Zdarzenie prawne - zdarzenie niezależne od woli i zachowania się podmiotów prawa, wywołujące skutek prawny.
Zdarzenie prawne jest rodzajem faktu prawnego.
Przykładami zdarzeń prawnych są:
Skutkiem prawnym śmierci może być otwarcie spadku, a zjawisk atmosferycznych - powstanie obowiązku naprawy przez ubezpieczyciela szkód powstałych w wyniku tych zjawisk.
Podmiot prawa - ten kto może posiadać uprawnienia (prawa) lub obowiązki, a więc ma zdolność prawną. Podmiotowość prawną nadaje prawo. Każdy człowiek jest podmiotem prawa od urodzenia do śmierci.
Podmiotem prawa jest:
jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, jeśli posiada zdolność prawną.
Skutek prawny, konsekwencja prawna - następstwo określonych przepisami prawa okoliczności polegające na powstaniu, zmianie lub wygaśnięciu stosunku prawnego. Skutek prawny determinuje sankcja prawna.
Fakt prawny
Fakt prawny – ogół okoliczności określonych przepisami prawa, które wywołują skutki prawne, czyli powodują powstanie, zmianę lub wygaśnięcie stosunku prawnego. O takich faktach mówi się, że są "doniosłe prawnie".
O tym, co jest faktem prawny decyduje dany system prawny i obowiązująca koncepcja prawa. Dla dogmatyki prawa, działu prawoznawstwa zajmującego się systematyzacja i interpretacją prawa obowiązującego, o tym, co jest faktem prawnym decydują normy prawa pozytywnego.
Prawo pozytywne (łac. - ius positivum) - pojęcie z zakresu teorii prawa, oznaczające prawo narzucone z góry, przez aparat państwowy. Inaczej prawo tworzone przez człowieka (w odróżnieniu od prawa naturalnego), a konkretniej przez uprawnione do tego władze państwowe (tzw. prawo stanowione).
Prawo pozytywne to prawo pojmowane przede wszystkim jako - zależne od czasu i miejsca - dzieło danego społeczeństwa, tworzone w ramach nowoczesnej demokracji parlamentarnej, uwzględniającej prawotwórczą rolę organów państwa, partii politycznych, organizacji pozarządowych i grup nacisku.
Pojęcie "faktu prawnego" wywodzi się od zdarzenia prawnego wysnutego przez pandektystów z analiz prawa rzymskiego i oznaczającego zarówno zdarzenia zależne, jak i niezależne od woli ludzkiej.[1]
Podział faktów prawnych [edytuj]
Fakty prawne dzieli się na:
zdarzenia prawne – zdarzenia niezależne od woli i zachowań podmiotów prawa wywołujące skutki prawne. Zdarzeniami prawnymi mogą być zarówno wydarzenia (np. burza) jak i sam upływ czasu.
zachowania prawne – zdarzenia zależne od woli podmiotów prawa. Zachowania prawne dzieli się na:
działania prawne – przejawiające się aktywnością wobec świata zewnętrznego
zaniechania prawne – powstrzymanie się od działania (brak aktywności), w sytuacji, gdy jest to nakazane lub oczekiwane.
Zachowania prawne można również podzielić na czynności konwencjonalne oraz czyny.
czynność konwencjonalna to taka czynność, której reguły sensu nakazują przypisać określone sens kulturowy.[2] Reguły sensu czynności konwencjonalnej mogą powstać w sposób spontaniczny, lub być efektem zamierzonego działania (uczestników stosunku prawnego lub prawodawcy). Naruszenie reguł dokonywania czynności konwencjonalnej prowadzi do ich nieważności. Wśród doniosłych prawnie czynności konwencjonalnych wyróżnić można:
czynności prawodawcze – czynności prawodawcze mają zasadnicze znaczenie dla systemu prawa. Ich reguły nie są wyznaczane wyłącznie przez obowiązujące prawo, lecz również w oparciu o regułę uznania,
czynności prawne – czyli świadome i zgodne z prawem zachowanie zmierzające do wywołania skutków prawnych.
czyny to zachowania, które nie mają charakteru konwencjonalnego. Można je podzielić na:
czyny zgodne z prawem,
czyny niezgodne z prawem – mogą to być czyny zakazane (np. przestępstwa) lub czyny niedozwolone (delikty).