sprawko X fizjo ros

Nr. ćwiczenia: 9,10 Magdalena Firek Nr. grupy: 7
Data wykonania ćwiczenia: 22.05.2013

Temat ćwiczenia:

Fermentacja alkoholowa. Wpływ temperatury na natężenie oddychania. Wyznaczanie współczynnika oddechowego (RQ). Działanie inhibitora w cyklu Krebsa.

Zaliczenie:

Data oddania sprawozdania:

29.05.2013

Definicje:

Współczynnik oddechowy RQ mówi o rodzaju i charakterze substratu, wyznacza się go jako stosunek ilości wydzielonego CO2 do ilości pobranego O2, a jego przykładowe wartości to:

dla substancji zredukowanych:

Efekt Pasteura mówi o tym, że wydajność glikolizy jest większa w warunkach beztlenowych, ponieważ w warunkach tlenowych może być hamowana przez nadmiar ATP.

Współczynnik Pasteura PQ to stosunek ilości glukozy zużytej w glikolizie w warunkach beztlenowych do ilości glukozy zużytej w glikolizie w warunkach tlenowych i przyjmuje wartości 2-6.

Kwas malonowy jest inhibitorem w cyklu Krebsa, jest strukturalnie bardzo podobny do kwasu bursztynowego, dzięki czemu hamuje aktywność dehydrogenazy bursztynianowej przez współzawodnictwo.

Ćwiczenie 2 z ćwiczeń 9

Oznaczanie natężenia fermentacji alkoholowej.

Po okresie tygodniowej inkubacji zdjęto filtry z CaCl2 z kolbek z ćwiczenia numer 1 i ostrożnie wymieszano zawartość kolbek, uważając, aby kwas siarkowy nie wylał się z rurek. Zważono poszczególne kolbki z rurkami fermentacyjnymi z H2SO4 (ale bez CaCl2). Po zważeniu kolbek z pożywką zawartość każdej kolbki oddzielnie odsączono do czystej kolbki przez sączek z bibuły, zmierzono za pomocą refraktometru stężenie cukru w przesączu.

Wyniki:

Rodzaj kolbki Stężenie cukru [%] Waga kolbki [g] Ubytek CO2 w g (a) C2H5OH w 100ml płynu w g (d)
Przed inkubacją (c1) Po inkubacji (c2) Przed inkubacją (a1) Po inkubacji (a2)
A1 10,5 3,5 125,28 122,71
A2 10 3,5 144,18 141,67
B1 23,5 10 126,60 122,18
B2 23,5 10 121,63 116,89

A1 – b= 7; 6%b= 0,42; c= 6,58

A2 – b= 6,5; 6%b= 0,39; c= 6,11

B1 – b= 13,5; 6%b= 0,81; c=12,69

B2 –b= 13,5; 6%b= 0,81; c= 12,69,

Przy czym b- ilość cukru zużytego przez drożdże (c1-c2); c- ilość cukru przefermentowanego (b-6%b).

Dla A1:

1mol C12H22O11 = 342g - 4mole C2H5OH = 184g

6,58g - d

d= 3,54g

Obliczenia dla pozostałych kolbek przeprowadzono analogicznie.

Ćwiczenie 3 z ćwiczeń 9

Próba jodoformowa (wykrywania alkoholu metodą Liebena).

Na przesączu pozostałym z ćwiczenia 2 przeprowadzono próbę jodoformową, którą stosuje się do wykrywania alkoholu. Do probówki dodano kilka ml przesączu i wrzucono kilka kryształków jodu oraz dodano kilka kropel 20% KOH, a następnie podgrzewano. Przeprowadzono obserwację pod mikroskopem.

Wyniki, wnioski:

Podczas podgrzewania można było poczuć charakterystyczny zapach jodoformu. Przy obserwacji pod mikroskopem można było zaobserwować sześcioramienne kryształki mrówczanu potasu, co sugeruje, że następujące reakcje miały przebieg:

CH3CH2OH + I2 2HI + CH3CHO,

CH3CHO + 3I2 3HI + Cl3CHO,

Cl3CHO + KOH HCOOK + CHI3.

Ćwiczenie 4 z ćwiczeń 9

Identyfikacja gazowego produktu fermentacji.

Przygotowano 100ml 10% zawiesiny drożdży w 10% sacharozie. Roztworem napełniono kolbę fermentacyjną Eichmana i pozostawiono na pewien okres czasu aż zbierze się odpowiednia ilość gazu w rurze kolby. Następnie dodano kilka ml stężonego KOH, przykryto kciukiem otwór kolby i zmieszano ług z roztworem.

Wyniki, wnioski:

Doświadczenie to miało na celu zaobserwowanie zmianę objętości gazu. Podczas mieszania zawartości kolby doszło do wytworzenia podciśnienia, które skutkowało „zassaniem” palca. Jest to dowodem na to, że CO2 zostało związane przez KOH.

Ćwiczenie 1 z ćwiczeń 10

Wyznaczanie współczynnika oddechowego (RQ) kiełkujących nasion.

Odważono osiem porcji po 1g kiełkujących nasion i umieszczono w naczyńkach 2-7. Brzegi szyjki w naczyńkach 1-4 posmarowano wazeliną celem zabezpieczenia przez wypływaniem roztworu KOH. Do studzienek w naczyńkach 1-4 nalano po 0,5ml 20% roztworu KOH, a do naczyniek 5-7 po 0,5ml wody destylowanej. Do studzienek włożono paski bibuły filtracyjnej. Połączono naczyńka z manometrami i umieszczono w kąpieli wodnej o temperaturze 25oC. Włączono mechanizm wstrząsający aparatu i pozostawiono na 15-20 minut celem wyrównania temperatury w naczyńkach reakcyjnych. Po upływie tego czasu doprowadzono poziom płynu Brodiego w zamkniętym ramieniu manometru do wartości 150mm, zamknięto górne zawory i odczytano wysokości słupa cieczy w otwartym ramieniu manometru. Po 20 minutach ponownie odczytano poziom cieczy w manometrach i zapisano w tabelach.

Wyniki:

Naczyńka z KOH

Czas (min) Nr manometru Stała manometryczna (ko2) Zmiany poziomu płynu Brodiego (w mm) w stosunku do odczytu poprzedniego

Pobrane μl O2 Xo2 (zmiana rzeczywista = h-x)

x- zmiana w termobarometrze

Odczyt manometru (mm) Zmiana od odczytu początkowego ho2
1 2 3 4 5

0

20

1 0,98 147 137

0

20

2 1 150 37

0

20

3 1,01 151 46

0

20

4 0,99 151 15

Naczyńka bez KOH

Czas (min) Nr manometru Stała manometryczna (ko2) Zmiany poziomu płynu Brodiego (w mm) w stosunku do odczytu poprzedniego

Wydzielone μl CO2

Xco2 = (h- Xo2)

Odczyt manometru (mm) Zmiana od odczytu początkowego hco2
1 2 3 4 5

0

20

5 0,98 150 114

0

20

6 1,02 151 115

0

20

7 1,00 153 111

RQ= CO2/O2= 80,9/109,1= 0,74

Wnioski:

Współczynnik RQ wyniósł ok. 0,7 czyli odpowiednio dla tłuszczy. Badanie przeprowadzono na kiełkujących nasionach. Jak wiadomo tłuszcze występują w nasionach więc wynik ten jest prawidłowy.

Ćwiczenie 2 z ćwiczeń 10

Działanie inhibitora w cyklu Krebsa- hamowanie aktywności dehydrogenazy bursztynianowej przez współzawodnictwo.

Przygotowano 4 probówki i oznaczono je: A, B, C, D. Sporządzono następujące roztwory:

Do każdej probówki dodano po 100μl błękitu metylenowego w celu uzyskania ciemnoniebieskiej barwy roztworu i całość dokładnie wymieszano. Trzymając probówkę pod małym kątem dodano do wysokości około 1 cm oleju mineralnego, celem utworzenia błonki zapobiegającej dostępowi tlenu z zewnątrz. Probówki umieszczono w termostacie w temperaturze 37oC. Po około 20 minutach przeprowadzono obserwację.

Wyniki:

Probówka Barwa początkowa Barwa końcowa
A ciemnoniebieska jasnoniebieska
B morska
C turkusowa
D jasnoniebieska (ciemniejsza niż A)

Wnioski:

W probówce A roztwór był ciemniejszy niż barwa roztworu początkowego, mogło być to spowodowane mieszaniem roztworu i dostaniem się do środka powietrza co przyspieszyło reakcję. W probówce B roztwór miał kolor jaśniejszy ponieważ znajdował się tak kwas bursztynowy, który po przekształceniu w kwas fumarowy spowodował redukcję indykatora dehydrogenacji co doprowadziło do odbarwienia wskaźnika (błękit metylenowy). W probówce C doszło do utlenienia błękitu metylowego ponieważ znajdował się tak kwas Malanowy który jest inhibitorem dehydrogenazy . W D kolor najmniej odbiegał barwa od próby ponieważ ilość akceptora elektronowego była podobna.


Wyszukiwarka