poddany amonolizie (substraty w stosunku molowym 1:2) tworzy amid danego kwasu oraz jego sól amonową.

Bezwodnik kwasowy poddany alkoholizie (substraty w stosunku molowym 1:1) tworzy ester oraz kwas.

Bezwodniki kwasowe biorą udział w reakcjach acylowania metodą Friedla-Craftsa, np.:

Podczas acylowania, czyli reakcji ze związkami aromatycznymi, powstają m.in. alifatyczno-aromatyczne lub aromatyczne ketony.

Uwaga: Położenie –X w łańcuchu węglowodorowym jest dowolne.

Wprowadzono tutaj dodatkowe określenie miejsca grupy –X w łańcuchu za pomocą liter greckich, które stosowane są zazwyczaj w nazwach zwyczajowych tego typu pochodnych, np. atom węgla α jest atomem bezpośrednio połączonym z grupą karboksylową.

Bezwodniki kwasowe, związki chemiczne, które łącząc się z wodą tworzą kwasy lub zostały uzyskane przez dehydratację kwasu.

Nieorganiczne bezwodniki kwasowe są tlenkami niemetali (np. SO₂, CO₂, P₄O₁₀) lub tlenkami metali na wyższych stopniach utlenienia (np. Mn₂O₇, CrO₃). Organiczne bezwodniki kwasowe mają ogólny wzór R-CO-O-CO-R'. Pod wpływem wody przechodzą w kwasy karboksylowe.

Bezwodniki kwasowe organiczne, reakcje z innymi związkami

Substraty	Produkty
alkohole	estry
woda	kwasy karboksylowe
amoniak, aminy	amidy kwasowe
węglowodory aromatyczne	ketony
chlorowodór	chlorki kwasowe