Wnioski:
W powyższych tekstach zbadano wpływ parachlorofenolu na wybrane organizmy wodne. Ponadto testy te, miały na celu porównanie czułości wybranych bioindykatorów, Okazało się, że najczulszym bioindykatorem jest Daphnia Magna Straus, której prawie połowa osobników nie była w stanie przeżyć przy stężeniu 6,25 mg/l. Pozostałe osobniki są mniej czułe. Fakt ten jest niezmiernie ważny, przy ocenie stanu zanieczyszczeń wód powierzchniowych, ponieważ im czulszy jest bioindykator, tym wcześniej można wykryć potencjalne zanieczyszczenie. Najmniej czułym bioindykatorem na działanie parachlorofenolu okazał się Artemia Salina, którego ponad 50% osobników nie przeżyło dopiero przy stężeniu 25 mg/l. W przypadku LC50/24h najmniej czuły jest Chironomus sp, którego 50% osobników uśmiercono przy stężeniu 6,25 mg/l
Analizując wyniki, w których LC50 liczono po 24h i 48h, można zauważyć, że LC50/24h jest wyższe niż LC50/48h. Być może jest to spowodowane tym, że przy dłuższym czasie kontaktu z toksykantem wystarczy mniejsze stężenie związku toksycznego oby zginęło 50% osobników
Z kolei przy badaniu enzymatycznym u 50% osobników stwierdzono zaobserwowanie jakichkolwiek zmian przy stężeniu 12,5 mg/l. Ponadto w porównaniu w wynikami analiz przeprowadzonych przez inna grupę, z użyciem fenolu, można zauważyć, że parachlorofenol jest bardziej toksycznym związkiem, ponieważ śmierć 50% osobników następuje tu w znacznie wyższych stężeniach. Również w znacznie wyższych stężeniach w przypadku testów enzymatycznych.