68. Omów techniki i cele metody PNF

Techniki stosowane w PNF’ie

- techniki antagonistyczne, praca z agonistą

• rytmiczne pobudzanie ruchu

• kombinacja skurczów izotonicznych

• odtwarzanie ruchu

• ponawiany strech na początku ruchu

• ponawiany strech w trakcie ruchu

- techniki antagonistyczne

• rozluźnianie w czasie

• dynamiczna zwrotność ciągła

• stabilizacja zwrotna

• stabilizacja rytmiczna

Cele stosowania PNF’u

Poprawa mobilności Poprawa stabilności Poprawa mobilności na stabilności Poprawa zręczności	wzmocnienie mm., regulacja napięcia mm., rozluźnienie mm., zwiększenie zakresu ruchu, redukcja bólu,

Filozofia PNF:

• Pozytywne nastawienie do pacjenta i jego problemów

• Globalna obserwacja pacjenta (nie tylko chora część ciała)

• Mobilizacja rezerw pacjenta positive approach

• Uwzględnienie globalnych czynności ruchowych, a nie pojedynczych struktur

• Intensywny plan ćwiczeń (również w domu)

• Myślenie funkcjonalne – ćwiczenie aktywności dnia codziennego

• Częsta zmiana pozycji wyjściowych (nie dotyczy starszych/bólowych)

• Zmiana normalnej kolejności ruchu

• Uzyskanie odpowiedzi na każdy bodziec

• Bezbolesna praca z pacjentem

• Promieniowanie (irradiacja) i wzmacnianie – wykorzystanie synergii mięśniowej i pracy sprawnych obszarów ciała

WPŁYW TERAPII:	WSKAZANIA:
- Poprawa koordynacji i równowagi - Zwiększenie siły i wytrzymałości mięśniowej - Poprawa techniki chodu - Polepszenie czucia głębokiego - Zwiększenie zakresów ruchu	- Pourazowe porażenia i niedowłady - Urazy rdzenia kręgowego - Świeże udary mózgu (max do 2 lat) - Choroby nerwowo-mięśniowe - Dystrofie mięśniowe - Stwardnienie rozsiane (SM) - Różnego rodzaju zaburzenia ruchu - Skoliozy - Zaburzenia neurologiczne i ortopedyczne (np. świeże stany po złamaniach) wymagające nauki chodu lub doskonalenia techniki chodu