Dane dotyczące narzędzi i obliczonych parametrów obróbki
vc = 150mm/min fz = 0, 1mm/ostrze 5 ostrzy φ63
prędkość obrotowa wrzeciona $n = \frac{v_{c} \bullet 1000}{\pi \bullet D_{c}} = 757,88\ \left\lbrack \frac{\text{obr}}{\min} \right\rbrack$
prędkość posuwu $v_{f} = f_{z} \bullet z \bullet n = 379,14\ \left\lbrack \frac{\text{mm}}{\min} \right\rbrack$
Rysunek przedmiotu z zaznaczonym układem współrzędnych
Program obróbki części
BEGIN PGM JULA MM
BLK FORM 0.1 Z X+0 Y+0 Z-20 - Zdefiniowanie wymiaru półfabrykatu w osi równoległej do osi narzędzia
BLK FORM 0.2 X+100 Y+100 Z+0 - Zdefiniowanie wymiaru półfabrykatu w pozostałych osiach
TOOL DEF 1 L+0 R+31,5 - Zdefiniowanie narzędzia numer jeden – frezu Ø63
TOOL DEF 2 L+0 R+3 – Zdefiniowanie narzędzia numer dwa – wiertła Ø6
L Z+100 R0 F MAX– Ruch narzędzia w osi Z
TOOL CALL 1 Z S758 – Wywołanie narzędzia nr 1
L X-35 Y-35 R0 F MAX - Ruch narzędzia w osiach X i Y
L Z-2 R0 F MAX
L X+15 Y+15 RL F379 M3 - Włączenie obrotów wrzeciona w prawo (M3) z kompensacją lewostronną (RL)
L Y+85 RL F379
CHF 5 – Wykonanie fazy 5x45⁰
L X+95 RL F379
RND R10 – Wykonanie zaokrąglenia o promieniu 10 mm
L Y+15 RL
RND R5 - Wykonanie zaokrąglenia o promieniu 5 mm
L X+15 RL
CHF 10 – Wykonanie fazy 10x45⁰
L Y+30
L Z+100 R0 F MAX
TOOL CALL 2 Z S758 – Wywołanie narzędzia nr 2
L Z+2 R0 F MAX
L X+28 Y+50 R0 – Ruch narzędzia do punktu wykonania otworu
L Z-3 R0 – Wykonanie otworu
L Z+2 R0 F MAX – Ruch narzędzia nad otwór
L X+72 R0 – Ruch narzędzia do kolejnego punktu
L Z-3 R0
L Z+2 R0
L X+50 Y+72 R0
L Z-3 R0
L Z+2 R0
L X+50 Y+28 R0
L Z-3 R0
Z+2 R0 - Wycofanie wiertła nad otwór (w osi Z), koniec programu
END PGM JULA MM
Wnioski
W przypadku programowania obrabiarki dla wykonania przedmiotu
o nieskomplikowanym kształcie programowanie ręczne daje możliwość poznania pracy danej obrabiarki oraz poszczególnych funkcji programowania.Liczba linijek programu nie była w naszym przypadku duża więc udało nam się otrzymać odpowiedni wyrób. W przypadku bardziej skomplikowanych kształtów takie programowanie mogłoby okazać się bardzo czasochłonne. Ustalenie poszczególnych parametrów obróbki – wybieranie narzędzia, ustalanie wartości posuwów oraz kompensacji dla każdego elementu obróbki zabierało by dużo czasu a ryzyko popełnienia błędu byłoby wysokie.
Możliwość symulacji, po napisaniu każdego etapu programu znacznie ułatwia pracę
- można sprawdzić czy ustalone wartości współrzędnych zgadzają się, czy powstaje odpowiedni kształt itp.Ważne przy takim programowaniu było dla nas pamiętanie na każdym etapie,
że działamy od początku układu współrzędnych – najczęściej, jeśli popełniłyśmy błąd, wynikał on z ustalania współrzędnych „od ostatniego punktu”, a nie od początku układu.
Wyszukiwarka