Russel – Teoria deskrypcji
Logiczny atomizm – opisać podstawowe składniki, strukturę świata za pomocą narzędzi analizy logicznej. To co istnieje da się opisać za pomocą języka . By to odkryć potrzebna jest analiza języka. Te narzędzia logiczne to teoria deskrypcji, funkcji prawdziwościowej.
J. Vindom -> Teoria deskrypcji zapoczątkowała nową erę w metafizyce.
Russel – nie zajmuje się językiem tylko światem.
Ramsey – teoria deskrypcji stała się paradygmatem, jeśli chodzi o filozofię analityczną.
Metoda parafraz jako jedna metod analizy(Ajdukiewicz) Jest metodą analizy polegającą na przekładzie tradycyjnych zagadnień filozoficznych na język logiki. (coś co nie jasne za pomocą czegoś co jest jaśniejsze)
Russel odróżnia deskrypcje:
Deskrypcje określone (nie sa imionami własnymi, symbolami prostymi, są kompletne i niekompletne, mają jeden desygnat „ Laureatka Nobla” „laureatka Nobla z chemii i fizyki”
Deskrypcje nieokreślone – więcej niż jeden desygnat.
Problem pojawia się w zastosowaniu deskrypcji, nie np. samodzielnymi wyrażeniami, stąd identyczności są różne.
Maria Curie Skłodowska = Maria Curie Skłodowska
Maria Curie Skłodowska = laureatka Nobla z chemii i fizyki
Te dwa zdania mają inną wartość poznawczą.
Deskrypcje nie są nazwami samodzielnymi, są wyrazami bo mogą stać w miejscu podmiotu w zdaniu o schemacie” A jest B ‘’ .Wskazują jeden desygnat.
Autor Benionskiego jest B
Obecny król Francji jest B
Nie istnieje kwadratowe koło
Obecny król Francji jest łysy
Z Internetu:
Teoria deskrypcji jest m.in. pewną teorią parafrazowania zdań zawierających deskrypcje określone - czyli takie nazwy, które mogą stać w podmiocie i orzeczeniu zdania o postaci „A jest B” oraz w intencji mówiącego mają odnosić się dokładnie do jednego przedmiotu) np.:
„Obecny król Francji”
„Autor ‘Lalki’”
„Najwyższy szczyt świata”
Metoda parafrazy przebiega następująco:
Traktujemy wyrażenie deskryptywne jak predykat – np. „x jest autorem ‘Lalki’’
Rozpisujemy zdanie, w którym występuje deskrypcja na zdanie złożone z co najmniej dwóch zdań – (1) zdania stwierdzającego istnienie denotatu deskrypcji (Warunek Istnienia) oraz (2) zdania stwierdzającego jedyność tego denotatu (Warunek Jedyności). (Zob. też: kwantyfikator ogólny, kwantyfikator egzystencjalny).
Dodajemy zdanie "wynikające" ze struktury analizowanego zdania języka naturalnego (zob. przykłady poniżej).
Przykład:
"Obecny król Francji jest łysy"
Predykaty: „x jest obecnym królem Francji” (x jest OKF), „x jest łysy” (to oczywiście nie jest wyrażenie deskryptywne).
Warunki:
Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden król Francji): (Ex) (x jest OKF)
Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden król Francji): (x)(y) (x jest OKF & y jest OKF → x=y)
Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej (1) – „Cokolwiek jest OKF, ma cechę bycia łysym”
(x) (x jest OKF → x jest łyse)
Zdanie [Z2] ma zatem następującą formę: (Ex) (x jest OKF) & (x)(y)(x jest OKF & y jest OKF → x=y) & (x)(x jest OKF → x jest łyse)
I
nny przykład:
"Prus jest autorem ‘Lalki’"
Predykaty: „x jest autorem ‘Lalki’” („x jest AL.”).
Do tego imię własne: Prus (stała np. a) .
Warunki:
Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden autor ‘Lalki’): (Ex)(x jest AL)
Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden autor ‘Lalki’): (x)(y) (x jest AL & y jest AL → x=y)
Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej (3) – „Cokolwiek jest AL jest identyczne z Prusem”: (x)(x jest AL → x = a)
Zdanie [Z2] ma formę koniunkcji tych trzech zdań.