TRANSPORT ENERGII

Ze względu na kierunek drgań cząsteczek ośrodka w stosunku do kierunku rozchodzenia się fali możemy fale mechaniczne podzielić na :
• fale poprzeczne; drgania odbywają się w kierunku prostopadłym do kierunku rozchodzenia się fali, np. fale na wodzie lub fale sejsmiczne.
• fale podłużne; drgania odbywają się w kierunku zgodnym z kierunkiem rozchodzenia się fali, np. fale akustyczne.

Wielkości charakteryzujące ruch falowy to:
• długość fali - odległość pomiędzy dwoma najbliższymi punktami ośrodka, w których drgania zachodzą w „tej samej fazie”
• okres fali – czas, w którym cząstka zaburzonego ośrodka wykona jedno pełne drganie.
• częstotliwość fali równa odwrotności okresu fali.

Zjawiskiem Dopplera nazywamy zmianę częstotliwości odbieranej, spowodowaną względnym ruchem źródła i odbiornika fal. Jeżeli odległość między źródłem a odbiornikiem maleje, częstotliwość odbieranego dźwięku jest większa od częstotliwości dźwięku wysyłanego przez źródło. Natomiast przy oddalaniu się wzajemnym źródła i odbiornika częstotliwość odbieranego dźwięku jest mniejsza od częstotliwości dźwięku wysyłanego przez źródło.

Falami elektromagnetycznymi nazywamy rozchodzące się w przestrzeni, wzajemnie przenikające się zmienne pola elektryczne i magnetyczne, przy czym wektor natężenia pola elektrycznego i wektor indukcji pola magnetycznego są w każdym punkcie prostopadłe do siebie i do kierunku rozchodzenia się fali. Szybkość takiej fali zależy od ośrodka, w którym się ona rozchodzi, i jest największa w próżni gdzie równa jest szybkości światła .