2013 sprawozdanie TWARDOŚĆ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA

LABORATORIUM

ZAKŁAD TWORZYW SZTUCZNYCH

Elżbieta Czarnywojtek
WBMiZ ZiIP ZP1
Rok studiów: drugi sem. IV Rok Akadem.2012/2013

Ćw. Przeprowadzone w dn.:

26.03.2013r

Sprawozdanie przyjęto dnia

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 3

TEMAT: Badanie twardości plastomerów i elastomerów.

  1. CEL ĆWICZENIA.

Celem ćwiczenia jest poznanie metod określania twardości tworzyw sztucznych, które użytkowane są w różnych stanach fizycznych (poniżej lub powyżej temperatury zeszklenia Tg), a także wpływu struktury polimeru na badaną cechę. Cel ćwiczenia realizowany jest poprzez pomiary twardości próbek z elastomerów i plastomerów o odmiennej budowie strukturalnej.

  1. PRZEBIEG ĆWICZENIA.

Pomiar twardości plastomerów: Badaną próbkę umieścić na stoliku twardościomierza, a następnie podkręcić stolik z próbką do góry, aż do momentu, gdy mała strzałka czujnika pokryje się z czerwonym znakiem na tarczy (trzy obroty dużej wskazówki czujnika). W ten sposób zostanie przyłożone obciążenie wstępne F0 = 9,81 N. Ustawić czujnik w położeniu zerowym, po czym przyłożyć obciążenie podstawowe F. Obciążenie podstawowe należy dobierać w zależności od wielkości zagłębienia kulki twardościomierza w badanej próbce. Zagłębienie kulki h po 30 sek. działania obciążenia podstawowego powinno mieścić się w zakresie 0,013¸0,036 cm. Odczytać wielkość zagłębienia kulki h przy pełnym obciąeniu próbki po 30s jego działania. Na podstawie tabeli (PN/C-89030/01) określić twardość HK w MPa dla danego zakresu pomiarowego.

Pomiar twardości elastomerów: Aparat Shore’a przycisnąć dłonią do próbki równolegle do badanej powierzchni. W trakcie pomiaru tępy pręcik wystający z podstawy przyrządu, wypychany odpowiednią sprężyną, wgniata się w tworzywo, aż do momentu ustalenia równowagi pomiędzy naciskiem sprężyny a oddziaływaniem tworzywa. Po osiągnięciu stanu równowagi odczytać na skali aparatu wartość twardości w stopniach Shore’a (oSh).

  1. OPIS STANOWISKA.

Stanowisko do pomiaru twardości tworzyw składa się z:

  1. OPIS BADANYCH PRÓBEK.

METODA BRINELLA

PRÓBKA 1 PRÓBKA 2 PRÓBKA 3 PRÓBKA 4 PRÓBKA 5 PRÓBKA 6
PA 6 szary PA 6 zielony PP przeźroczysty PP czarny PP brązowy LDPE
LEWY KONIEC 58,82 HB 54,3 HB 50,42 HB 37,15 HB 37,15 HB 11,92 HB
PRAWY KONIEC 47,06HB 41,52 HB 44,12 HB 26,64HB 32,09 HB 10,92 HB
RÓŻNICA POMIARÓW 11,76 12,78 6,3 10,51 5,06 1

METODA SHORE’A

  1. KALIBRACJA APARATU

30 40 50 60 70 80 90
RĘCZNY 5 8 1 6 -5 1 -7
ELEKTRONICZNY 3,5 3,8 -1,7 2,3 -7,6 -1,7 -11,2
  1. POMIAR TWARDOŚCI

` PRÓBKA 1 PRÓBKA 2 PRÓBKA 3 PRÓBKA 4
APARAT RĘCZNY 62,5 47,1 51,9 74
APARAT ELEKTRONICZNY 65 54 51 85
  1. WNIOSKI.

  1. Po przeprowadzeniu pomiaru twardości metodą Brinella możemy zauważyć, że wartości pomiaru na dwóch różnych końcach próbki znacząco się od siebie różnią. Jest to spowodowane metodą wytwarzania próbek, gdyż podczas wtrysku materiału do formy największą gęstość próbki uzyskamy na końcu próbki a nie przy miejscu wtrysku, przez co można stwierdzić że większa twardość próbki znajdzie się właśnie w tym miejscu, tj. na końcu próbki.

  2. Po podsumowaniu wyników w metodzie Brinella jednogłośnie stwierdziliśmy iż próbka 6, czyli LDPE, jest materiałem o najniższej różnicy w wartościach twardości na dwóch końcach próbki. Oznacza to iż materiał ten posiada prawie tak samą gęstość na obydwu końcach próbki.

  3. Po skalibrowaniu aparatów Shore’a zauważyliśmy odchyłki od wartości z płytek wzorcowych, przez co stwierdziliśmy iż aparaty są już dosyć wyeksploatowane i dlatego pomiary nie zgadzają się z wartościami wzorcowymi. Biorąc to pod uwagę stwierdziliśmy, że bardziej dokładnym aparatem pomiarowym jest ręczny aparat Shore’a gdyż jego odchyłki w danych wymiarach były znacznie mniejsze niż w aparacie elektronicznym.


Wyszukiwarka