Zagadnienia do egzaminy kl. kc semestr II

1. Zabiegi pielęgnacyjne kończyn górnych w domu i w gabinecie kosmetycznym

2. Najczęściej spotykane dolegliwości kończyn górnych

3. Przyczyny uszkodzenia płytki paznokciowej

4. Przeciwwskazania do wykonywania manicure

5. Najczęściej występujące defekty ramion

6. Pielęgnacja kończyn dolnych w domu i w gabinecie kosmetycznym,

7. Najczęściej spotykane dolegliwości kończyn dolnych,

8. Przeciwwskazania do wykonywania pedicure

9. Zapobieganie wrastania paznokci

10. Przyczyny pękania pięt i stosowana pielęgnacja

11. Zapobieganie odparzeniu stóp,

12. Postępowanie przy nadmiernej potliwości stóp,

13. Przyczyny powstawania odcisków i sposoby zapobiegania,

14. Sposoby usuwania nadmiernego owłosienia kończyn dolnych

15. Higiena oka, pielęgnacja brwi i rzęs

16. Przeciwwskazania do farbowania brwi i rzęs

17. Środki łagodzące stosowane po zabiegu

18. Próba uczuleniowa przed przystąpieniem do farbowania brwi i rzęs

Ad1. Pielęgnowanie kończyn górnych w domu i w gabinecie

Początek formularzaZabieg pielęgnacyjny dłoni w gabinecie, kąpiel parafinowa oraz zalecenia dla klientki do domu

Zdrowe dłonie powinny być: bladoróżowe, giętkie, miękkie. Skóra dłoni nie zawiera gruczołów łojowych i ma bardzo cienką tkankę tłuszczową. W związku z tym jest pozbawiona ochronnej warstwy natłuszczająco-nawilżającej, co przyczynia się do jej szybszego starzenia. Ponadto jest najbardziej narażona na działanie czynników zewnętrznych, których negatywny wpływ jest tu znacznie mocniejszy niż w przypadku skóry twarzy. W okresie letnim ręce, jako część ciała stale odsłonięta, narażone są na działanie promieni słonecznych, które powodują tzw. słoneczne starzenie się skóry. Pod wpływem promieniowania UV skóra staje się sucha, żółtawa, mało sprężysta, pokryta plamkami i drobnymi zmarszczkami. W zimie natomiast niekorzystne dla skóry są wahania temperatur, mróz i chłód, a w pomieszczeniach działanie suchego powietrza.

Poza tym ręce mają ciągły kontakt z chlorowaną wodą, środkami czystości i detergentami. Także zwyczajne mydło może negatywnie wpływać na stan skóry dłoni. Efektem oddziaływania tych wszystkich wymienionych czynników jest przede wszystkim przyspieszone starzenie skóry.

Cel zabiegu

Kąpiel parafinowa regeneruje i wygładza szorstki naskórek, przeciwdziała wysuszaniu skóry dłoni, rozjaśnia je, a ponadto ma właściwości lecznicze – koi bóle stawów.

Uważa się, że to jeden z najskuteczniejszych zabiegów pielęgnacyjnych przeznaczonych dla dłoni suchych. Dzięki dużej zawartości naturalnych substancji natłuszczających, rozgrzana, płynna parafina wygładza, rozgrzewa, nawilża i pojędrnia skórę.

Wykaz kosmetyków i preparatów do zabiegu pielęgnacyjnego dłoni:

-parafina

-peeling do skóry rąk

-krem odżywczy lub balsam

-serum do dłoni lub ampułka z zawartością odpowiednich ekstraktów składników czynnych

-maska odżywcza do dłoni

-preparat do dezynfekcji dłoni

 

Wykaz sprzętu i przyborów kosmetycznych:

-rękawiczki foliowe

-rękawiczki frotowe lub ręcznik frotte(owinięcie dłoni po kąpieli parafinowej)

-ręcznik frotte

-aparat do parafiny

-miseczka z ciepłą wodą (do zmycia peelingu z dłoni)

-chusteczki lub ręczniki jednorazowe (osuszenie dłoni)

Przeciwwskazania do zabiegu parafinowego:
-egzema
-grzybica
-wszelkie choroby skóry i paznokci
-alergia na parafinę i pochodne parafiny

Czas zabiegu:

30-45 minut minimum

Podstawowy zabieg pielęgnacyjny dłoni składa się z następujących etapów:

Zabieg rozpoczyna się dezynfekcją dłoni, po czym wykonujemy peeling dłoni. Następnie wcieramy balsam lub krem odżywczy wykonując masaż dłoni. Przed zanurzeniem dłoni w kąpieli parafinowej aplikujemy na dłonie ampułkę lub serum z ekstraktami składników czynnych i nakładamy maskę odżywczą do rąk. Na koniec dłonie zanurzane są na kilka minut w ciepłej parafinie.

Zabieg powtarzany jest minimum dwukrotnie(najlepiej 3-4 razy)

Za każdym razem dłonie zamaczane są w parafinie o. 1 – 2 stopnie cieplejszej.

Między kolejnymi zanurzeniami dłoni w parafinie następuje krótka przerwa.

Po całym cyklu dłonie owijamy są folią lub zakładamy rękawiczki foliowe i nakładamy na nie rękawiczki frotte. Ma, to na celu zatrzymanie ciepła i lepsze zadziałanie składników aktywnych zawartych w kosmetykach.

Zalecenia dla klientki do domu z propozycjami zabiegów:

Peeling: wymieszaj łyżkę oliwki do ciała lub oliwy z oliwek, łyżkę cukru lub startych migdałów i filiżankę soku z cytryny. Mieszankę wcieraj przez kilka minut w dłonie, potem umyj je ciepłą wodą i wmasuj krem odżywczy. Peeling rób raz na tydzień.

Kąpiel w oliwie z oliwek: podgrzej oliwę (ma być ciepła, nie gorąca), dodaj witaminę A+E (wyciśnij zawartość jednej kapsułki) i kilka kropli soku z cytryny. Mocz dłonie ok. 10-15 minut, potem osusz papierowym ręcznikiem. Kąpiel powtarzaj tak często, jak masz na to ochotę. Można też zastosować samą oliwę.

Okłady z papki z siemienia lnianego: zalej siemię lniane wrzącą wodą, odczekaj aż wytworzy się śluz i wymieszaj. Nałóż na dłonie cienką warstwę gazy, a na nią papkę. Możesz owinąć je folią spożywczą (dla utrzymania ciepła) i dodatkowo ręcznikiem. Okład trzymaj 20-30 minut, powtarzaj jak najczęściej.

 

Peeling z kawy

4 łyżki kawy zalać wrzątkiem. Po zaparzeniu, płyn należy odlać, natomiast pozostałość w postaci fusów wcierać w dłonie. Zabieg należy wykonywać codziennie. Dłonie stają się delikatne, odpowiednio natłuszczone.

 

Kremowy kompres

Spierzchnięte, suche dłonie należy posmarować grubą warstwą tłustego odżywczego kremu, następnie nakładamy na dłonie bawełniane rękawiczki. Zabieg należy wykonać na noc. Rano dłonie będą gładkie, odpowiednio odżywione. Bawełniane rękawiczki można kupić w sklepach / hurtowniach kosmetycznych lub sklepie z akcesoriami kosmetycznymi.

 

Kąpiel w oliwie z oliwek

Oliwa z oliwek to naturalny surowiec stosowany w kosmetyce, nazywana często „ złotym płynem”. Jest to olej o mocnym zapachu i smaku, otrzymywany z tłoczenia na zimno miąższu owoców oliwki.

Do przygotowania kąpieli, niezbędna będzie oliwa z oliwek, 2 kapsułki witaminy A+E, oraz kilka kropli soku z cytryny. Oliwę należy lekko podgrzać, następnie dodać sok z cytryny oraz wcisnąć zawartość kapsułek z witaminą A+E, wszystko dokładnie wymieszać. W przygotowanej kąpieli należy moczyć dłonie około 10 – 15 minut. Po wykonanym zabiegu dłoni nie myjemy, tylko osuszamy ręcznikiem papierowym.

Kąpiele w siemieniu lnianym

Najważniejszym elementem lnu zwyczajnego są drobne brązowe nasiona (siemię lniane) stanowiące bardzo ważny surowiec leczniczy. Zawiera ono 40% oleju tłustego, 25% białka, śluz i lecytynę, bogate jest w witaminy A i E, cynk, nienasycone kwasy tłuszczowe.

Przygotowanie kąpieli należy rozpocząć od zalania kilku łyżek siemienia lnianego wrzątkiem, następnie odczekać około 10 minut do momentu kiedy siemię wytworzy śluz. Po przygotowaniu papki należy zaczekać, aż trochę przestygnie, kiedy temperatura pozwoli nam na swobodne trzymanie dłoni w przygotowanej masie około 20 minut. Po zabiegu ręce osuszamy papierowym  ręcznikiem.

 

Peeling z soli / cukru

Do przygotowania peelingu niezbędna będzie łyżka oliwy z oliwek, bądź oliwki do ciała, łyżka cukru lub gruboziarnistej soli kuchennej. Składniki należy dokładnie z sobą połączyć. Przygotowaną mieszankę należy wcierać przez kilka minut w dłonie, następnie dokładnie opłukać je pod bieżącą wodą. Zabieg należy zakończyć wtarciem kremu odżywczego w dłonie.

 

Ziemniaczany okład

Dwa duże ziemniaki należy ugotować w mundurkach, następnie je obrać i rozgnieść widelcem dodając żółtko i dwie łyżki podgrzanego mleka. Ciepłą masę grubą warstwą nakładamy na dłonie i przykrywamy wilgotną gazą. Okład zmywamy letnią wodą po około 15 minutach.

 

Maseczka z żółtka i twarożku

Surowe żółtko należy utrzeć z kilkoma kroplami oliwy, następnie dodajemy do masy 2 łyżeczki naturalnego twarożku naturalnego. Papkę nakładamy na ręce, zmywamy po 15 minutach.

Szybki ratunek

Nawilżająca maseczka. Jeśli skóra dłoni jest bardzo sucha, posmaruj ją na noc grubą warstwą maseczki nawilżającej do twarzy, możesz też użyć kremu nawilżającego z kolagenem lub wzmacniającym pantenolem. Włóż bawełniane rękawiczki.

Odżywczy kompres. Posmaruj dłonie kremem lub maseczką do twarzy, następnie załóż cieniutkie foliowe rękawiczki i na 5-10 minut włóż pod lekko rozgrzaną poduszką elektryczną lub termofor.

Masaż. Posmaruj dłonie olejkiem do masażu lub dużą ilością kremu do rąk. Wymasuj okrężnymi ruchami każdy palec, potem jedną dłonią - grzbiet drugiej. Na koniec wykonuj ruchy jak przy zacieraniu rąk. Taki masaż odpręża, pobudza krążenie.

Jak zapobiegać zniszczeniom, podstawowa pielęgnacja na co dzień:

·         Starannie osuszać dłonie po myciu. Schnąca woda absorbuje ze skóry substancje wiążące wilgoć, dlatego suszarki nie są dla rąk zbyt przyjazne, znacznie zdrowiej dla skóry jest osuszyć dłonie papierowym ręcznikiem.

·         Ciągłe mycie rąk doprowadza do zniszczenia częściowego płaszcza lipidowego, a obnażony naskórek jest narażony na wniknięcie bakterii i innych czynników szkodliwych

·         Zimą nosić rękawiczki, chroniąc je przed mrozem i wiatrem.

·         Nie myć rąk w gorącej wodzie, zawsze w letniej (dłoniom służy woda miękka).

·         Do mycia używać zamiast mydła preparatów mydlących, które zawierają substancje natłuszczające naskórek.

·         Po każdym myciu wmasować w dłonie krem nawilżający, ponieważ skóra dłoni nie nadąża z odtwarzaniem ochronnej warstwy tłuszczowej.

·         Na noc używamy krem odżywczy z witaminami (głównie z witaminą A) i siemieniem lnianym

·         Unikać kontaktu z agresywnymi środkami myjącymi i czyszczącymi – używać rękawiczek ochronnych.

·         Latem stosować kremy z filtrami UV.

·         Gimnastykować dłonie, bo zadbane dłonie są także sprawne.

·         Korzystać z bogatej oferty salonów kosmetycznych proponujących profesjonalne zabiegi.

Inne zabiegi w gabinecie

Maska woskowa - na dłonie szare, podrażnione, z niewielkimi przebarwieniami kosmetyczka nakłada maseczkę odżywczą zawierającą m.in. kwasy organiczne, olejki eteryczne, flawonoidy. Następnie owija dłonie gazą i nakłada na nią podgrzaną maskę woskowo-ziołową, foliowe rękawiczki i ciepły opatrunek. Po 20 minutach skóra jest wygładzona, nawilżona i natłuszczona. Na jej powierzchni tworzy się delikatna matowa warstwa chroniąca przed wysychaniem.

Zabieg rozjaśniająco-regenerujący – koi zniszczony naskórek, leczy też mikrourazy. Kosmetyczka postępuje z dłońmi jak z twarzą – oczyszcza mleczkiem, robi peeling, przeciera tonikiem, nakłada krem rozjaśniająco-regenerujący lub ampułkę ze skoncentrowaną witaminą E. Potem wciera środek gojący, na koniec na całe dłonie nakłada maskę uelastyczniającą. Po 20 minutach zdejmuje maskę, tonizuje skórę i wmasowuje odżywczy krem.

Zabiegi z olejkami aromatycznymi – aromaterapeutyczny masaż dłoni ma szczególne właściwości relaksujące. Masaż ten łączy w sobie korzystne działanie olejków aromatycznych i pobudzanie stref receptorowych.

Profesjonalne zabiegi regeneracyjne

Minilift – na dłonie nakłada się półpłynny preparat, który tężejąc powoduje ściągnięcie mięśni, co wywołuje drgania drobnych włókienek mięśniowych. Pobudzane jest krążenie krwi i limfy. Zabieg daje efekt rozjaśnienia i wygładzenia skóry, nawet bardzo zniszczonej.

Głęboki peeling – papkę specjalnie dobranych ziół wprasowuje się w grzbietową stronę dłoni. Powoduje to oparzenie, a w następstwie płatowe złuszczenie skóry, nowy naskórek jest gładki i radykalnie odmłodzony.

Mikrodermabrazja – zabieg, który pozwala na zlikwidowanie przebarwień na dłoniach i skutecznie odmładza skórę.

Ad.2 Defekty kosmetyczne kończyny górnej i dolnej

Kończyna górna- Nasze dłonie są bardzo ważnym elementem urody, stanowią wizytówkę i świadectwo kultury osobistej. Marzenie każdej kobiety, to dłonie o delikatnej, gładkiej skórze i paznokcie kolorze  różowym Jednak idealna skóra rąk i dłoni jest rzadkością. Istnieje wiele defektów i zmian chorobowych kończyn górnych , z którymi się borykamy.

Najczęściej występujące defekty kończyny górnej:

Brodawki zwykłe, Odmrożenia , Odmroziny, Nadmierne pocenie się dłoni, Rogowacenie mieszkowe, Otyłość ramion, Zwiotczenie mięśni, Defekty dotyczące płytki paznokciowej.

Brodawki zwykłe -Najczęściej występują brodawki zwykłe (verrucae vulgares), zwane także potocznie kurzajkami. W ich obrębie najczęściej identyfikuje się typy wirusa HPV - 1, 2, 3, 4, 7. Przedstawiają się zwykle jako grudki naskórkowe o nierównej, hyperkeratotycznej powierzchni, barwy skóry lub nieco ciemniejszej. Przeciętnie mogą osiągać wielkość 5–10 mm,  chociaż, u pacjentów z obniżoną odpornością mogą być znacznie większe. Mogą pojawić się w każdym miejscu ciała, najczęściej występują na palcach rąk. Szczególnym ich umiejscowieniem, dość trudnym do leczenia, jest okolica wałów paznokciowych lub łożyska paznokciowego. Wykwity chorobowe mają szorstką powierzchnię, wynikiem nadmiernego rogowacenia naskórka w obrębie zmiany. Niekiedy może wystąpić  zaczerwienienie, jest to wynik stanu zapalnego, wywołanego zakażeniem bakteryjnym. Po zranieniu mogą obficie krwawić. 

Odmrożenia- Często odmrożenia spotykamy u osób które uprawiają wspinaczkę górską. Jednak częściej spotykamy odmrożenia I stopnia. Powstawanie odmrożeń jest uwarunkowane niskimi temperaturami i czynnikami które usposabiają do wystąpienia odmrożeń.

Do czynników tych należą:

-zwolniony przepływ krwi, np. kończyny

-wszelkie mechaniczne przeszkody w ukrwieniu, np.  ciasne obuwie czy rękawiczki, niedokrwistość,

Po czym poznać, że mamy do czynienia z odmrożeniem? Otóż jeśli po przyjściu do domu skóra rumieni się, piecze i swędzi, to mamy do czynienia z odmrożeniem I stopnia. Jest to dość pospolite odmrożenie, co nie znaczy, że powinniśmy je ignorować. Rzadziej spotyka się odmrożenie II stopnia, któremu towarzyszy obrzęk i silny ból, jak również odmrożenia III i IV stopnia, gdzie dochodzi do martwicy skóry, a nawet tkanek podskórnych.

Jeśli nie zadbamy odpowiednio o naszą skórę, skutki odmrożenia mogą być długotrwałe, a nawet wieloletnie. Skóra twarzy i rąk może trwale nabrać brzydkiego rumienia, który będzie pojawiał się w reakcji na zimno. Czasem dochodzi do nieładnego łuszczenia się skóry w odmrożonych miejscach. Od odmrożenia, skóra może już zawsze reagować na zimno bólem, pękaniem i swędzeniem.

Najważniejszym krokiem w walce z odmrożeniami jest zapobieganie. Noszenie ciepłych rękawiczek. W przypadku marznięcia kończyn pozostających w bezruchu, w celu usprawnienia krążenia, stosuje się masaże. Leczenie odmrożeń I stopnia, polega na kąpielach, na przemian ciepłe i zimne, wcieranie maści z zawartością ichtiolu i kamforową, balsamu peruwiańskiego, gimnastykę, naświetlanie lampą sollux, diatermię. Ogólnie zaleca się leki, działające rozszerzająco na naczynia krwionośne.

Nadmierne pocenie się dłoni- Jest najczęściej związane ze stanem układu nerwowego i nasila się pod wpływem zdenerwowania i innych czynników psychicznych.

Leczenie: profilaktycznie- moczenie rąk w wywarze z kory dębu i naparze z pokrzywy oraz szałwi. Przy bardzo dokuczliwym i nieprzyjemnym poceniu się rąk zaleca się picie naparu z pokrzywy i szałwi (1-2 szklanek dziennie), przesypywanie talkiem.

Rogowacenie mieszkowe- jest to powstawanie niewielkich grudek w okolicy mieszków włosowych, na których szczycie widoczny jest czop rogowy (barwy żółtej lub brunatnej). Najczęściej występuje na zewnętrznej stronie ramion, czasem na przedramieniu. Skóra zaatakowana rogowaceniem przymieszkowym jest sucha i szorstka i w dotyku przypomina tarkę. Skłonność do tej dolegliwości może mieć podłoże dziedziczne lub niedoborem wit. A. Zaleca się wcieranie kremów z wit.A i E, nacieranie solą peelingi i natryski ziołowe bądź masaże szorstką rękawicą. 

Otyłość ramion- Otyłość okolicy ramion jest spowodowana skłonnością do nadwagi w wyniku nadmiernego i nieprawidłowego odżywiania się lub zaburzeniami w gospodarce wewnątrzwydzielniczej organizmu. W takim wypadku należy zasięgnąć porady endokrynologa i zastosować właściwą dietę i pielęgnację. ZALECENIA: masaże, natryski, właściwa dieta oraz systematyczna gimnastyka.

Zwiotczenie mięśni- występuje na skutek braku ćwiczeń gimnastycznych, po dłuższej chorobie lub w wyniku starzenia się organizmu. Zalecenia: naświetlanie lampami rozgrzewającymi w celu poprawienia ukrwienia skóry i mięśni oraz stosowanie preparatów pojędrniających i odżywczych oraz elektrostymulacja

Defekty i choroby płytki paznokciowej- Zmiany w paznokciach mogą :

- mieć charakter wrodzony,

- towarzyszyć chorobom skóry,

- występować w  przebiegu chorób ogólnoustrojowych,

- być wywołane przez czynniki miejscowe pochodzenia urazowego, pasożytniczego, bakteryjnego,

- powstawać w wyniku zaburzeń troficznych, w tym w wyniku niedoborów witamin.

Do zmian pierwotnych, zalicza się: bielactwo; bruzdowanie; łamliwość płytki paznokciowej; oddzielenie się płytki paznokciowej; przerost płytki paznokciowej; zaklęśnięcie płytki paznokciowej; zanik płytki paznokciowej; zmiany zabarwienia paznokci; zmiany paznokci wywołane przez kosmetyki i niewłaściwą pielęgnację.

Do zmian wtórnych zalicza się: drożdżycę; grzybicę; łuszczycę; zanokcicę; choroby wału paznokciowego; liszaj płaski.

Drożdżyca paznokci- W okresie wczesnym uwidacznia się jako obrzęk, silnie zaczerwienione i bolesne zgrubienie wału paznokciowego, natomiast przy ucisku spod wału sączy się ropna wydzielina. W czasie choroby skóra w tych okolicach staje się cienka, napięta oraz zmieniona zapalnie. W zmianach długotrwałych płytki stają się żółtawo- brunatne, tracą połysk, ulegają przerostowi i rozwarstwieniu.

Łuszczyca paznokci -jest na ogół jedynym z objawów towarzyszących łuszczycy na skórze. Może też występować jedynie w obrębie paznokcia. Płytka paznokciowa staje się wówczas matowa krucha, zgrubiała, czasami istnieją punkcikowe wgłębienia, jak na naparstku. Zmiany ustępują bardzo powoli i opornie.

Zanokcica- to ostre ropne zapalenie tkanek około paznokciowych, powstające wskutek zakażenia, głównie przez ukłucie zanieczyszczonym przedmiotem. Choroba ma przebieg ostry, zmiany są bardzo bolesne. Wał paznokciowy jest żywo czerwony z ostrym stanem zapalnym, po przebiciu pojawia się wydzielina ropna.

Bielactwo paznokci- tzw. „kwitnące paznokcie” polega na występowaniu kropkowatych, linijnych lub nieregularnych odbarwień przesuwających się od nasady paznokcia ku jego wolnemu brzegowi.

Niektóre teorie uznają za przyczynę tej zmiany brak wapnia, białka oraz witaminy C, a niektóre uważają że przyczyną zmiany są mikrourazy płytki paznokciowej powstające przeważnie podczas zabiegu manicure lub podczas wykonywania prac uszkadzających dłonie i paznokcie.

Zanik płytki paznokciowej - Defekt ten polega na ścienieniu i skróceniu płytki paznokciowej. W skrajnych przypadkach płytka zanika całkowicie. Często objaw ten bywa wrodzony i jest wynikiem zaburzeń w rozwoju życia płodowego. Może być również stanem chorobowym nabytym na skutek stanu zapalnego i zakażenia, najczęściej ropnego w obrębie macierzy paznokcia. Na zanik płytki paznokciowej mogą wpływać również zaburzenia gruczołów wydzielania wewnętrznego i inne choroby ogólnoustrojowe.

Ad.3 Choroby i defekty paznokci. Zmiany zachodzące w obrębie płytki paznokciowej mogą mieć charakter wrodzony, mogą współistnieć z chorobami skóry, występować w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, mogą być wywołane przez czynniki pochodzenia bakteryjnego, chemicznego, mogą powstać na skutek urazów oraz w wyniku zaburzeń przemiany materii a także mogą być rezultatem niedoborów mineralnych i witaminowych.

-przerost płytki paznokciowej. Zmiana polega na znacznym zgrubieniu płytki, jej wydłużeniu i zakrzywieniu. Paznokieć ma kształt szponowaty, zmienia barwę na brudno brązową, czasami szarą lub żółtą. Najczęściej zmiana ta występuje na paznokciu dużego palca stopy, zdarza się jednak że obejmuje wszystkie płytki paznokciowe i w takim przypadku ma ona charakter wrodzony, jeśli natomiast zmiana dotyczy jednej lub dwóch płytek jest najprawdopodobniej wynikiem urazu lub noszenia zbyt krótkiego obuwia. Pielęgnacja polega na spiłowywaniu zgrubienia i formowaniu prawidłowej płytki, w niektórych przypadkach zmiana wymaga leczenia chirurgicznego.

-paznokieć wrastający. Zmiana polega na nadmiernym wnikaniu płytki paznokciowej w wał około paznokciowy. Na skutek takiego stanu dochodzi do powstawania obrzęków, którym towarzyszy silny ból, następnie powstaje stan zapalny który prowadzi przy zaniedbaniu do zakażenia ropnego, przyczyną jest zazwyczaj noszenie zbyt wąskiego obuwia lub wadliwe obcinanie paznokci. Jedną z przyczyn jest również specyficzne anatomiczne ustawienie palca dużego stopy na skutek jego przerostu. Defekt dotyczy prawie zawsze dużego palca stopy. Aby zapobiec defektowi należy nosić luźne obuwie i prawidłowo obcinać płytkę paznokciową w linii prostej. W przypadku powtarzającego się defektu można zastosować założenie klamry lub wprowadzenie pod paznokieć małych tamponików waty. Drugi sposób wymaga przestrzegania ścisłej higieny i systematyczności.

-oddzielanie się płytki paznokciowej. Zmiana zaczyna się na wolnym brzegu paznokcia, przechodzi na paznokieć właściwy gdzie dochodzi do rozwłóknienia się części łożyskowej paznokcia co powoduje oddzielenie się części zewnętrznej od łożyskowej. Przyczynami tego defektu mogą być zakażenia bakteryjne, grzybica, łuszczyca oraz choroby ogólnoustrojowe np. zaburzenia krążenia obwodowego lub zaburzenia funkcji tarczycy, najczęściej jednak przyczyną są urazy mechaniczne oraz urazy chemiczne polegające na częstym moczeniu rąk  w wodzie z dodatkiem mydeł mocno zasadowych, silnie rozmiękczających płytkę paznokciową. Zmiana może wystąpić również pod tipsami lub akrylami. Pielęgnacja polega na przycinaniu odrastającej części paznokcia, stosowaniu środków odkażających (najlepsze efekty daje nalewka jodowa – jodyna). Postępowanie pielęgnacyjne zaczynamy od usunięcia przyczyny.

-łamliwość płytki paznokciowej. Objawem charakterystycznym jest pękanie płytki wzdłuż bruzd podłużnych. Jedna z bruzd zaczyna grubieć, wolny brzeg ulega wyszczerbieniu i płytka paznokciowa powoli zaczyna pękać. Przyczyną mogą być zaburzenia przemiany materii, urazy mechaniczne w okolicy macierzy oraz wszelkiego typu urazy chemiczne. Zapobieganie polega na dokładnym suszeniu rąk, obcinaniu paznokci na krótko, wcieraniu w płytkę paznokciową substancji zmiękczających oraz przyjmowaniu do wewnątrz tabletek krzemowych lub tabletek ze skrzypu oraz preparatów witaminowo mineralnych. W przypadku uszkodzenia macierzy należy założyć że defekt nieusuwalny. Należy unikać moczenia rąk, stosowania mydeł silnie zasadowych, detergentów oraz długotrwałej pracy w rękawiczkach gumowych.

Paznokcie łyżeczkowate (zaklęśnięte). Przyczyną jest zazwyczaj niedokrwistość paznokci, która powoduje zmniejszenie ilości substancji o nazwie cystyna odpowiadającej za elastyczność płytki paznokciowej. Zmiana polega na łyżeczkowatym zagłębieniu paznokcia, występuje raczej u małych dzieci i z wiekiem przeważnie mija. Leczenie tej zmiany należy do lekarza, zazwyczaj dobre efekty daje przyjmowanie preparatów z żelazem, witaminami z grupy B, witaminy C.

Bruzdowanie podłużne płytki paznokciowej. Zmiana polega na występowaniu bruzd pionowych na płytce paznokciowej. Jest to objaw fizjologiczny u osób starszych pogłębiający się z wiekiem. Jeśli występuje u osób młodych jest zazwyczaj cechą dziedziczną. Zmiana może być wywołana również na skutek zaburzeń ukrwienia oraz reumatoidalnego zapalenia stawów.

Bruzdowanie poprzeczne płytki paznokciowej. Polega na występowaniu jednej lub kilku bruzd poziomych i zazwyczaj spowodowane jest wadliwie wykonanym manicure tzw. cążki podczas wycinania skórek są zbyt silnie przyciskane w miejscu gdzie występuje obłączek. Zdarza się również że zmiana powstaje na skutek urazu mechanicznego lub w wyniku chorób zakaźnych organizmu lub samych paznokci. Zmiany bruzdowania poprzecznego mogą towarzyszyć łuszczycy oraz niektórym chorobom skóry. W przypadku łuszczycy charakterystyczny jest paznokieć o wyglądzie naparstka z bardzo niewielkimi zagłębieniami. Ponadto bruzdowanie poprzeczne może występować po zabiegu nakładania tipsów, akrylu, po użyciu frezarek do manicure oraz po nadmiernym piłowaniu, szlifowaniu płytki paznokciowej. Pojawiająca się stale na płytce paznokciowej jedna bruzda świadczy o uszkodzeniu macierzy.

Zmiany zabarwienia płytki paznokciowej. Zmiany te występują na skutek stykania się rąk z różnymi substancjami chemicznymi albo na skutek przyjmowania niektórych leków lub też w wyniku niektórych chorób. Barwa brunatna – powstaje na skutek kontaktu z lapisem lub nadmanganianem potasu. Barwa zielonkawa lub niebieskawa – świadczy o zakażeniu drożdżakami. Barwa żółta – sugeruje zmiany w naczyniach chłonnych. Paznokcie o barwie żółtej lub sinej mogą świadczyć o używaniu ciemnych lakierów do paznokci.

Uszkodzenia mechaniczne płytek paznokciowych powstają na skutek niewłaściwego wykonania manicure, w wyniku pracy fizycznej, urazów itp. Dodatkowym niebezpieczeństwem w przypadku manicure jest używanie nie zdezynfekowanych narzędzi prowadzące do powstania zakażeń najczęściej grzybiczych samej płytki paznokciowej natomiast skaleczenia wału około paznokciowego nie zdezynfekowanym narzędziem mogą prowadzić do zakażenia miejscowego lub nawet zakażenia ogólnoustrojowego.

 

Ad 4. Przeciwwskazania do wykonania manicure:

- grzybica, drożdżyca
- stany ropne, zapalne i alergiczne
- stany alergiczne oraz infekcyjne
- nietypowość płytki paznokciowej
- pęknięcia naskórka między palcami
- niezagojone rany

*Wskazania:
• nieestetyczny wygląd dłoni
• nierówne płytki paznokciowe
• narastające, odstające, przesuszone skórki wokół płytki paznokciowej
• sucha, łuszcząca się skóra dłoni

*Odżywianie paznokci:

 

Odżywki z zawartością:

- wapń
- krzem
- witaminy A, E i B5
- olejek rycynowy
- wyciąg z kiełków pszenicy

Ad5. Defekty i pielęgnacja ramion 

a) Otyłość ramion. Spowodowana jest najczęściej skłonnością do nadwagi w wyniku nadmiernego i szkodliwego odżywiania lub zaburzeniem w gospodarce wewnątrzwydzielniczej (zaburzenia hormonalne).

Pielęgnacja:

-          masaże

-          natryski

-          gimnastyka

-          dieta

b) Zwiotczenie mięśni. Występuje na skutek nie uprawiania ćwiczeń gimnastycznych, po gwałtownym schudnięciu, po dłuższej chorobie i na skutek starzenia się ustroju.

Pielęgnacja:

-          naświetlanie lampami rozgrzewającymi w celu lepszego ukrwienia skóry i mięśni

-          masaż ręczny- nacieranie wilgotną solą, po osuszeniu można wykonać masaż

-          ćwiczenia

-          preparaty pojędrniające i odżywcze do pielęgnacji ciała

c) Rogowacenie około mieszkowe. Występuje najczęściej na wyprostnych powierzchniach kończyn (zewnętrznej stronie ramienia, czasem przedramieniu) oraz na twarzy w okolicach brwi. Są to żółto-brunatne grudki i czopy rogowe, czasem małe ropnie nie zlewające się. Skóra w dotyku jest szorstka, sprawia wrażenie „tarki”. Spowodowane nieprawidłowym rogowaceniem ujść mieszków.

Może być dziedziczna lub wywołana niedoborem witaminy A. Poprawa następuje latem.

Pielęgnacja:

-          wcieranie kremów rozmiękczających z witaminą A, D, E

-          nacieranie solą

-          peelingi

-          masaże szorstką rękawicą

-          okłady z siemienia lnianego

-          robienia natrysków ziołowych

-          leki: 10% maść mocznikowa

Ad.6 PIELĘGNACJA KOŃCZYN DOLNYCH 

Prawidłowe pielęgnowanie kończyn dolnych polega na ich myciu (mydłem przetłuszczonym), stosowaniu środków przeciwpotowych, zmiękczających naskórek, zapobiegających odparzeniom, łagodzących podrażnienia. Uzupełnieniem zabiegów higienicznych są: kąpiele, masaże, gimnastyka i pedikiur.

     W związku z pielęgnacją kończyn dolnych, w gabinecie kosmetycznym wykonuje się takie zabiegi jak pedikiur, masaż ręczny, masaż aparatem wibracyjnym, kąpiele, gimnastykę. Do najczęściej stosowanych zabiegów w gabinecie należą pedikiur i masaż.

     Masaże stosuje się jako uzupełnienie pedikiuru – i to zarówno masaż ręczny, jak i aparatem wibracyjnym.

  

Rozróżnia się pedikiur kosmetyczny i leczniczy:

-Pedikiur kosmetyczny polega na zmyciu lakieru, obcięciu i opiłowaniu paznokci, odsunięciu naskórka okalającego paznokcie, usunięciu zgrubiałego naskórka z pięt (o ile zachodzi konieczność) i polakierowaniu paznokci.

-Pedikiur leczniczy obejmuje, oprócz wyżej wymienionych czynności, usuwanie modzeli i odcisków, usuwanie wrastających paznokci oraz wykonywanie masażu i gimnastyki biernej stóp.

 

W wyposażeniu potrzebnym do wykonania pedikiuru znajdują się: fotel z oparciem dla pacjenta, podnóżek do usytuowania nogi pacjenta, stołeczek dla osoby wykonującej pedikiur, ręcznik na podnóżek, ręcznik do osuszania stóp, miska do moczenia stóp, stoliczek do narzędzi i lampa oświetleniowa, sterylizator (autoklaw, sterylizator do drobnych narzędzi), promiennika nadfioletu do przechowywania narzędzi wyjałowionych.

Spośród narzędzi potrzebne są: skalpele, cążki do paznokci, cążki do wycinania naskórka okalającego paznokcie, hebelek/omega do ścinania zgrubiałego naskórka, a także pilniczek o grubszych nacięciach? niż do manikiuru. Uzupełnieniem narzędzi są aparaty, które mają odpowiednie końcówki do usuwania zgrubiałego naskórka, polerowania paznokci, usuwania naskórka okalającego paznokcie, odcisków itp.

Narzędzia przed przystąpieniem do pedikiuru muszą być wyjałowione.

Do preparatów używanych w gabinetach kosmetycznych do pielęgnacji kończyn dolnych należą: środki zmiękczające do moczenia stóp (płatki mydlane, sole, mieszanki ziołowe itp.), środki do dezynfekcji (woda utleniona, 2-procentowa gencjana, 1-3-procentowa jodyna), środki przeciwgrzybiczne (np. mykodermina, itp.), środki przeciwzapalne łagodzące (maść tranowa, maść cynkowa, hemostin, krem linomag itp.), krem do masażu (z witaminą A), pudry łagodzące i przeciwpotowe, talk, środki opatrunkowe (gaza, bandaże, plastry, plastry z opatrunkiem, wata, lignina), lakiery, zmywacze do paznokci, środki do dezynfekcji stolika, narzędzi, stóp (spirytus 70-procentowy, sterinol), lizoformina, aldesan, chusteczki nasączone alkoholem.

Przy wykonywaniu pedikiuru występują kolejno następujące czynności:

·         Nałożenie rękawiczek jednorazowych;

·         Zmycie lakieru tamponem waty umoczonym w zmywaczu;

·         Zdezynfekowanie stopy specjalnym mydłem;

·         Wymoczenie stóp w wodzie z dodatkiem środków zmiękczających (czas moczenia 15-20 minut);

·         Osuszenie jednej stopy ręcznikiem (druga moczy się do chwili przystąpienia do zabiegów przy niej);

·         Obcięcie paznokci, prosto, bez wycinania boków;

·         Odsunięcie naskórka przy pomocy płynu remover (naskórka nie należy wycinać, chyba że wyjątkowo szeroko zarasta i po odsunięciu odstaje od paznokcia);

·         Opiłowanie i wygładzenie paznokcia;

·         Ścięcie zgrubiałego naskórka na palcach i usunięcie ewentualnych odcisków za pomocą skalpela, cążków lub usunięcie zgrubiałego naskórka z pięt i podeszew;

·         Oczyszczenie od spodu wolnych rąbków paznokci płynem dezynfekującym (woda utleniona) wacikiem nawiniętym na patyczek;

·         Masaż stopy;

·         Gimnastyka stopy bierna;

·         Zastosowanie odpowiedniej maści i nałożenie opatrunku, jeżeli zachodzi potrzeba;

·         Założenie wałeczków ligniny między palce;

·         Nałożenie lakieru;

·         Przypudrowanie stpoy.

Podobnie postępuje się z drugą stopą. Po zakończeniu pedikiuru narzędzia powinny być umyte ciepłą wodą z mydłem, a następnie wyjałowione.

Pedikiur biologiczny polega na wykonaniu zabiegu bez użycia narzędzi metalowych. Preparaty różnych firm są nieco zróżnicowane, ale założenia są podobne; kolejność wykonywanych czynności:

·         Kąpiel zmiękczająca naskórek;

·         Złuszczenie martwego naskórka;

·         Oczyszczenie paznokci;

·         Nawilżenie skóry;

·         Masaż;

·         Odtłuszczenie płytki paznokci (zmywacz bezacetonowy lub specjalny odtłuszczacz);

·         Malowanie paznokci.

Pedikiur za pomocą frezarki. Cały zabieg wykonuje się na sucho. Kolejność zabiegu przedstawia się następująco:

·         Dezynfekcja stopy specjalnym płynem;

·         Osuszenie stopy;

·         Oszlifowanie zrogowaciałego naskórka;

·         Oszlifowanie paznokci;

·         Masaż;

·         Nawilżenie;

·         Odtłuszczenie paznokci;

·         Polakierowanie paznokci.

Każda frezarka wyposażona jest w różnego rodzaju końcówki (frezy) – inne do zgrubiałego naskórka, inne do paznokci, inne do ich polerowania itp.

 

Ad 7. DOLEGLIWOŚCI STÓP

 

Najczęściej spotykanymi dolegliwościami stóp są wrastające paznokcie, modzele i nagniotki, pękanie pięt, odparzenia, nadmierna potliwość, grzybice, płaskostopie. Wielu z tych dolegliwości można by uniknąć przy prawidłowej higienie i pielęgnacji. Trzeba pamiętać o takich elementarnych wskazaniach, jak noszenie wygodnego obuwia, dezynfekcja drobnych skaleczeń, odpoczynek nóg w czasie dnia, stosowanie kremów ochronnych zmiękczających naskórek, kąpiele zmiękczające i ziołowe, środki przeciwpotowe, gimnastyka stóp, pedikiur. Zapobieganie defektom i ich usuwanie jest bardzo ważnym momentem w pielęgnacji kończyn dolnych.

 

Wrastające paznokcie. Zapobieganie wrastaniu paznokci polega na noszeniu wygodnego obuwia, odcinaniu paznokci prosto (bez wycinania boków) i na spiłowaniu pilnikiem wierzchu paznokcia, jeśli płytka paznokcia jest bardzo twarda i gruba.

Sposób usuwania tej dolegliwości zależy od stanu paznokcia i głębokości jego wrastania; polega przeważnie na nadcięciu ostrym skalpelem paznokcia z boku i wyjęciu cążkami odciętego fragmentu. Jeśli paznokieć wrasta niezbyt głęboko – wystarczy lekko podważyć i wsunąć mały tamponik waty zwilżony maścią tranową lub kremem linomag (watę należy codziennie zmieniać). Jeżeli paznokieć wrasta się bardzo głęboko, pacjenta należy skierować do chirurga.

 

Modzele i nagniotki (odciski). Aby zapobiec powstawaniu modzeli i nagniotków, należy nosić wygodne obuwie i codziennie smarować stopy kremem zmiękczającym naskórek np. kremem linomag. Usuwanie powstałych już schorzeń polega na stosowaniu maści lub płynów zmiękczających i złuszczających oraz na usuwaniu mechanicznym.

Usuwanie mechaniczne modzeli i nagniotków przez pedikiurzystkę polega na ścięciu warstwy zgrubiałej, podważeniu skalpelem korzenia i następnie wycięciu ich cążkami. W wypadku bardzo głębokich nagniotków stosuje się usuwanie chirurgiczne. Po usunięciu nagniotka nakłada się opatrunek z maścią z witaminą A.

!Czasem podobnie do nagniotków wyglądają brodawki zwykle zwane kurzajkami, nieraz mylnie traktowane przez pedikiurzystów jako odciski!, wycinane i przez to roznoszone na inne partie stopy. Brodawkę łatwo odróżnić od nagniotka po ścięciu wierzchniej warstwy, gdyż zostają wtedy odsłonięte korzenie, widoczne jako czerwone punkciki, nieraz obficie krwawiące. Nagniotek natomiast ma czop rogowy wrastający w głąb skóry i nie krwawi.

Pękanie pięt. Zapobieganie polega na codziennym smarowaniu stóp kremem do stóp z zawartością witaminy A, np. kremem linomag, oraz moczeniu stóp w środkach zmiękczających i osłaniających (mąka ziemniaczana, siemię lniane, żywokost lub solach do stóp).

     Usuwanie pękania pięt polega na stosowaniu zabiegu, na który składa się wymoczenie nóg w kąpieli rozmiękczającej, ścięcie zgrubiałego naskórka otaczającego pęknięcia, posmarowanie pęknięcia 1 –procentową nalewką jodową i założenie opatrunku z maścią tranową lub panthenolem spray. Do wewnątrz podaje się za poradą lekarską witaminy A, B2, C i E.

Odparzenia stóp w postaci pęcherzy i otarcia naskórka mogą występować na skutek zbyt twardego obuwia, przegrzania stóp lub wrażliwości osobniczej. Zapobieganie  im polega na przesypywaniu pończoch i skarpet talkiem albo pudrem przeciwpotowym lub łagodzącym i noszeniu wygodnego, a latem przewiewnego obuwia.

Odparzenia usuwa się przez przemycie płynem ściągającym i dezynfekującym, stosowanie kąpieli garbnikowych ściągających (kora dębowa, szałwia, mięta), posmarowanie miejsca odparzonego preparatem lekko wysuszającym, np. pastą cynkową i nałożenie jałowego opatrunku.

Nadmierna potliwość. Przy nadmiernej potliwości pielęgnowanie stóp polega przede wszystkim na skrupulatnym zachowywaniu higieny, polegającej na myciu ich przynajmniej 2 razy dziennie wodą i mydłem, używanie po każdym myciu środków przeciwpotowych, przesypywaniu butów i skarpetek pudrem przeciwpotowym, moczeniu stóp przynajmniej raz w tygodniu w naparze szałwii i pokrzywy, a w wypadku wyjątkowej potliwości – piciu przez 4 tygodnie naparu szałwii i pokrzywy w proporcji 15g suszonych ziół na ½ litra wody (pić 2 razy dziennie po ½ szklanki co trzeci dzień).

Grzybice naskórkowe. Ze względu na częstość zakażenia stóp grzybicą pedicurzystka powinna zwrócić uwagę na objawy – niejednokrotnie – przypominające odparzenia, łuszczenie naskórka, zaczerwienienia itp., należy we wszystkich przypadkach odesłać pacjenta do dermatologa!

     Najczęściej spotykanymi grzybicami w gabinetach są grzybice naskórkowe, które dzielą się na:

·         Międzypalcowa;

·         Potnicowa;

·         Złuszczająca.

Grzybica międzypalcowa – rozpoczyna się najczęściej pomiędzy IV i V oraz III i IV palcem, ale również na grzbiecie stopy. Skóra jest zaczerwieniona, popękana, naskórek zmacerowany i daje się łatwo usunąć. Zmiany są dobrze odgraniczone przez złuszczający się naskórek. Czasem występują pęcherzyki i pęcherze oraz świąd. W wypadku wtórnego zakażenia występuje ból.

Grzybica potnicowa – występuje na sklepieniu podłużnym stopy oraz na obydwu krawędziach podeszwy. Zmiany mają charakter pęcherzyków i pęcherzy o dość twardej pokrywie ze skłonnością do zlewania się, lecz tworzą wyraźne odgraniczone ogniska. Występuje świąd, pieczenie i ból.

Grzybica złuszczająca (zwana mokasynową )– występują zmiany o charakterze ognisk rumieniowo- złuszczającym z kołnierzykowatym złuszczaniem naskórka na obwodzie. W ogniskach pęcherzyki. W miejscach znacznego mechanicznego ucisku dochodzi do znacznego zgrubienia warstwy rogowej i zlewnych nawarstwień rogowych z licznymi pęknięciami, występują również zmiany na płytkach paznokciowych. Lekki świąd. Ten rodzaj grzybicy daje czasem odczyny uczuleniowe na rękach.

Grzybice paznokci. Początkowo dotyczy paznokci palucha i V palca. Zmiany rozpoczynają się na wolnym brzegu paznokcia lub od strony bocznych wałów. Paznokcie są zgrubiałe, żółte, łamliwe, z bruzdami i popękaniami. Występuje silnie rogowacenie podpaznokciowe.

Drożdżyce– rzadko występuje na stopach, lecz zajmuje wtedy wszystkie przestrzenie międzypalcowe wywołując znaczną macerację i silne objawy zapalne i wysiękowe, wyraźnie odgraniczone przez złuszczający się naskórek. W przeciwieństwie do grzybic nie wywołują zmian w obrębie wałów paznokciowych ani paznokci.

Drożdżyca paznokci i wałów paznokciowych – rozpoczyna się od objawów zapalnych i obrzęków wałów paznokciowych. Skóra tych wałów jest napięta, scieńczała i zmieniona zapalnie, nawisa nad płytkę. Wały są bolesne, a przy nacisku wydobywa się spod nich skąpa wydzielina ropna. Paznokcie są rozwarstwione, oddzielają się od łożyska, najczęściej w okolicy łąkotek, są szarobrunatne, poprzecznie pobruzdowane, matowe (bardzo podobne do grzybicy).

Leczenie: barwniki acifungin (Wit. B, PP)

Pleśnica paznokci. Dotyczy paznokci palucha. Rzadko obejmuje inne paznokcie (nie dotyczy paznokci rąk). Początek wiąże się z urazem lub uciskiem. Na paznokciu widoczne są smugowate, szarożółte plamy biegnące od wolnego brzegu w kierunku macierzy. Płytka paznokciowa odstaje od łożyska (można włożyć sondę), obecne są kruche szare masy rogowe pod odwarstwioną płytką.

W przypadku podejrzenia grzybicy, jak już wspomniano poprzednio, pedicurzystka powinna skierować pacjentkę do lekarza dermatologa lub na badanie mykologiczne.

Miejscowe leczenie grzybic polega miedzy innymi na stosowaniu 1-2% barwników (fiolet goryczki, błękit metylenowy, zieleń brylantowa) początkowo wodnych, później alkoholowych w 40-70% spirytusie. Leczenie jest trudne i długotrwałe (np. leczenie paznokci może trwać nawet 12-18 miesięcy). Stosuje się pudry z kwasem bornym. W aptekach znajdują się płyny i maści przeciwgrzybiczne np.: undofen, mycochlorina, mycodermina, lamasil, daktarin itp.

Nadmierne owłosienie kończyn dolnych.

Usuwanie nadmiernego owłosienia bywa różnorodne. Jeśli włosy są cienkie, nikłe, wystarczy systematyczne rozjaśnianie ich 10-procentowym nadtlenkiem wodoru z dodatkiem amoniaku oraz smarowanie sokiem z cytryny. W wypadku grubszych włosów można je usunąć chemicznie depilatorem lub mechanicznie preparatem woskowo-żywicznym.

     Przy stosowaniu depilatora chemicznego trzeba uwzględniać wrażliwość skóry i możliwość wystąpienia uczulenia. Jeżeli na podstawie przeprowadzonego wywiadu nasuwają się obawy, że pacjent może źle zareagować na depilator lub poddaje się temu zabiegowi pierwszy raz, należy najpierw wykonać próbę uczuleniową. Przeprowadza się ją następująco: nakłada się warstwę depilatora na wewnętrznej stronie przedramienia na powierzchni wielkości około 2 cm². Po 20 minutach zmywa się letnią wodą. Jeśli po 24 godzinach nie wystąpią żadne objawy (należy się jeszcze upewnić, czy po 2-3 godzinach od wykonania próby nie było ich w postaci obrzęku, zaczerwienienia, swędzenia), to depilację można wykonać. Robi się to nakładając grubą warstwę depilatora tak, aby włosy zostały pokryte. Po 5-10 minutach zmywa się obficie wodą, a następnie przemywa wyciągiem z takich ziół, jak: łopian, dziurawiec, rumianek lub wodą zakwaszoną cytryną, a następnie smaruje kremem obojętnym, maścią cynkową lub nagietkową i przypudrowuje talkiem.

 

Usuwanie owłosienia za pomocą wosku przeprowadza się następująco:

·         Rozgrzewa się wosk na łaźni wodnej lub podgrzewaczem;

·         Sprawdza się odcinek skóry, na którym ma być wykonany zabieg;

·  Oczyszczenie i odtłuszczenie skóry przy pomocy toniku bądź specjalnych preparatów przygotowującym do depilacji, niektóre z nich maja właściwości lekko znieczulające i łagodzące.

·         Posypuje się skórę pudrem opartym na talku i środkach łagodzących;

·         Przesuwa się ręką po skórze w kierunku przeciwnym do wzrostu włosów, aby w ten sposób podnieść je;

·         Sprawdza się ciepłotę wosku – prawidłowa jest na ogół w momencie, gdy wosk osiąga konsystencję gęstego syropu (temperaturę wosku można sprawdzić dodatkowo przez nałożenie kropli wosku na wewnętrznej stronie własnego przedramienia trochę wyżej stawu nadgarstkowego);

·         Nakłada się wosk łopatką lub pędzelkiem na szerokość 5-7 cm i długości około 30 cm, zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów;

·         Przykleja się pasek materiału (flizelina, płótno), pociera się chwilę,

·         Paski zrywane są zdecydowanym, energicznym ruchem w przeciwnym kierunku.

·         Głaszcze się lekko skórę dla uspokojenia zakończeń nerwowych;

·         Powtarza się powyższą czynność aż do usunięcia wszystkich włosów;

·         Przemywa się skórę płynem o właściwościach łagodzących, przeciwzapalnych i ściągających (np. wyciąg z szałwii, rumianku i skrzypu) i smaruje pastą cynkową i przypudrowuje (w razie silniejszego podrażnienia można z powyższych ziół zrobić okład na 5-10 minut).

Można również zastosować środki firmowe.

 

     Wybór wosków jest dość duży od ciepłych do tzw. zimnych i cukrowych.

     Podobnie jest z płynami stosowanymi po zabiegu działającymi łagodząco i dezynfekująco na skórę, produkowanymi przez firmy sprzedające woski. Przed przystąpieniem do depilacji powinno się dokładnie obejrzeć miejsca, na których zostanie wykonany zabieg.

Przeciwwskazania do wykonania depilacji:

·         Stany ropne skóry;

·         Uszkodzenie mechaniczne skóry;

·         Podrażnienie skóry środkami chemicznymi;

·         Złe gojenie skóry;

·         Brodawki pospolite;

·         Bardzo ciemne znamiona;

·         Po naświetlaniu promieniami UV (słońce, łóżka opalające);

·         Stany alergiczne skóry;

·         Szczególnie ostrożnie należy wykonywać depilację u osób chorych na cukrzycę ze względu na złe gojenie się tkanek oraz zaburzenia krążenia obwodowego.

Ad 8. Przeciwwskazania do wykonywania pedicure:

-obecność zmian zapalnych na skórze stóp

-żywo czerwone ogniska, pęcherze, krosty, strupy

-bardzo głębokie pęknięcia

-zmiany chorobowe pochodzenia wirusowego

-zmiany chorobowe pochodzenia bakteryjnego

-łuszczyca stóp i paznokci

-grzybice stóp i paznokci

-brodawki wywołane wirusem HPV

-drożdżyce paznokcie

-wrastający paznokieć w bardzo ostrym stanie zapalnym

 

*Wskazania:
- modzele
- nieestetyczny wygląd stóp
- wrastające paznokcie
- odciski
- zrogowaciały naskórek

Ad 9. Wrastające paznokcie- są skutkiem zwiększonego zgięcie płytki paznokciowej. Brzeg paznokcia i zgięciu ku dołowi jego brzegów powoduje urażenia otaczającej części miękkiej, w wyniku czego w obrębie powstaje stan zapalny, bolesność i obrzęk. Dotyczy to głównie paznokci palucha, spowodowane wycinaniem  lub piłowaniem rogów płytki paznokciowej. Zdrowy, nieuszkodzony paznokieć rośnie prosto, natomiast o wrastającym mówimy wówczas, gdy kąty paznokcia lub jego brzegi wbijają się w wał okołopaznokciowy. Paznokieć dążąc do właściwego kształtu, wówczas wnika w rowek, powodując ból, obrzęk, zaczerwienienie, a często także zakażenie. Usunięcie tej dolegliwości polega przeważnie na nacięciu paznokcia z boku i wyjęcie odciętego fragmentu cążkami lub dłutkiem. Do pielęgnacji w domu zaleca się płyn do wrastających paznokci, obcinanie paznokci na prosto i noszenie wygodnego obuwia. Aby płytka mogła powrócić w naturalny rowek , kawałek waty nasącza się w w witaminie E lub w płynie do wrastających paznokci i wkłada delikatnie między rowek a płytkę. Opatrunki te należy zmieniać codziennie. 

Wrastaniu paznokci sprzyja:
• Niewłaściwa pielęgnacją paznokci i wycinanie kątów paznokcia.
• Zburzenia wzrostu paznokcia.
• Predyspozycje genetyczne.
• Wady stóp.
• Noszeniem niewłaściwego obuwia (za ciasne, również na wysokich obcasach, za szerokie)

Klamry metalowe stosuje się w przypadkach, gdy zawiodły inne sposoby korekcji wrastających paznokci oraz:
• w stanach zapalnych wału paznokciowego,
• przy wrastających paznokciach u diabetyków (zapobieganie operacji),
• przy braku efektu po wykonaniu operacji,
• przy zaburzeniach wzrostu paznokcia.

Klamer drutowych nie stosujemy:
• przy słabych płytkach paznokciowych ze skłonnością do złamań,
• przy braku wzrostu paznokcia
• przy braku współpracy ze strony pacjenta (pacjent nie stosuje właściwej pielęgnacji i tamponady w domu).

Nakładania klamer metalowych należy się nauczyć na kursach specjalistycznych.

Przed aplikacją klamry paznokieć dokładnie przygotowujemy. Dobrze jest poprzedzić nałożenie klamry pielęgnacją stóp. Paznokieć dezynfekujemy, dokładnie oczyszczamy, właściwie przycinamy, dokładnie przygotowujemy przestrzeń wału paznokciowego. Następnie dezynfekujemy ponownie wodą utlenioną. W stanach zapalnych stosujemy Mercuchrom. Możemy poprzedzić nałożenie kilkakrotnie powtórzoną tamponadą, czyli wsunięcia między wał, a paznokieć miękkiej fliseliny nasączonej odpowiednim środkiem przeciwzapalnym.


Przymierzamy klamrę i wybieramy właściwą wielkość oraz grubość, następnie za pomocą specjalistycznych narzędzi nadajemy drutowi właściwy dla danego paznokcia kształt. Drut umieszczamy we właściwym miejscu, sprawdzamy czy nie boli, przyklejamy klejem sekundowym. Drut obcinamy z dużym zapasem. Wykonujemy tamponadę. Te same czynności powtarzamy przy drugim boku paznokcia. Obie części skręcamy podwójnym drutem łączącym, obcinamy i zabezpieczamy masą akrylową. Sprawdzamy tamponadę. Po założeniu klamra nie może sprawiać dolegliwości. Nasz klient w domu powinien umieć wykonać tamponadę. Kontrolujemy klamrę na początku dwa razy w tygodniu.

Zakładanie klamer drutowych nie jest trudne, wymaga jednak szczegółowej wiedzy. Klamry metalowe sprzedaje się tylko osobom, które ukończyły kurs. Jedynym ich organizatorem w Polsce jest firma Miralex.

 

Kolejnym czynnikiem sprzyjającym wrastaniu paznokci są uwarunkowania genetyczne, a także niewłaściwa postawa i zaburzenia ortopedyczne. Wady kręgosłupa, płaskostopie, problemy ze stawami czy halluksy mogą pogłębiać dolegliwości związane z wrastaniem. Podobnie rzecz się ma w przypadku niektórych chorób układowych, takich jak cukrzyca czy miażdżyca, a także w przypadku paznokci łuszczycowych i grzybiczych. Istotną sprawą jest również waga ciała. Osoby otyłe są bardziej narażone na tę dolegliwość. Również kobiety między 6 a 7 miesiącem ciąży, z powodu nagłego wzrostu wagi często skarżą się na pojawienie się problemu z wrastaniem paznokcia.

Wrastanie paznokci ma najczęściej charakter przewlekły i nawrotowy. Niestety ciągle problem ten jest bagatelizowany. Klienci zgłaszają sie po pomoc dopiero w momencie zaostrzenia się objawów, co utrudnia proces leczenia.

Paznokcie są przydatkiem naskórka pełniącym wiele funkcji, które ułatwiają życie codzienne. Można do nich zaliczyć ochronę opuszek palców oraz przed urazami, zwiększenie zdolności manipulowania drobnymi przedmiotami, poprzez ułatwienie chwytania, umożliwienie bardziej precyzyjnych ruchów palców oraz zwiększenie wrażliwości dotykowej.

Ad 10.Przyczyny pękania piet i stosowana pielęgnacja

Dlaczego pękają?

Jedną z przyczyn pojawienia się dolegliwości może być znaczny niedobór witaminy A. Ale częściej przyczyną pękania pięt są codzienne zaniedbania higieniczne - brak nawyku ścierania nadmiaru zrogowaciałego naskórka po każdej kąpieli i wmasowywania w stopy odpowiedniego nawilżającego i odżywczego kremu (m.in., z witaminą A). Winne może być też dziedziczenie genów - przekazujące z matki na dziecko skłonność do wytwarzania nadmiaru zrogowaciałej skóry na piętach.

Nadmierne wysuszenie skóry

Skóra na podeszwach stóp jest bardzo gruba. Ma zwykle grubość około cztery razy większą od średniej grubości skóry ciała. Dzięki temu jest mocna i jakby za darmo dożywotnio umożliwia nam chodzenie. Ale to pozory, gdyż nadmierna grubość skóry pięty nie jest zaletą, lecz poważną wadę. Gruba skóra z trudem pochłania i wydala wilgoć, czyli ma skłonność do nadmiernego odwodnienia, nie jest dość elastyczna i w kontakcie z podłożem łatwo pęka!

Możliwe powikłania bakteryjne
Głębokie pęknięcia skóry na piętach mogą przemienić się w szczeliny sięgające głębszych tkanek ciała, a tym samym pojawia się ryzyko infekcji bakteryjnych.

Jak wyleczyć popękane pięty

Aby wyleczyć popękane pięty, należy po pierwsze przywrócić skórze jej ciągłość i właściwą elastyczność. Po drugie należy zacząć systematycznie o dbać o skórę – czyli oczyszczać z nadmiaru warstw rogowych oraz regularnie zażywać witaminę A+E w kapsułkach oraz nawilżać ja odpowiednimi kremami odżywczymi i nawilżającymi.

Przywrócenie ciągłości skórze

W przypadku głębokich pęknięć na piętach nie należy stosować tarek zdrapujących ani kremów złuszczających, gdyż mogą one jeszcze bardziej podrażnić skórę. Należy natomiast dokładnie myć i dezynfekować stopę i piętę, a następnie stosować środki przywracające jej odpowiednie nawilżenie i konsystencję. Taka skóra łatwo ulega wygojeniu. Najlepsze w tym celu są specjalne kremy na pękające pięty (np. firmy Scholl ). Specjalistyczna i antyseptyczna formuła tych kremów przynosi skórze właściwy poziom nawilżenia wodą, składnikami regeneracyjnymi i pomaga w ciągu kilku dni wygoić się pęknięciom.

Domowa recepta

Stosujemy dokładne mycie i dezynfekcję stopy i pięty. Najlepiej stosować kąpiel nóg w wodzie z ekstraktem z ziół (lawenda, mięta, szałwia, rumianek, itp.). Po kąpieli należy starannie wetrzeć w skórę stopy alantan oraz witaminę A w kroplach lub w maści, np. linomag. Dobre efekty daje też moczenie stóp w papce z zaparzonego siemienia lnianego raz na 3 - 4 dni. Potrzymaj stopy w tej gęstej papce śluzu z siemienia przez kilkanaście minut. Ten zabieg zmiękcza skórę i łagodzi podrażnienia.

Czasem jednak przyczyna pękania pięt jest dużo poważniejsza - może to być rozwijająca się podstępnie w twym organizmie choroba – grzybica lub cukrzyca. Zmienia się wówczas całkowicie sposób leczenia.

Brak pielęgnacji powoduje ponowną degradację skóry

Kiedy już przywrócimy ciągłość skóry pojawi się problem jej przesuszenia i stwardnienia. Skóra, jeśli nie zastosujemy zabiegów pielęgnacyjnych może stać się znów popękana! Pięty mają bowiem stałą skłonność do wysuszania się i pęknięć. Szczególnie w lecie, kiedy nosimy sandały i letnie buty, które odsłaniają pięty. Niedostatek wilgoci zmniejsza elastyczność skóry, zaś nadmiar ruchu nadweręża sztywne włókna kolagenowe, które nie radzą sobie z naciskiem - rozszczepiają się i pękają. Inne oznaki wysuszenia które powinny wzbudzić w nas alarm to połacie odbarwionej żółtej skóry oraz pola strzępiącego się i łuszczącego naskórka na zewnętrznych krawędziach pięt.

Usuwanie nadmiaru skóry z pięty

Polecamy następującą codzienną pielęgnację: (u osób z niewielkim przyrostem warstwy rogowej na skórze pięty - co 2-3 dni)
• moczenie stóp w ciepłej wodzie z solą, co zmiękcza naskórek i ułatwia jego usuwanie
• usuwanie nadmiaru warstwy rogowej z pięty specjalną tarką do pięt - najlepiej tarką ceramiczną a wystrzegać się metalowych
• unikać pumeksu, bo jest siedliskiem bakterii;
• krem przeznaczony specjalnie do przesuszonej rogowaciejącej skóry, wcieraj go codziennie, najlepiej wieczorem ;
• witamina A – raz w tygodniu lub w miesiącu posmaruj nią obficie stopy, włóż na to czyste bawełniane skarpetki i pozwól się odżywczemu składnikowi wchłonąć przez noc;
(np. specjalistycza firma Scholl oferuje szeroki wybór produktów, które pomagają usunąć szorstką, twardą skórę oraz zadbać o to, aby skóra na stopach i piętach pozostawała gładka, miękka i nawilżona.)

Ad.11 Odparzenia stóp w postaci pęcherzy i otarcia naskórka mogą występować na skutek zbyt twardego obuwia, przegrzania stóp lub wrażliwości osobniczej. Zapobieganie  im polega na przesypywaniu pończoch i skarpet talkiem albo pudrem przeciwpotowym lub łagodzącym i noszeniu wygodnego, a latem przewiewnego obuwia.

Odparzenia usuwa się przez przemycie płynem ściągającym i dezynfekującym, stosowanie kąpieli garbnikowych ściągających (kora dębowa, szałwia, mięta), posmarowanie miejsca odparzonego preparatem lekko wysuszającym, np. pastą cynkową i nałożenie jałowego opatrunku.

Ad. 12 Nadmierna potliwość – może być spowodowana czynnikami wewnętrznymi i zewnętrznymi. Do czynników zewnętrznych zaliczamy: brak higieny, wysoką temperaturę otoczenia, wysiłek fizyczny i noszenie nieprzewiewanego obuwia. Wilgoć powoduje rozmiękczenie skóry, a kwaśny odczyn potu jest przyczyną podrażnień. Są to idealne warunki do rozwoju grzybic.

Przy nadmiernej potliwości pielęgnowanie stóp polega przede wszystkim na skrupulatnym zachowywaniu higieny, polegającej na myciu ich przynajmniej 2 razy dziennie wodą i mydłem, używanie po każdym myciu środków przeciwpotowych, przesypywaniu butów i skarpetek pudrem przeciwpotowym, moczeniu stóp przynajmniej raz w tygodniu w naparze szałwii i pokrzywy, a w wypadku wyjątkowej potliwości – piciu przez 4 tygodnie naparu szałwii i pokrzywy w proporcji 15g suszonych ziół na ½ litra wody (pić 2 razy dziennie po ½ szklanki co trzeci dzień).

Ad 13. Dlaczego powstają odciski?

Wysokie obcasy, niewygodne obuwie, płaskostopie, zdeformowane palce, zwyrodnienia stawów mogą prowadzić do powstania odcisków, które często wywołują ból i trudności w chodzeniu. Odciski to specyficzna odmiana hiperkeratozy, czyli nadmiernego rogowacenia naskórka. Naskórek na stopie, tak jak na całym ciele, stale narasta, ale kiedy nie złuszcza się go odpowiednio, twardnieje i staje się zgrubiały. Jeżeli zrogowaciały naskórek na stopach nie jest zmiękczany i usuwany, a działają na niego siły stałego ucisku lub tarcia, dochodzi do powstania odcisków. Odciski powstają więc wskutek zbyt szybkiego rogowacenia naskórka, ucisku obuwia lub wad budowy stóp.
W zależności od miejsca i wyglądu odciski nazywane są modzelami lub nagniotkami. Modzele powstają na podeszwach, nagniotki zaś na stawach palców stóp oraz na powierzchniach stycznych palców.

Nagniotki- powstają zwykle na palcach, najczęściej na bocznej powierzchni podstawy IV lub V palca. Nagniotek to białe, okrągłe pole uniesionej skóry o średnicy kilku milimetrów. Warstwa rogowa, która nie może się oddzielić, powoduje powstanie ziarnistych zgrubień i twardego rdzenia wnikającego w skórę. Po zdrapaniu warstwy rogowej widoczny jest więc nieduży rdzeń, który wrasta w głąb palca i przy każdym kroku wbija się w ciało jak ostry gwóźdź. Nagniotki mogą więc boleć samoistnie lub pod wpływem ucisku.

Modzele- to ognisko wzmożonego rogowacenia w postaci dużych, miękkich, żółtawych plackowatych narośli. Występuje zazwyczaj na podeszwie stopy. Pod modzelem często rozwija się stan zapalny, co wywołuje dotkliwy, piekący ból przy ucisku, sprawiając że chodzenie przypomina spacer po rozżarzonych węglach.

Jak pozbyć się odcisków?

Przede wszystkim konieczne jest noszenie wygodnego obuwia, zapewniającego stopie konieczną przestrzeń. Nagniotek dobrze jest odseparować od zdrowej skóry, zakładając specjalny klin z gumy. Niewielkie nagniotki bez stanu zapalnego można usuwać samodzielnie. W tym celu stosuje się plastry, kremy, maści bądź żele na odciski, które zmiękczają skórę. Miejsce zrogowacenia przez kilka dni smaruje się takim preparatem lub zakleja plastrem, następnie odcisk należy dokładnie usunąć np. ścierając pilnikiem do stóp. Odciski można również usunąć w gabinetach kosmetycznych. Osoby cierpiące na schorzenia układu krążenia i chore na cukrzycę nie powinny robić tego samodzielnie, konieczna jest wizyta u chirurga. Również nagniotki duże i głębokie powinien usuwać lekarz. Zabieg nie wymaga znieczulenia, pozostawia niewielką ranę, którą należy zakleić plastrem z opatrunkiem.
Eliminacja modzeli polega na ich regularnym ścieraniu lub wycinaniu. Podobnie jak w przypadku nagniotków, po zmiękczeniu modzela specjalnym preparatem po kilku dniach usuwamy go mechanicznie. Najczęściej jednak konieczne jest leczenie specjalistyczne u ortopedy. Przed nawrotami modzeli chronią odpowiednie wkładki do butów, które korygują wadę konstrukcji stopy. Ulgę daje również noszenie tzw. pelotek śródstopnych - miękkich podkładek z żelu lub gąbki, które można kupić w aptece. Czasem konieczne jest leczenie operacyjne np. podwyższenie sklepienia stopy.

Jak zapobiegać powstawaniu odcisków?

W zapobieganiu nawrotom odcisków najważniejsze jest noszenie wygodnego obuwia, nie uciskającego stóp, miękkiego, tak dopasowanego, by nogi nie przesuwały się podczas chodzenia. Osobom ze szczególną skłonnością do ich tworzenia zaleca się noszenie profilaktycznych poduszeczek, krążków, wkładek, itp. Niestety, odciski mają tendencję do nawracania, najczęściej w tym samym miejscu. Jeżeli jest to spowodowane wadą w budowie stopy, konieczna jest konsultacja ortopedy.

Ad 14. Metody usuwania nadmiernego owłosienia:

• mechaniczne

• chemiczne

• fizykalne

Mechaniczne metody usuwania nadmiernego owłosienia:

• pęsetą

• wosk (ciepły, zimny, twardy)

• depilatory

• pasta cukrowa

• ścieranie pumeksem

• golenie

Chemiczne metody usuwania nadmiernego owłosienia:

• depilatory chemiczne (kremy depilujące)

Fizykalne metody usuwania zbędnego owłosienia:

• elektroliza

• termoliza

• metoda blend

• metoda laserowa

DEPILACJA WOSKIEM

Woski używane w kosmetyce to przeważnie preparaty azulenowe, pszczele oraz rozpuszczalne na bazie wody i oleju. Włosy usuwane są wraz z cebulką, odrastają zdecydowanie słabsze i jest ich mniej.

Skórę przed depilacją należy odtłuścić. Wosk nakłada się na owłosione części ciała, np. na twarzy, w dołach pachowych, linii bikini, nogach zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów.

Następnie na wosk nakłada się paski materiału, które zrywa się szybkim ruchem w kierunku przeciwnym do wzrostu włosa.

Włosy w miejscach przeznaczonych do depilacji powinny mieć długość:

• na kończynach – 6 mm

• na linii bikini i pod pachami – 10 mm

• na twarzy – 4 mm

PRZECIWWSKAZANIA DO DEPILACJI WOSKIEM

• stany zapalne i ropne skóry

• ubytki naskórka i rany na skórze

• zapalenie żył, żylaki

• cukrzyca, epilepsja

• choroby skóry (łuszczyca)

• zmiany skórne ( obrzęki, świeże blizny)

• słaba krzepliwość krwi

• stany gorączkowe, menstruacja

• zaawansowana ciąża

• stwierdzone uczulenie na wosk

• bezpośrednio po kąpieli

• bezpośrednio po ekspozycji na słońcu lub UV

• zbyt krótkie włoski

• w trakcie leczenia pochodnymi kwasu wit. A i do 6 miesięcy po jego zakończeniu

DEPILACJA PASTĄ CUKROWĄ

Wywodzi się z krajów Bliskiego Wschodu, w krajach arabskich.

Jest o wiele lepsza od wosku, ponieważ nie podrażnia tak bardzo skóry i można nią usunąć nawet bardzo krótkie włoski o długości 1-2mm! Ponadto sam zabieg jest mniej bolesny, ponieważ pasta cukrowa przylepia się do włosków, a nie do skóry.

Składniki pasty cukrowej

• 2 szklanki cukru

• ¼ szklanki soku z cytryny

• ¼ szklanki wody

Sposób przygotowania

Wszystkie składniki umieść w garnku, podgrzewaj na małym ogniu i mieszaj od czasu do czasu. Gdy masa zaczynie ciemnieć i przypomina karmel, wylej odrobinę na talerz i sprawdź, czy się ciągnie i jest plastyczna. Jeśli tak, odstaw całość do wystygnięcia (możesz przelać masę do słoiczka). Czas gotowania to ok. 7-10 minut. Uważaj, żeby nie przypalić masy i nie gotować jej zbyt długo.

Depilacja na zimno - ta metoda depilacji jest świetną alternatywą dla osób z kruchymi naczynkami, które nie mogą stosować gorącego wosku. Oderwij kawałek pasty i podgrzej ją suszarką albo umieść porcję w kąpieli wodnej, a gdy trochę zmięknie zacznij ją ugniatać i rozciągać. Gdy masa zmieni kolor na jasnobeżowy i będzie wystarczająco plastyczna rozprowadź ją na skórze pod włos. Dociskaj pastę tak, aby pokryła skórę cienką warstwą. Zerwij szybkim ruchem zgodnie z kierunkiem wzrostu włosków.

Depilacja na ciepło - podgrzej pastę, a gdy stanie się płynna, rozprowadź drewnianym patyczkiem cienką warstwą na skórze. Przyłóż fizelinowy lub bawełniany pasek i zerwij szybkim, sprawnym ruchem w kierunku wzrostu włosków. Kontroluj temperaturę pasty - jeśli będzie zbyt gorąca podrażnisz albo poparzysz skórę!

Zalety metody:

• długotrwały efekt

• usuwana jest cała długość włosa

• szybkie usuwanie włosów także na większych powierzchniach

• można stosować przy żylakach

• zabieg mało bolesny

EPILACJA- to całkowite i stałe usunięcie włosa poprzez osłabienie cebulki i mieszków włosowych.

Wyróżnia się następujące metody:

• elektroliza

• termoliza

• metoda blend

• mikroliza

• Elektroliza, termoliza, metoda blend - to techniki zatwierdzone przez FDA ( Food and Drugs Administration) jako całkowicie, trwale usuwające każdy rodzaj włosów, niezależnie od fototypu skóry.

ELEKTROLIZA

W przypadku elektrolizy wykorzystuje się prąd galwaniczny, czyli prąd stały o niskim natężeniu.

Prąd wprowadzony do mieszka włosowego przy pomocy igły ( katody) powoduje wytworzenie sody kaustycznej, która niszczy komórki rozrodcze włosa. Włos jest niszczony wskutek reakcji chemicznej. Zniszczenie jednego mieszka włosowego wymaga około 30 sekund.

Elektroliza może wywołać przebarwienia, ropne zapalenie mieszków włosowych.

Po pierwszym zabiegu część włosów odrasta, ale są słabsze i jaśniejsze.

W celu utrwalenia efektu elektrolizę trzeba powtórzyć, by osiągnąć trwały skutek.

TERMOLIZA W przypadku termolizy wykorzystuje się prąd zmienny o wysokiej częstotliwości.

Jego podstawowe parametry to: czas i natężenie mierzone w amperach. Wytworzona energia (ciepło) wywołuje efekt termo-koagulacyjny w cebulkach i niszczy komórki rozrodcze włosa. W termolizie dochodzi do uszkodzenia mieszka włosowego wskutek reakcji termicznej.

Usunięcie jednego mieszka włosowego to kilka sekund, a zabieg należy kilkakrotnie powtórzyć. Najlepiej sprawdza się na małych powierzchniach ciała, np. nad górną wargą lub na brodzie. Wytwarzane w nim jest dość intensywne ciepło, dlatego istnieje ryzyko ewentualnych poparzeń i podrażnień.

METODA BLEND, MIKROLIZA

• Metoda blend – to jednoczesne zastosowanie prądu stałego i prądów wysokiej częstotliwości (tzw. prądy łączone). Jest metodą wolniejszą, stosowaną przy włosach zdeformowanych i grubych.

• Mikroliza - to metoda z wykorzystaniem prądu o wysokiej częstotliwości. Prąd elektryczny powoduje wniknięcie do mieszka włosowego specjalnego żelu zawierającego roślinne ekstrakty i olejki. Dzięki temu zostaje zapoczątkowany proces uszkadzania mieszka włosowego.

Powikłania po zabiegach elektroepilacji:

• bolesność

• odbarwienia

• przebarwienia pozapalne

• powstawanie blizn, bliznowce

• rumień, obrzęk

• zakażenia wirusowe i bakteryjne

Przeciwwskazania do zabiegów elektroepilacji:

ciąża

rozrusznik serca

uczulenie na prąd galwaniczny

choroby skóry

METODA LASEROWA

Do usuwania owłosienia stosuje się różnego rodzaju lasery. Różnią się one między sobą długością fali emitowanego światłą monochromatycznego. Lasery działają, opierając się na zjawisku selektywnej fototermolizy. Ściśle określona długość fali emitowana przez laser jest absorbowana przez chromofory (w przypadku usuwania owłosienia – melaninę).

Energia świetlna zmienia się wtedy w cieplną, a chromofor jest termicznie niszczony.

Stąd w nazwie:

• „foto” – światło

• „termo” – ciepło

• „liza” – rozpad

Otaczające tkanki nie absorbują światła laserowego i dlatego jest nazwa „selektywna”.

7. TYPY LASERÓW

Do laserów usuwających zbędne owłosienie zalicza się:

• laser rubinowy ( długość fali 694 nm)

• laser diodowy ( długość fali 800 nm)

• laser aleksandrytowy ( długość fali 755 nm)

• laser neodymowo – YAG ( długośc fali 1064 nm)

• intensywne światło pulsacyjne (IPL)

MECHANIZM DZIAŁANIA

Ze względu na mechanizm działania, sprzęt epilacyjny można podzielić na dwie grupy:

• Największa grupa laserów, diodowy, aleksandrytowy oraz należący do rodziny laseropodobnej IPL, działają na barwnik włosa. Pod wpływem ciepła emitowanego przez maszynę dochodzi do rozpadu melaniny (fotoepilacja selektywna) zawartej w mieszku włosowym oraz termicznego zniszczenia mieszka włosowego i brodawki. Im ciemniejszy włos, tym lepszy efekt.

• Druga grupa laserów, której przedstawicielem jest laser neodymowo – yagowy działa na naczynka budujące brodawki włosa. Światło lasera uszkadza naczynko, a konsekwencji powoduje obumarcie włosa.

Powikłania po zabiegach epilacji laserowej:

• Oparzenia

• Odbarwienia skóry

• Blizny, obrzęk

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu epilacji laserowej. Trwałe usunięcie owłosienia za pomocą lasera nie jest niestety metodą dostępną dla wszystkich.

Trwałe przeciwwskazania to:

• włosy rude, siwe, blond

• przewlekłe choroby skóry, np. bielactwo, łuszczyca

• cukrzyca

• epilepsja

• wszczepiony defibrylator lub stymulator serca

• nadwrażliwość na światło

• nietypowe zaburzenia pigmentacji

• choroby nowotworowe

• choroby endokrynologiczne

• choroby serca

• skórne tendencje do powstawania przebarwień lub bliznowców

Czasowe” przeciwwskazania to:

• ciąża (chyba, że po porodzie nadal istnieją inne przeciwwskazania)

• opalenizna

• owłosienie usunięte depilatorem, woskiem, plastrami lub pęsetą

• picie herbatek ziołowych (szczególnie dziurawca i nagietka – działanie fotouczulające)

• przyjmowanie leków antydepresyjnych, psychotropowych lub sterydów

• zażywanie witaminy A i jej pochodnych

• wykonane w przeszłości zabiegi chirurgiczne lub dermatologiczne

• przyjmowanie przez ostatnie sześć miesięcy Roaccutanu oraz stosowanie wszelkich terapii retinoidami

• dermabrazja laserowa wykonana w ciągu ostatnich trzech miesięcy na powierzchni wybranej do zabiegu

• peeling chemiczny bądź mechaniczny wykonany w ciągu dwóch tygodni od zabiegu

• stosowanie leków z retinolem i antybiotyków z grupy tetracyklin

• przyjmowanie leków fotouczulających (metronidazol, biseptol, niektóre antydepresanty, leki neurologiczne)

ULTRADŹWIĘKI

Za pomocą sonoforezy wprowadza się do mieszka włosowego enzymy. Skóra powinna być wcześniej wydepilowana woskiem. Enzymy zaburzają funkcję komórek odpowiedzialnych za odrost włosów oraz rozpuszczają keratynę. Zabieg działa na włosy w fazie anagenu, należy kilkakrotnie powtarzać.

15. Higiena oka

Bardzo ważna jest ich codzienna pielęgnacja, czyli m.in. higiena. Zachowanie higieny oka polega w dużej mierze na zapewnieniu dobrego oświetlenia podczas pracy (czytania, pisania). Światło powinno padać tak, aby dobrze oświetlało miejsce pracy a jednocześnie nie raziło oczu. Jego źródło powinno znajdować się z lewej strony osoby czytającej (z prawej w przypadku osób leworęcznych). Czytać i pisać należy w pozycji wygodnej nie pochylając głowy oraz z zachowaniem odpowiedniej odległości (20-40 cm). Klasy szkolne i pomieszczenia, w których pracujemy (biura), powinny być pomalowane na jasne, pastelowe kolory, które nie drażnią oczu. Przy długiej, wytężonej pracy, gdy oczy długo są wpatrzone w jedno miejsce i zaczynają piec, należy przymknąć powieki i przysłonić je dłońmi choćby na kilka minut. Przynosi to chwilową, doraźną ulgę, ale bardzo potrzebną. Ponadto należy pamiętać o zachowaniu odpowiedniej odległości podczas oglądania telewizji.

Pielęgnacja oczu w warunkach domowych

Skóra wokół oczu jest bardzo delikatna i wrażliwa, pozbawiona „podpórki", tj. podkładki mięśni i gruczołów tłuszczowy. Jest bardzo cienka - ma tylko ok. 0,5 mm grubości, podczas gdy w innych miejscach twarzy jej grubość wynosi ok. 2 mm. Ponadto skóra ta „ciężko pracuje", dlatego też szybko ulega procesom starzenia. Wszystkie czynności wokół oczu należy wykonywać bardzo delikatnie, aby nie rozciągać skóry.

Demakijaż oczu

Demakijaż wymaga dużej delikatności. Podczas usuwania i makijażu należy unikać pocierania i rozciągania skóry. Do zmywania najlepsze są gotowe płatki kosmetyczne lub miękkie i chusteczki higieniczne. Wacik powinien być wilgotny (nie mokry!), nasycony preparatem do usuwania makijażu, olejkiem, płynem, żelem, mleczkiem, śmietanką). Płyny do demakijażu oczu zawierają zwykle 1% składników myjących, czynniki łagodzące i wyciągi z ziół lub płatków kwiatów, takich jak rumianek i róża. Płatek nasączony preparatem do demakijażu należy położyć na zamkniętych powiekach i powoli przesuwać go od zewnętrznego do wewnętrznego kącika oka. Czynności te powtarza się tak długo, aż wacik będzie czysty. Tusz zmywa się ruchami pionowymi z góry na dół, podkładając pod dolne rzęsy płatek chusteczki higienicznej, by uniknąć rozmazania tuszu pod oczami. Jeżeli między rzęsami, tuż przy brzegu powiek, pozostaną resztki tuszu, to usuwa się je - podobnie jak eyeliner i cienie do powiek - delikatnie przesuwając płatek od kąta zewnętrznego oka do kąta wewnętrznego.

Po demakijażu oczu wskazane jest położenie kompresów na oczy. Zalecany jest kompres z naparu herbaty, rumianku, świetlika lekarskiego lub chabra (bławatka). Dzięki kompresom oczy odpoczywają, opuchlizna znika, a następnego dnia oczy są wypoczęte. Na zakończenie zabiegu zaleca się użycie kremu pod oczy lub serum.

Pod oczami występują skłonne do rozszerzania naczynia włosowate. Jeżeli naczynia te są widoczne, to należy zastosować okłady z kory dębu i rumianku. W tym celu łyżeczkę drobno zmielonej kory dębowej należy wymieszać z łyżeczką rumianku i zalać szklanką gorącej wody. Zioła pozostawia się zalane gorącą, przegotowaną wodą przynajmniej na 8 godzin, po czym odcedza. Zaleca się codzienne ok. 5-minutowe okłady. Daje to bar­dzo dobre rezultaty, przy czym efektów można spodziewać się dopiero po 4-6 tygodniach systematycznego stosowa­nia maceratu.

Przemywanie i płukanie oczu

Codzienne mycie oczu to najlepszy sposób pielęgnacyjny, po­nieważ rzęsy i spojówki są tak samo wystawione na działanie czynników zewnętrznych, jak skóra czy włosy. Najlepszą porą na mycie oczu jest wieczór, tuż przed pójściem spać. Do tego celu potrzebny jest kieliszek do płukania oka (dostępny w ap­tekach) z zaokrąglonym brzegiem. Kieliszek należy napełnić do połowy solą fizjologiczną lub przefiltrowanym naparem ziołowym, docisnąć go lekko do krawędzi oka, odchylić gło­wę do tyłu i otworzyć oko.

Do przemywania oczu można stosować następujące preparaty:

• herbatkę z kopru włoskiego: łyżkę stołową kopru włoskie­go zalać 1/4 litra wrzącej wody i pozostawić na kilka go­dzin; płyn po przefiltrowaniu stanowi znakomity preparat do mycia oczu, rozjaśnia spojrzenie, ożywia oczy zmęczo­ne i nadmierne obciążone;

• herbatkę pietruszkową: zieloną pietruszkę dokładnie umyć, wielokrotnie płucząc; garść ziela zalać 1/2 litra wrzącej wody, napar odstawić na kilka godzin; przefiltrowaną herbatkę można używać do kompresów i przemy­wania oczu; najbardziej wskazane jest używanie do tego celu pietruszki z własnej działki (nieskażonej środkami chemicznymi); zwykła zielona pietruszka jest doskonała do ożywienia i oczyszczenia oczu;

• herbatkę z arniki: łyżeczkę ziół zalać wrzącą wodą, odsta­wić na pół godziny i przecedzić; herbatkę tę poleca się przy stanach zapalnych;

• herbatkę z chabrów - w postaci okładów i przemywań za­lecana przy stanach zapalnych; sposób przyrządzania taki sam, jak herbatki z arniki;

• herbatkę z lipy - ma działanie osłaniające, łagodzące, ko­jące, zwężające naczyńka krwionośne, likwidujące zaczer­wienienia i podrażnienia; sposób przyrządzenia, jak her­batki z arniki.

Zabiegi na powieki i pod oczy, polecane w gabinecie kosmetycznym

Zabiegi na powieki i pod oczy można wykonać jako samodziel­ne zabiegi pielęgnacyjne lub stosować je wraz z innymi zabie­gami pielęgnacyjno-odżywczymi na całą twarz i szyję (np. w połączeniu z zabiegami z maską biokolagenową lub maską termoaktywną). Niewiele firm kosmetycznych proponuje pro­fesjonalne zestawy preparatów do przeprowadzania zabiegów pielęgnujących okolice oczu, ponieważ muszą one być dosko­nałej jakości i pozytywnie przejść przez trzy rodzaje badań:

• testy i badania dermatologiczne,

• badania bakteriologiczne,

• szczegółowe badania okulistyczne.

Efektem końcowym zabiegu pielęgnacyjnego na powieki jest:

• obkurczenie naczyń limfatycznych,

• zmniejszenie obrzęków pod oczami,

• przywrócenie właściwego poziomu nawilżenia skóry,

• aktywne odżywienie naskórka,

• zmniejszenie cieni i worków pod oczami.

Wykonując zabieg pielęgnacyjno-relaksacyjny wokół oczu na­leży pamiętać o tym, aby preparaty nie dostały się do worka spojówkowego ani do gałki ocznej. W skład tych preparatów wchodzą najczęściej płatki kolagenowe, ekstrakty z ziół w po­staci żelowej (wyciągi ziołowe w formie żelu są dobrze przy­swajane przez skórę, wykazują szerokie spektrum i skutecz­ność działania) i alantoina.

Jednym z zabiegów upiększających, wykonywanych na powie­kach i pod oczy, jest makijaż permanentny.

Kosmetyki do pielęgnacji powiek i skóry wokół oczu

Skóra wokół oczu jest bardzo cienka, delikatna, wiotka i szyb­ko ulega procesom starzenia. Dzieje się tak ze względu na zni­komą zawartość tkanki tłuszczowej w skórze wokół oczu. Na skórze twarzy, np. na policzkach na 1 cm' znajduje się ok. 800 gruczołów łojowych, a na takiej samej powierzchni skóry wokół oczu - tylko 20. Tak więc ta delikatna i skłonna do szybkiego starzenia się skóra potrzebuje właściwego, intensywnego syste­mu nawilżania. Idealne do tego celu są żele, np. serum nawil­żające kilkufazowo. Jest to jednocześnie nawilżanie powierzch­niowe głębokie oraz fizjologiczne nawadnianie naskórka.

Serum to preparat, w skład którego wchodzą kompleksy bio­logicznie czynne o dużo większym stężeniu niż w kremach. Ma płynną lub półpłynną konsystencję, co zapewnia optymal­ne wchłonięcie przez skórę. Celem stosowania żeli (serum) do pielęgnacji skóry wokół oczu jest zapobieganie powstawaniu zmarszczek, ich spłycanie i likwidowanie, a przede wszystkim zapobieganie utracie wilgoci przez skórę.

Kosmetyki do pielęgnacji skóry wokół oczu to także kremy pod oczy. Na rynku są dostępne kremy witaminowe oraz takie, które zawierają wyciągi roślinne. Biologicznie czynne proteiny, fosfolipidy, fitosterole, ceramidy, lipidy, liposomy i wyciągi zio­łowe, wprowadzone w odpowiednią formę kosmetyku są składnikami dobrze przyswajalnymi przez skórę, w przypadku pielęgnacji okolic oczu wykazują szerokie spektrum i skutecz­ność działania.

Mleczka, olejki i żele do demakijażu oczu są też niewątpliwie kosmetykami pielęgnacyjnymi. Nowoczesne preparaty do zmywania makijażu oczu zawierają cenne składniki pielęgnu­jące, np. świetlik lekarski, który ma działanie relaksujące i ła­godzące.

Preparaty przeciw starzeniu się skóry wokół oczu zmniejszają negatywny wpływ światła na skórę. Najlepszym sposobem na zachowanie gładkiej skóry jest unikanie kąpieli słonecznych. Żadna inna część ciała bowiem nie jest w tak dużym stopniu narażona na promieniowanie ultrafioletowe, jak właśnie oko­lice oczu. Produkty do pielęgnacji skóry wokół oczu, tworząc niewidoczną, elastyczną powłokę, ujędrniają skórę. Powłoka ta, niczym lustro, odbija światło. Jeżeli jednak koniecznie chcemy korzystać ze słońca, należy stosować preparaty z fil­trem ochronnym.

Wspólną cechą wszystkich nowoczesnych preparatów ochronnych i pielęgnujących jest to, iż nie zawierają one kleistych olejków i substancji tłuszczowych. Były one stosowane już wcześniej, miały jednak nieprzyjemną właściwość rozmazywania się i drażnienia oczu. Obecnie nawet te osoby, które noszą szkła kontaktowe mogą bez najmniejszy problemów stosować wspomniane środki pielęgnacyjne. Jeśli po jakimkolwiek zabiegu w okolicy oka wystąpią objawy takie, jak: pieczenie, łzawienie, światłowstręt i zabu­rzenia widzenia, wówczas należy koniecznie skierować pacjentkę do lekarza okulisty.

Odżywka do rzęs
Rzęsy będą mocniejsze i mniej podatne na wypadanie, jeśli na stałe wprowadzisz do swojej kosmetyczki odżywkę do rzęs. Kosmetyk taki zawiera wzmacniające substancje, np. pantenol, proteiny jedwabiu, wyciąg z aloesu, alantoinę, ceramidy, proteiny, witamina E oraz prowitamina B5 czy keratynę. Warto na kilka tygodni zrezygnować z nakładania tuszu i zastąpić go odżywką. Jeśli nie wyobrażasz sobie odstawienia mascary, odżywkę aplikuj na noc.

Domowa kuracja
Słabe rzęsy wzmocnisz olejkiem rycynowym. Zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, które uszczelniają łuski włosa. Kroplę olejku nałóż na rzęsy szczoteczką do rozczesywania albo patyczkiem higienicznym. Można także wykorzystać do tego umytą spiralkę ze zużytej mascary. Trzeba uważać, by olejek nie dostał się do oczu, bo może je podrażnić.

Ad 16. Przeciwwskazania do farbowania brwi i rzęs?

-uczulenia

-alergie

-stany zapalne i zakaźne oczu

-jęczmień, gradówka

-soczewki (należy zdjąć)

-stany zakaźne skóry twarzy

-świeżo wydepilowane brwi

Przygotowanie henny:

- do szklanego kieliszka wyciskamy ok. 1 cm farby w kremie lub 3-4 bagietki henny i mieszamy ją z wodą utlenioną aż do uzyskania konsystencji papki.

 

Metodyka wykonywania henny:

- okrywamy pacjenta pelerynką lub ręcznikiem chroniącym odzież przed zabrudzeniem,

- wykonujemy demakijaż oczu,

- przygotowujemy podkłady z waty, ligniny lub gotowych bibułek,

- moczymy podkłady w wodzie, a następnie od spodu smarujemy je wazeliną,

- okolice oka smarujemy wazeliną od zewnętrznego do wewnętrznego kąta oka,

- kładziemy podkłady pod oczy,

- przy zamkniętych oczach klientki nakładamy (za pomocą patyczka, pędzelka lub bagietki) hennę na rzęsy,

- ruchem ciągłym nakładamy hennę na brwi nadając im żądany kształt,

- ściągamy podkłady spod oczu,

- zmywamy hennę brwi (zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa) oraz hennę rzęs, pamiętając o tym, iż zmywanie zaczynamy od brwi, która jako pierwsza miała nadany kształt,

- regulujemy kształt brwi od zewnętrznego do wewnętrznego kąta oka, naciągając skórę pod brwią i pociągając za włos zgodnie z kierunkiem jego wzrostu,

- wcieramy krem w okolice oczu i powiek.

 

Hennę z rzęs można zmyć przy użyciu nerki. W tym celu przystawiamy nerkę do policzka  i kawałkiem waty obmywamy rzęsy wodą. Im ciemniejszy ma być kolor tym dłużej trzymamy hennę (10 – 15 minut).

 

Ad 17. Środki łagodzące stosowane po zabiegu farbowania brwi i rzęs:

Przy wrażliwej skórze, po zabiegu farbowania brwi i rzęs, może wystąpić zaczerwienienie oraz lekki obrzęk. W celu złagodzenia tych objawów kładziemy na oczy i brwi okłady łagodzące (z naparu świetlika, herbaty lub chabru), albo wykonujemy „naświetlanie lampą solluks z niebieskim filtrem lub niebieską żarówką Minina (czas naświetlania 5-10 minut)”

Ad. 18. Próba uczuleniowa:

Należy pamiętać o tym, iż henna może powodować reakcję alergiczną. Jeżeli więc pacjent od dawna nie korzystał z usługi farbowania brwi i rzęs lub pierwszy raz zgłasza się na ów zabieg, to należy wykonać próbę uczuleniową. W tym celu rozrabiamy niewielką ilość henny z 3% wodą utlenioną i nanosimy niewielką kroplę farby za uchem pacjenta, którą po 15-20 minutach zmywamy. Jeżeli po upływie doby, w miejscu nałożenia henny, nie wystąpiły żadne objawy uczulenia typu zaczerwienienie czy wysypka, to można farbować brwi i rzęsy.