Ćwiczenie numer 14
Pod tytułem:
Wyznaczenie parametrów retencyjnych za pomocą chromatografii cienkowarstwowej. Chromatografia cienkowarstwowa (TLC).
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zbadanie wpływu składu eluentu na rozdzielenie analizowanej mieszaniny metodą chromatografii cienkowarstwowej.
W celu wyznaczenia parametrów retencji techniką chromatografii cienkowarstwowej w pierwszej kolejności musieliśmy zaktywować płytki, czyli włożyliśmy je do suszarki na 30min w temperaturze , następnie nanieśliśmy na nie linie start i mety. W czasie aktywacji płytek, wykonaliśmy roztwory eluenty o zmieniającym się stężeniu toulenu. W pierwszym z trzech roztworów znalazły się toulen, octan etylu i kwas octowy w proporcjach 60\3\1, w drugim roztworze te same składniki, ale w proporcjach 40\3\1, a w ostatnim 20\3\1. Po aktywacji płytek nanieśmy nie na nie niewielką ilość roztworu szklaną kapilarą na linii start. Po czym wszystkie trzy płytki zostały włożone do komory poziomej, lecz każda płytka posiadała inny eluent. Po rozwinięciu się chromatografów wysuszyliśmy je suszarką i w pierwszej kolejności oglądaliśmy je pod lampą UV, a następnie barwiliśmy w parach amoniaku.
Opracowanie wyników
| Nr. | Związek | Odległość linii startu od frontu eluentu [cm] | Odległość linii startu od środka plamki [cm] | Rf | Rm | k |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Fenoloftaleina | 5 | 3,3 | 0,66 | 0,288 | 1,94 |
| 2 | 3’-Bromofenoloftaleina | 5 | 3 | 0,60 | 0,176 | 1,49 |
| 3 | ,5’-Dibromofenoloftaleina | 5 | 2,6 | 0,52 | 0,035 | 1,08 |
| 4 | , ,5’5”-Tetrbromofenoloftaleina | 5 | 2,3 | 0,46 | -0,069 | 0,853 |
| 5 | 4,5,6,7- Tetrbromofenoloftaleina | 5 | 1,2 | 0,24 | -0,50 | 0,316 |
Wnioski:
Najlepiej rozwinął się chromatograf w trzecim eulencie, w którym było najmniejsze stężenie toulenu. Pod światłem UV w chromatografie pierwszym była tylko jedna plama, w drugim wyraźnie było widać tylko jedną plamkę a pozostałe nadal tworzyły zbitą plamę. Trzeci płytka pod UV uwidaczniała trzy plamki wyraźnie oddzielone od siebie. Natomiast w barwieniu parami amoniaku dało nam podobny obraz. W pierwszym przypadku przy największym stężeniu toulenu w eulencie widoczne były 4 plamki kolejno Fenoloftaleina, 3’-Bromofenoloftaleina, ,5’-Dibromofenoloftaleina a ostanią plamkę tworzyły razem , ,5’5”-Tetrbromofenoloftaleina i 4,5,6,7- Tetrbromofenoloftaleina. W drugim przypadku o mniejszym stężeniu również były widoczne 4 plamki, lecz wyraźniej od siebie oddzielone czyli eulent lepiej już rozdzielił substancję w mieszaninie. Natomiast w trzecim przypadku widać wyraźnie oddzielone pięć plamek od siebie. Wnioskując z powyższego opisu wybralibyśmy do rozdzielenie badanej mieszaniny eulentu z najmniejszą ilością toulenu.
Widać również różnice w Rf poszczególnych składników fenoloftaleina ma największy Rf i powędrowała najwyżej jest, najmniej polarna, i polarność rośnie wraz ze zbliżeniem się do linii startu.